vriendschap overwegen, hoe kijken jullie hiernaar?
Hoi, ik heb graag wat input en of jullie mij redelijk vinden en hoe ik iets wel/niet aan zal pakken. Ik zal proberen kort en bondig te blijven.
Ik heb een lange vriendschap met een vriendin die ik tijdens mijn studie heb leren kennen. We kennen elkaar al zo'n 25 jaar en we woonden vroeger in dezelfde (studie)stad. Zij is ca. 10 jaar geleden vanwege de liefde verhuisd op 1,5 uur rijden van mij. Heeft een kindje gekregen van nu 5 jaar.
Ik ben altijd in deze regio blijven wonen en heb geen thuiswonende kinderen meer. De leeftijden van de kinderen verschillen dus sterk, omdat zij een oudere moeder is. Dat betekent ook een heel ander leven voor haar dan voor mij.
Waar ik nu al een aantal jaar tegenaan loop is dat ik het gevoel heb dat het altijd logischer was voor mij om bij haar op bezoek te gaan. Ik heb 2 vriendinnen in dezelfde regio wonen en ik combineer ze dan allebei. Daardoor ging ik vaker (3/4) haar kant uit dan zij naar mij, ook al heeft ze hier familie wonen. Op zich niet vaak hoor, dus relatief valt het mee. Ik schat 1 x per 2 maanden. Op een of andere manier combineert ze haar familie bezoekjes bijna nooit met mij. Dan is ze wel hier, maar rijdt meteen weer naar huis. Snap ik, want is best intensief als je al een paar uur familie hebt gezien om er dan nog een andere afspraak achteraan te proppen. Maar toch komt ze voor familie wel hierheen en voor mij alleen zeer minimaal.
Sinds de geboorte van haar kind is ze nog beperkter geworden en ben ik minder blij met ons contact. Bijna altijd is haar dochtertje erbij, wat de insteek van ons contact heel anders maakt en ik er al heel lang weinig plezier uit haal. Ik heb wel ooit eens aangegeven dat ik onze vriendschap graag wat meer wederkerig zie qua reizen (zeker die dure prijzen van vorig jaar gingen me niet in de koude kleren zitten. Het kostte makkelijk €30 euro zo'n ritje en dat is met een kleine beurs voelbaar) en ook aangegeven dat ik het fijn zou vinden om af te spreken zónder dochter. Maar heel vaak is het antwoord: snap ik, zou ik ook leuk vinden, maar....
Ik heb het contact een beetje losgelaten, laten verwateren en nu kreeg ik een uitnodiging voor komende maand: ze is dan in de buurt op mini vakantie (half uurtje rijden) en of ik zin had om langs te komen in het huisje. Ik gaf aan dat ik het leuk zou vinden om haar te zien en dat ze meer dan welkom is bij mij. Waarop haar antwoord is dat het lastig is, want kind is mee en dat haar man niet kan oppassen, want aan het werk (iets wat hij uberhaupt niet vaak kan doen schijnbaar).
Ik voel aan alles dat ik er geen zin in heb. Dit is voor mij al heel lang niet meer de vriendschap die ik leuk vind, vooral door de aanwezigheid van klein kind. Soms is kind er niet bij, maar moet dan al wel heel snel opgehaald worden. Bijv. een uurtje zonder en daarna is school uit en gaan we kind ophalen. Maar ook het gemak van reizen. Vinden jullie dat ik me meer moet inleven in haar? Of wat zouden jullie doen?
Diyer schreef op 21-06-2023 om 17:00:
Ik denk dat je dan ook best wel een redelijk evenwicht ervaart in de vriendschap? En verbondenheid. Als een van die twee ontbreekt, wordt het lastiger.
Soms wel, soms niet. De ene keer komt het meer van mijn kant uit en de andere keer vanuit haar. Dat gaat op en neer in bepaalde levensfases 
maar wij geven echt heel veel om elkaar en dan “pik” je dat gewoon, zeg maar. Ik merk alleen aan wat jij schrijft dat het bij jullie qua gevoel gewoon al minder is. Als je geen zin meer hebt om moeite voor haar te doen, dan wordt dat al een stuk lastiger natuurlijk. Ik merk aan alles wat je schrijft, dat het voor jou eigenlijk genoeg is en je die moeite niet meer wil doen. Daarin zou ik gewoon eerlijk zijn tegen haar. Neem aan dat je zoiets ook gewoon aan kan geven als je elkaar al zo lang kent.
ik snap wel dat als ze met vakantie is dat ze dan haar avond voor man vrij wilt houden. Maar natuurlijk jou goed recht om een avond af te willen spreken, maar dan een andere avond als voorstel?
BritgetJones007 schreef op 21-06-2023 om 20:25:
ik snap wel dat als ze met vakantie is dat ze dan haar avond voor man vrij wilt houden. Maar natuurlijk jou goed recht om een avond af te willen spreken, maar dan een andere avond als voorstel?
Ze vraagt zelf of ik in haar vakantie huis wil langskomen. Als dat overdag is, dan zit ik wéér met haar dochtertje erbij. Net als de afgelopen 4 keren. Als ze dan zelf ook geen paar uurtjes voor mij wil vrijmaken, dan is dat haar goed recht. Maar voor mij ook tegelijk de bevestiging wat ik vind en voel. Afspreken kan dan bijna alleen onder haar voorwaarden (bij haar en in combinatie met kind) en dat is voor mij niet meer genoeg om nog iets uit de vriendschap te halen. Er ontbreekt verbinding en die komt ook niet terug onder deze omstandigheden.
