Vakantietegenvallers, -missers en -blunders
Even een luchtig (vakantie)topic. Als mensen (inclusief ikzelf) vertellen over hun vakantiebelevenissen, hoor je vaak alleen de positieve verhalen. De mooie plekken, geslaagde avonturen, het lekkere eten, de fijne accommodaties. Wat tegenviel of compleet misging blijft meestal achterwege. Deel hier wat tegenviel, misging en/of niet voor herhaling vatbaar was!
Wij hebben het ook niet echt getroffen de laatste jaren met vakantie. Zo hebben we op een hele reeks aardbevingen mee gemaakt, ik kan je verzekeren, dat is geen pretje. Dagelijks meerdere aardbevingen van heel licht tot middel zwaar. En dat de hele vakantie lang. Was er op een gegeven moment wel aan gewend gek genoeg. En alsof dat niet al bijzonder genoeg was zaten we ook nog eens midden in een vroege hittegolf.
Vorig jaar hield de ketel er steeds mee op, steeds heel toevallig als ik onder de douche stond en uiteraard volledig ingezeept was of mn shampoo nog moest uitspoelen. En ik heb al zo'n gevoelige huid dat geen water meer hebben net zo erg is als koud water om af te spoelen. En tot overmaat van ramp was het ook nog zo warm dat we de airco aan moesten doen. Maar gezien het een centraal systeem was sloeg alles uit als iemand anders de unit op verwarmen zette. Het heeft het appartementencomplex 4 dagen gekost om dat helder te krijgen.
En onze laatste vakantie hebben we van de 2 weken dat we weg waren elke dag regen gehad. En hard ook. En hoe lekker onweer normaal gesproken ook klinkt, midden in de bergen is het toch wel heel erg hard dat geluid!
Ted68 schreef op 11-08-2023 om 14:51:
Met mijn ouders kamperen in Frankrijk, ik 15 jaar. Alles stond eindelijk,kwamen de buren thuis..... Was mijn leraar wiskunde....
Mijn vakantie gevoel was weg.
Dit vind ik wel een hele grappige 
Ooit als beginnende puber op vakantie eerder naar huis gemoeten omdat om onverwachs overleed.
In Oeganda in het ziekenhuis beland omdat ik ziek werd. Gelukkig was het geen malaria. En knapte ik na 2 dagen ofzo weer op.
De kampeervakantie in Frankrijk die we net achter de rug hebben:
Na dagen van dat half half weer met steeds buien is het een dagje droog. We besluiten naar een naburige stad te gaan en daar te gaan bekijken wat we wilden bekijken. Parkeren kan onder het centrum in een parkeergarage waar de tarieven, voor Nederlandse begrippen, zeer schappelijk zijn. We melden ons bij de touristinformation voor een plattegrond van de stad en daar hoor ik dat het museum waar we graag heen wilden helaas tijdelijk gesloten is.
In het park vlakbij is een tentoonstelling van "buitenkunst" begrijp ik van de, slecht Engels sprekende, man die mij te woord staat. Ik krijg een plattegrond van de stad waarop hij de route met een merkstift aantekent en we gaan op pad. De foto's die hij liet zien geven de indruk dat het een spectaculaire tentoonstelling is.
Man vraagt nog of ik mijn schoenen wil ruilen voor de wandelschoenen die in de auto staan maar ik zeg nee. Die wandeling duurt hoogstens 10 minuten dat kan ik wel op mijn gewone schoenen!
Aangekomen bij de rivier blijkt dat de brug waar we overheen moeten een spoorbrug is en de bruggen waar je als voetganger wel overheen mag kan je niet zien vanaf dit punt. Vol goede moed lopen we verder, de brug over en aan de andere kant van het water weer min of meer terug naar de spoorbrug waar het park en stukje van de rivier af ligt.
