Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
En hoe ik ga landen? Vanavond lekker netflixen op de bank, misschien nog in bad, en morgen gewoon aan het werk + zorgen dat de kinderen op tijd helemaal startklaar zijn als ze weer naar school moeten. Het gewone leven dus.
Sailship schreef op 23-08-2021 om 19:36:
@Maat, natuurlijk is niet los kunnen komen van een minnaar een ‘veilige’ plek. Het brengt je iets, of het beschermt tegen iets, misschien vaak allebei.
Het brengt haar iig aandacht en dat is natuurlijk heerlijk. Alsof de zon op je schijnt.
Maar wat speelt er nog meer in je leven waardoor je voor deze escape voelt (als ik het zo mag noemen). Als je dat andere een plek kunt geven, kun je misschien wel de knoop doorhakken en echt voor jezelf kiezen.
Welkom Sailship trouwens!
Kersje schreef op 23-08-2021 om 19:44:
[..]
Ik heb even nagedacht over deze post en óf ik begrijp hem niet óf het is niet op mij van toepassing?
Nee Kersje, het ging niet over jou. Al is het zo’n algemene constatering dat iedereen zich erin kan herkennen. Ik zelf zeker ook.
febag schreef op 23-08-2021 om 20:16:
Zoek 99 verschillen tussen Maat en jou en je zult begrijpen waarom ze hem geen incel noemen.
Ik moest even loepen om deze opmerking te snappen maar daar was niet veel loepwerk voor nodig. En daarom: dank je wel voor deze zeer welkome constatering!!
Maat schreef op 23-08-2021 om 20:30:
[..]
Nee Kersje, het ging niet over jou. Al is het zo’n algemene constatering dat iedereen zich erin kan herkennen. Ik zelf zeker ook.
Ah, dat geeft duidelijkheid 😅
blauwevrouw schreef op 23-08-2021 om 20:18:
[..]
Het boeit mij meer of deze ontwikkelingen mij ervan weerhouden zélf hevig verliefd te worden op iemand anders. En dat is zeker mogelijk, aangezien ik op dit moment niets liever wil dan genieten van zijn aandacht.
Alleen jij kunt die afweging maken. Als dat vol overtuiging is, kan het niet verkeerd zijn.
@Sail, slachtofferschap en afhankelijkheid kan ik zelf ook niet zo goed tegen. Maar ja, ik zie het bijna iedereen weleens doen op z’n tijd. Lekker dat je nu weer dat gevoel van bevrijding hebt. Jeetje, een hele week, vind je dat ook spannend?
Bevrijding, ik voel het meer maar op sommige vlakken is het broos. Ik zou nog minder angst willen voelen. Ik weet dat ik pijn kan dragen, ik weet dat ik mezelf gelukkig kan maken, ik weet dat ik van mezelf op aan kan, ik weet dat ik van mijn leven een feestje kan maken (en doe!) maar ik durf er niet altijd op te vertrouwen dat ik van anderen op aan kan. Ik weet waar het vandaan komt, ik ken mijn valkuilen maar ik voel me daarin nog niet bevrijd. Bevrijd om vrij te zijn van angst om te verliezen. Dat zou ik willen.
Hij is single, ik ben single. Het minnaarschap van enkele maanden had voor mij ook iets heel veiligs maar was zeker niet optimaal qua elkaar contacten. Dit biedt weer andere mogelijkheden maar voor mij ook meer onzekerheden omdat het open ligt. Wat gaat mijn gevoel doen, hoe ga ik ernaar handelen? Zolang ik niet in de wat-als modus zit, geniet ik. Van wat-als’en word ik onrustig. Het is wat confronterender misschien wel. Vooral als ik het hier zo opschrijf. Leerzaam in ieder geval.
BeertjeColargol schreef op 23-08-2021 om 19:50:
[..]
Met dit soort postings moet je op dit forum oppassen, heb ik ervaren. Het wordt al gauw uitgelegd alsof je minnaressen van gebonden mannen er de schuld van geeft dat veel single mannen geen vrouw kunnen krijgen. En dan sta je binnen de kortste keren als incel te boek.
Nee hoor, zo las ik de post van Maat helemaal niet, dus toch helemaal je eigen interpretatie ben ik bang.
