Tips gevraagd
Hallo, mijn man en ik hebben al 15 jaar een goed huwelijk en een zoon van 10 j. Na mijn bevalling is er bij een aandoening aan mijn vagina vastgesteld waardoor nu penetratie zeer moeilijk is . Proberen ons natuurlijk op andere manieren te behelpen, maar mijn man wil penetreren. Hij is een jaar geleden vreemd gegaan met een vrouw. Voelde me zo gekwetst, maar kan er wel begrip voor tonen, voor hem is het ook niet makkelijk. Iemand ervaring met zo dingen of tips wat we nog kunnen doen?
Moppie, je vrouwelijkheid hangt niet af van wel of niet gepenetreerd kunnen worden. Jij bent veel meer dan dát en dat is maar een heel klein stukje van wie jij bent en ook maar een klein stukje van jouw vrouwelijkheid.
Je bent het niet kwijt, maar jouw man degradeert jou naar iets met een vagina. En als die niet werkt, dan ben je niets.
Waarom wil jij zo'n man? Waarom wil je een man die alleen maar druk is met zijn 'gemis' en er volledig aan voorbij gaat hoe het voor jou is? Die er aan voorbij gaat hoe zijn gedrag van invloed is op jou?
Ik vind jou echt ontzettend krachtig en moedig, maar je zou minder aan hem en meer aan jezelf moeten denken. Hij komt me niet bepaald over als iemand die de moeite waard is. Je verdient echt beter.
Zusterclivia schreef op 23-10-2024 om 10:56:
Moppie, je vrouwelijkheid hangt niet af van wel of niet gepenetreerd kunnen worden. Jij bent veel meer dan dát en dat is maar een heel klein stukje van wie jij bent en ook maar een klein stukje van jouw vrouwelijkheid.
Je bent het niet kwijt, maar jouw man degradeert jou naar iets met een vagina. En als die niet werkt, dan ben je niets.
Waarom wil jij zo'n man? Waarom wil je een man die alleen maar druk is met zijn 'gemis' en er volledig aan voorbij gaat hoe het voor jou is? Die er aan voorbij gaat hoe zijn gedrag van invloed is op jou?
Dit.
Deborah1979 schreef op 23-10-2024 om 10:22:
Ik heb lichen scleroses, de huid van de vagina wordt steeds nauwer, àlles verkleefd, is een auto immuunziekte waar geen genezing voor is, je kan het tegenhouden door cortisonen dagelijks te smeren. Je huid wordt dunner en er ontstaan snel scheurtjes en vooral veel jeuk. Heb al overal waar ik kon hulp gezocht, 3 keer een operatie laten uitvoeren, laser therapie….
seksuoloog staat mijn man niet voor open
ik ben mijn vrouwelijkheid hierdoor kwijt
Ik voel dat ik mijn man kwijt ben opseksueel en emotioneel vlak
Probeer me elke dag sterkte houden voor mijn zoon, maar heb zo het gevoel dat ik aan het breken ben. En zo een vrouw wil mijn man niet.
Wat een nare aandoening!
Wat rot dat je je zo voelt. Onterecht maar je voelt het zo.
Houd je grenzen in de gaten. Jouw aandoening is een feit die hebben jullie allebei te accepteren.
Doe dus geen dingen die je zelf niet wilt. Je man is niet zielig en je hoeft hem niet te pleasen.
Ik vind het teleurstellend dat hij niet naar een seksuoloog wil.
Wat knap en lief dat jij hem een prostituee gunt. Hij wilt dat niet, veel mannen staat dat tegen. Ze willen echt gewild worden niet omdat er voor betaald wordt. Dus zoeken ze een gewone vrouw maar dat loopt altijd uit op ellende. Vrouwen zien seks als opstapje naar meer, als investering, mannen zien seks als seks. Misschien heeft hij vooroordelen over prostituees. Hij kan een vaste dame nemen waar hij een 'band' mee kan opbouwen en fijn mee kan seksen eens in de maand ofzo in een hotel of in een escortclub waar ieder vrijdag Lisa werkt en dan daarmee een drankje doen aan de bar en mee naar haar kamer. Ze zitten niet allemaal achter een raam of op een tippelzone.
Een gewone vrouw gebruiken voor seks is echt geen porum. Het is de betaalde vrouw of niks. Jouw emotionele veiligheid is ook wat waard. Straks wordt het een ordinaire affaire met die gewone vrouw vol romance en appjes naast jou op bank en stiekeme telefoontjes. Bah. Jouw voorstel is heel gul. Hij doet het er maar mee. Leg hem het verschil uit. Veel escorts weten heus wel hoe ze jouw man een gewild gevoel moeten geven. Hij moet het gewoon eens proberen. Binnen de kaders anders wordt het chaos en een bloedbad.
