Schoonouders - ik ben het zó zat
In een notendop is dit de situatie:
Onze kinderen staan bij opa en oma niet gelijk aan de andere kleinkinderen. De kinderen voelen dat, dus mede om die reden hebben we afstand genomen van opa en oma en gaan we er alleen heen als het niet anders kan. Man bezoekt ouders 2x per maand voor een uurtje. Ik kom er alleen als het moet, contact probeer ik tot een minimum te beperken.
Schoonouders worden nu wat ouder en hebben vaker hulp nodig. Noem me gestoord, dat ben ik ook, maar die hulp die bied ik. Ik kan het lastig over mijn hart verkrijgen om ze (en dan met name mijn schoonvader want hij gaat me aan het hart) te laten zwemmen, terwijl ik dat eigenlijk wel zou moeten doen. Maar goed, ik heb een goed hart en ben opgevoed met respect voor anderen en daarnaast zijn het de ouders van mijn man, dus ik help dan maar weer.
Wel met als gevolg dat wij altijd degenen zijn die gebeld worden - de andere kant zelden tot nooit. En als er hulp nodig is, dan ook het liefste meteen. Heb je het dan over dringende zaken? Nee, absoluut niet (het updaten van een app bijvoorbeeld). Schoonmoeder stuurt schoonvader om de klusjes te klaren. Daarbij wordt onzes inziens niet gerespecteerd dat wij ook een druk leven hebben – we moeten helpen als het hen uitkomt. Man heeft hier al eens wat van gezegd en dat gaat dan even goed, maar daarna gaat het weer bergafwaarts. Als er wat gedaan moet worden, dan weet ze me ook altijd te overvallen of me zo voor het blok te zetten dat nee zeggen geen optie meer is. En dus ga ik dan maar weer met mijn staart tussen mijn benen en doe ik wat er gevraagd wordt. Ergens dúrf ik ook niet te zeggen dat ik het niet doe.
Nu is er kortgeleden door onze jongste gezegd dat die duidelijk voelt dat oma geen warme gevoelens koestert voor hen. Dit was voor ons wel een breekpunt, maar we weten niet wat we er mee moeten. In de loop der jaren is mijn man het gesprek al weleens aangegaan en heeft hij gezegd dat er duidelijk verschil gemaakt wordt. Uiteraard wordt dit dan ontkent. Oma heeft geen zelfreflectie; nooit ligt er iets aan haar. Het levert ook niets op, alleen frustratie aan onze (en met name mijn) kant. We zijn alleen goed voor de klusjes, verder niet.
Ik ben opzoek naar meer manieren waarop we schoonouders op afstand kunnen houden. Zoals gezegd kom ik er al niet meer, alleen als het niet anders kan. De kinderen hebben wat ons betreft geen enkele verplichting naar opa en oma. Mijn man komt er ook niet vaak, maar meer letterlijke afstand nemen durft hij niet uit angst dat er vandaag of morgen wat gebeurt en hij achter zal blijven met een schuldgevoel. En dat snap ik.
Wie heeft er misschien nog tips over hoe om te gaan met deze situatie?
Ps ik kan boeken schrijven over wat er gebeurd is met mijn kinderen en wat er gedaan is tegen bijvoorbeeld mij, maar uit angst voor meelezers en herkenbaarheid probeer ik dat te beperken in de hoop dat dit al genoeg zegt.
Misschien 1 keer per week een x aantal uren inplannen waarin "klusjes" gedaan worden door jou en je man? Als ze bellen om iets en het is volgens jullie niet urgent, dan kun je zeggen "zet maar op het lijstje".
Als man 2x per maand gaat, is dat om de twee weken ongeveer. Laat ze de klusjes opschrijven en man dan afhandelen.
Dat was wat ik zelf inderdaad ook als optie had. Dan doen ze het maar op die manier. Al die bullshit kan wel wachten.
Hoe kun je dat nu alleen op een fatsoenlijke manier brengen? Zeggen dat we het gewoon veel te druk hebben?
Edjekroketje schreef op 16-10-2023 om 15:13:
Dat was wat ik zelf inderdaad ook als optie had. Dan doen ze het maar op die manier. Al die bullshit kan wel wachten.
