Ga je wel eens een weekendje weg met een vriendin
Mijn man gaat 1-2 keer per jaar een weekend weg met een vriend, dan gaan ze in een hotel en samen een stuk fietsen op de racefiets. Ik doe zoiets nooit. Man zegt, dat doen vrouwen ook gewoon niet. Een vriendin van mij wel. Dus ik zei, ik zou dat ook wel eens willen. Maar ja, er zijn altijd dingen waardoor het niet kan, sportwedstrijd van de kinderen waar ik mee ga, verjaardag van iemand, andere dingen. Voor mijn gevoel is er elk weekend wel iets. Dus mijn vraag is: gaan jullie wel eens een weekend weg met iemand? En als je die hebt, zonder je man en kinderen? Is er iets dat je tegen houdt, of juist niet?
Eens per jaar heb ik een vriendinnen weekend. Allemaal hebben we kleine kinderen. We plannen het steeds een jaar vooruit. En ja dan mis ik wel eens iets. Dat is dan maar zo.
Ja, als je een weekendje weg bent, dan ben je niet thuis om aan (sociale) activiteiten deel te nemen. Dat is soms jammer en soms niet zo erg of zelfs fijn.
Netherfield schreef op 01-09-2024 om 01:01:
In zijn vriendenkring doen de vrouwen dat niet, misschien is dat het. Nu ik er bij nadenk, hij gaat dan met die vriend op pad, de andere mannen doen het ook niet. Ik ga eerst maar eens een dagje doen denk ik. Niet dat hij niet kan koken ofzo, maar man en dochters vliegen elkaar nog wel eens in de haren.
Wat als ze elkaar in de haren vliegen? Kan toch gebeuren. Al eten ze een heel weekend friet, gaat niemand dood aan als dat een keer gebeurd. Wie weet verbeterd het de band juist.
Ik ben eenmalig 5 dagen alleen weg geweest ivm bruiloft in buitenland en vond dat mega spannend. Maar het was ook een lesje in loslaten want was nog nooit een hele dag zonder mijn kinderen geweest sinds ze geboren waren. Ging prima. Voor hun en mam zelfs makkelijker dan voor mij want hun ritme ging gewoon door.
Ik ga graag en veel op pad. Weekendjes weg doe ik meestal zonder man en kinderen. En in september ga ik gewoonlijk zelfs een paar weken helemaal alleen naar Frankrijk. Maar nu gaat er voor het eerst een vriendin mee, die daar in de buurt iets heeft gehuurd. Dus die telt dit jaar ook mee bij de vriendinnen - uitstapjes.
Verder heb ik jaarlijks in het voorjaar een vriendinnenweekeind, in oktober een midweek met één vriendin ergens in een hotel en ik ga ongeveer 4-6 keer per jaar een weekend logeren bij een zus, nichtje of vriendin.
Wat ik dit jaar wèl met familie heb gedaan: een weekend Duitsland met het hele gezin en schoonmoeder, 2 weken Frankrijk met alleen mijn man en mijn ouders, 3 weken Frankrijk met man en 3 van de kinderen.
Ja hoor; vrij regelmatig. Dit jaar:
Vriendinnenweekend met vier vriendinnen.
Weekendje weg alleen met onze jongste zoon.
Weekendje weg met een vriendin.
Weekend weg met een grote groep vrouwen.
Het is al even geleden maar ik ben een paar keer met een vriendin op stedentrip geweest.
Man is ook wel eens met vrienden weggeweest.
Maar het is bij ons geen jaarlijks iets.
Gaat het alleen om weekends? Ik ben voor mijn werk zo nu en dan ook een weekje weg, ook toen de kinderen jong waren.
We gaan eigenlijk nooit een weekend weg zonder de kinderen.
Ben je bang dat je dochter niet veilig is bij haar vader? Hij komt vrij principieel op me over, net alsof het not-done is voor een vrouw om zomaar haar gezin een paar dagen in de steek te laten.
Netherfield schreef op 01-09-2024 om 01:01:
In zijn vriendenkring doen de vrouwen dat niet, misschien is dat het. Nu ik er bij nadenk, hij gaat dan met die vriend op pad, de andere mannen doen het ook niet. Ik ga eerst maar eens een dagje doen denk ik. Niet dat hij niet kan koken ofzo, maar man en dochters vliegen elkaar nog wel eens in de haren.
Je hebt dus 4 redenen om het te doen:
1. Je wil het graag.
2. Het is gezond. Je hebt amper tijd voor jezelf. Zelfs in je vrije weekenden, staat je agenda vol met dingen die je voor anderen doet zoals verjaardagen en sportwedstrijden. Hoe leuk dat allemaal ook is, voortdurend in de startblokken staan omdat er iemand (misschien) iets van je wil, is niet goed. Af en toe moet je dat ook los kunnen laten en een keer alleen maar doen wat jij wil.
