Waarom krijg ik de ick van mijn vriend.
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, ik krijg soms de "ick" van mijn vriend, ookal is hij een goede partner. Soms kijk ik naar hem en knap ik af op zijn uiterlijk, hij is niet lelijk hoor maar hij is niet het type man waar ik altijd op viel.
Ik heb in het begin bewust doorgezet om hem te leren kennen omdat mijn normale type man mij nooit gelukkig maakte. Toch is er liefde gegroeid en hebben we een relatie.
Ik irriteer mij bijvoorbeeld aan hoe hij soms ongemakkelijk kan lachen, hoe hij bepaalde gesprekken niet kan volgen en dan antwoorden geeft dat iedereen denkt van " gast je snapt toch wel waar we het over hebben zo moeilijk is het gesprek niet".
Je merkt ook dat hij niet heel stevig in zijn schoenen staat en dat uit in bepaalde onzekerheid in gedrag. Als bijvoorbeeld zeg wanneer ga je weer naar de kapper uit interesse, is het gelijk oh ziet mijn haar er niet uit?
Of als ik in zijn kast kijk en zeg dit shirt is leuk, dan gelijk is deze niet leuk dan? Zo gaat dat heel vaak met allerlei normale dingetjes. En ik knap zo af op al deze dingen omdat ik het belangrijk vind in een partner dat diegene stevig in zijn schoenen staat, zelfverzekerd en stabiel.
Het onzekere is wat mij het meeste stoort.
Door zijn onzekerheid voel ik mij als vrouw niet veilig. Het is ook geen man man. Ik heb nog nooit bij mijn exen mij onveilig gevoeld. Ik wist dat als er iets gebeurd hun mij kunnen beschermen. Bepaalde dominantie op een niet verkeerde manier. Dat geeft mij een veilig gevoel.
Mijn vriend heeft dat niet en ik voel het ook niet.
Ik heb al eens aangegeven dat ik dit voel en hij wilt mij dan overtuigen dat hij mij altijd zal beschermen mocht dat ooit nodig zijn.
Hij is de meest liefdevolle partner die ik ooit gehad heb, hij zal mij nooit bedriegen etc. Een hele goede jongen. Maar echt een man? Nee..
Ook is hij in therapie omdat hij inzag dat op werk bijvoorbeeld hij problemen ervaart vanwegen een gebrek aan zelfvertrouwen.
En ik vind dit super goed van hem. Maar ik vind het niet mannelijk of sexy. Sterker nog ik knap er ook op af. Dit klinkt misschien raar. Maar waarom deed hij dit werk niet voor hij ging daten.
Ik wil er gelijk bij zeggen dat ik vooral denk dat er iets in mij zit? Ik ben niet perfect ik heb ook mijn dingen hoor. Maar het feit blijft ik heb irritaties. Ik zie alleen nog maar zijn negatieve kanten. Terwijl we echt lol hebben samen en er nog genoeg positieve kanten zijn. Ik wil hem ook niet kwijt.
Wat ik wel wil is een reden waarom ik mij zo kan irriteren en afknappen. Ik wil hem weer aantrekkelijk vinden want dit is er wel een tijd geweest.
Hoe gaat het in bed? Of vind je hem daarin ook niet dominant genoeg?
MNY_87 schreef op 07-09-2024 om 00:59:
[..]
Ik begrijp je ik voel me ook zo rot. De gedachtes zijn onaardig. Terwijl hij zo lief en goed is. Ik voel zeker liefde en als we lol hebben samen zijn we beide gelukkig. Momenten dat ik dan afknap op iets kleins gaat dat blije gevoel gelijk weg en begin ik te twijfelen over alles. Daarom denkik ook dat dit niet aan hem lig maar meer aan mij. Ik wil sowieso beter worden voor hem en mezelf.
Ik weet zeker dat het aan jou ligt. Lol hebben doe je ook met vrienden, dat is geen liefdesrelatie zoals met een partner. Afknappen op zulke stomme dingen als jij beschrijft is geen liefde. Ja ik klink hard maar dat is hoe ik het echt zie.
