Vader overleden, tot hoeverre moeder ondersteunen
Een goede, stuk jongere collega (30), kwam bij mij met een situatie waar ze even over wilde sparren: Haar vader is 4 maanden geleden overleden. Haar vader was een stuk ouder dan haar moeder (zo’n 15 jaar). Moeder nu 60. Moeder natuurlijk heel verdrietig en ontredderd enz. Ook erg angstig. Collega natuurlijk ook heel verdrietig, maar voor haar natuurlijk anders, woont al jaren niet meer thuis. De eerste periode (collega en haar zus wonen in dezelfde plaats als moeder), veel bij moeder geweest. Ook vaak even bellen. Inmiddels is het 4 maanden geleden en collega bezoekt haar moeder wat minder frequent, meestal 1 x per week, soms kan het ook 1,5 week zijn. ook belt ze niet meer elke dag, denkt daar ook niet altijd aan, maar belt met regelmaat tussendoor. Moeder heeft veel vrienden en kennissen, dus zeer regelmatig afspraken. Uiteraard niet altijd en moeder is dus ook wel eens (ook ‘s avonds) alleen. Collega werkt ft, woont sinds kort (ca 2 maanden voor het overlijden van haar vade) samen (daarvoor jaren alleen gewoond en sinds ca een half jaar voor het overlijden van haar vader haar vriend leren kennen). Moeder zegt het niet met zoveel woorden en er is ook geen sprake van verwijt, maar maakt op 1 of andere manier duidelijk dat ze behoefte heeft collega en zus vaker te zien horen. Collega voelt zich best schuldig, maar anderzijds heeft ze ook haar eigen, drukke, leven. Ik vind het moeilijk er iets van te vinden. Hoe zien jullie dat?
MRI schreef op 07-08-2024 om 12:03:
[..]
Angst om alleen te zijn. En ze heeft nog niet erop leren vertrouwen dat die afspraken wel komen. Dat moet de tijd doen naast haar bereidheid de eenzaamheid te voelen en er op den duur mee in het reine te komen.
Zo is het MRI. Jammer maar dat staat de helft van de mensen te wachten die in een relatie zitten.
Roos55 schreef op 07-08-2024 om 12:49:
[..]
Misschien vindt moeder het fijn om met dochters te zijn omdat ze hetzelfde verdriet hebben en delen .
Wie kent haar man net zo goed als zij zelf
Dat zijn toch meestal je kinderen.
kan, des te meer reden om de afspraken met vrienden om de afspraken met de dochters heen te plannen, niet andersom.
wat collega in kwestie zich ook kan afvragen is "hoe zou ik willen dat mijn kinderen in deze situatie zouden handelen?" Ik vraag sinds ik moeder ben mij dit regelmatig af. Maar als je geen kinderen hebt is dit anders. En zo probeer ik mijn ouders ook te behandelen.
Wat ze thuis zeiden toen ik jong was was "wat je niet wil dat jou geschiedt doe dat ook een ander niet"
letterkoekje schreef op 07-08-2024 om 11:50:
[..]
Deze redenering volg ik niet.
Situatie: moeder vindt dat dochters MOMENTEEL te weinig aandacht hebben voor moeder. Moeder heeft MOMENTEEL veel aandacht van andere mensen.
Als moeder bang is dat als ze de huidige afspraken afzegt er binnenkort niemand meer komt: wie gaat een weduwe kwalijk nemen dat ze ook met haar dochters wil afspreken. Het zijn trouwens niet de dochters die zeggen: ma, wanneer komen wij aan de beurt? Het is ma die zegt dat dochters niet genoeg aandacht hebben. En - als het dan toch zo is dat over een tijd de vrienden minder omzien - dan zijn er nog altijd de dochters die DAN nog wat kunnen opvangen. Dus dat niet 'durven' zeggen tegen andere mensen, daar heb ik mijn grootste twijfels bij. Moeder wil inderdaad gepamperd worden, zoals iemand schreef en op slag en stoot (als er niemand anders is) dochters bij haar hebben.
Neen, ik begrijp totaal niet wat je met bovenstaande inzending bedoelt.
En ik begrijp dan weer niet dat je het niet volgt.