Lijkt me een helder verhaal. De vriendschap kost je meer, dan dat je eruit haalt. Inderdaad kijken of de avond nog een optie is en dan bezien of er nog iets van vriendschap over is. Zo niet, dan laten verwateren en geen moeite meer doen. Ik zou het ook niet ‘uitmaken’, omdat je haar nog wel als kennis ziet. Dus mocht je haar dan een keer tegenkomen of toch iets willen afspreken, dan kan dat zonder dat het ongemakkelijk wordt.
Ik zou dit laten gaan. Het moet grotendeels vanuit jou komen en op een keer houd het op.
Echte gesprekken kan je niet voeren met een kind erbij, dan is het contact toch al vrij oppervlakkig op die momenten. En als er geen andere momenten meer zijn, dan is het op een gegeven moment klaar.
En, hoe gaat het nu? Komt er een afspraak of laat je het gaan?
Ik heb voorgesteld om in de avond langs te komen. Daar reageerde ze an sich positief op en was -net als bij mij- niet in haar hoofd opgekomen. Maar verdere invulling wacht ik haar reactie af. Haar reactie was een "ohja, niet aan gedacht, dat kan ook nog".
Ik ga het meemaken.
Het klinkt vrij vaag van haar kant en nu moet ze moeite doen. Ik ben benieuwd.
Maar als ze er niet meer op terug komt, weet je genoeg.
Vrijevlinder schreef op 24-06-2023 om 11:59:
Het klinkt vrij vaag van haar kant en nu moet ze moeite doen. Ik ben benieuwd.
Maar als ze er niet meer op terug komt, weet je genoeg.
Dat vind ik in deze situatie niks zeggen. Ze zijn als gezin op vakantie. En kan zijn dat ze de avonden voor zichzelf willen houden. Dat zegt niks over deze vriendin.
Als het op een andere doordeweekse avond nooit kan, dan kan je daar op een gegeven moment wat van vinden...
Haar reactie was een "ohja, niet aan gedacht, dat kan ook nog".
Ik reageerde op deze opmerking en dit vind ik een vage reactie. Dit klinkt niet echt als: dit gaan we doen en we spreken direct iets af.
Dat ze niets wil doen tijdens de vakantie, als haar man er is, is natuurlijk haar goed recht.
Vrijevlinder schreef op 24-06-2023 om 21:06:
Haar reactie was een "ohja, niet aan gedacht, dat kan ook nog".
Ik reageerde op deze opmerking en dit vind ik een vage reactie. Dit klinkt niet echt als: dit gaan we doen en we spreken direct iets af.
Dat ze niets wil doen tijdens de vakantie, als haar man er is, is natuurlijk haar goed recht.
Zeker is dat haar goed recht. Maar dat betekent (voor mij) dat ze mij dan 2 keuzes laat: overdag mét haar kind erbij of anders niet. En dan vind ik dat zelf voor mij ook genoeg zeggen, nl. dat het contact voor haar niet belangrijk genoeg is om ook mij af en toe tegemoet te komen om het mogelijk te maken om zonder een dagvullend programma met kind af te spreken. Dan voel ik me meer vulling voor haar lege vakantiedag wanneer haar man overdag aan het werk is en zij graag iets wil ondernemen, maar niet alleen. Wat ik anders heel leuk zou hebben gevonden, als onze vriendschap ook nog met enige regelmaat had bestaan uit 1 op 1 contact. Nu die basis er niet meer is, blijft over dat ik me dan vooral vulling voel.
Ik snap dat gevoel heel goed. En weet je, je bent er niet meer tevreden over en dat mag. Ik zou geen zin hebben om iemand alleen maar met kind te zien. Ik hecht veel waarde aan persoonlijke gesprekken. Dát is voor mij belangrijk in een vriendschap.
Als dat niet meer kan, en iemand geen moeite voor mij wil doen, houdt het op een gegeven moment op. En dat is pijnlijk, want je kent elkaar al zoveel jaar.
Diyer, besef wel dat dit waarschijnlijk een tijdelijke situatie is.
Wellicht wordt het weer makkelijker als haar kind wat ouder is.
Waarom stel je niet voor ergens bij een leuk tentje halverwege een hapje te eten of ergens wat te drinken in de avond? Zij een avondje kindvrij, samen even er uit en tijd om bij te kletsen, dat is toch win-win? Jullie moeten beiden een kleine moeite doen en je hebt geen partner die er bij zit (want dat levert toch andere gesprekken op).
Ze nodigt je wel uit, daarom zou ik er vanuit gaan dat ze wel graag wil afspreken. Het is nou eenmaal soms wat lastiger in die leeftijdscategorie om wat te plannen, zeker als ze ook onregelmatig werken. Ik zit er zelf middenin en ik heb ook andere prioriteiten, waardoor er wat minder initiatief vanuit mezelf komt bij mensen die wat verder wonen, dat vind ik niet leuk maar het is soms gewoon zoals het loopt.
Dees! schreef op 26-06-2023 om 14:17:
Diyer, besef wel dat dit waarschijnlijk een tijdelijke situatie is.
Wellicht wordt het weer makkelijker als haar kind wat ouder is.
Deze situatie speelt al 5 jaar en ik verwacht niet op korte termijn dat dit heel anders wordt, want haar kindje is eigenlijk altijd thuis als ik kom. Pas tegen de tijd dat ze 10 zijn, beginnen ze wat meer met vriendinnetjes buiten de deur te zijn of liever op hun kamer te zitten.