Baan switchen wegens chronische ziekte?
Door een heftige opvlamming van een chronische ziekte ben ik afgelopen winter deels uitgevallen op mijn werk. Ziekte is (voor nu) met medicatie goed onder controle, alleen blijft vermoeidheid me enorm parten spelen (past bij de ziekte). Daarom werk ik nu nog niet mijn eigen contracturen, maar ben ik dit aan het opbouwen. Inmiddels werk ik weer 3/4 van mijn oorspronkelijke uren, (nog wel meer vanuit huis dan gewenst), en dat gaat redelijk (maar houdt zeker richting einde week niet over, op vrijdag/zaterdag lig ik er standaard compleet af). Ik betwijfel of er meer in zit dan dit qua uren, omdat vooruitgang stagneert.
In huidige baan is er verder sprake van heel veel (ontzettend krappe) deadlines, en wordt er in deze weken met deadlines verwacht dat ik meer werk dan contract (dus extra dag en ook in avonden). Echte dagen extra kan ik op ander moment wel compenseren, in avonduren wordt meer gezien als 'hobby'. Was altijd oke, maar is iets wat ik nu absoluut niet volhoud.
Door ontwikkelingen in het bedrijf is de verwachting dat het aantal deadlines / het overwerk komend jaar alleen maar zal toenemen.
Nu kwam ik pas een hele leuke vacature tegen in een hele andere sector. Voor ongeveer het aantal uren wat ik nu werk (zelfs iets minder). Vanochtend een medewerker in die functie gesproken, en daar zo mogelijk nog enthousiaster van geworden.
Maar twijfel enorm wat te doen. Mijn verstand zegt: niets mee doen, maar netjes deze 'rit' uitzitten. Gepusht worden door HR en leidinggevende om toch vooral op te bouwen qua uren, en dat elke tegenslag wordt gezien als 'je moet gewoon weer even wennen'/'iedereen is weleens moe'. En dan vermoed ik na 1 jaar ziekte in tweede spoor te belanden (want functie kan niet in minder uren / al die deadlines trek ik niet / intern zie ik ondanks grootte bedrijf geen opties, wat niet wil zeggen dat ze er niet zijn). En joost mag weten wat daar dan uitkomt? Ik ben er van overtuigd dat er in mijn huidige vakgebied eigenlijk geen functies zijn voor minder uren (liefst wil men fulltime) en zonder deadline-stress.
Mijn gevoel zegt: solliciteren! Ook al is het salaris een heel stuk lager dan je nu verdient (deels door minder uren, maar ook daarbuiten is mijn huidige salaris nu gewoon goed). Lol en meer flexibiliteit in je werk (terug) hebben is ook heel veel waard.
Maar wat ik als ik solliciteer, aangenomen wordt en dan door ziekte weer uitval? Aan andere kant: hoe kom ik komende maanden in huidige baan goed door?
Heel benieuwd naar jullie ideeën hierover, of ervaring over tweede spoor. Bedankt alvast!
Milala schreef op 27-08-2024 om 15:55:
[..]
En dat is nu juist moeilijk te voorspellen.. want stel dat ze ook vanuit de nieuwe baan alsnog in de ziektewet terecht komt.. of hierdoor dus niet in de WIA..
Soms moet je risico nemen in het leven. Haar gevoel is goed en als ze solliciteert en ze krijgt alsnog een slecht gevoel, dan zou ik het zeker niet doen.
Ik weet alles van banen waar je ongelukkig van wordt, en ik zou niet te lang blijven hangen. Het heeft mij stukken gelukkiger gemaakt.
Milala schreef op 27-08-2024 om 17:13:
[..]
Ik zeg niet dat ze nog jaren moet doormodderen!
Ze heeft een chronische ziekte en een baan die om diverse redenen te zwaar is en waar ze niet blij van wordt. Hoe lang moet ze dan wel doormodderen ?
Soms is je eigen werk gewoon niet meer passend, dan is het teveel geworden door een chronische ziekte of andere persoonlijke omstandigheden. Een stap terug in salaris is nadelig als je (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt wordt, dat klopt helemaal. Maar dat is het altijd, ook als je kerngezond bent en om een andere reden voor lager betaald werk kiest, bijvoorbeeld omdat het leuker is. Ook dan kan je tegen een boom rijden en arbeidsongeschikt worden.
Ik zou eerst goed bij mezelf nagaan of de kans om weer uit te vallen echt groter is, want uiteindelijk heeft niemand een garantie op gezondheid dus enig risico loop je altijd. Als je daar uit bent kan je je afvragen wat je wil, financieel op zeker spelen en de druk van een re-integratietraject aangaan of je eigen weg kiezen en nu al solliciteren.
