Partner heeft stiekem foto’s gemaakt.
Nav een topic van iemand op Viva zou ik toch heel graag jullie advies willen.
De relatie met mijn partner is zogezegd ingewikkeld te noemen. Door gebeurtenissen in mijn jeugd en daardoor een gedesorganiseerde hechting + CPTSS zijn relaties erg moeilijk voor mij. Mijn partner was en is daar altijd van op de hoogte geweest. Ik heb hem de vrijheid gegeven om of het niet aan te gaan met mij en zo wel dat ik het begrijp als het voor hem een open relatie zou zijn. Nu ben ik er twee jaar geleden echter achter gekomen dat hij stiekem foto’s van me maakte. Wanneer ik sliep, op de bank liggend serie kijken met kort rokje etc etc. Daarvoor waren er wel al wat rode vlaggen. Als ik zijn mobiel wilde ging hij eerst van alles wissen. Ik dacht misschien van andere vrouw waar ik mee had kunnen leven. Nu weet ik dat het dus foto’s van mij waren. Heb hem toen geconfronteerd en aangegeven dat hij hulp moest zoeken of moest aangeven dat dit niet werkte voor hem. Hij heeft voor Hulp zoeken gekozen echter heeft hij dit in de 3 telefonische (Corona) sessies nooit verteld. Sindsdien hebben we het er nooit meer over. Mijn vertrouwen is giga beschadigd. Zeker ook met de gebeurtenissen uit mijn jeugd. Soms controleer ik zijn foto’s en zie nooit meer zoiets maar ergens ben ik er altijd bang voor. Ik lijk er niet overheen te kunnen stappen en merk dat de walging groot is wbt aanraking etc. Ik weet door mijn hechtingsproblemen dat ik sowieso moeilijk ben. Er zijn 3 kinderen in het spel. Durf het met niemand te bespreken want haat het dat iedereen hem dan ziet als vies mannetje. Maar dat doe ik ook. Tegelijkertijd heeft hij het recht gefrustreerd te zijn. Hoe kom ik hier voorbij? Reageer ik overdreven? Soms weet ik het echt niet door hoe mijn hoofd werkt. Zou graag advies willen. Dank vast voor wie dit leest.
Hij heeft jouw vertrouwen beschaamd, je voelt walging als hij je aanraakt en ziet hem als een vies mannetje. Waarom... waarom zou je blijven in een relatie met iemand die je eigenlijk helemaal niet leuk meer vindt???
Waarom heeft hij het recht om gefrustreerd te zijn? Wat heeft hij gedaan om jouw vertrouwen weer te winnen? Of is het in zijn ogen voldoende dat hij het, waarschijnlijk, niet meer doet en jullie het er niet meer over hebben?
Als je gevoelens weg zijn, en van iemand walgen zijn geen goede gevoelens, dan mag je besluiten om de relatie te laten voor wat het was.
Ik vind stiekem foto's maken niet normaal. Ik zou het ook echt een vertrouwensbreuk vinden. En vooral dat hij niet echt iets lijkt te doen om jouw vertrouwen terug te winnen. Dan ben ik liever single.
bedankt voor je reactie Zusterclivia. Wat het voor mij heel lastig maakt is dat dit eerder een verstandshuwelijk is dan echt. En daar voel ik me in tekort schieten. Maar ik denk niet dat ik meer kan bieden. En hij hoefde daar niet akkoord mee te gaan. Een partner ernaast had ik veel beter kunnen begrijpen maar dit.. alleen het lastige is dat in mijn jeugd ik met moeder en broers jaar heb ingewoond bij oom en tante. Daar ben ik misbruikt. Oa door het maken van foto’s. Ik weet dus niet welk gevoel waarvandaan komt. Ze lopen door elkaar heen. Ik ben een slechte partner maar kan niet beter zijn. De foto’s waren ook allemaal licht seksueel getint. In de zin van slapen in ondergoed, onder rokje. Maar op momenten dat ik me veilig had moeten voelen. Op m’n eigen bank serie kijkend, slapend tijdens warme nachten. En zoveel foto’s weet ik niet. Ik haat dat hij me dat weer aangedaan heeft. Maar dit is het meest stabiele wat ik ooit heb gekend. Dat maakt keuze maken moeilijk. Heb hem er toen wel uitgegooid paar nachten maar ik kom van zo slecht dat het gros goed is.. en schuldgevoel omdat ik niet geef wat in relatie hoort. Al wist hij dat..
