Verdriet om oordeel van familie
Lieve medeforummers,
Hoe moet ik beginnen, ik moet mijn verhaal een beetje kwijt.
Ik ben een volwassen vrouw, heb meerdere relaties gehad. Ik kan wel zeggen dat het zelden klikte met mijn familie. Achteraf gezien, soms hadden ze wellicht gelijk. Mijn familie kent mij heel goed, uiteraard, en we zijn ook hecht. Ik moet wel alvast zeggen: het is echt een hecht clubje, vaak hetzelfde denkend enz. Ze vinden het denk ik sowieso al moeilijk wanneer er dan ineens een buitenstaander bij komt.
Nou goed, ik heb nu na een aantal jaren een leuke nieuwe vent ontmoet. We klikken echt mega in alles, we zijn ontzettend verliefd en hij heeft werkelijk alles voor mij over. Ik voel me echt een prinsesje zeg maar. Wel merkte ik de eerste 1 a 2x dat hij iets verlegen is, ook weet ik dat hij best onzeker is. Hier kunnen wij ook goed over praten, want ik heb dit zelf ook echt erg. Ik heb alleen wel de laatste jaren echt aan mezelf gewerkt en kan het redelijk goed verbergen.
Goed, nu kwam dus het moment dat ik hem aan mijn familie introduceerde. Eigenlijk wilde ik hier nog even mee wachten, en hem niet in 1 klap bij mijn familie gooien, maar gewoon steeds even kort aan 1 of 2 personen voorstellen. Maarja, iedereen was nieuwsgierig en we zijn al zoveel bij elkaar en in overleg dus maar gewoon erbij gezet op 2e kerstdag. Achteraf gezien enorme spijt, want hij werd zo onzeker dat hij helemaal dichtsloeg. Zijn angst van wat hun van hem vonden, angst om mij kwijt te raken, hun leuk babbelend met elkaar en zichzelf een vreemde eend voelen dat zorgde helemaal voor een blackout. Niet leuk voor niemand niet natuurlijk. Hij deed zijn best en IK wist dat wel, al vroeg ik mij ook wel af of hij het wel naar zijn zin had hoor..
De volgende dag kwamen de reacties al; die gozer moet hulp zoeken, je verdiend beter, hij is een autist, hij heeft een stoornis, niet respectvol... weet ik het allemaal wat ik te horen kreeg. Mijn moeder was zelfs zwaar teleurgesteld dat ik zo'n iemand had nu en niet een normale vent.
Ik kon natuurlijk wel door de grond zakken. Dit is absoluut niet wat je wil horen. Ik heb er zelf ook met hem over gepraat en hij kreeg gewoon een totale blackout, had ook erge zweethandjes die avond en gaf bij mij al direct wel aan dat het zenuwen waren en hij zich echt een debiel voelde.
Ikzelf herken het ook, want ben ook geen haantje de voorste. Ik wil hem ook steunen hierin en bij mij is hij inmiddels echt totaal anders, helemaal zichzelf en voor mij is hij echt superlief.
Mijn familie geeft aan dat ze zich vooral zorgen maken, dus ze bedoelen het echt goed. Maar de reacties zijn gewoon zo kwetsend. Enerzijds snap ik hun en was dit ook extreem, hij stelde eigelijk geen vragen en gaf ook weinig/korte antwoorden als hem wat gevraagd werd. Anderzijds snap ik de spanning en zijn hunzelf ook in hun vertrouwde omgeving en erg druk met elkaar en zelf erg zelfverzekerd, ook wel erg snel met de mening klaar enz.
Hij gaf aan dat hij ze superleuk vond, maar echt gewoon veel te gespannen. Dat hij dit zelfs nog nooit zo gehad had. Hij vondt t heel belangrijk en heeft zichzelf helemaal klem gezet denk ik. Mijn verhalen over dat het nooit erg geklikt heeft met mijn exen, dat werkte ook niet mee. En de angst mij kwijt te raken..
