Wat te doen? Ongelukkig in huwelijk.

Als je op therapie gaat inzetten, dan zou ik een persoonlijkheidstest voor je man aanraden. Kijken of hij niet een of ander trauma of stoornis heeft waardoor hij onvoorspelbaar is. Gezien het geweld zou hij (en daardoor ook jij en de kinderen) sowieso wel baat hebben bij een agressietraining waarin hij leert zijn boosheid te reguleren/beheersen.
Dan weet je ook beter hoe je de scheiding moet aanpakken. Sowieso een advocaat in de arm nemen, al voordat je het je man gaat zeggen. Dan sta je sterker in wat en hoe je het zegt.

Ik heb in een beetje vergelijkbare situatie gezeten. Geen verbaal geweld of boosheid maar wel een huwelijk wat op was. Al jaren. Maar ik durfde steeds de knoop niet door te hakken want inderdaad, de kinderen. En wie weet, wordt het toch beter. Het was te slecht om te blijven en te goed om te gaan zeg maar. We konden het gezinsbedrijf prima runnen maar de liefde was weg. Ik voelde geen aantrekkingskracht meer. 
Maar ondertussen ging ik van binnen dood. Ik kreeg een burn out, werd depressief omdat ik me zo uitzichtloos voelde. 
En toen werd ik verliefd op een ander. Vlam in de pan. Wederzijds. Dat was voor mij een enorm teken, ik leefde van binnen ergens nog, het kón nog. En ik had die verliefdheid nodig om de knoop door te hakken en eerlijk aan mezelf toe te geven dat ik het met mijn ex gewoon niet meer wilde. Ik wilde geen therapie meer proberen om te kijken of er nog wat van te maken viel. Ik wilde geen b-keuze relatie die leefbaar was maar echt een fijne relatie met iemand die iets toevoegt aan mijn leven. Ik had eerder voorgesteld in therapie te gaan. Maar dat wilde hij niet. Nu wilde ik niet meer. 
Dus we zijn gescheiden. De kinderen waren heel verdrietig maar zijn ook weer op hun pootjes terecht gekomen. Ik ben samen met degene op wie ik verliefd werd. We hebben het zo fijn samen. Het is een wereld van verschil met mijn ex.

Ik gun je enorm een fijne relatie en dat je niet meer hoeft te trekken aan een dood paard.. 

Samsung schreef op 12-06-2024 om 15:32:

Dank weer voor alle reacties. Ik kan niet op iedereen persoonlijk reageren, maar jullie zetten me echt aan het denken.
Ik ga de therapie proberen maar de uitkomst kan ook zijn dat we uit elkaar gaan.
Hij is verder echt een leuke vader, maar ja, wel onvoorspelbaar inderdaad. Maar dat gebeurt ook weer niet elke dag.

Kan jij leuke vader definieren? Ik denk dat wij daar allebei een ander beeld van hebben nl.

Iemand is in mijn optiek al geen leuke ouder als hij of zij de andere ouder slecht behandeld, afkraakt, aanvalt, kleineert, of dat soort zaken. Je geeft je kind daarmee een boodschap, kijk eens wat voor sukkel/trut/kutwijf/slappe doos jullie moeder is. Ik ga haar dat eens even goed duidelijk maken en daar heb ik alle recht toe, want als je boos bent, mag je iemand zo behandelen.

En wat dan? Dan is hij tegen je uitgevallen, draait hij zich om naar zijn kinderen met een stralende lach en vraagt 'wie wil er pannenkoeken?' om na de pannenkoeken te helpen met huiswerk maken?

Maar ondertussen is hij wel onvoorspelbaar en is hij zo vaak uitgevallen, dat je kinderen er niet eens meer van opkijken. En dan heb ik waarschijnlijk nog maar een topje vd ijsberg te pakken.

Onveiligheid en onvoorspelbaarheid is voor mensen heel naar en al helemaal voor kinderen die voorspelbaarheid juist van hun ouders moeten hebben.