Deze man verdient beter. Ik krijg de neiging hem een dikke knuffel te geven en iemand te zoeken die hem wel waardeert om hoe hij is, niet zeurt dat hij "geen echte man man is". De mijne is dat ook niet, in een gevecht weet ik zeker dat mijn vent als eerste knock out gaat want hij is niet super sterk en geen vechters type, toch voel me veilig bij hem. Je vriend verdient iemand die zijn onzekerheid niet nog verder voedt. Die niet afknapt omdat hij in therapie is (echt wtf?). Oh en waarom hij dat "werk" niet deed voor hij jouw ging daten? Ik gok zomaar dat het toen nog niet nodig was. Jij bent het gaan voeden.
En zou zelf in therapie moeten gaan. Werken aan jezelf. Kijken naar waarom je altijd dominante eikels wil als man. Waarom heb je dat nodig? Is het je eigenwaarde die eigenlijk niet goed is? 100% dat er iets in jou zit dat je onzeker maakt en daarom zulke mannen wil. Kun je wat aan doen met therapie.
Deze relatie is zo ongezond, vooral voor hem. Zou jij iemand willen die zegt dat ondanks dat hij of zij eigenlijk op je afknapt toch maar heeft doorgezet in het begin van de relatie want waar diegene normaal op valt is niet goed voor hem/haar. Uiteindelijk is er wat van liefde gegroeid maar hij/zij knapt nog wel op je af want je bent niet wie degene wil dat je bent....
Ik niet, ik wil dat iemand bij mij is omdat die persoon bij mij wil zijn. Om wie ik ben. Dat is liefde.
Ik denk dat jullie beiden een partner verdienen die het beste in je naar boven haalt en dat is nu niet het geval. Voor mij komt sterk naar voren dat je beeld van man zijn, vrouw zijn en man/vrouw verhoudingen wat in de jaren 50 is blijven hangen. Dit lijkt je in de weg te staan omdat je verliefd wordt op mannen waar je niet gelukkig van wordt. Nu blijf je hangen aan een man omdat je eens een ander smaakje wilt proberen, maar dat doet het m ook niet voor jou.
Probeer eens met professionele ondersteuning te kijken naar jouw eigen zelfbeeld en eigenwaarde. Wat maakt dat het perfecte plaatje naar de buitenwereld zo belangrijk voor je is? Wat probeer je hiermee te verbergen? En hoe hoog acht jij jezelf als je je aangetrokken voelt tot mannen die je slecht behandelen?
Misschien als je dit werk hebt gedaan kun je deze man meer zien voor wie hij is; een lot uit de loterij!
Je schrijft dat jouw normale type man jouw nooit gelukkig maakte. Maar je geeft aan dat je je wel veilig voelde bij dit type man. Maar wat heb je eraan als zo’n man een andere kerel in elkaar kan slaan als hij ondertussen jou niet gelukkig maakt door (ik vul maar in) je te bedonderen, kleineren, niet serieus te nemen, geen poot in het huishouden uit te willen steken enz. Hoe kun je je dan toch veilig voelen bij zo’n man?
Kreeg je op het andere forum niet de gewenste reacties?
Oke, je hebt in theorie de ideale man maar jij voelt je daar niet goed bij. Mijn advies voor jou is : blijf vrijgezel! Jij houdt van jezelf. Je komt niet echt sympathiek over naar mijn beperkte inzicht naar wat ik hier lees. Een vraag aan jou; wat maakt jou zo speciaal dat een man bij jou wil blijven?
Ben je TO van viva? Ik zag daar dat het topic een update had. Zoja ik hoop dat het lukt hier wat met de reacties te doen.
Sassenach schreef op 07-09-2024 om 09:00:
Je schrijft dat jouw normale type man jouw nooit gelukkig maakte. Maar je geeft aan dat je je wel veilig voelde bij dit type man. Maar wat heb je eraan als zo’n man een andere kerel in elkaar kan slaan als hij ondertussen jou niet gelukkig maakt door (ik vul maar in) je te bedonderen, kleineren, niet serieus te nemen, geen poot in het huishouden uit te willen steken enz. Hoe kun je je dan toch veilig voelen bij zo’n man?
Meestal slaan dat soort types hun eigen vrouw ook in elkaar. Dit soort gedachtes over ‘echte man’ maakt dat sommige vrouwen van ene klootzak naar de andere gaan met het Blijf vm Lijf huis als tussenstap
Jij bent wel het lot uit de loterij voor je vriend?
MNY_87 schreef op 07-09-2024 om 00:56:
[..]