Ja moeder vindt dat ze van dochters momenteel te weinig aandacht krijgt en krijgt momenteel veel aandacht van anderen. Zoals dat vaak gaat in het begin na overlijden. De kans is zeer aanwezig dat als moeder die andere mensen een paar keer afzegt dat ze haar minder gaan vragen. En die aandacht wil ze niet te snel kwijt. Want dan is ze vaker alleen. Dus de vraag is: misschien vindt die moeder het lastig om dan nee te zeggen tegen die mensen omdat ze bang is dat ze haar minder zullen gaan vragen. Heeft niks met kwalijk nemen dat ze ook dochters aan dacht wil. Ik begrijp echt niet dat je dit je niet kan voorstellen.
PinkFlower schreef op 07-08-2024 om 13:44:
[..]
En ik begrijp dan weer niet dat je het niet volgt.
Ja moeder vindt dat ze van dochters momenteel te weinig aandacht krijgt en krijgt momenteel veel aandacht van anderen. Zoals dat vaak gaat in het begin na overlijden. De kans is zeer aanwezig dat als moeder die andere mensen een paar keer afzegt dat ze haar minder gaan vragen. En die aandacht wil ze niet te snel kwijt. Want dan is ze vaker alleen. Dus de vraag is: misschien vindt die moeder het lastig om dan nee te zeggen tegen die mensen omdat ze bang is dat ze haar minder zullen gaan vragen. Heeft niks met kwalijk nemen dat ze ook dochters aan dacht wil. Ik begrijp echt niet dat je dit je niet kan voorstellen.
Nou, ik geloof niet dat dat zo is. Het zijn hele goede vrienden die ze daarvoor ook heel vaak zag.
Moederkareltje schreef op 07-08-2024 om 12:48:
[..]
Daarom je schema vertellen zovan ik werk dan en dan en dan is de yoga. Hoeveel moet een mens weg als die ft werkt en thuis een partner heeft. Dan neem je dat ook op in de schema die je dan per week aan moeder deelt. Lijkt mij niet zo moeilijk.
Moeder kan ook zélf tijd maken om met dochter(s) af te spreken. De wereld draait niet alleen om haar, hoe naar het verliezen van een partner ook is.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 07-08-2024 om 15:00:
[..]
Moeder kan ook zélf tijd maken om met dochter(s) af te spreken. De wereld draait niet alleen om haar, hoe naar het verliezen van een partner ook is.
Misschien wil moeder ook wel naar dochter toe .
Of dochter zelf bellen.
Na alle berichten gelezen te hebben, realiseer ik me dat het voor anderen die de personen totaal niet kennen ook moeilijk is om daar een mening over te hebben. Iedereen gaat, uiteraard, toch veel uit van zn eigen familiebanden . Ik bedoel: als je heel hecht met je moeder bent en elkaar dagelijks spreekt en elkaar alles vertelt, heel close enz, dan is het toch wel weer anders dan wanneer je een prima relatie hebt, maar allebei meer je eigen leven leidt, elkaar niet dagelijks spreekt en elkaar ook zeker niet alles vertelt. Dan brengt zo’n overlijden natuurlijk een hele andere situatie te weeg, maar de manier hoe je met elkaar omgaat en gewend bent is natuurlijk niet ineens totaal anders.
bieb1963 schreef op 07-08-2024 om 16:09:
Na alle berichten gelezen te hebben, realiseer ik me dat het voor anderen die de personen totaal niet kennen ook moeilijk is om daar een mening over te hebben. Iedereen gaat, uiteraard, toch veel uit van zn eigen familiebanden . Ik bedoel: als je heel hecht met je moeder bent en elkaar dagelijks spreekt en elkaar alles vertelt, heel close enz, dan is het toch wel weer anders dan wanneer je een prima relatie hebt, maar allebei meer je eigen leven leidt, elkaar niet dagelijks spreekt en elkaar ook zeker niet alles vertelt. Dan brengt zo’n overlijden natuurlijk een hele andere situatie te weeg, maar de manier hoe je met elkaar omgaat en gewend bent is natuurlijk niet ineens totaal anders.
Wat ook meespeelt, iedereen gaat op z'n eigen manier om met rouw. Soms botst dat.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 07-08-2024 om 17:12:
[..]
Wat ook meespeelt, iedereen gaat op z'n eigen manier om met rouw. Soms botst dat.
Ook dat natuurlijk