Lieve Deborah,
De rillingen lopen over mijn rug als je de kenmerken beschrijft die eigen zijn aan jouw ziekte. En daar wil jouw man dan zijn genot halen. Schandalig. Hij is je niet waard! En je doet dan nog een voorstel (wat ook niet elke vrouw zou doen: prostituee) en dat vindt mijnheer niet goed. Bah, bah, bah.
Blijf je waardigheid houden en dans niet naar zijn pijpen.
Sterkte en goede moed!
Dank jullie wel voor de reacties en om even de tijd te nemen om te “luisteren”
ik heb geen tip, alleen een hele dikke knuffel, het is een vreselijke aandoening, en al erg genoeg zonder dat gezeik van je man erbij. Veel sterkte gewenst.
Helaas voor je tips.
Wat wel direct in mij opkomt, stel het is andersom? De man heeft erectie problemen, zou die dan ook zo in de put moeten zitten? Dan kijk je toch ook naar oplossingen zonder vreemd te gaan??
Soms is het niet anders, het is al vervelend genoeg voor je en in plaats van je te steunen gaat hij alleen maar voor zijn eigen genot.
Dikke knuffel
-knip-
Ik heb geen oplossing, kan alleen mijn kant van het verhaal vertellen.
Mijn vrouw heeft exact dezelfde aandoening, met exact dezelfde gevolgen.
Ook dit is gekomen na de bevalling van onze jongste. Hierna was penetratie niet meer mogelijk, en zoals bij TO is bij haar de zin ook verdwenen.
Voor de beeldvorming, onze jongste is nu 25, dus dat houdt in ons geval in dat er al bijna 25 jaar geen seks meer is.
Ik lees hier uiteraard genoeg commentaar op haar man,maar toch begrijp ik hem heel goed.
Er is namelijk geen seks mogelijk, terwijl je daar wel zin in /behoefte aan hebt.
Ik kan je vertellen dat je af en toe niet meer weet waar je met je gevoelens en verlangen naar toe moet.Het wordt op een gegeven moment echt een obsessie, je bent de hele dag net seks bezig, omdat het er niet is. De drang is er wel, maar je bent constant je gevoelens aan het wegdrukken, en daar knap je echt niet van op. Je ligt er letterlijk `s nachts wakker van.
Ook ik ben op een gegeven moment vreemd gegaan. De situatie deed zich voor, en ik kon op dat moment geen weerstand bieden, na 20 jaar geen seks.
Ik heb het overigens met tegenzin bij die ene keer gelaten, om ellende te voorkomen.
Natuurlijk is het voor de (mijn) vrouw het ergst, zij heeft de pijn en het ongemak ervan.
Ik hou van haar, zij heeft er niet om gevraagd dus weggaan is niet aan de orde geweest.
Ben nu ruim in de 50, mijn testosteron niveau is ondertussen wel tot onder mijn middel gezakt waardoor het ergste wel geweest is, en nu komt dus het gevoel dat je al die jaren verspild hebt.
Was waarschijnlijk een hak op de tak verhaal, maar ik heb dit nooit met iemand gedeeld Niemand van onze vrienden/kennissen/familie weet dit.
Haar moeder is op de hoogte, verder niemand. Misschien toch een vorm van schaamte, en ook zij voelt zich in haar vrouwelijkheid aangetast, net als TO
Ik heb dit gemis overigens nooit met mijn vrouw gedeeld, zij weet niet beter dan dat mijn libido niet zo hoog is en de behoefte niet zo groot.
stormkapje schreef op 24-10-2024 om 18:51:
Ik heb geen oplossing, kan alleen mijn kant van het verhaal vertellen.
Mijn vrouw heeft exact dezelfde aandoening, met exact dezelfde gevolgen.
Ook dit is gekomen na de bevalling van onze jongste. Hierna was penetratie niet meer mogelijk, en zoals bij TO is bij haar de zin ook verdwenen.
Voor de beeldvorming, onze jongste is nu 25, dus dat houdt in ons geval in dat er al bijna 25 jaar geen seks meer is.
Ik lees hier uiteraard genoeg commentaar op haar man,maar toch begrijp ik hem heel goed.
Er is namelijk geen seks mogelijk, terwijl je daar wel zin in /behoefte aan hebt.