Inmiddels heeft hij een berichtje gestuurd op de app, en heb ik deze naar hun doorgezet in de familieapp. Hierin gaf hij aan een leuke dag gehad te hebben en een welkom gevoel gekregen te hebben, dat hij erg stil is geweest maar dit echt onzekerheid is geweest. En dat hij hen wil bedanken voor de leuke dag en ze snel beter wil leren kennen.
Dit werd gelukkig erg gewaardeerd, want hun dachten dat hij totaal niet geinteresseerd was in hen.
Ik vind het allemaal erg lastig, er zijn enorm kwetsende dingen gezegd en dat doet zeer en is een smet op mijn geluk natuurlijk. Anderzijds vraag ik mij inderdaad af hoe groot dit probleem is bij hem. Hij geeft aan dit nooit in deze mate te hebben, ik hou ook niet minder van hem als dit wel zo is maar het is wel erg moeilijk. Ik heb mezelf zo erg daaroverheen gezet, en mijn familie heeft ook een punt natuurlijk als ik dan nu steeds mij om hem moet bekommeren dat dat dan niet fijn is voor mij. Anderzijds: ik begrijp hem wel. En verder zijn wij echt heel fijn samen ..
Dat hij ook snel zelf weer wil afspreken en dat hij ook zijn best doet dmv een appje te sturen en hij er echt mee zit dat geeft ook aan dat hij er aan wil werken. Zelf geeft hij aan dat het beter zal gaan omdat dit nu al is opgehelderd...
Ik heb alleen echt een knoop in mn maag sinds deze ontmoeting/introductie.En de mening van mijn familie is denk ik nog niet echt gewijzigd ofzo.
Wat vinden jullie van deze situatie?
niet_rechts schreef op 28-12-2021 om 00:27:
Ik ben het eens met Tijgeroog. Het probleem ligt in mijn ogen meer bij jouw familie dan bij jouw vriend. Accepteer mensen zoals ze zijn en oordeel niet, en al zeker niet zo snel. Wat zij jou zeggen over hem, dat is niet minder dan onbeschoft.
Ik zou wel even klaar zijn met mijn familie als ze iemand zo afserveren. Überhaupt, laat staan als het gaat om iemand om wie ik veel geef.
Dit.
Daarnaast herken ik je situatie vanuit het perspectief dat ik niet de sociaalste ben terwijl mijn schoonfamilie net heel sociaal is (wel zonder dat veroordelende). Wat zeker in het begin hielp was afspreken met alleen de schoonouders en dan wel voor een activiteit (wandeling, fietstocht, klusjes etc.) zodat je niet constant aan het babbelen bent.
Daarnaast als er dan toch afgesproken wordt om gewoon samen te gaan eten of een feestje te houden: alcohol (al moet je natuurlijk wel bekijken hoe je vriend daar op reageert).
Zelf heb ik ondertussen een prima relatie met mijn schoonfamilie, in die mate zelfs dat ze mij regelmatig zaken vertellen waarvan mijn partner niet eens op de hoogte is.
Blijkbaar vindt jouw familie extraversie en ‘lekker kletsen’ de absolute norm. Jij voldoet zelf al niet aan die norm, dus geen wonder dat je partners ook nooit zo in de smaak vallen.
Voor alle duidelijkheid: je familie is niet de norm, er zijn massa’s mensen die anders zijn dan zij en toch heus heel normaal. Ik vind hun reacties ongelofelijk onverdraagzaam en kortzichtig, en het feit dat jij hun goede bedoelingen verdedigt een teken dat je wat meer je eigen gezelschap moet gaan kiezen en wat minder belang aan je familie moet gaan hechten.
man-o-man, ik zou me als extravert al niet staande weten te houden in zo'n familie, laat staan als je verlegen bent. Wat heb je hem aangedaan??
Hoogste tijd om zelf ook eens volwassen te worden en je keuzes/relaties niet te laten afhangen van je familie. Zo leuk klinken ze niet.
Wat vind je van de reacties op je topic @mamalou32?
Dank jullie wel. Wat een eerlijke en fijne reacties.
