Zou je een 3de persoon kunnen aanvaarden in je relatie?
Hi,
Mijn naam is Alexander en ben ondertussen 8 jaar getrouwd met Vanessa. Zij is 32 en we hebben samen een dochtertje. Vanessa is een knappe blondine die bij het uitgaan steeds de aandacht van velen steelt. Ze heeft ook een erg hoog libido (veel hoger dan het mijne) en ik denk wel dat ik onbewust al van dag één door had dat ze niet trouw kon blijven.
We hebben een erg moeilijkere periode gehad achter de geboorte van onze dochter waar het woord scheiding meermaals werd uitgesproken. Uiteindelijk heeft het vreemdgaan ons vreemd genoeg gered. Ik heb het een plaats kunnen gegeven in onze relatie. We hebben het eindelijk kunnen bespreken en een regeling gevonden. Ze heeft naast ons huwelijk nu een vaste vriend waar ze bijna wekelijks blijft slapen. Verder gaat ze soms ook wel eens op tinder date. Het klinkt misschien wel erg, maar het is net zo dat onze relatie veel beter is geworden. Ook ons eigen sex leven is er kilometers op vooruitgegaan. Het enige jammer aan is dat vele mensen dit niet begrijpen en veroordelen.
Ik wil daarom de open vraag stellen of iedereen dit zo erg vind? Of zou je dit zelf kunnen in je relatie?
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 11:40:
[..]
Nee, we hebben er weinig woorden aan vuilgemaakt. We hebben niet (sorry, ik zit nog even helemaal in dat artikel weer) allerlei afspraken gemaakt, maar weten van elkaar dat de ander het moeilijk gaat vinden en dáarom doe je het niet.
Hi Mevrouw 75, thanks voor je bijdrage. Nu komen we eigenlijk bij het punt wat ik probeer te begrijpen of te verwoorden. "we weten van elkaar dat de ander het moeilijk gaat vinden". Dus met andere woorden u persoonlijk zou het moeilijk vinden moest uw partner,...
Maar weet u ook waarom? Gaat het om dat de persoon een ander lief heeft of gaat het banaal om het fysiek aspect?
Wat vind je van het stuk dat Doortje geschreven heeft?
Wat ik eruit opmaak is dat nou niet echt uniek is hoe het bij jullie gaat, dat het zelfs als een soort statussymbool wordt ingezet onder 30ers.
Ik weet van overlevering van mijn ouders dat er behoorlijk wat relaties stuk gingen op de vrije liefde.
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 11:41:
[..]
Ok, thanks voor het delen. Ik wil niemand overtuigen of zo, enkel meer inzicht hebben in waarom het zo moeilijk is of waarom vele mensen het nog veroordelen. Jij darentegen weet dat het niet voor jou is omdat je het ervaren hebt. Dat is wel waardevolle informatie!! Weet je nog wat je zo moeilijk ervaarde?
Dieper in de vraag, gaat het meer om de mening van de mensen rondom je heen of je eigen gevoel? Indien je eigen gevoel; is het het deel waar je een persoon of liede deelt die zo moeilijk is?
Toen ik zelf een met twee mensen ging, voelde ik me verscheurd. Het ging in alle openheid hoor het was geen vreemdgaan. Conventies heb ik me nooit veel van aangetrokken. Het kan me niet schelen wat een ander ervan vindt.
Toen een partner in een schijnbaar monogame relatie er ineens een ander op na bleek te houden, werkte het niet omdat het met liegen en bedrog samenhing en onderdeel van een machtsspel was. Met andere woorden: we werden tegen elkaar uitgespeeld. Daar houd ik niet van.
Over het algemeen denk ik dat het voor mij niet werkt omdat ik een diepe verbinding nastreef waarbij moeilijkheden samen worden aangegaan en daardoor juist kunnen leiden naar een diepere band. Als je in een driehoek zit, kan één van de partijen altijd naar de ander rennen. Ik zou dat lastig vinden.
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 11:35:
[..]
Thanks voor je antwoord
Kan je ook (of een poging tot) verwoorden waarom je het niet zou kunnen? Wat eraan precies heel moeilijk zou zijn? En last but not least, als je partner zou vreemdgaan, weet je het liever niet?
Ik wil dat ik de enige ben voor mijn partner en zou hem niet met een ander willen delen. Mijn partner (overleden) dacht daar hetzelfde over. Wij zijn 30 jaar samen geweest en ik ben hem altijd trouw gebleven en heb ook nooit de behoefte gehad aan een ander. Mijn man is zover ik weet natuurlijk mij ook altijd trouw gebleven. Mocht hij wel vreemd zijn gegaan dan had ik dat graag willen weten want dat had voor mij einde huwelijk betekent.
