(Hoeveel) wil je werken ?
Dag dames,
Ik was even benieuwd hoeveel jullie werken en hoeveel je zou willen werken?
Zelf werk ik 32 uur en kan daar goed van rondkomen . Nu bad ik nog veel overuren staan en werd ik een tijdje zo'n 24 à 28 uur ingepland. En toen merkte ik hoe heerlijk ik dat vond. Hoe fitter ik was, minder hoofdpijn en vrolijker.
En eerlijk: het liefst zou ik ongeveer 24 uur werken. Maar ja, dan bouw ik minder pensioen op en kan ik minder sparen. Dus dat gaat m niet worden.
Voorheen werkte ik altijd heel veel (5 à 6 dagen per week) Maar ik ben nu in een fase dat ik eigenlijk weinig zin meer heb om veel te werken.
Hoe zit dat bij jullie ?
Nose schreef op 20-07-2021 om 14:07:
[..]
Dat kun je toch niet weten dat dat vaak niet zo is. Ik als moeder bijvoorbeeld wilde zelf graag minder werken toen de kinderen er waren. Ook was de baan van man niet haalbaar om 32 uur te gaan werken. Uiteindelijk maak je samen een keuze wat goed voelt en wat haalbaar is. Daar heeft een ander niks van te vinden of te zeggen.
Nou.... Heel veel vaders geven aan dat zij niet minder kunnen werken dan 40 uur per week, dus dan is de consequentie dat de moeder zich in allerlei bochten gaat wringen om het allemaal rond te krijgen.
Niet omdat ze dat zo leuk vindt, of omdat ze zo graag minder wil werken, maar omdat ze het anders niet voor elkaar krijgt. Het is de vraag hoeveel daarvan vrije keuze is.
Ook aan de kant van de vaders overigens. Heel veel vaders zouden diep in hun hart dolgraag meer thuis zijn bij hun kinderen, maar hebben om de een of andere reden het idee dat dit niet kan. Het wordt niet mannelijk gevonden, of ze zijn bang ontslagen te worden, of ze krijgen een nee als antwoord, omdat dat in hun sector niet gebruikelijk is, terwijl ze er wettelijk gezien recht op hebben.
Het is allemaal leuk bedacht die vrije keuze, maar we zijn er nog lang niet
Julali schreef op 20-07-2021 om 14:16:
[..]
Nou.... Heel veel vaders geven aan dat zij niet minder kunnen werken dan 40 uur per week, dus dan is de consequentie dat de moeder zich in allerlei bochten gaat wringen om het allemaal rond te krijgen.
Niet omdat ze dat zo leuk vindt, of omdat ze zo graag minder wil werken, maar omdat ze het anders niet voor elkaar krijgt. Het is de vraag hoeveel daarvan vrije keuze is.
Ook aan de kant van de vaders overigens. Heel veel vaders zouden diep in hun hart dolgraag meer thuis zijn bij hun kinderen, maar hebben om de een of andere reden het idee dat dit niet kan. Het wordt niet mannelijk gevonden, of ze zijn bang ontslagen te worden, of ze krijgen een nee als antwoord, omdat dat in hun sector niet gebruikelijk is, terwijl ze er wettelijk gezien recht op hebben.
Het is allemaal leuk bedacht die vrije keuze, maar we zijn er nog lang niet
In mijn omgeving merk ik er niets van dat vaders wel minder willen maar niet kunnen. Misschien is er wel een hele grote groep hoor maar persoonlijk merk ik daar dus niks van. Bij ons was de keuze omdat ik het zo wilde en het bij mijn baan in de zorg ook kon. En kwam er iets niet goed uit of kon ik echt geen vrij krijgen nam mijn man vrij en ook weleens op het laatste moment en dat was vanuit werkgever geen probleem.
Ik heb tot 6 jaar terug altijd 40 uur gewerkt. Daarna teruggeschroefd naar 36 en inmiddels 32 uur. Minder dan 32 zal ik niet gaan werken, want dat kan ik me niet veroorloven (als alleenstaande), maar is nu wel mijn max. Ik voel me er een stuk rustiger bij.
Nose schreef op 20-07-2021 om 14:20:
[..]
In mijn omgeving merk ik er niets van dat vaders wel minder willen maar niet kunnen. Misschien is er wel een hele grote groep hoor maar persoonlijk merk ik daar dus niks van. Bij ons was de keuze omdat ik het zo wilde en het bij mijn baan in de zorg ook kon. En kwam er iets niet goed uit of kon ik echt geen vrij krijgen nam mijn man vrij en ook weleens op het laatste moment en dat was vanuit werkgever geen probleem.
Ik zie het wel in mijn omgeving. Dan heeft de man een baan waarbij hij dingen moet uitrekenen/uitwerken en de vrouw een baan in de zorg. Maar nog steeds moet de vrouw alle ballen in de lucht houden want man kan niet minder/anders. Dus als kind een keer ziek is moet de vrouw opvang regelen en man "kan niet" een uur later beginnen zodat hij eerst wat anders regelt voor de kinderen.
