Zouden jullie een familielid in huis halen ?

Misschien dat mensen dan ook beter zijn in ruimte voor zichzelf maken ook al zijn ze niet alleen. 
Ik ben wel een stevige introvert dus in die zin zou ik er wel echt moeite mee hebben. Maar ik vind het ook heel mooi, zoals wat Loulou ook schrijft bijvoorbeeld. Ik zou een kangoeroe-unit in de tuin wel overwegen. Huidige huis is wel echt heel ongeschikt voor meer bewoners dan alleen lief en mezelf. 

Nera schreef op 22-11-2022 om 17:14:

Best erg eigenlijk, dat wij hier over het algemeen niet graag iemand in huis nemen. Er zijn landen waar het doodnormaal is dat je op zijn minst voor je ouders zorgt en dan hebben mensen nog niet eens zulke grote huizen. Wat zijn we hier toch verwend om zoveel ruimte voor onszelf te willen. (En daar bedoel ik mezelf ook mee.)

Ik vraag me wel eens af of er in zo'n land dan geen mensen bestaan die er niet tegen kunnen om met anderen samen te leven. Introverten enzo, hoe moet dat daar dan?

Niet alleen dit, maar verwacht echt niet dat er over 50 jr nog zo maar thuiszorg voor iedereen beschikbaar is of een bekaardenhuis of wat dan ook

We zullen wel moeten gewoon.    En als je rijk bent niet, dan kan je wel privezorg betalen, maar als je modaal bent echt niet

dat of je trekt je schouders op en zegt tegen je ouders; zoek het zelf maar uit

Valdemar schreef op 22-11-2022 om 16:55:

Ik woon al veertien jaar samen met mijn broer. We hebben een tijd overwogen om ook onze moeder te laten inwonen (verblijft in een instelling), maar hebben daar toch van af gezien.
Met komst van partner en stiefzoon hebben we tevens overwogen om schoonbroer in huis te nemen, samen met de verbouwing van de achterbouw zodat hij een plek voor zichzelf zou krijgen, maar tijdens die fase kwam hij net in aanmerking voor een eigen woning.

Kans is reëel dat stiefzoon hier lang(er) blijft wonen vanwege zijn psychische problemen (hij is nu tien), maar dat is een zorg voor later en zou absoluut geen probleem vormen.

Merk hier veel weerstand in het topic, maar ik meen dat het concept van alleenstaanden die ook alleen wonen steeds minder zal worden in de toekomst en dat we ons meer zullen richten op co-housing om de beschikbare oppervlakte zo nuttig mogelijk te benutten.

Interessant ik verwacht eerder het tegenovergestelde dat met name jongere mensen in kleinere huizen met minder woonoppervlak gaan wonen. In bepaalde trends zie je daar nu al voortekenen van. Tiney houses, nieuwbouw van nu, de bouwvorm bij de ecologische huizen.

In de studie tijd en in het begin van het werkzame leven is het voor jongeren wellicht nog leuk om samen met kameraden in een huis te wonen. Na mate je ouder wordt en echt serieuzer in het leven gaat staan, dan zullen meer mensen graag een eigen plek hebben. En is heb je in veel gevallen ook meer behoefte aan tijd voor jezelf. Wat je toch minder hebt als je met andere mensen in een huis woont.

Het co-housing zie ik eerder gebeuren dat kinderen samen met hun ouders al dan niet in een groot huis of kangoeroe woning samen zullen leven. 

Nee dat zou ik niet doen. Alleen kinderen zoals neefjes/nichtjes, kinderen van vrienden, vrienden van mijn kinderen of buurkinderen zou ik in huis nemen als zij om wat voor reden dan ook (tijdelijk) niet meer thuis kunnen wonen. Een volwassenen daar zou ik nooit aan beginnen.

Mijn kinderen blijven sowieso welkom en overige familie en vrienden kan ik tijdelijk ook wel opvangen. Mocht iemand definitief een plek nodig hebben, dan zou ik daar alleen aan beginnen als hij/zij zelfstandig functioneert èn als we zouden kunnen verbouwen of verhuizen naar een huis met een aanleunwoning. Zelfstandig functioneren, is voor mij wel heel belangrijk. Mantelzorgen doen we alleen voor gezinsleden en dat is hier thuis al best heftig. Daar moet je niet nòg een hulpbehoevende bij zetten. En, eerlijk gezegd, als ik wèl gezond zou zijn, zou ik daar denk ik ook niet aan beginnen. 

Het zou heel sterk afhangen van wie het is.
En ik zou bij sommige mensen ook overwegen om zelf - samen met partner - te verhuizen ipv iemand bij ons te laten intrekken.

