Zou je een 3de persoon kunnen aanvaarden in je relatie?
Hi,
Mijn naam is Alexander en ben ondertussen 8 jaar getrouwd met Vanessa. Zij is 32 en we hebben samen een dochtertje. Vanessa is een knappe blondine die bij het uitgaan steeds de aandacht van velen steelt. Ze heeft ook een erg hoog libido (veel hoger dan het mijne) en ik denk wel dat ik onbewust al van dag één door had dat ze niet trouw kon blijven.
We hebben een erg moeilijkere periode gehad achter de geboorte van onze dochter waar het woord scheiding meermaals werd uitgesproken. Uiteindelijk heeft het vreemdgaan ons vreemd genoeg gered. Ik heb het een plaats kunnen gegeven in onze relatie. We hebben het eindelijk kunnen bespreken en een regeling gevonden. Ze heeft naast ons huwelijk nu een vaste vriend waar ze bijna wekelijks blijft slapen. Verder gaat ze soms ook wel eens op tinder date. Het klinkt misschien wel erg, maar het is net zo dat onze relatie veel beter is geworden. Ook ons eigen sex leven is er kilometers op vooruitgegaan. Het enige jammer aan is dat vele mensen dit niet begrijpen en veroordelen.
Ik wil daarom de open vraag stellen of iedereen dit zo erg vind? Of zou je dit zelf kunnen in je relatie?
er.is.maar.1.Pino schreef op 12-02-2024 om 13:30:
[..]
Je geeft zelf aan dat het moeilijk was, nou daar heb je al een begin van je antwoord denk ik.
En ten aanzien van je tweede vraag: als mensen niet uitroepen “ach wat goed van jullie! Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb!”, betekent dit niet dat ze je veroordelen.
Uit de toon van jouw berichten krijg ik echter wel het beeld van iemand die vooral zichzelf wil overtuigen van een situatie waarin hij door het vreemdgaan van zijn partner terecht is gekomen. Dat mag, maar dat maakt niet meteen dat je daarmee ook dé ideale situatie voor iedereen hebt ontdekt (inclusief jouzelf) en dat het daarom interessant is waarom ‘de rest’ dit niet ook zo zou willen.
Dit proefde ik er ook een beetje uit inderdaad. Pas op dat je jezelf niet voorbij loopt TO, omdat je je partner tegemoet wil komen. Jouw wensen en behoeften hebben evenveel waarde als die van je partner!
Mischa83 schreef op 12-02-2024 om 13:30:
Zelf ben ik niet monogaam, voor mij werkt dat niet. Voor m'n man ook niet, dus dat komt mooi uit!
Het is inderdaad geen gemeengoed en mensen vinden er zeker wat van. En dat mag ook natuurlijk. Wat ik er wel lastig aan vind is dat de oordelen vaak monogamie-normatief zijn; non-monogamie zou bestaan om de problemen in je huwelijk te maskeren/om lelijke kanten van jezelf niet onder ogen te komen/ omdat je je privileges niet voldoende erkent/insert ander argument. Zonder voorgenoemde zou iedereen dus 'gewoon' monogaam zijn. Dat geloof ik niet. Ik geloof eerder dat mensen wel/niet/een beetje monogaam zijn. Waarvan ik dus iemand ben die niet monogaam is én voor een open relatie kies.
TO, klopt het dat je vrouw en jij hier verschillend in staan, dat jij monogaam bent en zij niet? (Fun fact, je noemt dit een monopoly-koppel).
Ik hoor irl of op fora ofzo nooit oordelen eigenlijk. Behalve in dat artikel dat ik gedeeld heb.
Wel heb ik de verhalen van de generatie van mijn ouders gehoord, maar dat was niet oordelend, meer observatief.
mijn man krijgt in de weekenden dat ik weg ben een vrijbrief om te doen en laten wat hij wil. Ik heb daar zelf geen behoefte aan momenteel met een kind van 1 en zwanger. Ik heb ook geen behoefte er iets over te horen, dus ik hoor er niets over. Uit liefde mag hij dat van mij omdat hij niet mijn bezit is en ik ook niet de illusie heb hem alles te kunnen bieden. Ik ben ook maar 1 persoon. Als hij een vaste vriendin heeft waar hij naartoe gaat eens per week en dat fluitend verteld zou ik daarvan misselijk worden. Ik heb behoefte aan op 1 staan en veiligheid met een vers nest jonkies. Emotioneel wil ik op 1 staan. Seks interesseert mij niet zoveel.
