Vakantietegenvallers, -missers en -blunders
Even een luchtig (vakantie)topic. Als mensen (inclusief ikzelf) vertellen over hun vakantiebelevenissen, hoor je vaak alleen de positieve verhalen. De mooie plekken, geslaagde avonturen, het lekkere eten, de fijne accommodaties. Wat tegenviel of compleet misging blijft meestal achterwege. Deel hier wat tegenviel, misging en/of niet voor herhaling vatbaar was!
Tja, hier nog een team-ongeluk. Op de laatste dag van een prachtige motor-trip met een Harley over de '101' langs de westkust in USA (bucketlist -- once upon a life time opportunety) flink uitgegleden in een bergbocht.
Met de park-patrol naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis: rontgen wees uit dat de schouder was gebroken. Een dag later is daar de beslissing genomen dat ze me niet wilden opereren, want te complex, dus naar een groter ziekenhuis op 200 km afstand. Ook daar nieuwe rontgen, maar zij gaven advies om met pijnstillers naar Nederland te vliegen en in mijn woonplaats te opereren. Zo geschiedde...
Allemaal ellende, maar het is uiteindelijk redelijk goed gekomen (soort-van).
Luchtiger: vastgezeten in Milaan tijdens de Eyjafjallajökull-uitbarsting in 2010. Zomaar een extra week vakantie 😅
Er zijn lulligere plaatsen om vast te zitten...
Een jaar of wat geleden kreeg ik onderweg richting Middellandse Zee pech in Noord-Frankrijk. Mijn stuur trilde ineens enorm. Gelukkig was er een afrit in zicht, dus kon ik op een veilige plek stoppen. Daar ontdekten we dat er een wieldop was weggesmolten. De ANWB werd gebeld en het wachten begon. De monteur was elders bezig en moest van ver komen. Deed er ruim twee uur over.
Hij constateerde dat mijn nieuwe (!) remschijf was vastgelopen. En dat was niet zo 1-2-3 te fixen. Mijn auto werd op zijn vrachtauto geladen, wij mochten met z'n zessen (2 ouders, 4 pubers) bij elkaar op schoot in de cabine, de vouwwagen ging op de trekhaak ... 60km oostwaarts, over landweggetjes, naar de garage aan de Duitse grens.
Uiteindelijk leverde het 5 nachten oponthoud op.
De ANWB regelde dat we ergens op een berg in een bos, een 8-persoons kamer met stapelbedden kregen - zoals je misschien kent van schoolkampen. Wc's en douches op de gang. Het regende bijna onophoudelijk. Vervangend vervoer om de reis voort te zetten, of op z'n minst boodschappen te kunnen doen, was er niet. Terwijl we daar wel recht op hadden. Dus we lagen de hele dag in bed te lezen, te internetten, te gamen en te wachten. In een sombere houten kamer. Met een verwarming vol natgeregende kleren. 's Avonds liepen we 5-6 km door het donkere bos naar het dorp om er wat te gaan eten. Pas de 3e dag bood de ANWB een 6-persoons-auto aan. Maar zonder trekhaak en met te weinig ruimte voor onze bagage. Daarmee konden we wel verder op reis, dachten ze. Als we hem zelf 200km verderop op zouden halen. Geen idee hoe ze dat voor zich zagen of hoe het ook maar enigszins helpend zou zijn. Later die dag konden we een autootje ophalen bij een verhuurder in de buurt. Ik ben er met de oudste naartoe gelopen. We kwamen doorweekt aan. Het bleek een Nissan Micra 
Maar goed. Daarmee hebben we de laatste dagen wel mooi àlle lokale hoogtepunten kunnen bezoeken: een Amerikaanse erebegraafplaats, een supermarkt en een Mac Donald's 
Elk uitstapje moesten we twee keer op en neer rijden om iedereen op dezelfde bestemming te krijgen. Op die enorme begraafplaats begon het ineens enorm te gieten. Dus deden we iene-miene-mutte welke 3 pubers er eerst een lift terug naar 'het hotel' zouden krijgen ... gelukkig waren we tegen die tijd al zó verveeld dat elke nieuwe tegenslag een welkome afleiding was 
Tussendoor had ik zelf ook steeds contact met de garagist omdat dat via de ANWB niet bepaald vlot verliep. Hij hield me op de hoogte van allerlei oponthoud - een Chrysler is absoluut geen handige wagen in Frankrijk. Toen hij op een dag rond lunchtijd aangaf dat hij de auto laat die middag klaar zou hebben, stonden wij in de startblokken om zo snel mogelijk op onze eindbestemming te komen: eerst deden we beiden een middagdut, daarna pakten we de koffers in, reden met zijn 2en 25 km naar de garage voor onze auto, brachten de huurauto terug naar het dorp, haalden onze kinderen, de vouwwagen en de rest van de bagage op in het bos en reden vervolgens in één ruk de hele nacht door ... we kwamen volledig uitgeput bij zonsopkomst aan.
