Samen thuiswerken

Atalanta schreef op 27-09-2023 om 10:52:

Stomme is dat ik dus niet durf uit te komen voor wat ik wil. Ik ben ook in therapie om dat te leren (en dan precies op de dag dat man weg is, lucky me).
Dat praten moet ik echt gaan doen.

Het start met een gesprek. Zie het als een passend leerdoel om jouw behoeftes te gaan uiten. 
Praat vanuit jezelf zonder verwijten en geef je partner ruimte om mee te denken naar een passende oplossing. 

Kun je niet een tuinhuis zetten wat als kantoor kan dienen of de garage verbouwen als je die hebt? Dan is er toch een scheiding van werk en prive.  

Ik snap je behoefte.

En bij ons is het leven veel makkelijker geworden sinds we tegen elkaar uit durven te spreken dat we het allebei fijn vinden soms de ander even niet om ons heen te hebben. Dat het lekker is het huis voor jezelf te hebben.
Dat we nog steeds van elkaar houden maar af en toe gewoon ongestoord alleen willen zijn zonder een ander in je ruimte. Als je over dat soort gevoelens en behoeften kunt praten, kun je van daaruit naar oplossingen zoeken. Maar een oplossing is pas een oplossing als die ook recht doet aan wat je nodig hebt, en daarvoor moet je wel kunnen onderkennen wat dat dan is.
Dus mijn advies is toch: praat erover.

Er gaat iets niet goed, want je zit ziek thuis (of het is een griepje?) Zou je man niet met je mee willen denken wat er voor jou beter kan, zodat je niet omvalt?
Omgekeerd zou jij dat voor hem waarschijnlijk ook doen.
Als het jou helpt om een eigen ruimte te hebben, dan wil hij daar vast aan meehelpen.
Dat kleine kamertje, is daar nog iets aan te verbeteren? Eens winkelen bij Ikea voor slimme oplossingen bijvoorbeeld? En een klein kamertje is supersnel warm. Voor de winter zou je met een klein kacheltje al gered zijn. Volgende zomer zie je dan wel weer verder.

Geen ervaring (man kan niet thuis werken, ook niet tijdens corona), maar ik begrijp je wel. Mijn thuiswerkdag(en) zijn eigenlijk de enige dagen dat ik het huis echt voor mezelf heb. En ik geniet daar zo ontzettend van, dat het bijna voelt als een vrije dag, ook al werk ik gewoon. Zou het heel erg missen als ik die dagen niet meer had.

Maar dit moet je in een relatie toch gewoon kunnen bespreken? Als je man weet hoe moeilijk jij het nu vindt, zou hij dan nog steeds zo vasthouden aan 4 thuiswerkdagen? Zou hij niet 1 dagje extra naar kantoor gaan als hij weet hoe fijn dat voor jou zou zijn? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er geen compromis mogelijk is als hij echt weet wat er speelt. 

Misschien vindt je man het niet erg om in de woonkamer te werken en stoort het hem niet als jij daar binnenloopt? Bovendien kun jij jezelf wel opleggen om te kloppen. Of jullie mogen elk twee dagen in de werkkamer.

Atalanta schreef op 27-09-2023 om 13:47:

Bedankt voor jullie reacties.

Ik besef wel dat ik het er nu echt over moet gaan hebben met man. Daar heb ik het tijdens de therapie ook over gehad, maar ik vind dat heel erg moeilijk. Ik ga het ook met de therapie bespreken.
Ik overweeg zeker nu dat kamertje gewoon te verbeteren. De ruimte is klein maar ook niet logische ingericht (bijeengeraapt zooitje wat meubels betreft).
Buitenwerk dag en therapie zijn beiden niet te verzetten (ik heb groepstherapie en man heeft collega's).
Tuinhuis klinkt super, maar we hebben helaas geen tuin daarvoor.

Man wil niet in de woonkamer. Is ook niet handig want hij heeft heel veel overleg en we hebben ook lawaaiige parkietjes daar. Ik heb daar geen last van. Man wel en zijn collega's dan ook want via zoom komen die geluidjes ook goed door (dat was in de beginperiode de reden dat hij die kamer ging gebruiken).

die geluiden zijn goed te ondervangen met een goede headset met noice canceling, want ik heb diverse collega's met kleine kinderen waarbij we de kinderen wel zien praten maar we ze niet horen. 

Maar als jij in de woonkamer zit, zit je man dan in dat kamertje of heeft hij dan ook nog een werkkamer? Vallen die misschien om te draaien als hij geen last heeft van dat kleine kamertje. 

mijn vaste vrije dag is de dag dat man verplicht naar kantoor gaat. En hij weet heel goed dat die dag goud is voor mij en dat ik het nodig heb om soms het huis voor mezelf te hebben.  Ik werk onregelmatig in de zorg dus hij heeft met regelmaat in de avonden of weekenden het huis voor ‘zichzelf’ ( hebben ook nog kinders thuis) 

tijdens corona is hij ook weleens bewust weggegaan om mij die fysieke ruimte te geven

ben je bang dat je man gekwetst is of verdrietig als jij vertelt dat je meer behoefte hebt aan echt echt alleen tijd in je het huis?   Ik weet je leeftijd niet maar is er al pensioen in zicht en maak je je daar ook druk om?

Marty1984 schreef op 27-09-2023 om 16:27:

Ik vind het totaal onlogisch om iemand die geen kantoor / ruimte buitenshuis heeft maar in de leefruimte te droppen en te zeggen "trek je plan maar met 't feit dat ik hier continu rondloop" en "dit is de nieuwe situatie, terwijl ik wel buitenshuis kan".

Ik heb niet het idee dat het zo gegaan is. Meer dat de situatie zo gegroeid is, TO zich realiseert dat ze het eigenlijk onprettig vindt, maar dat nog niet openlijk en duidelijk heeft uitgesproken. Dat is wezenlijk iets anders dan ik uit jouw verhaal opmaak. 

Ik vind het dus ook realistisch om nu al te stellen dat hij het dan maar op moet lossen. Ze moeten er samen uit komen. Wat anders proberen. Maar dat start wel met een gesprek. Partner kan geen gedachten lezen. 

Blij om te zien dat TO dat ook van plan is. 

Joh knap lekker dat kleine kamertje op. Oude meubels er uit, wat nieuws er voor terug, vrolijk behangetje, lekker geurtje, goede stoel. En niet accepteren dat er weer andere troep in wordt gezet. Dan zul je zien dat je daar veel lekkerder zit.

Als ICTer zal man vast ook dubbele beeldschermen hebben (en nog meer technische troep), dat wil je ook niet in je woonkamer hebben. 

Omdat jij nu toevallig minder verdient hoef je echt niet opgescheept te worden met afdankertjes en een ongunstige plek. Voor jezelf opkomen hoor!