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 11:47:
Wat vind je van het stuk dat Doortje geschreven heeft?
Wat ik eruit opmaak is dat nou niet echt uniek is hoe het bij jullie gaat, dat het zelfs als een soort statussymbool wordt ingezet onder 30ers.
Ik weet van overlevering van mijn ouders dat er behoorlijk wat relaties stuk gingen op de vrije liefde.
Ik heb het stul zelf in feite niet gelezen. Ik snap wel dat er vele relaties stuk kunnen gaan onder invloed van, maar opnieuw. Hiervoor moeten we een echte studie gaan bekijken met voldoende informatie (ik vrees dat die er niet is. Hoeveel mensen gaan er uit elkaar, bij hoeveel komt het omdat ze aan vrije liefde deden etc...
Maar het punt waar ik echt naar op zoek is, waarom ervaren nog vele mensen het dan zo moeilijk om hun partner te delen (en met delen bedoel ik niet sexueel maar in de liefde) Kan een persoon maar echt één liefde hebben tegelijk. Ik ga het extreem voorbeeld nemen; hoe doen mensen die meer dan één kind hebben om hun liefde voor de kinderen te delen. (dat lijkt dan plots wel niet zo moeilijk). Ik weet het, niet helemaal hetzelfde.
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 11:44:
[..]
Hi Mevrouw 75, thanks voor je bijdrage. Nu komen we eigenlijk bij het punt wat ik probeer te begrijpen of te verwoorden. "we weten van elkaar dat de ander het moeilijk gaat vinden". Dus met andere woorden u persoonlijk zou het moeilijk vinden moest uw partner,...
Maar weet u ook waarom? Gaat het om dat de persoon een ander lief heeft of gaat het banaal om het fysiek aspect?
In het relationele. Mijn man was redelijk rechtlijnig hierin in het begin (en het daar beide kanten op heel moeilijk vindt), ik kwam uit een alles-moet-kunnen sfeer en ik moet zeggen dat dit een hele rustige aangename status quo is. Als je wéét dat je partner iets niet prettig vindt kan je daar ook gewoon rekening mee houden. Je hoeft niet alles te doen wat je zelf of de wereld om je heen nu meteen wil.
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 11:53:
[..]
Ik heb het stul zelf in feite niet gelezen. Ik snap wel dat er vele relaties stuk kunnen gaan onder invloed van, maar opnieuw. Hiervoor moeten we een echte studie gaan bekijken met voldoende informatie (ik vrees dat die er niet is. Hoeveel mensen gaan er uit elkaar, bij hoeveel komt het omdat ze aan vrije liefde deden etc...
Maar het punt waar ik echt naar op zoek is, waarom ervaren nog vele mensen het dan zo moeilijk om hun partner te delen (en met delen bedoel ik niet sexueel maar in de liefde) Kan een persoon maar echt één liefde hebben tegelijk. Ik ga het extreem voorbeeld nemen; hoe doen mensen die meer dan één kind hebben om hun liefde voor de kinderen te delen. (dat lijkt dan plots wel niet zo moeilijk). Ik weet het, niet helemaal hetzelfde.
Niet helemaal hetzelfde, dan moet je het ook niet vergelijken. Vergelijkingen tussen kinderen moet je sowieso niet doen, zéker niet naar je kinderen toe.
Je hebt 1 vast kind en 1 kind waar je wekelijks slaapt. Daar worden kinderen ook ongelukkig van.
Jammer dat je het stuk niet hebt gelezen, het is wel een interessante invalshoek.
watertoren schreef op 12-02-2024 om 11:51:
[..]
Ik wil dat ik de enige ben voor mijn partner en zou hem niet met een ander willen delen. Mijn partner (overleden) dacht daar hetzelfde over. Wij zijn 30 jaar samen geweest en ik ben hem altijd trouw gebleven en heb ook nooit de behoefte gehad aan een ander. Mijn man is zover ik weet natuurlijk mij ook altijd trouw gebleven. Mocht hij wel vreemd zijn gegaan dan had ik dat graag willen weten want dat had voor mij einde huwelijk betekent.
Thanks voor het delen. Ik zie de schoonheid er wel in natuurlijk, zeker bij je beschrijving dat je nooit de behoefte hebt gehad!