En 's middags, toen de vouwwagen en tentjes stonden, de boodschappen binnen waren en we nèt lekker aan het water zaten met een karafje rosé, belde de ANWB: 'Hallo mevrouw, goed nieuws! Uw auto is klaar!'
Jee wat een lap tekst 
yette schreef op 11-08-2023 om 19:11:
Jee wat een lap tekst
Wel een heel vermakelijk verhaal om te lezen 
ohhhh ik kan ook enorme pech hebben op vakantie.
aardbeving: jaaaren terug, rondreis in het buitenland. Was zelf op dagtrip dus niet in de bewuste plaats waar enorm veel schade was.
Ziekenhuis: dochter (baby) belande in het ziekenhuis waar bijzonder gebrekkig Engels werd gesproken.
portemonnee verloren incl alle pinpassen en creditcards (nog voor internetbankieren tijdperk)
brandalarm af laten gaan in hotel door de deur tijdens douchen niet te sluiten.
koffer 5 dagen kwijt op weekje vakantie.
Seksende buren tot vervelends toe.
Daddy_gijs schreef op 11-08-2023 om 19:09:
Luchtiger: vastgezeten in Milaan tijdens de Eyjafjallajökull-uitbarsting in 2010. Zomaar een extra week vakantie 😅
Er zijn lulligere plaatsen om vast te zitten...
O ja, tijdens diezelfde uitbarsting zat een groep leerlingen van mijn school op werkweek in Rome. Die kregen vier extra dagen cadeau
Wat een verhalen trouwens! Het verzacht meteen m’n eigen vakantieleed
Bijzonder trouwens: door jullie verhalen komen er ook allerlei anekdotes (met dingen die misgingen, dus) van m’n eigen vakanties boven. Sommige daarvan was ik oprecht zo goed als vergeten! Ook mijn brein onthoudt blijkbaar liever de hoogtepunten van de vakanties
-Nienke- schreef op 11-08-2023 om 19:41:
Bijzonder trouwens: door jullie verhalen komen er ook allerlei anekdotes (met dingen die misgingen, dus) van m’n eigen vakanties boven. Sommige daarvan was ik oprecht zo goed als vergeten! Ook mijn brein onthoudt blijkbaar liever de hoogtepunten van de vakanties
Dit inderdaad ik lees hier ook verhalen waarbij ik denk oja iets soortgelijks hebben wij ook meegemaakt.
wat een heerlijke verhalen!
mijn duit in het zakje: jaren geleden was ik met man in ging Kong, geweldige dingen gezien en veel gelopen. Daaraan had ik blaren overgehouden. Met het klimaat daar gaan ze ook minder snel weg. Maar goed pleister erop en gaan.
Wij zijn verder gevlogen naar Bali en daar de blaren verder verzorgd, genoten van het eiland maar toch uit voorzorg niet gaan zwemmen ivm infectie gevaar. We hadden twee nachten op gili geboekt. Er zou een snelle soort speedboot naartoe varen maar door de hoge golven ging die niet. We hadden al een voorgevoel toen het reisbureau ons belde dat dit geen goed idee was, ze hadden een soort vrachtschip geboekt. Dus wij erop. Er was geen eten en drinken te krijgen en ik ben nog nooit zo blij geweest met sultana en pakjes appelsap in mijn bagage 🙂. Maar goed na voor ons gevoel uren daar gezeten te hebben met onder ons veel piepende kuikentjes waren we op lombok. De taxi was er, begon gelijk een heel verhaal over drugs en bracht ons naar een verlaten strandje. Zonder instructie of contactpersoon stonden we daar met onze koffer. Geprobeerd het reisbureau te bellen maar we hadden geen bereik.. toen het donker was werden we door een man in speedboot opgehaald voor de overtocht naar het eilandje. Als ik van boort zou vallen was ik zeker voer voor haaien met mijn open blaren. We kwamen aan op het strand als een soort Robinson Crusoe. Daardoor zijn mijn blaren ontstoken en heb ik door de pijn niets van het dromenland gezien 🙁. Terugweg was wel via de snelle boot, ik was zo blij dat ik weer op Bali was. De blaren zijn daar in het ziekenhuis behandeld en we hebben samen het avontuur doorstaan.
Zomertje schreef op 11-08-2023 om 19:31:
ohhhh ik kan ook enorme pech hebben op vakantie.
aardbeving: jaaaren terug, rondreis in het buitenland. Was zelf op dagtrip dus niet in de bewuste plaats waar enorm veel schade was.