Terwijl er bij de vrouw mensen letterlijk in hun eigen strond zitten als ze niet komt en er bij de man hooguit een administratieve achterstand optreedt. Ik vraag me serieus af waarom de "mannelijke" sectoren niet wat flexibeler worden.
Nose schreef op 20-07-2021 om 14:20:
[..]
In mijn omgeving merk ik er niets van dat vaders wel minder willen maar niet kunnen. Misschien is er wel een hele grote groep hoor maar persoonlijk merk ik daar dus niks van. Bij ons was de keuze omdat ik het zo wilde en het bij mijn baan in de zorg ook kon. En kwam er iets niet goed uit of kon ik echt geen vrij krijgen nam mijn man vrij en ook weleens op het laatste moment en dat was vanuit werkgever geen probleem.
Lees bijvoorbeeld eens dit artikel: https://www.intermediair.nl/emancipatie-en-diversiteit/emancipatie/vaders-willen-wel-minder-werken-maar-mogen-niet
Quote:
Zo blijkt dat slechts 11 procent van alle werkende vaders ouderschapsverlof opneemt; een wettelijke regeling waarbij je tijdens de eerste acht levensjaren van je kind tijdelijk minder mag werken. Bij moeders is dit ouderschapsverlofpercentage twee keer zo hoog.
Daarnaast gaan mannen over het algemeen niet minder werken na de geboorte van het eerste kind: negen op de tien vaders blijft evenveel uren werken. Vrouwen passen hun werktijd veel vaker aan als ze moeder worden. Een jaar na de geboorte werkt 67 procent van de vrouwen in deeltijd.
En dat terwijl 64 procent van de vaders wel aangeeft meer tijd met hun kinderen te willen doorbrengen
Ik werk 40 uur (4 dagen plus losse uren) sinds dochter er is, daarvoor was het meer 50-60. Ik vind mijn werk gewoon heel leuk, en de enige reden dat ik nu minder werk, is omdat ik dochter ook heel leuk vind. Het liefst zou ik die ene dag ook gewoon werken, maar dan ook nog genoeg tijd met haar doorbrengen. Maar zoveel uren heeft een week niet 
.
in plaats van een dag minder werken voor huishouden etc, werk ik die dag liever gewoon in mijn eigen baan, en besteed het huishouden zoveel als mogelijk uit. Ik vind mijn werk veel leuker dan stofzuigen en boodschappen doen.
Mijn schoonmoeder was huisvrouw maar had ook een hekel aan huishoudelijk werk. Daar kwam elk week een werkster en dan hielp ze een beetje mee. Voor de rest was ze vrij op het strijken na wat ze wel deed maar ook een hekel aan had.
Nose schreef op 20-07-2021 om 14:07:
[..]
Dat kun je toch niet weten dat dat vaak niet zo is. Ik als moeder bijvoorbeeld wilde zelf graag minder werken toen de kinderen er waren. Ook was de baan van man niet haalbaar om 32 uur te gaan werken. Uiteindelijk maak je samen een keuze wat goed voelt en wat haalbaar is. Daar heeft een ander niks van te vinden of te zeggen.
Totdat stellen uit elkaar gaan en 1 van de twee heel veel belastinggeld nodig heeft om rond te komen. Daar mag de maatschappij dan voor op draaien. Prima dat je het 40:20 model wilt maar regel dan wel dat je partner ook financieel bijdraagt na een eventuele scheiding.
Bij het 30:30 model kunnen beide partners zich vaak redden na een breuk. Beide bouwen hun hele leven pensioen op en met 30 uur maak je nog wel eens een promotie. Met 20 blijf je vaak toch wat hangen in de groei. Met als gevolg dat je dan op je 40e niet jezelf kunt onderhouden als dat moet. Prima, maar regel dan ook dat je extra via je partner krijgt want die heeft wel carrière kunnen maken.
Pluma schreef op 23-07-2021 om 08:33:
[..]
Totdat stellen uit elkaar gaan en 1 van de twee heel veel belastinggeld nodig heeft om rond te komen. Daar mag de maatschappij dan voor op draaien. Prima dat je het 40:20 model wilt maar regel dan wel dat je partner ook financieel bijdraagt na een eventuele scheiding.
Bij het 30:30 model kunnen beide partners zich vaak redden na een breuk. Beide bouwen hun hele leven pensioen op en met 30 uur maak je nog wel eens een promotie. Met 20 blijf je vaak toch wat hangen in de groei. Met als gevolg dat je dan op je 40e niet jezelf kunt onderhouden als dat moet. Prima, maar regel dan ook dat je extra via je partner krijgt want die heeft wel carrière kunnen maken.
De maatschappij draait voor veel meer dingen op. En ja helaas ook voor dit. Maar als je je kind naar de kinderopvang brengt en recht op toeslag hebt komt dat ook wederom rechtstreeks uit de maatschappij.
Nose schreef op 23-07-2021 om 11:09:
[..]