De 3 dingen die ik op de foto zag zijn inderdaad adembenemend mooi. Een grafittie tekening op beton waar je het idee krijgt in een echte straat te lopen zo goed zit er diepte in. De andere objecten vallen tegen met als treurig dieptepunt een paar lijnen op een betonnen plaat die niks voorstellen; dat had mijn buurjongetje van 15 maanden ook gekund.
Na een rondje langs de kunstwerken op het middenterrein houden we het voor gezien, we gaan weer op pad naar de auto, want boven onze hoofden pakt zich een wolkenlucht samen die niet veel goeds beloofd.
Mijn tenen doen zeer in mijn schoenen maar we voeren het tempo nog een beetje op. De regenjassen liggen in de auto en weer willen niet helemaal nat regenen.
Als we bij de ingang van de parkeergarage zijn krijgt dochter een melding van haar fitt-app dat we 15 km gelopen hebben. De zon breekt weer door en we gaan even wat drinken op een terras. Alle terassen dichtbij zijn vol. Even verderop ziet dochter een tentje waar je koffie en thee to go kunt halen.
Dochter en ik gaan in de rij, de mannen gaan op het richeltje bij het kerkplein zitten, zodat we straks zittend onze koffie en thee kunnen drinken. Nog voordat we aan de beurt zijn is de lucht donkergrijs en begint het heel hard te regenen. Binnen een paar seconden zijn we drijfnat.
Met de koffie en thee en 4 koffiebroodjes in een papieren zak lopen we naar de jongens die inmiddels staan te schuilen in het portaal van de kerk.
Dan gaat de deur open en komen toeristen gehaast de kerk uit. Door de dichtgaande deur van de kerk hoor ik orgelklanken. Nieuwsgierig ga ik met mijn koffie en natte broodje de kerk in.
Drijfnat zit ik met mijn koffie een half uur te genieten van de prachtige orgelmuziek.
Dan is het tijd om naar de auto te gaan en via de supermarkt terug te gaan naar de camping. Die laatste paar honderd meter doen mijn tenen heel erg zeer in mijn schoenen.
We scharrelen wat weten bij elkaar voor die avond en als we op de camping terug zijn durf ik eindelijk mijn schoenen uit te doen. Dikke blaren waarvan 1 zelfs al kapot. Misschien had ik toch beter mijn wandelschoenen aan kunnen doen.
Inmiddels zijn we 2 werken thuis en gaat het herstel van mijn voeten eindelijk de goede kant op.
Had ik deze dag willen missen? Nee!
Doe ik het volgende keer anders? Ja! Dan ga ik zelfs voor een stadswandeling gewoon op mijn lompe wandelschoenen.
Gelukkig geen erge ziektes etc op vakantie meegemaakt , behalve al 2 keer een bacterie met als gevolg zeker 6 weken diarree. Niet zo erg dat ik niks kon doen en was er ook niet ziek van maar wel lastig. Ben daar denk ik gewoon erg vatbaar voor.
Een keer konden we niet terug vliegen vanaf Bangkok vanwege rellen daar. Zijn dus in het zuiden gebleven en uiteindelijk bijna week langer vakantie gehad. Vlucht terug vanaf Phuket was net zo duur als de hele vakantie. Gelukkig betaalde schoonouders dat. Zij zaten tenslotte te pushen dat we naar huis moesten.
Andere keer tijdens een officiële excursie via de reisorganisatie in Gambia. Boottochtje ging niet door want er was geen brandstof voor de boot zeer balen maar ja kan gebeuren. Chauffeur had de volgende dag haast dus jakkerde nogal door dat in combinatie met een overstekende ezel is geen succes. Zaten we daar in de middle of nowhere met een kapotte bus met een dode ezel op de motorkap. Dat had goed anders af kunnen lopen.
Wij kwamen met de schrik vrij al heb ik daar wel een tijdje last van gehad. Kregen na een klacht over de chauffeur en het missen van de excursie wel allemaal ons geld terug.