Ziekenhuis: dochter (baby) belande in het ziekenhuis waar bijzonder gebrekkig Engels werd gesproken.
portemonnee verloren incl alle pinpassen en creditcards (nog voor internetbankieren tijdperk)
brandalarm af laten gaan in hotel door de deur tijdens douchen niet te sluiten.
koffer 5 dagen kwijt op weekje vakantie.
Seksende buren tot vervelends toe.
Maar 1 keer maar wel heel gênant.
Wij stonden met onze jonge pubers 11 en 14 toevallig op de grootste plek van de camping toen de beheerder ons om "een gunst" kwam vragen. Er waren 2 fietsers aangekomen die met een klein tentje een plaatsje nodig hadden voor de nacht. Morgen zouden ze weer vertrekken. Het begon al donker te worden dus wij gaven akkoord.
We zaten met de kinderen een spelletje te spelen voordat we naar het veld zouden gaan om naar "de bloedmaan te kijken. Om 22.17 zou hij boven de berg uitkomen dan zouden we gaan kijken. Maar dat duurde nog een klein uurtje.
Het tentje van de fietsers werd opgezet, ze gingen douchen en doken het tentje in. Binnen een paar minuten hadden wij en onze oudste in de gaten wat daar gaande was. Jongste is nachtblindheid en ziet in de schemer niet zo goed. Hij vond het maar raar dat het tentje steeds van vorm veranderde, komt dat door dat geluid? Toen hebben we hem meteen naar voorgelicht.
vakantie gepland met verschillende logeeradressen, o.a. In Frankrijk. Camping was geboekt en betaald. Staan we daar om in te checken, is er niks bekend… we hebben best lang staan dubben (receptioniste en ik) tot ik het mailtje met de bevestiging erbij haalde. Bleek dat ik een camping met dezelfde naam had geboekt, maar aan de andere kant van Frankrijk 
In mijn jongere jaren ging ik vaak op paardrijvakantie in Ierland of Schotland.Ter plaatse ontmoette ik mensen uit de hele wereld die allemaal dezelfde hobby hadden : paardrijden.
Eenmaal ging dat fout, ik bleek de enige gast te zijn in een Iers hotel wat ook paarden had. Dus dat was nogal saai. Bovendien was het veel te warm om overdag paard te rijden, dus dat deed ik dan 's morgens vroeg of in de avond.
Gelukkig vond ik in het dorpje een leuk 2ehands boekwinkeltje. Daar kocht ik dan een boek en als ik het uit had bracht ik het terug en zocht ik een ander uit. Die vakantie dus ik geloof 8 boeken gelezen...
Aan het eind van de vakantie mocht ik met de plaatselijke rijvereniging meedoen aan een cross country, waar ik foutloos eindigde. Eind goed, al goed.
Wij hadden het tijdens het kamperen eens een keertje koud in de avond en het elektrische kacheltje wat bij de ingerichte tent hoorde verwarmde niet echt dus we dachten we sluiten even de elektrische bbq aan. Halve camping zonder stroom 
En dat zijn de vakanties die je nodig bent, goeie verhalen en daar draaien wij op. Hoe slechter het is, hoe beter voor verhaal het is achteraf. Want dat zijn de vakanties die je echt herinnert. Al die andere daar heb je de foto's van. Maar daar gebeuren ook dingen.
Maar in mijn 48 jarige leven, met vakanties en varen (wat mijn moeder betaald cruisen noemt). Wat voor het meeste gedeelte, wel zo is. Maar die keren dat je in slecht weer zat, dat je achteruitvoerde naar de rotsen, of sleepboten die langskwamen die vroegen of je hulp nodig bent. Of dat iedereen ziek is van het gebunkerde drinkwater (alleen de Nederlandse niet de Filipijnense bemanning). En ik kan nog zoveel meer vertellen daarover.
Of die keren dat ik op fietsvakantie was, altijd op zoek naar "extremene dingen", fietsend in Nederland windracht 9 overaal, niemand fietst, maar ik wel. Dan kom ik een Pieterpad loper tegen, afgestapt hoe shit het is, waar wij gaan door. Of dat ik geschuild heb in Limburg in een trekkers hutje, bij mensen die met hun 6 maand oude baby ook op fietsvakantie waren. Mijn tentje lag helemaal plat, maar hij stond. En de dag erna was ik aan het fietsen en binnen 10 km kwam ik allemaal platgewaaide bomen tegen.
En zo heb ik er nog veel meer. Gewoon dingen, een Nederlander op vakantie of werkende op zee. Life is dangerous, of je op vakantie bent of niet.