Rijles op 'latere' leeftijd, positieve verhalen?
Ik ben 34 en ik ga binnenkort starten met rijles (eerste proefles al gehad).
Ik had eerlijk gezegd nooit meer verwacht dat ik er nog aan zou beginnen, ik dacht altijd dat is niets voor mij, ik ben toch te bang, ik kan dat niet, etc. Maar ik woon op best een afstand van mijn familie en ik vind het op een gegeven moment gewoon wat sneu worden en ook totaal niet meer praktisch om uren in het OV te zitten.
Anyway, ik zie er alsnog wel erg tegenop, zie nog helemaal niet voor me dat het me gaat lukken en dat ik straks misschien daadwerkelijk over de snelweg rijd in mijn eentje.
Zijn er hier mensen die ook later zijn begonnen, misschien angstig en onzeker waren en bij wie het goedgekomen is? 😃
Of die wellicht ook op dit moment bezig zijn met rijlessen?
Wat goed van je dat je de stap hebt gezet! Zelf ben ik direct op mijn 18e begonnen met rijlessen, maar ik ken 2 mannen die ook later zijn gestart (ca 35 en ca 45). Beide waren voorheen ook best onzeker, maar dat is na een paar lessen helemaal goed gekomen. Nu rijden ze intussen alweer jaren rond.
Ik was ook begin 30, had net een kind van één jaar. Deed alles op de fiets of met Ov. Zelfs nog nooit op een scooter of brommer gezeten.
Ik had zo'n 45 lessen nodig. Theorie in 1x gehaald, praktijk in 2x. Ik had de eerste keer wel een faalangst-examen.
Ik had een hele geduldige rijinstructeur.
Alleen achteruit inparkeren en fileparkeren heb ik nooit meer gedaan nadat ik geslaagd ben. Ik rij wel een stukje verder.
Sinds ik geslaagd ben bijna 3 jaar geleden, nog maar zo'n 3x met het ov geweest waarvan 1x enorme vertraging en 1x viel er zelfs een trein uit waardoor ik opgehaald moest worden.
Op die momenten ben ik extra blij met mijn rijbewijs. Dan maar geen wijntje bij het eten meer.
Nog een tip: je gaat lessen krijgen waarin alles heel goed gaat, maar waarschijnlijk ook wel lessen dat het niet zo lekker gaat. Dat kan op dat moment frustrerend zijn, maar hoort er ook bij. Maak je daar vooral niet al te druk om, volgende keer beter 
Je kunt het wel. Praat jezelf niet aan dat je het niet kunt. Geef jezelf de kans om het te leren
Rond mijn twintigste gelest en puur door faalangst meerdere keren gezakt. Ik werd er zo niet goed van dat bij elke nieuwe poging nog nerveuzer werd dat ik ben gestopt.
Dik twintig jaar later toch weer gestart, theorie in twee keer gehaald (welgeteld één fout teveel) en praktijk in één keer. Een week later had ik een auto en reed/rij overal heen, nergens bang of onzeker voor.
Tip: geef jezelf tijd, liever wat meer lessen en zekerder op je examen dan te weinig is mijn ervaring.
Hetvrijewoord schreef op 24-09-2022 om 21:36:
Rond mijn twintigste gelest en puur door faalangst meerdere keren gezakt. Ik werd er zo niet goed van dat bij elke nieuwe poging nog nerveuzer werd dat ik ben gestopt.
Dik twintig jaar later toch weer gestart, theorie in twee keer gehaald (welgeteld één fout teveel) en praktijk in één keer. Een week later had ik een auto en reed/rij overal heen, nergens bang of onzeker voor.
Tip: geef jezelf tijd, liever wat meer lessen en zekerder op je examen dan te weinig is mijn ervaring.
Ik heb bijna precies hetzelfde verhaal als hierboven. Heb nu 5 jaar mijn rijbewijs en ik ben nog steeds zo blij met de vrijheid die het me brengt. Zeker doen TO!!
Ik heb het niet op latere leeftijd gehaald. Maar ik wou nog even zeggen dat voor heel veel mensen rijlessen ook gewoon heel leuk zijn. Dus probeer je niet teveel druk te maken en geniet ervan 😁 veel plezier!
Mijn vader heeft een half jaar nadat ik mijn rijbewijs haalde zijn rijbewijs gehaald (ik was 20 dus mijn vader 47). Hij had ooit wel rijlessen gehad maar toen kwam ik en geen geld meer daarvoor 😅. Mijn moeder heeft nooit een rijbewijs gehad. Wij deden bijna alles op de fiets en OV.
Mijn ex-man heeft nu 10 jaar zijn rijbewijs dus hij was 30. Vond het fijn voor hem maar minder voor mij: ik had ineens niet meer elke dag de beschikking over de auto.
Ik heb een relaxte rijinstructeur gezocht, want van de meeste werd ik beetje nerveus.