Ik denk ook dat je gelijk hebt, ik heb een beeld gecreëerd hoe een man zou moeten zijn en ik voel ergens dat het niet oke is. Nog tips hoe ik hier zelf mee aan de slag kan? En kan landen op aarde
De vraag stellen, is hem beantwoorden: je moet landen op aarde. Dus gaan inzien dat iedereen mooie en minder mooie kanten heeft, ook fysiek. En dat die laatste alleen maar meer worden als je ouder wordt. Ook voor jouzelf. De ick krijgen van je vriend is natuurlijk een afspiegeling in jezelf van een soort verslaving aan perfectie. Mag jij van jezelf zijn wie je bent?
Je zegt 'het onzekere is het meeste wat mij stoort'. Blijkbaar heb je verwachtingen die niet goed passen bij je eigen onzekerheid. Waarom moet hij eigenlijk 'zeker' zijn? Onzekerheid leren omarmen geeft toch juist rust? Uiteindelijk zijn er maar 2 zekerheden in het leven en die staan op een grafsteen. Ik ben vooralsnog team vriend.
Trouwens, het type man ... wat is dat?
Hoe groot en gespierd hij is? Hoe hij zich kleedt? Welk soort humor hij heeft? Welk soort studies hij heeft gedaan? Welke (kracht)sporten hij beoefent? Welk soort hobby hij heeft, woorden die hij gebruikt, keukenkunsten die hij onder de knie heeft, werk dat hij uitvoert, ..., ... ?
Wacht ... jij wil op elk van bovenstaande criteria JOUW antwoord? En daar moet JOUW man aan beantwoorden??? Keep on dreaming, girl. Die bestaan hoor, die mannen. In stationromannetjes. Op papier. Dat zijn personages, geen personen. Wij zijn allemaal mensen en je mag zoveel mogelijk eigenschappen in een partner zoeken die bij jouw beeld passen maar het volledige lijstje afvinken, da's een utopie. Dan heb je een robot.
Dus begin met nuchter te worden en te beseffen dat de perfectie niet bestaat. Niet bij mannen, niet bij vrouwen, bij niemand. Vanaf het ogenblik dat die gedachte tot jouw leefwereld behoort, dan ga jij iemand vinden waarmee jij gelukkig wordt. Deze man LIJKT mij zijn best te doen (met zijn onvolmaaktheden). Wees daar zuinig op, want je gaat misschien nooit meer zo'n exemplaar vinden.
Je hebt jezelf ook niet gemaakt TO, dit is dus geen post met verwijten. Maar (werk aan het) besef dat wat jij zoekt, je nooit gaat vinden. Je gaat dromen blijven najagen en altijd ontgoocheld achterblijven.
Ga met jezelf aan de slag, net zoals anderen hier al hebben geschreven. En dan komt het goed (of op zijn minst wordt het een heel stuk beter!). Succes!
"Ik denk dus dat je hem gekozen hebt uit arren moede omdat er wel anderen waren maar die niet om je gaven op de manier die je graag wou. Je zou wel een ander willen. Dat voelt hij. Je beschrijft hem als een man die bang is dat hij jou niet bevalt. Bij alles denkt hij: oh, wat doe ik verkeerd; dadelijk verlaat ze me? Want hij merkt donders goed dat je niet overloopt van liefde"
Zo is het denk ik ook. Ik heb een tijd in jouw situatie gezeten TO en dat was liefdesrelatie die zo scheef was als een kapotte wipwap. Ik nam hem omdat die lief en makkelijk was en alles voor mij deed. Ik irriteerde me aan een heleboel. Ik dacht toen dat ik toch niet beter kon krijgen als verslaafde sekswerker. Ik had het gezellig maar echte liefde nee. Ik behandelde hem steeds naarder, schold hem uit, kreeg een kwade dronk. Echt zielig voor de man. En hij bleef mijn voeten kussen zo gek op mij. Ik ben blij dat we uit elkaar zijn en hij nu een kans heeft op oprechte liefde. Je haalt op deze toer alleen maar het slechtste in elkaar naar boven.
Metallover schreef op 07-09-2024 om 07:37:
Hoe gaat het in bed? Of vind je hem daarin ook niet dominant genoeg?
Op seksueel gebied de beste partner die ik ooit gehad hebt, niets te klagen
gun hem iets beters