Tradwives

Ik noemde mezelf geen tradwife maar een thuisblijfmoeder. Ik ben 31 jaar geleden gestopt met werken toen zoon geboren is. Mensen in mijn omgeving en ook mijn ouders verklaarden mij voor gek en zeiden dat ik nooit financieel afhankelijk moest zijn van mijn man. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik gestopt was met werken en ben ook nooit bang geweest voor een scheiding. Wij konden financieel goed rond komen op 1 loon en ook leuke dingen doen. Mijn man wilde het ook zo. Hij had een grote hekel aan de huishouding en hoefde ook niks meer te doen als hij thuis kwam. Ik hoefde ook nooit te vragen of ik iets mocht kopen van bv kleding en grote uitgaven bespraken we samen. Hij is 8 jaar geleden overleden en heeft mij goed achter gelaten. Ik hoef nog steeds niet te gaan werken want ik heb een goed weduwepensioen. 

Was je in gemeenschap van goederen getrouwd Watertoren? Met andere woorden: was er ergens een bewuste keuze voor een mogelijke toekomst zonder inkomen van je partner? Wat zou je anderen aanraden die afhankelijk willen zijn van het inkomen van hun partner? Wel of niet gemeenschap van goederen als voorwaarde stellen? En dan neem je voor lief dat gemeenschap van goederen ook het einde van een bepaald inkomensnivo is en je terugvalt op een inkomen ter hoogte van bijstand? Of had jij recht op partneralimentatie van een zeker niveau als hij had willen scheiden?

Diyer schreef op 29-02-2024 om 22:28:

Ik denk an sich niet dat tradwifes in de basis denken dat er sprake is van ongelijkheid. Ik denk dat ze uitgaan van wat zij zien als 'de sterkste punten van je sekse'. En vanuit die basis opereren is juist je kracht inzetten. De meeste tradwifes die dit als bewuste keuze inzetten, zijn geen domme vrouwen. Vaak juist gestudeerd. En het zou beledigend zijn om ze zo te benaderen.

Ik denk alleen wel dat dit heel vaak vooral JONGE vrouwen zijn die heel erg denken en geloven (en misschien ook wel hopen) dat het leven zo romantisch kan zijn. Want wie wil het plaatje van een stabiel gezin, een knusse haard, een lekker opgeruimd huis met een geurend bosje bloemen en versgebakken brood met een vrolijke paar kindertjes nu niet? Ik denk dat je best veel mannen en vrouwen kunt vinden die voor zo'n plaatje hun handtekening zetten, nog los van hoe dat plaatje tot stand is gekomen. Ik ook hoor. Dat lekkere gezellige huiselijke gevoel teken ik zo voor.

Ik denk alleen dat die jonge mannen en vrouwen vanuit een bepaald idealisme (rust reinheid en regelmaat, het eeuwige gelukkige gezin) de ervaring missen om te doorzien dat dit een valkuil is voor een verwijdering die bijna niet meer recht te breien is. De kinderen zijn niet eeuwig schattig, doen niet eeuwig wat de ouders willen, je blijft niet eeuwig jong of gezond of mooi en je man zal alleen wel ouder worden, meer verdienen, meer aanzien krijgen en jij als vrouw zult steeds verder verwijderd raken van aanzien wat je had met je net afgestudeerde slimme koppie die nog mee kon komen in de uitdagende gesprekken over het leven. Al snel heb je met 3 kinderen onder de 5 en weinig slaap een leven dat zich vult met slabbetjes. En wat je geleerd had tijdens je studie wordt oud nieuws. Jouw praatje van de dag gaat over dat vervelende ettertje op school, terwijl je man probeert interesse te houden, maar zijn gesprekken gaan met andere mensen over grote mensen dingen die buiten de 4 muren van jullie huis plaatsvinden. Binnen 10 jaar is de kans groot dat je op elkaar afgehaakt bent en dan is de kans op verliefdheden buiten de deur zeer reëel te noemen. En als je allebei niet zo in elkaar steekt, zul je je focus misschien houden op je belofte aan elkaar. Maar ben je al snel huisgenoten.

Ik denk overigens niet dat het percentage scheidingen door deze keuzes hoger zijn. Misschien zelfs wel (ietsje?) lager? Maar ik denk wel dat je kans op een gelukkig leven als VROUW, een stuk kleiner wordt. Want als je niet meer blij bent, ben je vooral zooooooo afhankelijk, daar word je misselijk van. Dat mooie huis dat werd betaald door een man die vroeger dacht dat je zijn prinses was en graag zijn kasteel met je deelde, ziet je nu als doorwaakte moeder met wat kilootjes extra, die alleen maar kan klagen dat hij zo weinig thuis is en oh boy, dat kasteel delen met die vrouw, hmmmmm, hij heeft er toch hard voor gewerkt? En dat zelfgebakken brood heeft hij al maanden niet meer gezien. Want ergens onderweg is ze die passie verloren. Het werd toch maar al te normaal gevonden, why bother, de appie heeft ook vers brood.

