‘Ask the captain’

Essie,
Wat naar om te lezen. Ik begrijp heel goed dat je die angst hebt ontwikkeld, maar laat ik het zo zeggen: waarschijnlijk op verkeerde aannames. En dus is er ook best wel wat aan te doen, dus ik zou Canada (moet eerlijk zeggen één van mijn favoriete landen) zeker niet afschrijven.
Even jouw ervaringen een beetje analyseren. Dat staartje van een orkaan gebeurt inderdaad wel eens en dat levert veel turbulentie op. Je schrijft dat je dacht dat het cabinepersoneel ook bang was, misschien wel, maar niet zozeer om die turbulentie. Wel om de gevolgen, namelijk rotzooi en misschien verwondingen als de trolleys nog in het gangpad stonden. Het vliegtuig is echt niet in gevaar, dat weet het cabinepersoneel ook. Bovendien vindt het personeel het net zo min comfortabel als de passagiers. En ze kunnen geen service doen en dat vinden ze al helemaal niet fijn. Ze waren dus zeker niet bang om bijvoorbeeld neer te storten.
Mist zorgt voor vertraging bij het landen. We hebben altijd brandstof mee om uit te wijken, maar dat wil je in principe niet. Als de verkeersleiding zegt dat er wel geland kan worden, dan kan de gezagvoerder er voor kiezen die uitwijkbrandstof te gebruiken om te wachten. Betekent niet dat er bijna niets meer over was…
Het verlies aan controle is veel voorkomend. Maar het is echt niet nodig. Het is best goed te verhelpen, kijk eens op www.valk.org. Als je meer wilt weten, stuur me dan een PB. Maar zet Canada nog niet uit je hoofd.

Chiquita schreef op 05-02-2023 om 20:09:

Ik vind dit ook een erg fijn topic, dus dank je voor je duidelijke antwoorden. Ik las het verhaal van Essie, hier precies hetzelfde. Nota bene zo'n 10 jaar elke 2 tot 3 maanden gevlogen tussen Sevilla en NL (ook wel andere vluchten, maar deze waren recent) en ineens, pats boem, angst. Ik heb wel de boeken aangeschaft, wat al zekerheid geeft, maar nu geen noodzaak om te vliegen, dus idd doe ik het nu niet meer.

Cygnus, ik heb ooit van een stewardess (KLM, lange vluchten) gehoord (ergens 1996), dat passagiers zich pas zorgen hoefden te maken als "het belletje 6x ging tussen de stewards voor en achter in het vliegtuig".
Onnodig te vertellen dat ik dus regelmatig zat te tellen Meestal keek ik naar de gezichten en zolang zij nog door het vliegtuig blijven lopen en vriendelijk zijn, was ik al gerustgesteld (ik ga ervan uit dat niemand zo goed toneel kan spelen als er werkelijk iets aan de hand is)

Hmmm, die 6 belletjes zegt me nog wel iets, maar dat was in een ver verleden. Er is nu een ander ‘commando’, namelijk “purser report to cockpit”. Die wordt gebruikt als de purser echt nu nodig is in de cockpit, en dan niet voor koffie. Dit commando wordt door cabinepersoneel vaak geïnterpreteerd als ‘we gaan een noodlanding maken’, wat niet helemaal terecht is. Ik herinner me een geval van vroeger. Een boordwerktuigkundige kwam tijdens de vlucht op een of andere manier met zijn been klem te zitten tussen het middenconsole en de stoel van de gezagvoerder. Hij had serieus pijn en de enige manier om hem te verlossen was hulp. Het commando is toen gegeven. De cabinebemanning was toen erg boos, want die hadden een noodlanding verwacht.

Als turbulentie echt erg wordt laten we de cabinebemanning ook zitten, anders raken ze ook verwond, met de mededeling “cabin crew take your seats”. Dat vinden ze niet leuk, want een eventuele service moet dan onderbroken worden en gaat hun planning in het honderd. Dat is wel eens af te lezen van hun gezichten en wordt door passagiers ook wel eens onterecht gezien als angst. Het is soms gewoon ook niet wat het lijkt.

Dewi-Sri schreef op 08-02-2023 om 16:58:

Ik blijf dit een briljant topic vinden. Leuk dat je overal zo alert op reageert, Cygnus, en dat al zo lang!
Wij zijn intussen verhuisd naar het buitenland (gewoon met de auto ), waar we een privévliegveldje achter ons huis hebben dat geschikt is voor sportvliegtuigjes. Mijn man vindt het nu zo vreselijk jammer dat hij zijn brevet heeft moeten laten verlopen, want we zouden prachtig heen en weer hebben kunnen vliegen omdat we in Nederland ook niet ver van een klein vliegveld wonen. Jammer maar helaas.

Fijn om te zien dat je het waardeert Dewi. Ik doe m’n best…

Ik weet niet naar welk buitenland jullie verhuisd zijn, maar als jouw man wel weer zou willen gaan vliegen is het misschien de moeite waard om bij de lokale autoriteiten eens na te vragen wat er precies nodig is om de SEP weer geldig te krijgen. Misschien valt het mee en is een profcheck genoeg, maar eerlijk gezegd ben ik niet heel erg thuis is al de wetgeving op dat gebied. Maar de moeite van het navragen misschien waard…

Ikzelf heb een onderliggende ATPL en dan is een profcheck voor SEP voldoende, maar hoe dat zit zonder ATPL weet ik niet. Maar het zou best eens mee kunnen vallen. De meeste ratings blijven 8 jaar geldig en dan is het misschien alleen een kwestie van weer actief maken. Maar zeker weten doe ik dat niet.

Trientje-vitamientje schreef op 13-02-2023 om 19:51:

Ik las gister een stukje over die ballonnen en andere vliegende voorwerpen in het Amerikaanse luchtruim. Dat die soms rond de 6 km hoog vliegen waar ook wel de burgerluchtvaart doorkruist.
Hebben jullie een systeem aan boord wat ervoor zorgt dat je dat soort dingen kan ontwijken? Of is het maar hopen dat je er geen in je motor krijgt? En zeker niet ergens boven de oceaan.

Nee, dat hebben we niet. We hebben wel TCAS (heb ik het eerder over gehad), maar dat werkt alleen tussen vliegtuigen uitgerust met een transponder. En we hebben wel een radar, maar die detecteert alleen waterdruppels. Dus in het geval van Chinese spionagebalonnen is het maar hopen dat je die niet tegen komt. Gelukkig is het luchtruim zo groot dat die kans bijzonder klein is.