Heb je dit ook al met je Arbo-arts besproken? En misschien kun je een keer een afspraak maken met iemand bij het uwv, die met jou de consequenties van zo’n soort stap met jou op een rijtje kan zetten?
Ik zie trouwens dat je op 75% van je uren zit. Bij mij werd er bij mijn arbeidsdeskundig onderzoek gezegd dat 75% of meer werken gezien wordt als een geslaagde reïntegratie. Volgens mij zou ik dan ook geen aanvullende uitkering ofzo krijgen als het daarbij zou blijven. Maar hoe het precies zit, heb ik niet goed onthouden.(Covid brein) Ik wil heel erg graag in mijn huidige baan blijven en ook naar 100% van mijn uren weer werken. En dat lijkt ook wel te lukken. Maar ik heb een erg begripvolle werkgever en collega’s, die mij eerder wat afremmen dan pushen.
De huidige situatie bij jou op je werk lijkt ook heel veel energie te kosten, ik proef ook niet echt een fijne sfeer in jouw berichten. Het zou maar zo kunnen zijn dat je in een andere, minder veeleisende, baan, je veel sneller weer wat opknapt en meer energie krijgt.
Martje80 schreef op 27-08-2024 om 16:24:
Ik zou het rekensommetje maken: kun je met 70% van het loon van die nieuwe functie nog steeds rondkomen. Er is namelijk een reëel risico dat het daar op uitdraait. Is het niet nu, dan bij een volgende opleving van je ziekte.
En idd het rekensommetje van je verdiencapaciteit, mocht het eindigen in een aanvraag WIA uitkering.
Nou en je moet dan wel een WIA-uitkering krijgen. Haal je de 35% drempel niet dan krijg je geen 70% van je dagloon, maar krijg je nog een tijd WW en als dat afgelopen is en je kan geen loonvormende arbeid verrichten kan je in de bijstand terecht komen.
Ik zeg niet dat je moet aanmodderen in je huidige baan, maar ik zou zeker een professional mee laten kijken voordat je zelf over stapt naar een baan met minder uren en je onder de streep niet jezelf in de vingers snijd.
Precies dat wat Biem zegt bedoelde ik. Stap op een financieel verstandige manier uit deze baan, juist vanwege het chronisch ziek zijn.
Wellicht is er zelfs wel iets bespreekbaar op je huidige werk, als je aangeeft dat je (vervroegd) bereid bent om je te oriënteren op een baan elders? Een zieke medewerker kost de organisatie ook geld. Wij werken (ik ben zelf werkgever) regelmatig mee aan een gunstige financiële regeling voor een zieke medewerker die uit zichzelf vertrekt. (Voorwaarde daarbij is wel dat je je hersteld meldt… anders kun je geen vaststellingsovereenkomst met elkaar overeenkomen).
Laat je inderdaad eens goed voorlichten door rechtsbijstand bijvoorbeeld over de mogelijkheden. Ik zou sowieso niet nog bijna 1,5 jaar blijven hangen in de baan die je beschrijft, in jouw situatie.
Ik zou sowieso teruggaan in je urenopbouw. Je lijkt nu op adrenaline je uren te draaien, gezien je in het weekend out bent. Je baas kan wel wat willen maar hij heeft meerdere werknemers en jij maar één lichaam.
Mijn bedrijfsarts zei: het werken is echt teveel als je daar ‘ziek’ van wordt en moest echt terug in uren. Revalidatiearts zei: je hebt al die jaren roofbouw gepleegd door te accepteren dat je ‘dan maar de eerste twee dagen van je weekend ziekt bent’. Op een gegeven moment herstelt dat niet meer.
En ik zou niet zomaar teruggaan in vrijwillig minder loon of uren. Het laatste heb ik gedaan. Wist ik veel over ziek zijn en werk. Ik dacht: fulltime trek ik niet, ga wel 70% werken. Had ik nooit moeten doen. Want WIA is dan wel 70% van je loon maar dat is allemaal exclusief alle extra betalingen van je werk.
En bedenk dat welk nieuw werk dan ook, hoe leuk ook, heel erg veel energie gaat kosten. Ga je dat nu trekken?
Je kan altijd solliciteren, je kan elk moment nee zeggen.
Ik zie al een hoop goede adviezen, wat mij betreft vooral mbt wet poortwachter en wia.
Laat je heel goed informeren over de risico's van zelf een lichtere functie zoeken.
Google eens op de tenenkrommende term 'medische afzakker'.