Schoonmoeder woont bijvoorbeeld in haar ééntje in een huis met 4 à 5 slaapkamers. Daar zouden we allemaal dus ruimte zat hebben én het huis is ook veel praktischer ingericht voor iemand van 90 dan ons eigen huis.

Op zich past er hier nog wel 1 iemand extra op de bovenste verdieping.
Met de nodige afspraken ... why not.

En nope, het zou me geen barst kunnen schelen dat iemand leeft op zijn eigen uren. Zolang ze dan zelf de weg naar 't kookvuur of de microgolfoven maar vinden.

Valdemar schreef op 22-11-2022 om 17:57:

[..]

Ja, ik vind het een moeilijk vraagstuk.
Gaan we meer naar co-housing of gaan we de richting op van Japan met hun piepkleine appartementen?
Toekomst zal het uitwijzen.

Zal er denk je nog veel verschil hierin zijn tussen Nederlanders en Belgen ?

Ik denk zelf dat Belgen hier socialer in staan of zit ik er naast. 

MidasWolf schreef op 22-11-2022 om 18:05:

[..]

Zal er denk je nog veel verschil hierin zijn tussen Nederlanders en Belgen ?

Ik denk zelf dat Belgen hier socialer in staan of zit ik er naast.

 Meer ruimte over het algemeen? Meer vrije huisbouwkeuzes heb ik altijd begrepen. 

Gr Angela 

Ik zou het wel doen. Natuurlijk heb ik liever mijn eigen gedoetje maar dat vind ik van ondergeschikt belang als iemand die ik lief heb hulp nodig heeft.
Mijn ouders hebben een paar jaar mijn  oma in huis gehad. Ze had een eigen slaapkamer waar ook een tv was en beneden een ruime kamer als woonkamer. Ze kon ook gewoon in 'onze' woonkamer zitten maar had dus ook nog een eigen kamer met eettafel en nog een tv.
Toen oma overleed heeft de ex van mijn moeder nog een jaar ingewoond omdat hij nog geen nieuwe woning had.
En later nog een keer een half jaar een goede vriend van ze.
Nu ben ik niet zo ruim behuisd als mijn ouders maar familie is welkom. Mijn ervaring is wel dat het met familie makkelijker afspraken maken is. Laatst hebben we even een Oekraïense vluchteling gehad en dat was inderdaad wat lastiger.

MidasWolf schreef op 22-11-2022 om 18:05:

[..]

Zal er denk je nog veel verschil hierin zijn tussen Nederlanders en Belgen ?

Ik denk zelf dat Belgen hier socialer in staan of zit ik er naast.

Belgen zijn redelijk wat op hun eigen en stil, maar hier is het niet zo uitzonderlijk dat er nog een bloedverwant in de gezinswoning verblijft. 
Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat onze woningen sowieso wat groter zijn dan de Nederlandse woningen. 
Of Belgen daarom socialer zijn, pff. Ik heb wel de indruk dat Nederland meer neigt naar het Angelsaksisch model waarbij iedereen zijn plan maar moet trekken terwijl wij vrij veel investeren in de sociale bescherming. 

Er is hier in België ook nauwelijks sociale huur en de wachtlijsten zijn jaren en jaren.

Je moet al letterlijk dakloos zijn en in 't park slapen om eventueel misschien urgentie te krijgen. En zelfs dan is er heel vaak simpelweg geen woning over.

Als je de keuze krijgt tussen dat je moeder of een goede vriend in 't park slaapt of op jouw bank of in je logeerkamer ... is de keuze soms snel gemaakt.

Daar waar het mij overkomt dat 1/4de van Nederland sociaal huurt.

Mijn man heeft zo ook wel eens een half jaar een dakloze vriend opgevangen. Hij woonde toen heel klein, maar die vriend had geen cent en het was op de bank slapen of in 't park. Toen hij eindelijk finally aan werk raakte en zichzelf beter kon redden kon hij na een tijd iets gaan huren.

Ik heb in het verleden toen ik nog alleen woonde een vriendin die dakloos was geraakt een paar maanden onderdak gegeven.
Jaren later toen ik een gezin had hetzelfde gedaan voor een familielid.
Het was niet altijd pais en vree en vroeg van iedereen aanpassingen maar we hebben het overleefd.
Als mijn moeder hulpbehoevend wordt wil ik haar ook in huis nemen.
We gaan dan wel of het huis uit/verbouwen of een unit in de tuin plaatsen zodat mijn moeder haar eigen bedoening heeft.