Hoe kun je dat nu alleen op een fatsoenlijke manier brengen? Zeggen dat we het gewoon veel te druk hebben?
Ja.
Het gaat nl. niet om de reden maar het gaat erom dat jullie nee zeggen en ernaar handelen . Dus ook na gezeur/gedreig niet toegeven.
Schoonmoeder zal je nooit geven wat je wenst ook al spring je door 100 hoepels.
Bloemenzee schreef op 16-10-2023 om 15:11:
Als man 2x per maand gaat, is dat om de twee weken ongeveer. Laat ze de klusjes opschrijven en man dan afhandelen.
Ik vind dit een heel goed idee. De meeste dingen kunnen gewoon wachten.
En voor die dingen als een app updaten oid kunnen ze ook naar het digitaalhuis in de bieb.
alhambra schreef op 16-10-2023 om 15:24:
[..]
Ja.
Het gaat nl. niet om de reden maar het gaat erom dat jullie nee zeggen en ernaar handelen . Dus ook na gezeur/gedreig niet toegeven.
Schoonmoeder zal je nooit geven wat je wenst ook al spring je door 100 hoepels.
Dat is een hele rake opmerking en dat klopt precies. Ik heb alleen geen idee hoe ik me van die frustratie daarover kan distantiëren. Ik wil dat het me niet meer raakt, dat het me niet meer frustreert. Dat gevoel wat zij me geeft vliegt me naar de keel en beklemd me. Maar het is me in al die jaren nog niet gelukt.
Edjekroketje schreef op 16-10-2023 om 15:13:Hoe kun je dat nu alleen op een fatsoenlijke manier brengen? Zeggen dat we het gewoon veel te druk hebben?
Vervelend pa, schrijf het maar op het briefje. Volgende week komt Piet en die gaat er dan voor jullie naar kijken. Vinden jullie dat het eerder moet dan kunnen jullie ook dochter Magriet of schoonzoon Karel bellen om te vragen.
En zo te lezen gaan ze dit niet accepteren. En dan is het ja maar en zus en zo. Dan is het aan jullie om de boodschap te blijven herhalen. En nog eens herhalen en nog eens herhalen.
Op deze leeftijd gaan mensen die bepaald inzicht niet hebben het ook niet meer krijgen. Je hebt alleen invloed op je eigen gedrag en handelen. Nee zeggen en respect voor anderen hebben gaan prima hand in hand. Nee zeggen is helemaal niet respectloos.
Dolfje schreef op 16-10-2023 om 15:27:
[..]
Ik vind dit een heel goed idee. De meeste dingen kunnen gewoon wachten.
En voor die dingen als een app updaten oid kunnen ze ook naar het digitaalhuis in de bieb.
Ik zou wensen dat ze dat deden, echt waar. Maar het is allemaal kan ik niet - wil ik niet - doe ik niet. Alles moet haar op een presenteerblaadje worden aangereikt, anders wil ze niks. Maar nadenken aan dat een ander het druk heeft of je misschien eens schamen voor je continue gedram, nee hoor. Moeders wil is wet.
Het was zelfs destijds zo: mijn man had werk waarvoor hij veel van huis was. Dan kwam hij na langere tijd weer thuis, en dan stond mijn schoonpa aan de deur te trappelen met de k*tklussen net op het moment dat de kinderen uit school kwamen en papa na langere tijd weer zagen. Woest werd ik daar van. Zelf hebben ze hele dagen / weken / maanden niks te doen en zelf wat uitzoeken ho maar maar wel om elke scheet hier aan kloppen.
Wat een shit situatie TO. Ook pijnlijk dat je kind expliciet benoemt dat hij dit voelt.
Ik denk dat er al goede tips zijn gegeven. Zelf zou ik niet zeggen dat je niet meer op deze manier wil helpen omdat je te druk bent. Je mag daar best eerlijk over zijn. Dat zij het niet herkennen of het er niet mee eens zijn, dat kan. Maar dat betekent niet dat jouw redenen ongeldig zijn.