Ik kan je vertellen dat je af en toe niet meer weet waar je met je gevoelens en verlangen naar toe moet.Het wordt op een gegeven moment echt een obsessie, je bent de hele dag net seks bezig, omdat het er niet is. De drang is er wel, maar je bent constant je gevoelens aan het wegdrukken, en daar knap je echt niet van op. Je ligt er letterlijk `s nachts wakker van.
Ook ik ben op een gegeven moment vreemd gegaan. De situatie deed zich voor, en ik kon op dat moment geen weerstand bieden, na 20 jaar geen seks.
Ik heb het overigens met tegenzin bij die ene keer gelaten, om ellende te voorkomen.
Natuurlijk is het voor de (mijn) vrouw het ergst, zij heeft de pijn en het ongemak ervan.
Ik hou van haar, zij heeft er niet om gevraagd dus weggaan is niet aan de orde geweest.
Ben nu ruim in de 50, mijn testosteron niveau is ondertussen wel tot onder mijn middel gezakt waardoor het ergste wel geweest is, en nu komt dus het gevoel dat je al die jaren verspild hebt.
Was waarschijnlijk een hak op de tak verhaal, maar ik heb dit nooit met iemand gedeeld Niemand van onze vrienden/kennissen/familie weet dit.
Haar moeder is op de hoogte, verder niemand. Misschien toch een vorm van schaamte, en ook zij voelt zich in haar vrouwelijkheid aangetast, net als TO
Ik heb dit gemis overigens nooit met mijn vrouw gedeeld, zij weet niet beter dan dat mijn libido niet zo hoog is en de behoefte niet zo groot.
Ik zie mijn man graag, als je iemand graag ziet wil je voor die zorgen en die gelukkig zien.
Hoe raar het ook klinkt, daarom gun ik het hem om met iemand anders seks te hebben. Maar heel dat toneel van doen als of hij er een relatie mee wil om ze in bed te krijgen dat hoeft er niet rond. We hebben zo al genoeg drama door die rot ziekte.
wij zijn niet klaar om elkaar op te geven en probeer een oplossing te zoeken, maar weet niet goed hoe.
Hallo ,
Ik zal idd mijn bericht even verplaatsen ik dacht dat ik onder het kopje seksualiteit zelf een post maakte ik kreeg een link in me email om het definitief te posten en toen zag ik dat het in dit topic belandde. Toen heb ik me gericht nog bewerkt met sorry dit lijkt een beetje ongepast naar TO . Maar ik wis me verhaal en kijk even hoe ik het elders op de juiste manier kan posten. Wens jou zoiezo heel veel sterkte met de struglles die helaas jou aandoening teweeg brengen voor zowel jou als jouw partner. Mijn bericht was natuurlijk niet bedoeld om hier tussen te belanden.
Deborah1979 schreef op 23-10-2024 om 10:22:
Ik heb lichen scleroses, de huid van de vagina wordt steeds nauwer, àlles verkleefd, is een auto immuunziekte waar geen genezing voor is, je kan het tegenhouden door cortisonen dagelijks te smeren. Je huid wordt dunner en er ontstaan snel scheurtjes en vooral veel jeuk. Heb al overal waar ik kon hulp gezocht, 3 keer een operatie laten uitvoeren, laser therapie….
seksuoloog staat mijn man niet voor open
ik ben mijn vrouwelijkheid hierdoor kwijt
Ik voel dat ik mijn man kwijt ben opseksueel en emotioneel vlak
Probeer me elke dag sterkte houden voor mijn zoon, maar heb zo het gevoel dat ik aan het breken ben. En zo een vrouw wil mijn man niet.
Wat naar en verdrietig Deborah. Ik leef met je mee. En ik snap je man ook op bepaalde gebieden, hoewel ik hem niet sympathiek vind overkomen. Ik heb pagina 2 nog niet gelezen, dat zal ik eerst doen, voordat ik aannames doe.
@Flowerr, open je eigen topic. Ik vind het vrij ongepast wat je doet.
@girlpisslover, jouw reactie is eveneens ongepast. Je hebt werkelijk geen idee wat haar aandoening inhoudt en met je seksueel getinte manier van schrijven, krijg ik het idee dat je vooral jezelf zit op te geilen. Ik ga er dan ook een melding van doen en hoop dat je reactie verwijderd wordt. Niet eens vanwege een 'tip', maar vanwege je manier van reageren.
