Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Mischa83 schreef op 18-03-2022 om 09:24:
hey pluis, heftig verhaal! Kan me voorstellen dat dit een emotionele achtbaan zal zijn voor jullie.
Is het een optie om met je partner bespreekbaar te maken dat monogamie niet ( meer) bij je past en je wat meer vrijheid wilt? Mogelijk wilt hij dit zelf ook.
Heey Mischa dank voor je reactie. Dat heb ik al wel eens geprobeerd maar dit is absoluut niet bespreekbaar voor hem. Hij heeft hier zelf ook geen behoefte aan. Hij draagt me na 20 jaar huwelijk nog steeds op handen. Ik ben het enige wat hij heeft zegt ie en wat hij nodig heeft…
ok en het is dus ook niet bespreekbaar dat jij hier wel iets in nodig hebt of wilt?
Lastige situatie hoor zo! Zeker als minnaar ook zo in je netwerk zit.
Mischa83 schreef op 18-03-2022 om 09:37:
ok en het is dus ook niet bespreekbaar dat jij hier wel iets in nodig hebt of wilt?
Lastige situatie hoor zo! Zeker als minnaar ook zo in je netwerk zit.
Nee dat kan voor hem echt niet. Kan hij niet accepteren. Heel lastige situatie inderdaad. Omdat onze families en vrienden zo met elkaar verweven zijn. Als we er mee zouden stoppen , zien we elkaar nog zeker wekelijks…En we willen er beide ook helemaal niet mee stoppen. Het is super fijn zoals het is voor ons… maar ja… wel absoluut geheim en verboden
Wauw. Heb je wel eens de moeite genomen, Pluisje, om te bedenken hoe je je zou voelen als de rollen omgedraaid waren? Als je erachter moest komen dat je man je al 7 jaar belazert met je beste vriendin? Je weet wel, die vriendin die gezellig aan de kersdis zit en die je keer op keer uit de goot getrokken heeft. Ik vind dit heel heftig, ultiem verraad. Dit is niet meer "gewoon" een minnaarrelatie, dit is een complete parallelrelatie waar waarschijnlijk iedereen gewoon van op de hoogte is maar men kiest ervoor om in jullie toneelstuk mee te spelen. Goh.
Hebben de kinderen nooit vragen gesteld? Zou het kunnen dat jullie the talk of the town zijn en de kinderen hier en daar een flard van meekrijgen?
Je schrijft dat je man compleet afhankelijk van je is. Is dat de reden dat je blijft? Of hou je nog echt diep en intens van je partner?
Het lijkt mij toch echt het zuiverste als je kiest, de knoop doorhakt. Van je minnaar "mag" je niet scheiden om hem maar dat maak je natuurlijk altijd zelf nog wel uit.
Natuurlijk is scheiden best een beetje lullig voor man en kinders maar dat is in elk geval nog controleerbaar verdriet.
De schade die aangebracht wordt als dit uitkomt is onnoemelijk veel groter. Echt, waar zijn jullie mee bezig!
pluisje, wat een heftig verhaal. Ik kan ergens wel begrijpen dat zo'n situatie ontstaat: je begint ergens aan, denkt dat je het met afspraken goed onder controle kunt houden maar intussen gaat er een sneeuwbal rollen en die is inmiddels zo groot dat hij nogal verwoestend is geworden. En die 'ontstane situatie' en 'rollende sneeuwbal' zijn eigenlijk helemaal geen goede termen omdat het dan lijkt alsof het gebeurt zonder dat jullie er een actieve rol in hebben gehad. Maar dat is natuurlijk niet zo.
Tijd om heel eerlijk naar jezelf te kijken. En het is prima dat je dat hier komt doen.
Mijn idee: een scheiding zou ongetwijfeld veel verdriet geven, maar dat overleeft iedereen ook wel. Ook je man die niet lekker in zijn vel zit. Ook je puberkinderen.
Voel je wel verbonden met jezelf en de mensen om je heen? Dit is geen leven maar toneelspel en het zal je ook nooit op een dieper level kunnen bevredigen.
Het lijkt alsof je bewust met vuur speelt.
Besef je wel echt waar je mee bezig bent? Dit is geen vreemdgaan maar zwaar egoïstisch gedrag en bedrog aan alle geliefdes om je heen die jullie tegen wil en dank in meetrekken.
Het is heel beschadigend en onomkeerbaar voor jouw kinderen (en man) als het ooit uitkomt. De vraag is of ze jou dit dan gaan of kunnen vergeven. Zo verdrietig en pijnlijk. Deze psychische beschadiging nemen ze de rest van hun leven mee.
De vraag is niet welke man je moet kiezen maar hoe je zover bent gekomen? Wat is jouw verhaal en kwetsbaarheid dat je in deze situatie komt? Dit is geen toeval. Wat maakt dat je zoveel aandacht en bevestiging nodig hebt? Waarom laat je “ op handen dragen “ door inmiddels twee mannen? Wat kom je tekort in jezelf?
Dit lijkt een soort kinderlijke behoefte en bodemloze put.
Ga met jezelf aan de slag. Daar zit de kracht en liefde. Doe het voor je kinderen !
Roodkapjeendewolf schreef op 18-03-2022 om 10:40:
Voel je wel verbonden met jezelf en de mensen om je heen? Dit is geen leven maar toneelspel en het zal je ook nooit op een dieper level kunnen bevredigen.
Het lijkt alsof je bewust met vuur speelt.
Besef je wel echt waar je mee bezig bent? Dit is geen vreemdgaan maar zwaar egoïstisch gedrag en bedrog aan alle geliefdes om je heen die jullie tegen wil en dank in meetrekken.