Ik heb dit geprobeerd in mijn twintiger jaren en ik ben er van teruggekomen. Kan me dan ook zeker vinden in het stuk dat hier gedeeld wordt. Het maakte voor mij mijn leven eindeloos meer gecompliceerd dan ik wenselijk vind, en ik zie nu ook dat het mij inderdaad belemmerde in het aangaan van de minder florissante kanten van mijn karakter. Als het voor jullie werkt in deze fase van je leven zou ik het lekker doen, zou alleen niet streven naar de acceptatie of het begrip van anderen. Mocht je graag bevestigd willen worden in je ideeën dan stikt het in het polyamorie-wereldje overigens van de mensen die juist NIET begrijpen dat mensen monogaam willen zijn en die zelf vinden dat hun relatievorm de meest verlichte vorm van relateren is. De meeste mensen denken vooral over zichzelf na, zou lekker doen wat jullie willen, je hoeft het niet perse te delen met iedereen op het schoolplein toch?
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 11:55:
[..]
Niet helemaal hetzelfde, dan moet je het ook niet vergelijken. Vergelijkingen tussen kinderen moet je sowieso niet doen, zéker niet naar je kinderen toe.
Je hebt 1 vast kind en 1 kind waar je wekelijks slaapt. Daar worden kinderen ook ongelukkig van.
Jammer dat je het stuk niet hebt gelezen, het is wel een interessante invalshoek.
Wat niet is kan nog komen (misschien lees ik het wel, al is mij to read lijst wel al erg lang). En ja feit, je kan het niet vergelijken. Maar in feite kan je niks vergelijken. Elke situatie is zo anders, elk koppel is anders,...
Ik vrees dat mijn vraag of liefde kan gedeelt worden niet meteen een antwoord zal hebben.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik met iemand anders dan mijn man zo’n diepe verbinding en gevoel van vertrouwen en veiligheid kan hebben als ik nu heb. Dat gevoel is in de loop der jaren alleen maar sterker geworden. Ik heb dus totaal geen behoefte om iemand anders in onze relatie toe te laten, omdat een nieuw persoon mij nooit datzelfde gevoel kan geven. Gelukkig heeft mijn man ook geen behoefte aan een ander erbij.
Dat andere mensen voor meerdere personen in een relatie kiezen veroordeel ik niet. Ik hoop alleen voor die mensen dat ze zich er oprecht goed bij voelen en dat ze niet zulke keuzes maken uit angst. Bijvoorbeeld uit angst om je partner kwijt te raken als je niet toestemt met een andere partner erbij.
Alexander, ik ben benieuwd wat jij er voor jezelf uit haalt dat jouw partner nog een vriend heeft. Welke positieve punten daarvan helpen jou om je goed te voelen in hoe jouw relatie nu vormgegeven is?
Tippex schreef op 12-02-2024 om 11:00:
Waarom noem je je voornaam en die van je vrouw in de openingspost ?
.
Die zou ik inderdaad weghalen. In combinatie met leeftijd is het voor iedereen die je kent duidelijk dat jij hebt benr, OP
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 11:41:
[..]
(…). Ik wil niemand overtuigen of zo, enkel meer inzicht hebben in waarom het zo moeilijk is of waarom vele mensen het nog veroordelen. (…)
Je geeft zelf aan dat het moeilijk was, nou daar heb je al een begin van je antwoord denk ik.
En ten aanzien van je tweede vraag: als mensen niet uitroepen “ach wat goed van jullie! Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb!”, betekent dit niet dat ze je veroordelen.
Uit de toon van jouw berichten krijg ik echter wel het beeld van iemand die vooral zichzelf wil overtuigen van een situatie waarin hij door het vreemdgaan van zijn partner terecht is gekomen. Dat mag, maar dat maakt niet meteen dat je daarmee ook dé ideale situatie voor iedereen hebt ontdekt (inclusief jouzelf) en dat het daarom interessant is waarom ‘de rest’ dit niet ook zo zou willen.
Zelf ben ik niet monogaam, voor mij werkt dat niet. Voor m'n man ook niet, dus dat komt mooi uit!
Het is inderdaad geen gemeengoed en mensen vinden er zeker wat van. En dat mag ook natuurlijk. Wat ik er wel lastig aan vind is dat de oordelen vaak monogamie-normatief zijn; non-monogamie zou bestaan om de problemen in je huwelijk te maskeren/om lelijke kanten van jezelf niet onder ogen te komen/ omdat je je privileges niet voldoende erkent/insert ander argument. Zonder voorgenoemde zou iedereen dus 'gewoon' monogaam zijn. Dat geloof ik niet. Ik geloof eerder dat mensen wel/niet/een beetje monogaam zijn. Waarvan ik dus iemand ben die niet monogaam is én voor een open relatie kies.
TO, klopt het dat je vrouw en jij hier verschillend in staan, dat jij monogaam bent en zij niet? (Fun fact, je noemt dit een monopoly-koppel).
Jarenlang een open relatie gehad, wat recentelijk is geëvolueerd naar een poly relatie. Maar ken verder geen mensen in mijn omgeving die het doen.