Sassenach schreef op 12-02-2024 om 12:41:
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik met iemand anders dan mijn man zo’n diepe verbinding en gevoel van vertrouwen en veiligheid kan hebben als ik nu heb. Dat gevoel is in de loop der jaren alleen maar sterker geworden. Ik heb dus totaal geen behoefte om iemand anders in onze relatie toe te laten, omdat een nieuw persoon mij nooit datzelfde gevoel kan geven. Gelukkig heeft mijn man ook geen behoefte aan een ander erbij.
Dat andere mensen voor meerdere personen in een relatie kiezen veroordeel ik niet. Ik hoop alleen voor die mensen dat ze zich er oprecht goed bij voelen en dat ze niet zulke keuzes maken uit angst. Bijvoorbeeld uit angst om je partner kwijt te raken als je niet toestemt met een andere partner erbij.
Alexander, ik ben benieuwd wat jij er voor jezelf uit haalt dat jouw partner nog een vriend heeft. Welke positieve punten daarvan helpen jou om je goed te voelen in hoe jouw relatie nu vormgegeven is?
Hi Sassenach,
Alvast bedankt voor het neerpennen van je gevoelens die ik uiteraard volledig respecteer 
. Je vraag of waar je benieuwd naar bent vergt natuurlijk meer dan een simpel kort antwoord om dit te begrijpen. Ik doe toch een poging.
Eerst en vooral begrijp dit niet verkeerd, maar ik hou echt van mijn vrouw voor de persoon die ze is. Op heel veel (bijna alle) vlakken stromen onze gedachten en meningen naar dezelfde richting. We comminiceren echt wat voor mij naar mijn mening al zeldzaam is onder de mensen. We nemen tijd voor maar ook van elkaar. Ook ons sex leven is naar mijn mening fantastisch. We hebben vaak en hartstochelijke intieme momenten onder de dekens. Waar is het probleem hoor ik je denken. Wel het antwoord, is dat ik ook schrijf dat ik dit fantastisch ondervind. Dat ik de qualiteit en de hoeveelheid meer dan dan uitstekend benoem. Maar we zijn niet helemaal precies identiek in ons gevoel. Mijn vrouw had graag vaker en belanrijker nog; meer experimentele sex. Ik heb jaren zo mijn best gedaan om dit ook te geven maar op de lange duur is dit bijna onhoudbaar. Op een gegeven moment was er een verandering in onze relatie. Ik wist dat er iets gebeurde, ik voelde het gewoon en ik leefde onder de jaloezie en de vrees dan de relatie ten einde zou komen. Ruzies volgden elkaar op, ons sex leven werd onbestaand en we waren klaar om alles te stoppen. En toen kwam alles op het laatste moment eindelijk op zijn plaats en voelde het aan alsof er een betonnen muuur uit elkaar barsten. We hebben vele gesprekken erover gehad en zijn voor ons het goeie pad ingegaan. Mijn vrouw heeft een relatie met haar collega. Ze gaat er bijna wekelijks naartoe en blijft er overnachten. Dat gunt aan mijn kant ook rust en zij kan voluit met hem experimenteren. Ik weet niet alles, maar ze gaan wel is naar parenclubs en doen ook aan andere soorten sexuele activeiten. Daarnaast gaat mijn vrouw ook regelmatig op tinder date met andere mannen. (dat is steeds op hotel en dan blijft ze wel niet slapen). Bij die mannen gaat het meer om lust en niet om liefde. Ik kan me hier ook in terug vinden omdat ze zelf veel gelukkiger is. Ik ben heel mij prestatie stress kwijt en weet dat ze terug naar mij komt na dat ze gevonden heeft wat ze nodig heeft.
Mischa83 schreef op 12-02-2024 om 13:30:
Zelf ben ik niet monogaam, voor mij werkt dat niet. Voor m'n man ook niet, dus dat komt mooi uit!
Het is inderdaad geen gemeengoed en mensen vinden er zeker wat van. En dat mag ook natuurlijk. Wat ik er wel lastig aan vind is dat de oordelen vaak monogamie-normatief zijn; non-monogamie zou bestaan om de problemen in je huwelijk te maskeren/om lelijke kanten van jezelf niet onder ogen te komen/ omdat je je privileges niet voldoende erkent/insert ander argument. Zonder voorgenoemde zou iedereen dus 'gewoon' monogaam zijn. Dat geloof ik niet. Ik geloof eerder dat mensen wel/niet/een beetje monogaam zijn. Waarvan ik dus iemand ben die niet monogaam is én voor een open relatie kies.
TO, klopt het dat je vrouw en jij hier verschillend in staan, dat jij monogaam bent en zij niet? (Fun fact, je noemt dit een monopoly-koppel).
Ik snap wat je zegt en ben het eens met die “glijdende schaal” die je schetst, maar ik denk wel dat de redenen die jij geeft als monogamie-normatief niet noodzakelijk oordelen zijn. Dat zal soms zeker het geval zijn, maar ik denk dat het evengoed het gevolg kan zijn van een copingtactiek die iemand (bewust of onbewust) toepast.