Het is heel beschadigend en onomkeerbaar voor jouw kinderen (en man) als het ooit uitkomt. De vraag is of ze jou dit dan gaan of kunnen vergeven. Zo verdrietig en pijnlijk. Deze psychische beschadiging nemen ze de rest van hun leven mee.
De vraag is niet welke man je moet kiezen maar hoe je zover bent gekomen? Wat is jouw verhaal en kwetsbaarheid dat je in deze situatie komt? Dit is geen toeval. Wat maakt dat je zoveel aandacht en bevestiging nodig hebt? Waarom laat je “ op handen dragen “ door inmiddels twee mannen? Wat kom je tekort in jezelf?
Dit lijkt een soort kinderlijke behoefte en bodemloze put.
Ga met jezelf aan de slag. Daar zit de kracht en liefde. Doe het voor je kinderen !
ai dit mag je niet zeggen in dit draadje hoor. Je mag alleen begrip tonen voor de 'lastige situatie' waarin iemand zich bevindt. Maar dat terzijde
Pluisje; je bent dol op je minnaar, jullie houden van elkaar kunnen praten, de seks is goed. Jullie relatie is al lang beyond een leuke seksdate, menige monogame relatie of huwelijk moet het met veel minder doen.
Waarom dan thuis nog de schijn ophouden? Dat is voor jezelf niet te doen en inderdaad zoals roodkapje zegt, mocht het uitkomen dan is de psychische schade niet te overzien.
blauwevrouw schreef op 18-03-2022 om 10:08:
Mijn idee: een scheiding zou ongetwijfeld veel verdriet geven, maar dat overleeft iedereen ook wel. Ook je man die niet lekker in zijn vel zit. Ook je puberkinderen.
mee eens. Of misschien niet eens scheiden maar gewoon eerlijkheid. Natuurlijk voel je je verantwoordelijk voor het welbevinden van je man. Maar die verantwoordelijkheid kent ook grenzen. Stel je zelf de vraag: zou hij willen dat je wél een relatie naast hem hebt, maar het geheim houdt omwille van hem? Of zou hij liever voor vol aangezien worden en dan maar verdriet hebben?
Heel moeilijk, snap ik ook.
Lexus schreef op 18-03-2022 om 11:12:
[..]
ai dit mag je niet zeggen in dit draadje hoor. Je mag alleen begrip tonen voor de 'lastige situatie' waarin iemand zich bevindt. Maar dat terzijde.
Wat klets jij nou?
Maar Pluisje wilt toch helemaal niet scheiden? Ze houdt van beide mannen. Eerlijk zijn is denk ik wel goed, hoe moeilijk ook. Deze situatie wordt niemand beter van. Ja, er zal een groot drama ontstaan met veel tranen en boosheid. Als alles open is kun je daarna samen in alle eerlijkheid besluiten welke weg je gaat bewandelen en met wie. Want wie weet is partner er bij nader inzien wel prima mee dat zij ook nog een andere liefde in haar leven heeft. Onwaarschijnlijk, ik weet het, maar dit lijkt mij een betere optie dan bij voorbaat al de handdoek in de ring gooien.
Even door de zure appel heen om daarna met een geklaarde lucht een keuze te kunnen maken?? Wat egoïstisch. Er liggen straks twee gezinnen in puin met flinke psychische schade.
Is het überhaupt waard om voor een anderen man je eigen kinderen zo te beschadigen?
Ik zou gaan scheiden en in rust aan een nieuw fundament bouwen met de kinderen . Vanuit daar kijken hoe verder.
of met alles stoppen en in (relatie) therapie om een betere versie van jezelf te worden, dichterbij jezelf.
Mischa83 schreef op 18-03-2022 om 11:56:
Maar Pluisje wilt toch helemaal niet scheiden?
Nee natuurlijk niet. Best of both worlds. Maar wat wil haar man als hem verteld wordt dat hij al 7 jaar besodemieterd wordt?
Rooss4 schreef op 18-03-2022 om 12:14:
[..]
Nee natuurlijk niet. Best of both worlds. Maar wat wil haar man als hem verteld wordt dat hij al 7 jaar besodemieterd wordt?
Nou dat laat zich raden natuurlijk. Maar dat is dan toch iets dat hij mag besluiten als alles op tafel ligt? En zij ook.
Maar bij voorbaat al een scheiding initiëren? Misschien willen partner en zij dat beiden niet. En kom je op een pad uit dat je nu niet kunt bedenken maar wat wel voor iedereen werkt.
Mischa83 schreef op 18-03-2022 om 12:30:
[..]
Nou dat laat zich raden natuurlijk. Maar dat is dan toch iets dat hij mag besluiten als alles op tafel ligt? En zij ook.
Maar bij voorbaat al een scheiding initiëren? Misschien willen partner en zij dat beiden niet. En kom je op een pad uit dat je nu niet kunt bedenken maar wat wel voor iedereen werkt.
In sprookjesland zou het zo kunnen werken maar volgens mij gaf ze al aan dat haar man hier absoluut niet voor openstaat.
Maar goed, wie weet. Als hij echt compleet afhankelijk is van haar en zij gooit dit op tafel bestaat er natuurlijk een kansje dat hij buigt. Omdat hij niet zonder haar kan.
Ook niet echt een fijne situatie lijkt me maar ja......
Kleine kans inderdaad, dat is waar. Maar hoeft dan niet alleen te zijn omdat hij afhankelijk is.
Maar goed, dit is invullen natuurlijk wat we doen. Pluisje, ik wens je wijsheid! Succes met de keuzes die je gaat maken.