Verder wat elke vakantie weer gebeurd is dat we ettelijke zonnebrillen kwijt raken of ze gaan kapot. Ik neem tegenwoordig meestal een paar goedkope extra mee.
ik ben in Japan geweest. Drie weken prachtig weer, behalve toen we naar mt. Fuji gingen. Toen was het mistig 
Op de luchthaven van de Dominicaanse Republiek een hamburger gegeten, bij de tussenlanding, ook in de DR, voelde ik me al niet heel lekker. Na een uur daar wachten werd ik misselijk. Tijdens de hele vlucht heb ik kotsend en met diaree op de wc gezeten.
Tijdens onze huwelijksreis hadden een een heel mooi houten hotel in Chiang Mai. Helaas bleek het dak lek in de badkamer zodat we met een paraplu naar het toilet moesten, het góót naar binnen. Bij het melden van de lekkage bij de receptie kregen we als antwoord "we know". 
Een van de eerste vakanties met toen nog vriend: samen met een Twingo zonder airco naar Zuid Frankrijk gereden, daar een tentje opgezet. Het was bloedheet, te heet om iets te ondernemen, we stonden op de enige plek zonder schaduw en het water van het meer was ijskoud, dus zwemmen was geen optie. Bij wijze van uitje gingen we naar de supermarkt, om maar even aan de hitte te kunnen ontsnappen. Na 2 nachten zijn we het hele takke-eind terug naar huis gereden om een last minute te boeken naar... Egypte. Daar was het ook warm, maar daar kon je slapen met airco en er was schaduw. We hebben nooit meer gekampeerd en deze vakantie, of in elk geval het Franse deel, staat bij ons bekend als de faalkantie.
Wij hebben onze huwelijksreis moeten afbreken omdat schoonvader gereanimeerd was. Gelukkig met goede uitkomst. Daarna ook twee andere vakanties veel contact met thuisfront, omdat schoonouders angstig waren geworden als wij in buitenland waren. Eerste vakantie na hun overlijden voelde daardoor heel gek. Ondanks verdriet wel echt vrij, heel dubbel.
Ted68 schreef op 11-08-2023 om 14:51:
Met mijn ouders kamperen in Frankrijk, ik 15 jaar. Alles stond eindelijk,kwamen de buren thuis..... Was mijn leraar wiskunde....
Mijn vakantie gevoel was weg.
Hahahahaha. Hier moet ik echt enorm om lachen.
( maarre…bekijk het ook even van de andere kant hè? ik ben docent. T lijkt mij echt totaal niet leuk om een leerling met z’n ouders te treffen als buren op vakantie..)
trip naar de usa, jaar of 10 terug, zijn we de bagage zowel, op de heen als op de terugweg kwijtgeraakt onderweg.
Heen was onze eigen schuld. Man had iets niet helemaal ok geregeld met de visa, waardoor tijdens onze overstap in Parijs er nogal wat stresserend last minute geregeld moest worden. Wij haalden de vlucht net, maar onze bagage (die ze nog niet hadden geladen) bleef achter…
(enfin, kwam na 2 dagen alsnog aan, dus dat ging nog wel…wat onderbroeken en sokken gekocht en tandenborstels…)
Terug in NL aangekomen was de bagage wederom kwijt. Nu zonder dat wij ergens aan konden doen. Knullige was alleen wel dat man (zeer ervaren reiziger, geen idee wat m bezielde) de huissleutels in z’n koffer had gestopt. En niet in de handbagage. Gelukkig stond de auto ergens op zo’n valet parking achtig veld, dus die werd gewoon met sleutel en al voorgereden. En gelukkig kwamen we op een vrij normaal moment thuis aan, en waren de buren (die op de kat pasten) thuis…dus die konden ons binnen laten…..
IngridT schreef op 11-08-2023 om 17:50:
[..]
( maarre…bekijk het ook even van de andere kant hè? ik ben docent. T lijkt mij echt totaal niet leuk om een leerling met z’n ouders te treffen als buren op vakantie..)