Kersje schreef op 23-08-2021 om 20:37:
[..]
Nee hoor, zo las ik de post van Maat helemaal niet, dus toch helemaal je eigen interpretatie ben ik bang.
Het zijn fascinerende interpretaties die steeds op hetzelfde uitkomen.
Empara_Mi schreef op 23-08-2021 om 20:36:
Wat gaat mijn gevoel doen, hoe ga ik ernaar handelen? Zolang ik niet in de wat-als modus zit, geniet ik. Van wat-als’en word ik onrustig. Het is wat confronterender misschien wel. Vooral als ik het hier zo opschrijf. Leerzaam in ieder geval.
Deze is heel herkenbaar en ook ik heb zo’n 2 jaar geleden deze ‘wat als’ modus mogen voelen (al was ons doel wrsch totaal anders). Nu, bijna 3 jaar verder, heb ik inmiddels deze periode helemaal mogen doorvoelen en heeft het mij vooral nog meer rust gegeven dan verwacht. Leerzaam en confronterend was en is het zeker geweest!
Empara_Mi schreef op 23-08-2021 om 20:42:
[..]
Het zijn fascinerende interpretaties die steeds op hetzelfde uitkomen.
Yep!
Haai Sail! 
Kersje schreef op 23-08-2021 om 20:45:
[..]
Deze is heel herkenbaar en ook ik heb zo’n 2 jaar geleden deze ‘wat als’ modus mogen voelen (al was ons doel wrsch totaal anders). Nu, bijna 3 jaar verder, heb ik inmiddels deze periode helemaal mogen doorvoelen en heeft het mij vooral nog meer rust gegeven dan verwacht. Leerzaam en confronterend was en is het zeker geweest!
Wat lekker dat je die rust ging voelen maar, en mss klinkt dat stom, is dat niet makkelijker met een minnaar? Voordeel van een minnaar vind ik dat je de derde partij bent. Niet correct maar ik vond het veilig om die derde partij te zijn. Dan kun je nog steeds veel voelen, misschien wel meer en makkelijker.
Het is nog meer begrensd.
Sailship schreef op 23-08-2021 om 19:36:
En ja! Een hele week! Balletje is zelfs ooit door man opgegooid en gezien hij daar zo oké mee is brengen we het idee natuurlijk wel in praktijk!
Hoe was het om weer thuis te komen na zo'n week? Ikzelf kan er helemaal geen voorstelling van maken om een week weg te gaan met een minnaar! Vind je je man daarna nog net zo leuk als voordat je vertrok?
Wel supertof van jouw man dat hij dit zo oké vindt.
Ik ben het even kwijt, heeft hij (nu) ook een minnares? Doet hij daar dit soort dingen ook mee?
Empara_Mi schreef op 23-08-2021 om 20:48:
[..]
Wat lekker dat je die rust ging voelen maar, en mss klinkt dat stom, is dat niet makkelijker met een minnaar? Voordeel van een minnaar vind ik dat je de derde partij bent. Niet correct maar ik vond het veilig om die derde partij te zijn. Dan kun je nog steeds veel voelen, misschien wel makkelijker?
Haha, ik vond het al zo moeilijk te omschrijven wat ik exact bedoelde. Ja, ik koos bewust voor een gebonden man omdat dit de veiligste manier was dat hij niet meer van mij zou verwachten en willen. Dat ik even niet had gerekend op diepere gevoelens voor welke man dan ook was mijn onverwachte obstakel. Vragen als, ‘wil ik dan toch liever wel een partner in mijn leven’ of ‘zou ik meer van hem willen dan enkel heerlijke seks’ hebben wel door mijn hoofd gespeeld op dat moment. Toch kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat dit niet het geval was en dat is hetgeen mij zoveel rust gaf, een soort van bevestiging van hetgeen ik al zoveel jaar eigenlijk voelde. Dat ik ook gewoon iemand lief, leuk en lekker kan vinden zonder meer te willen.
Zelfs nu ik ziek ben zou het hebben van een partner mijn leven zoveel makkelijker maken, maar nog steeds zie en voel ik die behoefte niet. Of ik spoor gewoon niet, dat is natuurlijk ook nog een mogelijkheid 😂