Moederkareltje schreef op 12-02-2024 om 14:02:
mijn man krijgt in de weekenden dat ik weg ben een vrijbrief om te doen en laten wat hij wil. Ik heb daar zelf geen behoefte aan momenteel met een kind van 1 en zwanger. Ik heb ook geen behoefte er iets over te horen, dus ik hoor er niets over. Uit liefde mag hij dat van mij omdat hij niet mijn bezit is en ik ook niet de illusie heb hem alles te kunnen bieden. Ik ben ook maar 1 persoon. Als hij een vaste vriendin heeft waar hij naartoe gaat eens per week en dat fluitend verteld zou ik daarvan misselijk worden. Ik heb behoefte aan op 1 staan en veiligheid met een vers nest jonkies. Emotioneel wil ik op 1 staan. Seks interesseert mij niet zoveel.
Hey Moederkareltje,
Heel erg bedankt om dit te delen. Heel mooi, thanks!!
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 13:59:
[..]
Ik hoor irl of op fora ofzo nooit oordelen eigenlijk. Behalve in dat artikel dat ik gedeeld heb.
Wel heb ik de verhalen van de generatie van mijn ouders gehoord, maar dat was niet oordelend, meer observatief.
Ik ben toch niet zeker dat de tijden van je ouders (al weet ik niet met zekerheid wanneer dit precies was) op enige opzicht beter waren. De vroegere tijden waar mannen die op mannen vielen en vrouwen die op vrouwen vielen aanzien werden als ziek. De tijden waar de vrouwen thuis moesten blijven en voor de kinderen zorgen gezien werden als traditioneel. Nee, die tijden zijn voorbij en daar ben ik echt niet rauwig om. Hier spreken we toch over een significante evolutie.
Natuurlijk kan je meerdere liefdes tegelijk hebben; dat is het punt niet. Ik houd zowel van jam als van worst op mijn brood en kan ze afwisselend eten. En dan toch beide evenveel waarderen op z'n tijd.
Een soort consumptieve liefde dus. Maar bij mensen onderling werkt dat anders; ze zijn levend en het werkt ook twee richtingen op. Je tijd voor elkaar is beperkt dus wil je twee mensen de aandacht geven die ze willen hebben dan heb je daar een dagtaak aan. En dit is nog heel simpel gesteld.
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 13:59:
[..]
Ik hoor irl of op fora ofzo nooit oordelen eigenlijk. Behalve in dat artikel dat ik gedeeld heb.
Wel heb ik de verhalen van de generatie van mijn ouders gehoord, maar dat was niet oordelend, meer observatief.
Ik ben toch niet zeker dat de tijden van je ouders (al weet ik niet met zekerheid wanneer dit precies was) op enige opzicht beter waren. De vroegere tijden waar mannen die op mannen vielen en vrouwen die op vrouwen vielen aanzien werden als ziek. De tijden waar de vrouwen thuis moesten blijven en voor de kinderen zorgen gezien werden als traditioneel. Nee, die tijden zijn voorbij en daar ben ik echt niet rauwig om. Hier spreken we toch over een significante evolutie.
Mischa83 schreef op 12-02-2024 om 13:34:
[..]
Dit proefde ik er ook een beetje uit inderdaad. Pas op dat je jezelf niet voorbij loopt TO, omdat je je partner tegemoet wil komen. Jouw wensen en behoeften hebben evenveel waarde als die van je partner!
Paar kleine herstellingen. Ik zeg niet en zal je nooit overtuigen dat ik de ideale situatie heb. Helemaal niet. Als je dit verstaat aan mijn toon dan versta je het helemaal verkeerd. Ik ben op zoek naar de reden waarom het zelfs voor mij zo moeilijk was in het begin. Op een ergens in tijd gegeven moment is de klik voor mij helemaal gedraaid. Ik heb vandaag geen enkele moeite met de situatie. En nee ik heb mezelf niet overtuigd, ik ben oprecht gelukkig en zou de klok niet willen draaien. Ik probeer enkel te zoeken naar waarom het moeilijk was door bij andere mensen dezelfde vraag te stellen. Wat zouden ze daar moeilijk aan vinden. De reden is dat ik zwaar vermoed dat het gewoon is omdat we zo opgevoed zijn. Door ouders, vrienden famillie en tele visie. Maar dat liefde (en nu spreek ik over meer dan enkel intimiteit of sexualiteit) perfect kan gedeelt worden. Je kan van meer dan één persoon houden en meer nog; de persoon waar je van houd kan door meer dan enkel jou geliefd zijn. De bron ligt in onze maatschappij en wat we door onze voorouders gekend hebben. Dit is waar ik naar op zoek ben, zonder het daarom te willen veranderen. Hoogstens een bewustwording delen.