Benoem wat je dwars zit, deel wat je grenzen zijn en doe daarbinnen waar jij je wel goed bij voelt. De macht die ze over je hebben, en daarmee bedoel ik hoeveel invloed ze hebben op hoe jij je voelt, daar zou ik hulp voor vragen bij een derde (een zorgprofessional). Dan ettert het niet verder, belast het jou niet meer, en leer je hoe er dan wel mee om te gaan. Daarmee geef je ook een heel volwassen en gezond voorbeeld aan je kinderen. Advies geldt ook voor man, die dan niet meer hoeft te handelen uit angst voor toekomstig schuldgevoel.
Succes gewenst. Jullie klinken als fijne mensen die beter verdienen.
Heel consequent de boodschap blijven herhalen, dat is de enige methode die er is.
Weet wel dat bij het ouder worden het remmend vermogen ook minder wordt, het moet nu, want anders vergeten ze het weer.
Bij mijn moeder zeg ik dan gelijk, ik snap dat je belt, maar dit kan echt wel wachten tot .... dus ik doe het nu niet, ik kijk er de volgende keer als ik kom wel naar.
Het zal niet veranderen zo lang jij/jullie niet veranderen TO. En dat moet nog niet uitsluitend te maken hebben met het feit dat jullie kinderen worden achtergesteld. Ook bij grootouders die wel al hun kleinkinderen op gelijke hoogte zetten, wordt er niet gesprongen.
In mijn ogen zitten er in jouw post 2 problemen:
Het probleem met de liefde voor de kleinkinderen
en
Het probleem dat (schoon)ouders denken dat jullie als knipmessen moeten springen als zij 'een probleem' hebben. Maar elk 'probleem' wat zij denken dat een probleem is, is geen probleem.
Standvastig het afgesproken tijdstip voorzien voor uitvoeren van klussen. Voor tussentijdse klussen 'geen tijd'. Voor tussentijdse klussen die echt niet kunnen wachten, zeggen dat je een gespecialiseerd iemand zult sturen. Als ze voelen dat het hen geld kost, zal je zien dat dringend, plots al veel minder dringend is.
Heb je aan je man helemaal de steun die jij verdient, of schippert hij een beetje tussen de twee partijen? Maw vergoelijkt hij toch hun gedrag?
Sterkte want mensen als je schoonmoeder zijn van een hardnekkige soort en soms ook zeer geslepen om toch hun zin te krijgen.
Ysenda schreef op 16-10-2023 om 16:32:
Heel consequent de boodschap blijven herhalen, dat is de enige methode die er is.
Weet wel dat bij het ouder worden het remmend vermogen ook minder wordt, het moet nu, want anders vergeten ze het weer.
Bij mijn moeder zeg ik dan gelijk, ik snap dat je belt, maar dit kan echt wel wachten tot .... dus ik doe het nu niet, ik kijk er de volgende keer als ik kom wel naar.
Goede post vind ik.
Het zal moeilijk blijven denk ik.
Edjekroketje schreef op 16-10-2023 om 15:13:
Dat was wat ik zelf inderdaad ook als optie had. Dan doen ze het maar op die manier. Al die bullshit kan wel wachten.
Hoe kun je dat nu alleen op een fatsoenlijke manier brengen? Zeggen dat we het gewoon veel te druk hebben?
Gewoon concreet zeggen dat jullie eens per week komen en dan efficiënt het lijstje afwerken. Niet omdat jullie het te druk hebben, maar omdat je je tijd graag doelmatig wilt besteden. Steeds op en neer rijden/lopen/fietsen kost ook tijd.
Houd het bij jezelf.
( dat het allemaal bullshit klusjes zijn, tja. Als jullie op een dag oud zijn, zul je ervaren dat onbenullige kleinigheidjes groot aanvoelen)
je wilt graag dat de hele toestand je minder raakt. Beeld je vanaf heden in dat het gaat om bejaarde buren of kennissen van vroeger of zo. Misschien helpt dat om het je wat minder te laten raken,
Tjilp schreef op 16-10-2023 om 17:23:
je wilt graag dat de hele toestand je minder raakt. Beeld je vanaf heden in dat het gaat om bejaarde buren of kennissen van vroeger of zo. Misschien helpt dat om het je wat minder te laten raken,
Dat zei laatst iemand ook al tegen mij, dan creëer je voor jezelf een afstand en raakt het je hopelijk minder.