Ja ik trek mij inderdaad erg veel van mijn familie aan en jullie hebben gelijk dat ik dat niet meer moet doen. Het is het leukste wanneer het helemaal klikt, maar dat wordt moeilijk. Ik val nou eenmaal op andere type mannen, dan war hun graag voor mij zien ofzo.
Ik ben zelf ook introvert, ook ben ik onzeker en hou niet van erg veel drukte bijvoorbeeld. Ik kan wel even leuk praten en ik heb ook een beroep waarin ik dat moet(vriend heeft dat overigens ook).. maar ik en mijn vriend begrijpen elkaar juist heel erg goed. Ik heb hem ook verdedigd, ook gezegd dat ik het belachelijk vindt wat hun zeggen en ook gezegd dat het niet makkelijk is om zo in een hechte en nieuwe groep je staande te houden. Maar daar trekken ze allemaal niks van aan. Het appje deed wel goed.
Van tevoren stond ik er ook niet helemaal achter nee en ik heb er ook spijt van.. eigelijk drong mijn familie er wel op aan en heb ik dit zelf aan mijn vriend voorgelegd, en hij maakte toen deze keuze ook. Maarja, ik had het inderdaad gewoon beter niet kunnen doen.
Ergens hoopte ik gewoon dat hij niet helemaal dicht zou slaan en ik hoopte ook dat mijn familie gewoon zag dat hij een goeie vent is en dat ze er niet zo'n probleem van zouden maken dat hij wat stiller is. Dus ik ben ook erg teleurgesteld in familie, en ook weet ik nu pas hoe onzeker mijn vriend kan zijn.
Ik heb echt respect voor hem, heb hem ook gezegd dat we dit beter niet hadden kunnen doen en dat ik het hem niet zou kunnen nadoen. Hij gaf aan dat hij mijn familie leuk en lief vond en het niet erg vond, maar gewoon niet zo goed wist wat hij moest zeggen de eerste keer. Hij wil zelf oud en nieuw weer bij mijn familie vieren en hoopt dat het dan beter gaat... wil echt zijn best doen.
Ik weet niet wat ik ermee moet eventjes.
dat zou ik dus niet doen, oud en nieuw samen vieren. Waarom wil hij dat? Omdat je familie voor jou heel belangrijk is en hij zijn best wil doen om “perfect” te zijn?
tenzij je een soort van controle hebt over de situatie (bij jou thuis, met een op jullie afgestemd programma zoals spelletjes doen ofzo). Anders zou ik gewoon begin januari met een voor een of kleinere groep afspreken (Corona technisch ook prettiger).
Het klinkt als koste wat het kost bewijzen dat je het heus wel kan. En dat is helemaal niet nodig.
Zo te lezen is je vriend socialer dan jouw familie. Hij laat ze in hun waarde, stelt ze gerust over hun onzekerheid (dat hij ze heus wel leuk vindt) en probeert het nog een keer.
Een oordeel zegt maar voor 50% iets over de beoordeelde en voor 50% over de beoordelaar.
Zij vinden hem stil omdat hun ‘norm’ is dat je meer praat. Maar dat is helemaal niet aan hun, om die norm te bepalen voor een ander, of daar de waarde ‘normaal’ aan te hangen.
Ze omringen zich met dezelfde soort mensen, want dan voelen ze zich veilig, dát snappen ze. Reken maar dat ook die veelpraters bezorgd zijn of hij hun wel leuk vindt maar dat voelen ze misschien niet eens bewust, ook daar praten ze lekker overheen.
Stille mensen zijn vaak luisterende mensen en kunnen goed reflecteren. Is dat ook jouw kracht, zet het dan voor jezelf in.
Zou zeker niet met oud en nieuw naar je familie gaan als ze weer met zo'n grote groep (hoeveel eigenlijk?) bij elkaar gaan klitten. Waarom spreek je niet na de feestdagen alleen met je ouders en hem af? En dan op vertrouwd terrein voor hem ipv thuis bij je ouders.