Snap ik! Ik vind het al irritant om mensen uit dezelfde stad op vakantie tegen te komen, zelfs als het onbekenden zijn. Veel mensen willen dan kletsen over of je dezelfde mensen kent etc.
De enige plek waar ik in badpak loop of lig met mijn figuur is in 't buitenland ... Daar kennen ze me toch niet.
3 keer raden ... Ik lig op een mini-strandje in Nederland - ik ben Belgische - te bakken bij 28 graden ... Duikt er ineens een collega én haar man op. En dan nog wel 1 van de meest hatelijke.
Sindsdien dus in Nederland toch ook maar kleren aanhouden op het strand.
Tijdens mijn huwelijksreis op een Grieks eiland afgevoerd met loeiende sirenes. Voor het eerst in 5 jaar weer een epilepsie-aanval. Breek me de bek niet open over Griekse eilanden en ziekenhuizen ... ik had er niet graag een hartaanval willen krijgen.
Bij thuiskomst ook officeel laten vaststellen dat ik al 14 dagen met een breukje in mijn voet rondliep. Op dag 2 me mistrapt en 14 dagen half hinkelend rondgelopen (erg tof en praktisch aangezien de helft van die eilanden rots is). Het ziekenhuis waar ik dan toch 36u vast zat vond het de moeite niet om naar te kijken en / of had geen geschikte arts.
Marty1984 schreef op 11-08-2023 om 18:29:
Sindsdien dus in Nederland toch ook maar kleren aanhouden op het strand.
wat zonde. Ik heb bepaald geen modellenfiguur maar draag wel een bikini als ik daar zin in heb. Liever niet in bijzijn van collega’s oid maar zonde om daardoor je toekomstige strandpret te laten bederven.
We hebben een vakantie op een eiland gehad die technisch behoorlijk mislukt was: een week noodweer, stroomuitval, weggespoelde weg, overstromende riolering (yuk yuk yuk) en toch hebben we ook daar nog leuke momenten gehad. Maar ik was wel blij toen we weer weg konden.
jaren geleden vroegen mijn ouders of we een week kwamen kamperen op de camping waar zij een chalet bezitten. Eega haat kamperen maar goed, we zouden het doen. We konden, via vrienden van mijn ouders, een riante 4 persoons tent lenen. Mijn ouders namen de tent alvast mee.
Op de camping gearriveerd, in de stromende regen, bleek het om een enorm ouderwetse tent te gaan. Goed, opgezet in het pokkeweer, bleek dat er niets eens 3 eenpersoonsluchtbedden naast elkaar pasten. Ons gezin bestond toen uit vader, moeder en kleuter. Beetje erg proppen dus. Halverwege de nacht bleek de tent hartstikke lek te zijn. De volgende dag is mijn eega naar mijn zus gereden om haar tent op te halen. (200km enkele reis).
We hebben uitsluitend regendagen gehad. Tent uiteindelijk nat afgebroken en op onze zolder uitgehangen. Met opruimen valt Eega van de trap en breekt staartbotje. De rest van de vakantie zat hij op een zwemband. We gingen die vakantie ook nog naar een huis in een carré boerderij in Limburg. Bleek dat alle andere appartementen door feestende studenten waren gehuurd. Elke nacht feest tot de vroege ochtend.
Een paar jaar later had ik langer vakantie dan eega. In de tent van mijn zus met geleende luchtbedden ging ik met de kinderen nog 2 weekjes weg. Eega bleef de eerste nacht slapen. Midden in de nacht was zijn luchtbed lek. Géén probleem, in de auto was een reserve. Wel eerst 500 m lopen want het was een autovrije camping. Terug bij de tent reservegeval opgepompt maar die liep hoorbaar leeg. Midden in de nacht is eega op motor naar huis gegaan.
2 nachten later was mijn luchtbed lek. Ik heb nog geruild met een kind, maar niemand kon nog slapen. Midden in de nacht ook maar met de kinderen naar huis gegaan en de volgende dag super matjes gekocht. Daarna geweldige dagen gehad.