Het is op basis van wat je schrijft lastig in te schatten hoe moeilijk/onvoorspelbaar/agressief je man soms is. Dus ik kan ook niets zeggen over wat goed is voor jou en de kinderen.

Wel denk ik dat als je in therapie gaat, je allebei eerlijk moet kunnen kijken naar je eigen aandeel én hier iets in willen veranderen. Je klinkt alsof je dat punt al voorbij bent. Dan is het twijfelachtig hoeveel kans de reddingspoging heeft.

Veel sterkte en succes met alles.

En to, je schreef ook iets over je vriendinnen en dat je het van de positieve kant moet bekijken. Hebben je vriendinnen wel echt een goed beeld van jullie relatie en jullie leven? Want ik kan me haast niet voorstellen dat een goede vriendin zoiets zou adviseren als er sprake is van onveiligheid door geestelijk geweld. Want dat is wat dat gedrag is. Noem het beestje bij de naam.

Samsung schreef op 12-06-2024 om 19:56:

Hij is een leuke vader in de zin dat hij ze aandacht geeft, leuke dingen met ze doet, grappig is.

Maar die andere kant is inderdaad helemaal niet leuk.

Ook een verkrachter is ongetwijfeld grappig en kan leuke dingen met je doen. Maar die wil je ook niet in je leven toch? Iedereen met schadelijk gedrag heeft leuke kanten. Maar dan nog kan je die personen heel goed niet in je leven moeten hebben.

Want deze vader is leuk zolang hij zich kan gedragen. En als hij boos is (en dat is schijnbaar nogal onvoorspelbaar, erg wisselend van zijn bui) is hij ineens alles behalve leuk.

Wat ik herken is je verwardheid. Hij kan heel leuk en grappig zijn naar de kinderen, maar hij kan ook onvoorspelbaar zijn en op momenten uit zijn slof schieten. Hij kan jou afbranden, maar wel leuk tegen de kinderen doen. Therapie proberen jullie, maar er is iets waardoor het niet helpt. Je vriendinnen zien het blijkbaar niet. Houdt hij voor de buitenwereld soms zijn leuke gezicht? 
In die verwardheid vond ik antwoorden toen ik me ging inlezen over giftige relaties, ongelijke relaties en (soms vloeken in de kerk) narcisme. 
Dat dubbele, die twijfels herkende ik precies.
Dat onderbuikgevoel heb je niet voor niets...

Samsung schreef op 12-06-2024 om 19:59:

[..]

Dank je wel.
Dat ik dat punt al voorbij ben is een mogelijkheid. Zo voelt het wel een beetje eerlijk gezegd.
En jullie kunnen inderdaad niet zien hoe verbaal agressief hij is. Dat is ook lastig. Ik denk soms ook: stel ik me niet gewoon aan? Maar dan denk ik aan wat er allemaal is gebeurd en wordt ik heel naar. Maar hoe erg is het inderdaad?

Dit twijfelen dus.... En geloof me, het ligt niet aan jou 

Ik vind er ook vaak iets opvallends zitten aan de uitdrukking 'hij is zo'n leuke vader'. Ik merk dat moeders goede moeders genoemd worden en vaders komen weg met leuke vader zijn. Een goede vader zou voor mij zijn: iemand die zijn ouderrol dermate serieus neemt dat hij niet alleen leuke dingen doet met de kinderen maar ook emotioneel in ze investeert, een diepgaande hechting aangaat door ook zorgend aanwezig te zijn, daadwerkelijk vorm geeft aan weloverwogen pedagogische beschouwingen die hij heeft gedaan. Dus voor wie de kinderen eerste prioriteit zijn. Een leuke vader gaat voetballen, beetje dollen na het eten etc maar zijn focus kan heel makkelijk verschuiven naar werk, hobby's of uitgaan met vrienden. Het is niet dat de dingen die hij doet niet leuk zijn, het is meer de vraag of hij dan wel een participerende ouder is. Want een oom kan ook leuke dingen met de kinderen doen.