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 14:09:
[..]
Ik ben toch niet zeker dat de tijden van je ouders (al weet ik niet met zekerheid wanneer dit precies was) op enige opzicht beter waren. De vroegere tijden waar mannen die op mannen vielen en vrouwen die op vrouwen vielen aanzien werden als ziek. De tijden waar de vrouwen thuis moesten blijven en voor de kinderen zorgen gezien werden als traditioneel. Nee, die tijden zijn voorbij en daar ben ik echt niet rauwig om. Hier spreken we toch over een significante evolutie.
Ik heb het ook niet over beter. Ik zeg dat mij de dingen ter oren zijn gekomen en dat die verhalen niet oordelend maar observatief waren. Ik denk dat je er nu veel meer bij haalt dan ik schrijf.
rionyriony schreef op 12-02-2024 om 14:10:
Natuurlijk kan je meerdere liefdes tegelijk hebben; dat is het punt niet. Ik houd zowel van jam als van worst op mijn brood en kan ze afwisselend eten. En dan toch beide evenveel waarderen op z'n tijd.
Een soort consumptieve liefde dus. Maar bij mensen onderling werkt dat anders; ze zijn levend en het werkt ook twee richtingen op. Je tijd voor elkaar is beperkt dus wil je twee mensen de aandacht geven die ze willen hebben dan heb je daar een dagtaak aan. En dit is nog heel simpel gesteld.
Ik begrijp wat je bedoelt, maar uiteindelijk puntje bij paaltje zou het beter lukken als we meer tijd zouden hebben? Ik kan er niet helemaal in komen dat dit de reden is waarom het nog zo moeilijk en schroom is.
Mevrouw75 schreef op 12-02-2024 om 14:19:
[..]
Ik heb het ook niet over beter. Ik zeg dat mij de dingen ter oren zijn gekomen en dat die verhalen niet oordelend maar observatief waren. Ik denk dat je er nu veel meer bij haalt dan ik schrijf.
Dat kan 
er.is.maar.1.Pino schreef op 12-02-2024 om 14:05:
[..]
Ik snap wat je zegt en ben het eens met die “glijdende schaal” die je schetst, maar ik denk wel dat de redenen die jij geeft als monogamie-normatief niet noodzakelijk oordelen zijn. Dat zal soms zeker het geval zijn, maar ik denk dat het evengoed het gevolg kan zijn van een copingtactiek die iemand (bewust of onbewust) toepast.
Hey klopt gedeeltelijk. Mijn vrouw zou er ok mee zijn moest ik zelf ook een relatie of intiem contact hebben buiten ons huwelijk. Maar ik heb er gewoon geen nood aan. Ik hou van haar, voel me geliefd en mis in ons sexueel leven niets. Ik heb het wel geprobeerd, maar voelde het niet als aangenaam aan.
Gelebloem schreef op 12-02-2024 om 11:59:
Ik heb dit geprobeerd in mijn twintiger jaren en ik ben er van teruggekomen. Kan me dan ook zeker vinden in het stuk dat hier gedeeld wordt. Het maakte voor mij mijn leven eindeloos meer gecompliceerd dan ik wenselijk vind, en ik zie nu ook dat het mij inderdaad belemmerde in het aangaan van de minder florissante kanten van mijn karakter. Als het voor jullie werkt in deze fase van je leven zou ik het lekker doen, zou alleen niet streven naar de acceptatie of het begrip van anderen. Mocht je graag bevestigd willen worden in je ideeën dan stikt het in het polyamorie-wereldje overigens van de mensen die juist NIET begrijpen dat mensen monogaam willen zijn en die zelf vinden dat hun relatievorm de meest verlichte vorm van relateren is. De meeste mensen denken vooral over zichzelf na, zou lekker doen wat jullie willen, je hoeft het niet perse te delen met iedereen op het schoolplein toch?
Hey Thanks voor je leuk bericht. Niet zo zeer dat ik het perse op het schoolplein wil delen met iedereen maar ik hou het ook niet geheim. De meeste mensen rondom me weten het. En nee, hoor niet iedereen keurt het af, maar vaak is het bij vele mensen nog onbekend. 😊
Alexander1982 schreef op 12-02-2024 om 15:09:
[..]
Hey Thanks voor je leuk bericht. Niet zo zeer dat ik het perse op het schoolplein wil delen met iedereen maar ik hou het ook niet geheim. De meeste mensen rondom me weten het. En nee, hoor niet iedereen keurt het af, maar vaak is het bij vele mensen nog onbekend. 😊
Hoe kan het nou onbekend zijn bij mensen? Daar kan ik me niks bij voorstellen.