3. Voor je man en dochters is het goed om het af en toe eens zonder jou op te moeten lossen. Dat ze elkaar in de haren vliegen, vind ik een beetje onvolwassen van je man. Hij is hun vader, niet hun broer. Ik neem aan dat hij het anders aan zal pakken als hij een keer de enige is die de ouderrol heeft. Ze zullen per slot van rekening ook goed met elkaar om moeten gaan als jij een keer onverwacht weg moet om bijv. familie te helpen of als jij een keer ziek bent. Het kan geen kwaad als jullie in zo'n geval allemaal weten dat het ook zonder jouw bemoeienis wel goed komt.
4. Het is beter voor je relatie als je de kar samen trekt en erop kan vertrouwen dat de ander de gezamenlijke verantwoordelijkheden ook af en toe zonder jou aan kan. Dat jij tot nu toe nog nooit een weekend voor jezelf hebt genomen, komt niet omdat je een vrouw bent, maar omdat je gelooft dat het thuis niet lukt zonder jou. Misschien omdat jij de kar grotendeels alleen trekt, maar dat wil niet zeggen dat je man het niet kan. Eén keer moet de eerste keer zijn, hè? Niemand heeft de eerste keer ervaring. Had jij ook niet toen je die kar ging trekken. En bij jou ging het ook goed. Dus geef hem dat vertrouwen. Dat deed hij ook bij jou. En wijs hem, indien nodig, op zijn verantwoordelijkheid als vader.
(Ennehhh ... mocht hij de eerste keer de boel thuis in de soep laten lopen, dan moet je dus vaker weg zodat hij het leert 
)
Het is niet zo dat mijn dochters niet veilig zijn bij hem, er zal ze niks overkomen. Het is alleen dat hij dan verwacht dat ze op tijd uit bed komen en opschieten. Doen ze dat niet, dan wordt hij boos en roept, dan gaan we wel niet! naar wat ze ook bedacht hebben. Om vervolgens chagrijnig in de kamer te gaan zitten. Onvolwassen? Ja. Te veranderen? Dat zie ik niet gebeuren.
Netherfield schreef op 01-09-2024 om 12:43:
Het is niet zo dat mijn dochters niet veilig zijn bij hem, er zal ze niks overkomen. Het is alleen dat hij dan verwacht dat ze op tijd uit bed komen en opschieten. Doen ze dat niet, dan wordt hij boos en roept, dan gaan we wel niet! naar wat ze ook bedacht hebben. Om vervolgens chagrijnig in de kamer te gaan zitten. Onvolwassen? Ja. Te veranderen? Dat zie ik niet gebeuren.
En wat heerlijk dat je daar dan eens een keertje geen getuige en/of scheidsrechter hoeft te zijn…!
Netherfield schreef op 01-09-2024 om 12:43:
Het is niet zo dat mijn dochters niet veilig zijn bij hem, er zal ze niks overkomen. Het is alleen dat hij dan verwacht dat ze op tijd uit bed komen en opschieten. Doen ze dat niet, dan wordt hij boos en roept, dan gaan we wel niet! naar wat ze ook bedacht hebben. Om vervolgens chagrijnig in de kamer te gaan zitten. Onvolwassen? Ja. Te veranderen? Dat zie ik niet gebeuren.
Nou dan gaan ze lekker niet. Je moet de problemen wel daar neerleggen waar ze horen natuurlijk.
Wat heerlijk zou het zijn als je een weekendje weg zou gaan en de telefoon uit. Ontspannen met een vriendin en je man en dochters zoeken het samen maar uit. Ik zou het zo doen! Je bent echt niet onmisbaar.
Netherfield schreef op 01-09-2024 om 12:43:
Het is niet zo dat mijn dochters niet veilig zijn bij hem, er zal ze niks overkomen. Het is alleen dat hij dan verwacht dat ze op tijd uit bed komen en opschieten. Doen ze dat niet, dan wordt hij boos en roept, dan gaan we wel niet! naar wat ze ook bedacht hebben. Om vervolgens chagrijnig in de kamer te gaan zitten. Onvolwassen? Ja. Te veranderen? Dat zie ik niet gebeuren.
Te meer reden om dus wel eruit te gaan, want anders blijf jij continu aan het stuur en/of het proberen recht te breien of te compenseren. Je wordt anders hoe langer hoe onmisbaarder en hoe langer hoe meer ‘gevangen’.