De maatschappij draait voor veel meer dingen op. En ja helaas ook voor dit. Maar als je je kind naar de kinderopvang brengt en recht op toeslag hebt komt dat ook wederom rechtstreeks uit de maatschappij.
Zeer kromme vergelijking. De kinderopvangtoeslag kost de overheid nog geen 2,5 miljard op jaarbasis terwijl het veelvuldige aan loonbelasting binnenkomt omdat beide ouders blijven werken. Kortom door kinderopvangtoeslag wordt er juist geld verdiend door de overheid. Verder is het beroep op kinderopvangtoeslag maar een "korte" periode terwijl je minstens 40 jaar loonbelasting afdraagt. Veel vrouwen blijven namelijk weinig uren werken zodra de kinderen groter worden. Wat dat zijn ze immers dan zo gewend. Daarom stimuleert de overheid het dat beide ouders werken. De kinderopvangtoeslag is samen met de IACK ( IB aangifte) een arbeidstimuleringsmiddel zodat beide ouders voldoende blijven werken.
Daarnaast is de kans groter dat er door de vrouw, die meestal minder werkt, geen zorgtoeslag of huurtoeslag hoeft te worden aangevraagt omdat ze tijdens het huwelijk voldoende werkte om zelf haar broek op te houden na een evt. scheiding.
De zorgtoeslag en huurtoeslag zijn de duurste toeslagen voor de belastingdienst. Dus die toeslaggelden besparen ze op langer termijn omdat zowel vrouw als man voldoende pensioen heeft opgebouwd.
En ik schaar het ook gewoon onder de noemer: goed voor jezelf zorgen. Dus ook voor na een eventuele scheiding. Of dan zelf een inkomen hebben of via alimentatie jezelf kunnen onderhouden. Volgens mij is op bijstandsniveau leven ook niet echt leuk.
De eerste 14 jaar dat ik werkte altijd 40 uur gewerkt, na geboorte van zoon een jaar of 10 op 24 uur gezeten. Daarna weer 36 uur gaan werken voor een jaar of 5 en sinds 2 jaar op 32 uur. Merkte de laatste jaren dat de leeftijd mee gaat spelen, dus 32 uur is nu beter te doen maar nog genoeg om financieel rond te komen. Zou best 24 uur willen werken maar dat kan niet qua inkomen, daarnaast heb ik dan niet de leuke baan die ik nu heb.
Pluma schreef op 23-07-2021 om 08:33:
[..]
Totdat stellen uit elkaar gaan en 1 van de twee heel veel belastinggeld nodig heeft om rond te komen. Daar mag de maatschappij dan voor op draaien. Prima dat je het 40:20 model wilt maar regel dan wel dat je partner ook financieel bijdraagt na een eventuele scheiding.
Bij het 30:30 model kunnen beide partners zich vaak redden na een breuk. Beide bouwen hun hele leven pensioen op en met 30 uur maak je nog wel eens een promotie. Met 20 blijf je vaak toch wat hangen in de groei. Met als gevolg dat je dan op je 40e niet jezelf kunt onderhouden als dat moet. Prima, maar regel dan ook dat je extra via je partner krijgt want die heeft wel carrière kunnen maken.
Mee eens. Veel moeders staan totaal niet stil bij de consequenties van partime werken bij een mogelijke scheiding en zijn voor hun inkomen heel erg afhankelijk van hun partner. Los van de kosten waar de maatschappij voor op moet draaien in geval van een scheiding is de armoedeval die vaak plaatsvindt bij een scheiding voor degene zelf en de betrokken kinderen heel naar en stressvol.
Mijn allereerste reactie op dit fijne nieuwe forum 
Leuk topic dit. Ik was vooral benieuwd naar de reacties want die van mij is al jaren: ik zou heel graag niet meer werken, maar ja, daar heb ik het geld niet voor. Vroeger heb ik echt veel en hard gewerkt, soms 7 dagen per week en dan een paar weken lang. Ik werk nu 30 uur trouwens. Ik las dat watertoren niet meer hoeft te werken, heerlijk lijkt me dat zeg..
Biscuitje schreef op 23-07-2021 om 15:49:
[..]
Mee eens. Veel moeders staan totaal niet stil bij de consequenties van partime werken bij een mogelijke scheiding en zijn voor hun inkomen heel erg afhankelijk van hun partner. Los van de kosten waar de maatschappij voor op moet draaien in geval van een scheiding is de armoedeval die vaak plaatsvindt bij een scheiding voor degene zelf en de betrokken kinderen heel naar en stressvol.
Parttime werken op zich is niet zo erg. Genoeg vrouwen (en mannen) die met een pt-baan onafhankelijk zijn. Als je er maar van rond kunt komen, of in uren kunt opschalen mocht dat ooit nodig zijn.
Een groter probleem vormen de moeders die helemaal thuis zijn (en blijven). Met een gat in je cv van 5-10+ jaar wordt het moeilijk om nog aan de bak te komen.