Waarom krijg ik de ick van mijn vriend.
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, ik krijg soms de "ick" van mijn vriend, ookal is hij een goede partner. Soms kijk ik naar hem en knap ik af op zijn uiterlijk, hij is niet lelijk hoor maar hij is niet het type man waar ik altijd op viel.
Ik heb in het begin bewust doorgezet om hem te leren kennen omdat mijn normale type man mij nooit gelukkig maakte. Toch is er liefde gegroeid en hebben we een relatie.
Ik irriteer mij bijvoorbeeld aan hoe hij soms ongemakkelijk kan lachen, hoe hij bepaalde gesprekken niet kan volgen en dan antwoorden geeft dat iedereen denkt van " gast je snapt toch wel waar we het over hebben zo moeilijk is het gesprek niet".
Je merkt ook dat hij niet heel stevig in zijn schoenen staat en dat uit in bepaalde onzekerheid in gedrag. Als bijvoorbeeld zeg wanneer ga je weer naar de kapper uit interesse, is het gelijk oh ziet mijn haar er niet uit?
Of als ik in zijn kast kijk en zeg dit shirt is leuk, dan gelijk is deze niet leuk dan? Zo gaat dat heel vaak met allerlei normale dingetjes. En ik knap zo af op al deze dingen omdat ik het belangrijk vind in een partner dat diegene stevig in zijn schoenen staat, zelfverzekerd en stabiel.
Het onzekere is wat mij het meeste stoort.
Door zijn onzekerheid voel ik mij als vrouw niet veilig. Het is ook geen man man. Ik heb nog nooit bij mijn exen mij onveilig gevoeld. Ik wist dat als er iets gebeurd hun mij kunnen beschermen. Bepaalde dominantie op een niet verkeerde manier. Dat geeft mij een veilig gevoel.
Mijn vriend heeft dat niet en ik voel het ook niet.
Ik heb al eens aangegeven dat ik dit voel en hij wilt mij dan overtuigen dat hij mij altijd zal beschermen mocht dat ooit nodig zijn.
Hij is de meest liefdevolle partner die ik ooit gehad heb, hij zal mij nooit bedriegen etc. Een hele goede jongen. Maar echt een man? Nee..
Ook is hij in therapie omdat hij inzag dat op werk bijvoorbeeld hij problemen ervaart vanwegen een gebrek aan zelfvertrouwen.
En ik vind dit super goed van hem. Maar ik vind het niet mannelijk of sexy. Sterker nog ik knap er ook op af. Dit klinkt misschien raar. Maar waarom deed hij dit werk niet voor hij ging daten.
Ik wil er gelijk bij zeggen dat ik vooral denk dat er iets in mij zit? Ik ben niet perfect ik heb ook mijn dingen hoor. Maar het feit blijft ik heb irritaties. Ik zie alleen nog maar zijn negatieve kanten. Terwijl we echt lol hebben samen en er nog genoeg positieve kanten zijn. Ik wil hem ook niet kwijt.
Wat ik wel wil is een reden waarom ik mij zo kan irriteren en afknappen. Ik wil hem weer aantrekkelijk vinden want dit is er wel een tijd geweest.
Poezel_en_Wip schreef op 07-09-2024 om 07:22:
Wat een ontzettend nare openingspost. Als je nu (al) zoveel irritatie en weerstand voelt, gaat dat niet meer goedkomen hoor. Hij is wie hij is en dat zou goed genoeg moeten zijn. Als je daar niet gelukkig van wordt, stop er dan mee.
Gun de man de kans om iemand te vinden die hem wél voor vol aanziet en wél blij van hem wordt. Er loopt vast voor jou ook nog ergens iemand rond die beter aan je eisenpakket voldoet.
Eens, vooral met je eerste zin 😳
Dat zogenaamde gevoel van veiligheid bij je vorige partners bleek ook maar misplaatst, anders waren het geen exen, toch!?
Volgens mij ben je zelf nogal onzeker en heb je nu eindelijk het perfecte slachtoffer gevonden waarop je dit kunt botvieren. Je komt iig niet erg sympathiek over, ik gun jouw vriend een leuker persoon die hem wél kan waarderen zoals hij is.
Zoek hulp!
Ik denk dat het gewoon het begin van het einde is en dat deze man vriendschapsmateriaal is voor TO, geen relatiemateriaal.
Op zich niet raar dat je minder van de ander kan hebben als de relatie op zijn retour is. Dat is niet fraai, maar wel menselijk.