Daarnaast lijkt teruggaan in uren me ook verstandig en opnieuw naar de bedrijfsarts. Heb je wel eens (arbeids) revalidatie gehad? Als ik het zo lees zou je daar best wat aan kunnen hebben (begeleiding bij opbouw en balans, uitleg over wetgeving, meedenken over al dan niet verdere opbouw in uren/ taken etc).
Mijn vakbond (FNV) geeft regelmatig hele helder uitleg over wat er gebeurt als je ziek bent en hoe je in de bijstand kunt komen. Als je zelf toevallig lid bent, zou je eens zo’n webinar kunnen volgen.
Advies vanaf hier ziek blijven, versneld tweede spoor in. Want dan kom je in een ander traject terecht met werkervaringsplek mogelijkheden etc. En dan kun je verder kijken.
Als je nu overstapt naar een andere baan met lager salaris en je valt uit, dan snij je jezelf gigantisch in de vingers en dat heb ik al vaker gezien. Is niet wenselijk
Dank jullie wel voor alle adviezen en het meedenken, echt heel fijn!
Wat betreft WIA, zoals ik het begrepen heb, heb je daar "pas" recht op als je 35% of meer salaris achteruit gaat doordat je niet meer volledig kunt werken. Obv huidige situatie, waarbij ik 25% ben ziekgemeld zou ik daar geen recht op hebben, maar heb geen glazen bol dus zou bij verdere verslechtering wel het geval kunnen zijn (daar had ik tot nu toe nooit zo bij stilgestaan).
Bedrijfsarts heb ik pas 1 keer gezien, en was heel fijn gesprek. Schroefde fors mijn uren terug voor eerste 6 weken. Helaas heeft zij onlangs de arbodienst waar werk bij zit verlaten, en de vervangende arts heb ik nog niet ontmoet. Sindsdien heb ik alleen nog afspraken gehad met de praktijkondersteuner, en waar die eerst wel zelfde adviseerde als bedrijfsarts (Rustig aan. Pas opbouwen als het echt goed gaat, niet forceren), zei die laatste keer ook "je moet gewoon even doorbijten en eraan wennen om weer meer te werken " Schreef ze nog wel genuanceerder op richting werkgever, maar toch..
Werkgever (hr + leidinggevende) willen na elke afspraak bij arbo deze nabespreken (neem aan dat dat vrij gebruikelijk is?) Daar komt ook de druk vandaan (althans zo voel ik die) om op te bouwen. Arbo adviseerde laatste keer: als dit aantal uren goed gaat mag werkneemster 0,5 tot 1u per dag opbouwen. Hr vertaalt dit in gespreksverslag vervolgens naar: over een paar weken nieuwe evaluatimoment over opbouwen met 1u per dag. Gevoel bij mij: over paar weken moet ik 4u extra kunnen/geen middagdutje meer doen en dit lukt al amper (want zoals iemand al schreef: het is niet normaal om 2 van je 3 weekenddagen er totaal af te liggen).
Goed gesprek gevoerd met man, onderbouwd met rekensom van mijn kant. Conclusie: solliciteren op deze specifieke functie is eigenlijk geen optie. Zou er qua salaris ruim 1/3e tot 1/2 op inleveren. En wat iedereen al schrijft: als ik daar dan weer zou uitvallen is 70% daarvan echt niet te doen financieel.
Ga nu even eten, kom later terug.
Dit klinkt als een goede, weloverwogen beslissing, TO. Tot de helft salaris is heel erg veel. Beterschap.
Met elkaar het nieuwe advies van de bedrijfsarts bespreken met je werkgever en hr is normaal, dat zie ik ook niet als nabespreken. Het is juist vooruit kijken en voor jou een moment om aan te geven wat je nodig hebt om het te kunnen gaan realiseren. Bijvoorbeeld bepaalde taken laten vallen omdat ze nog teveel van je energie vragen, of een andere urenindeling, ik noem maar iets.
Werkgevers sturen vaak aan op het opvolgen van het advies van de bedrijfsarts, wat echt als druk voelt als je twijfelt of je het wel kan. Ik zou adviseren om tijdens het gesprek met de bedrijfsarts goed duidelijk te krijgen wat het advies gaat worden en niet te makkelijk akkoord te gaan als je zelf denkt dat het niet zal lukken.
Denk nu niet dat je 70% krijgt, lees dit eens: https://www.fnv.nl/acties/wia/standpunten-fnv
die 35% is niet het aantal uren dat je niet kunt werken, het is een berekening van je verdiencapaciteit. Op basis van fictieve banen.