Nu een reactie voor jou to. Ik zat/zit andersoms in dezelfde situatie. Mijn ex is door medicatiegebruik (en psychische problemen) zijn vermogen tot erectie kwijtgeraakt en met dit alles is heel zijn beeld van mannelijkheid op z'n kop komen te staan. Dit heeft mede veroorzaakt dat seks voor hem zoveel lading kreeg, dat alleen het woord al bij hem alle zin spontaan liet verdwijnen. Wat maakte dat ik in een relatie zat, waarbij seks zoveel lading had (m.n. bij hem), dat hij ook amper opwinding ervoer. En als die er was, was die net zo snel verdwenen als dat je het woord seks kon spellen. Dit betekende dat ook voor mij geen seksueel leven met hem meer mogelijk was. En mijn ex was zeker geen egoist, wilde me met alle liefde verwennen. Maar het was een heel eenzijdige beleving, omdat ik in dat geven amper verlangen en lust bij hem bemerkte. Waardoor zijn 'geven' heel tegenstrijdig voelde en ik me er niet prettig bij voelde. Ik was telkens teleurgesteld dat wat we ooit samen deelden, liefde, passie, lust, verlangen, was verworden tot een eenzijdige vorm van bevrediging. Eentje die geestelijk zo eenzaam voelde, dat ik duizendmaal liever niet meer door hem aangeraakt werd down under. We voelden ons beiden enorm eenzaam. Ik voelde me niet meer begeerd en hij voelde zich falen. Maar ook voor mijn ex was er geen enkele andere oplossing dan dit te accepteren dat dit het was. Voor nu en in eeuwigheid. En dat vooruitzicht voelde zo vreselijk zwaar. Het idee dat ik vanaf mijn veertigste (en de seksuele problemen begonnen al eind dertig) nooit meer stomende seks zou hebben, een diep wederzijds verlangen naar elkaar, begeerte, passie, de ontlading samen, het nagenieten en knuffelen.
En ik had begrip en weet van zijn verdriet. Snapte het allemaal. En toch had ik net zoveel verdriet. Met het grote verschil dat het verlangen bij mijn ex steeds verder doofde, want hij kon er toch niks mee. En ik fysiek helemaal honderd procent in orde was en mijn verlangen niet opgedroogd was. En dat was geen verlangen naar platte seks per se. Maar wel voornl. het verlangen naar verlangen. Het gevoel dat je zó graag begeerd wilt worden door je partner. En uit ellende fantaseerde ik dan maar over andere mannen die mij wél begeerden, want mijn partner was redelijk dood op dat vlak. Visueel gezien vond hij mij nog altijd aantrekkelijk, zei hij altijd, alleen bij hem gebeurde er verder niet veel. Ja, wat kocht ik dáár nou voor dacht ik dan tussen mijn eigen twee oren.
Wij zijn uit elkaar geweest, zijn 10 jaar verder en hebben min of meer weer een relatie. In ieder geval een diepe liefde voor elkaar en betrokken in elkaars leven. Zij het dat ik hem wel heb verteld dat als ik ooit iemand tegenkom met wie ik op dat vlak denk een seksuele klik te hebben, dat ik daar geen nee tegen zeg. De belofte aan trouw maak ik hem niet. Ik ga er niet naar op zoek, maar ik weet dat ik het heel verdrietig vind voor ons beiden om in deze situatie te zitten, maar dat ik wel weet dat mezelf dit verbieden of mezelf om veroordelen dat ik dit verlangen heb, mij geen leuker mens gaat maken. Ik vind het echter wel belangrijk dat dit eerlijk uitgesproken is. Maar goed, wat koop je ervoor. We doen beiden alsof het niet gezegd is en het nooit zal gebeuren en ergens hoop ik ook dat ik nooit op het punt kom dat ik verscheurd wordt door mijn hart vs. mijn ratio. Maar het idee dat ik voor het laatst een fatsoenlijke vrijpartij heb gehad op mijn 38e en tot de dood het er maar mee te doen heb, vind ik ook erg verdrietig voor mezelf. Ik gun mezelf dat niet. Maar ik gun mezelf ook mijn maatje en diepe band. Ik vind het erg moeilijk en erg verdrietig. Maar ik vind het te kort door de bocht om te stellen dat iets maar 1 'gelijk' heeft.
Het is vooral verdrietig voor jullie beiden. Ik kan me jouw verdriet en teleurstelling levensgoed voorstellen. Net als dat ik me levensgoed kan voorstellen hoe dat voor mijn ex, nu lieve vriendschap+vriend is. Hier is gewoon geen goed antwoord op te geven. Wat ik wel heel belangrijk vind is dat er open en eerlijk en kwetsbaar gecommuniceerd blijft worden. Dat alle gevoelens er mogen zijn.