Ik heb op mijn 22e mijn rijbewijs in 1 keer gehaald. Ik had een hele fijne vrouwelijke instructrice. Alles prima, tot ik een ongeluk kreeg. Ben toen wel meteen weer gaan rijden, maar werd steeds angstiger waardoor ik de auto af liet slaan en daar dan weer door in paniek raakte enz enz. Uiteindelijk 6 jaar niet gereden, scooter gekocht en miste het niet. Tot dochter kwam 😁 toen kwam de noodzaak weer om te rijden. Ik heb een automaat gekocht en nooit meer bang geweest. Ik ben inmiddels zelfs in Parijs geweest en rij echt overal heen. Heerlijk om die vrijheid weer te hebben! Ben nu 10 jaar verder en rij echt altijd met plezier maar wel automaat. Schakelen heb ik nooit goed onder de knie gekregen en ik moet er teveel bij nadenken. Met een automaat kan ik me beter op het overige verkeer concentreren en rij ik gewoon op mijn gemak. En schakelen gaat er toch helemaal uit straks, dus nu is de noodzaak om het te leren er al helemaal niet meer. Ik ben wel blij dat ik toch die stap weer heb genomen om te gaan rijden, want op de scooter kwam ik niet super ver natuurlijk 
Fijn dat iedereen positieve ervaringen heeft. Die van mij is geen succesverhaal. Ik ben begonnen op mijn 35ste, heb mijn rijbewijs gehaald en heb ook een paar jaar gereden maar toen werd het toch minder en minder....Ik overzie situaties in het verkeer niet snel genoeg, heb veel tijd nodig op ingewikkelde kruisingen om de juiste baan te kiezen e.d. De auto zelf had ik prima onder controle, dat was het probleem niet.
Ik voel me ook enorm verantwoordelijk voor anderen en ben heel bang een ongeluk te veroorzaken. Het heeft er in geresulteerd dat ik na jaren niet gereden te hebben twee jaar geleden mijn rijbewijs heb laten verlopen...(ik ben nu 65) Ik ben verwend, mijn man rijdt overal probleemloos naar toe dus heb er weinig last van. Als ik alleen zou komen te staan wordt het OV en e-bike...niks aan te doen.
Maar TO....dit is MIJN verhaal. Ik ben er van overtuigd dat dit aan mij ligt en jij gaat het vast gewoon prima doen. Heel veel succes en misschien vind je het wel hartstikke leuk!
Herfstappeltaart, herkenbaar. Ik heb dus ook al mijn aandacht gewoon nodig voor het verkeer. Blijkbaar kan ik niet teveel dingen tegelijk, dus die automaat is een uitkomst voor mij. En gelukkig maar, want ik kan niet zonder auto. Mijn ouders wonen 300km bij ons vandaan en ik ga regelmatig ook alleen naar hen toe. Hier is dus wel echt een noodzaak dat ik auto kan rijden.
Irregular_Choice schreef op 25-09-2022 om 07:46:
Herfstappeltaart, herkenbaar. Ik heb dus ook al mijn aandacht gewoon nodig voor het verkeer. Blijkbaar kan ik niet teveel dingen tegelijk, dus die automaat is een uitkomst voor mij. En gelukkig maar, want ik kan niet zonder auto. Mijn ouders wonen 300km bij ons vandaan en ik ga regelmatig ook alleen naar hen toe. Hier is dus wel echt een noodzaak dat ik auto kan rijden.
Fijn dat het op die manier wèl lukt!
Ik heb op mijn 37e mijn rijbewijs gehaald. Heeft wel dik 2 jaar geduurd en meermaals examen moeten doen (zowel theorie als praktijk).
Direct na het halen, wel meteen blijven rijden (korte stukjes, geen snelweg ofzo).
Jaren niet meer gereden, heb het tussendoor toch weer opgepakt; rijden bij een rijschool voor mensen met rijangst.
Dat ging pas beter nadat ik les kreeg in een automaat, het schakelen is voor mij een drama.
Toch niet doorgepakt helaas. Nu hebben we onlangs een nieuwe auto gekocht (automaat) en daar wil ik graag in rijden, dus ga toch weer het lessen oppakken binnenkort.
Ik ben soms gewoon jaloers als ik zie hoe sommige dames zonder problemen de auto pakken en gaan! Wil ik ook zo graag: niet erover na hoeven denken, net zo makkelijk als mijn fiets de auto kunnen pakken..
Ik denk er ook over om het te gaan doen. Ik ben 49. Zo vervelend om afhankelijk te zijn van anderen, wanneer ik dingen nodig heb die ik niet op de fiets kan vervoeren (en ik heb al de raarste dingen op mijn fiets vervoerd). Ik zie vooral op tegen de tijd die het me gaat kosten om het rijbewijs te halen...