Het is jammer dat de behoefte aan een verstild plaatje, terug naar alles wat zo fijn en kalmerend en liefdevol voelt, iets waar misschien steeds meer vrouwen behoefte aan hebben, niet getoetst wordt aan zeg 20 ervaren volwassen vrouwen die minimaal 20 jaar verder zijn in de tijd. Vraag eens door naar hen. Vrouwen die zo'n leven hebben geleefd en vrouwen die dat niet hebben gedaan. Geen van die vrouwen zal een grotere kans op eeuwig relatiegeluk kunnen garanderen. Maar de vrouwen die zich dat bewust waren en niet hun hele hebben en houden hebben laten afhangen van 1 man, zijn de vrouwen die hun eigen leven hebben kunnen vormgeven op een manier die recht doet aan ze.

Dus tradwife to be, vraag vooral eens 20 rijpere vrouwen goed uit en maak dan je keuzes. En maak ze slim. Laat je man die jou als prinses ziet minstens een handtekening zetten onder een 'alles is van ons samen contract' zonder tussenkomst van vage bedrijfjes waar geld in moet blijven vanwege allerlei vage constructies. Samen uit, samen thuis.

Mooi stuk. Ik voel het precies zo. Kun je dat niet aanbieden bij een krant? Als waarschuwing, of als onderzoek-idee? Je zou deze deze trend willen keren. Er schijnt ook een groep jonge mannen te zijn die deze trend aanhangen. Ogenschijnlijk hebben zij hier voordeel bij, ze hoeven nooit te stofzuigen, kunnen zich blijven ontwikkelen en krijgen hun status terug, als hoofdkostwinner zijn ze belangrijk en hebben ze een duidelijke taak.

Ik heb er gisteren over zitten lezen en vind vooral het onderdeel "je man behagen door er goed uit te zien" zum kotzen. Hallo zeg, wat een weerzinwekkende opstelling. Hoeveel iedereen werkt en hoe koppels dat in het vat gieten vind ik allemaal prima, maar hou het alsjeblieft een beetje gelijkwaardig.

Ik heb er over gelezen en heb wervende veel al buitenlandse filmpjes gezien. Sommige hebben best veel volgers en worden gesponsord en verdienen geld aan het uitdragen van een tradwife te zijn. Nu was geld verdienen geloof ik niet echt de bedoeling maar ze doen het toch.
De vrouwen die ik ken die alleen huisvrouw zijn, zijn allemaal een stuk ouder meestal 60+.  Ik ken veel vrouwen met partime banen in alle soorten en maten maar de jongere vrouwen in mijn omgeving werken bijna allemaal minimaal 32 uur en zijn over het algemeen best ambitieus.
Er zijn misschien wel jonge vrouwen die niet of minder willen werken maar die gewoon moeten blijven werken om de rekeningen te kunnen betalen en als ze geluk hebben een huis te kunnen kopen.
Ik heb niet het idee dat buiten streng gelovige vrouwen er veel tradwives te vinden zijn. Ik vind die afhankelijk van een man trouwens geen goede ontwikkeling maar zie hem in mijn eigen omgeving gelukkig nog niet terug.

Zien jullie het in je eigen omgeving al jonge tradwives of zie je ze vooral op social media.

Campanula schreef op 29-02-2024 om 23:25:

[..]

Thuisblijfmoeder klinkt wel vriendelijker idd. Had je ook thuisblijfmoeder gebleven als 1 loon onvoldoende had gebleken? Het legt misschien ook wel druk op de verdiencapaciteit van de man.

Als 1 loon onvoldoende had gebleken dan was ik zeker weer gaan werken maar het is financieel nooit nodig geweest. Wij gingen regelmatig een avondje uit of uit eten en elk jaar op vliegvakantie. Nooit hoeven bezuinigen op eten en drinken. Wij waren gelukkig op deze manier. Ik denk niet dat er in Nederland steeds meer tradwives komen wel thuisblijfmoeders. De naam tradwives is overgewaaid uit Amerika en dat zijn sterk gelovige mensen. Die hebben een denkwijze van vooral je man behagen en onderdanig zijn. Dat speelt volgens mij in Nederland niet.