Je blijft doen alsof dat dicht slaan een probleem is. Ik vind dat eigenlijk geen probleem. Een leuke familie wil niet dat een ander zich oncomfortabel voelt en die probeert dan om iemand te betrekken of die geven het meer tijd en denken: volgende keer beter. Het probleem zit niet in je vriend, maar in hun onbeleefdheid en veroordelende houding.
Gezien hun mening over hem zou ik zeker geen oud&nieuw samen vieren. Ze hebben hem al veroordeeld en afgewezen, zonder hem een kans te geven. Gezien hij O&N een goed idee vind, vermoed ik dat hij dat niet weet. Anders kan ik mij niet voorstellen dat hij dat zou willen doen.
Ik vrees dat door hun oordeel zij hem met o&n zeker niet extra op zijn gemak gaan stellen en als hij dan weer schuchter is dat enkel hun oordeel zal bevestigen.
Ik zou een volgende keer met hem en familie in een kleiner gezelschap doen, waar hij zich meer op zijn gemak voelt zodat ze hem hopelijk echt kunnen leren kennen. Misschien dat ze dan gedachten veranderen over hem, maar garanties heb je helaas nooit.
Wat ik uit je verhaal haal is dat er ook een soort “machtspositie” lijkt te zijn die jouw familie zichzelf toekent en waar jullie in meegaan. Ik zou je willen meegeven dat jij en je vriend geen “goedkeuring” of ander stempeltje hoeven te halen bij jouw familie en dat je ze die positie ook niet zou moeten (hoeven) toekennen. Maak je eigen keuzes, ben blij met elkaar en laat ze lekker de boom in gaan met hun meningen. En ben je ervan bewust dat jullie aandeel in deze dynamiek is dat je ze de machtspositie laat behouden door je zo aan het aan te passen en die goedkeuring te zoeken.
En ik begrijp heel goed dat ik makkelijk praten heb als buitenstaander, maar ik hoop echt dat je in dit topic wat beginnetjes vindt voor een minder ongelijkwaardige dynamiek met je familie, althans een betere omgang daarmee voor jezelf. Heel veel succes TO!
Mamalou32 schreef op 28-12-2021 om 12:02:
Hij wil zelf oud en nieuw weer bij mijn familie vieren en hoopt dat het dan beter gaat... wil echt zijn best doen.
Ik weet niet wat ik ermee moet eventjes.
Is dat dan de hele familie weer met oud en nieuw? Ik zou dat echt even niet doen, ik zou zelf even geen zin meer hebben in de hele familie bij elkaar na wat er gebeurd is.
Gewoon een-op-een rustig echt kennismaken.
Oud en nieuw wordt misschien ook nog drukker dan kerst? Hoe vieren jullie oud en nieuw met de familie?
Ik zou het mijn partner niet willen aandoen om met oud & nieuw weer daar te gaan zitten.
Maar belangrijker nog: ik zou zelf even he-le-maal klaar zijn met mijn familie. Hoe komt het dat jij dat niet hebt, nadat je partner volledig met de grond gelijk gemaakt is door jouw familie? Besef je wel goed hoe asociaal hun gedrag is? Het lijkt voor mij alsof je de fout nog steeds bij jou en je vriend legt omdat jullie anders zijn dan jouw familie.
Vind jij het zelf belangrijk om zo met je familie bij elkaar te klitten? Dat kan hoor, maar dan kom je nooit van dit patroon af denk ik.
Mijn man is overigens ook introvert en heel rustig en hij zei aan het begin weinig bij onze familiebijeenkomsten, omdat hij er simpelweg niet tussen kwam. Hij kwam totaal niet tot zijn recht en ik vermoed eigenlijk dat mijn ouders destijds weleens hebben gedacht: wat ziet ze eigenlijk in hem?! Maar ze hebben nooit iets laten doorschemeren, waren altijd erop gericht om hem beter te leren kennen, als ze wisten dat hij iets lekker vond haalden ze dat in huis et cetera et cetera.