Ach wat rot nou TO. Ik zou er zonder CPTSS al niet van gediend zijn dat mijn man dit doet, maar in jouw situatie kan ik me voorstellen dat hij je heel veel pijn gedaan heeft.
Zelf denk ik dat heel veel huwelijken verstandshuwelijken zijn. Dat is erg als je het zelf erg vindt. Veel mensen kiezen voor dit comfort en dat is natuurlijk ook helemaal prima. Echter is het voor jouw geen comfort door hetgeen hij heeft gedaan. Kun je hier nog met hem over praten in het hier en nu? Of is het een taboe onderwerp geworden?
Je bent van meet af aan eerlijk geweest over wat je kon bieden en hebt je man de ruimte gelaten door akkoord te gaan met een open relatie. Schuldgevoel is dus niet nodig, er is ook geen rechtvaardiging voor zijn gedrag. Je bent geen slechte partner.
Een andere kijk, ik zou er zelf geen probleem mee hebben als mijn partner foto's van mij maakt als ik slaap oid. Ik kan me het in jouw geval wel ontzettend goed voorstellen, omdat je op die manier in het verleden misbruikt bent.
Heb je een professional waarmee je kunt praten en kunt onderscheiden wat oude pijn is en wat je in het hier en nu raakt?
Misschien kan een objectieve buitenstaander ook wel helpen om helder te krijgen waarom je nog bij hem bent. En wat je nodig hebt om te gaan.
dat snap ik. Ik probeer het ook los te zien van vroeger.
Sowieso moeilijk maar het klinkt heel stom maar onze relatie is nep. Hij houdt van me maar weet dat ik datzelfde niet op die manier voel. Mede door m’n verleden maar ik kan niemand echt toelaten. We hebben dus geen echte relatie maar meer vrienden en samen ouderschap. En dat klinkt ws heel stom en had eerder hulp moeten zoeken voordat ik de keuze voor dit maakte maar dat heb ik niet gedaan. Nu wel hulp. En heel blij mee maar openstellen blijft heel moeilijk. Maar we zijn dus niet intiem ook niet ten tijde van die foto’s. Alleen vrienden . Daarom ook alle vrijheid voor andere vrouwen voor hem maar dan foto’s maken onder rokje en tijdens slaap. Maar ik kan niet meer bieden en we hebben stabiel familieleden an sich. Ik ben gewoon in de war. Zijn oplossing was me ten huwelijk vragen maar romantisch gezien is er niks dus ook nee gezegd. Sorry als dit vaag is
Er is niks mis mee om een partnerschap aan te gaan die afwijkt van de standaard. Dat heb je toch prima aangegeven? Vervolgens zijn jullie er beiden mee akkoord gegaan, dus hij wist waar hij aan begon. Dat maakt jou geen slechte partner.
Een slechte partner behandeld je slecht, door zich respectloos en grensoverschrijdend te gedragen, niet door niet te kunnen bieden wat een standaard relatie biedt.
Afwijkende relaties kunnen evenals 'gewone' relaties net zo goed respect- en liefdevol verlopen. Alleen is wat je partner heeft gedaan zowel respectloos als liefdeloos naar jou toe. Nu dat je het weet is de vraag wat je ermee wilt?
dat jij vindt dat je niet genoeg bent als partner, betekent niet dat je slecht behandeld hoeft te worden. Je partner kan ook uit de relatie stappen. Dit zou voor mij 7 grenzen te ver zijn. En ik zou dit nooit accepteren. Onder geen enkele voorwaarde.
Goed dat je met therapie bezig bent. En hier zou ik ook ruzie over maken met partner. Hoe haalt die het in diens hoofd en wat was de bedoeling. Porno? Bang dat je vreemdgaat? Hoe dan ook, dit nooit.
Met toestemming mag veel hoewel ik dat zou afraden want je weet nooit wat hij ermee gaat doen als de relatie voorbij is. Maar zonder toestemming is nogal pervers.
Jouw partner mist het een en ander op lichamelijk vlak bij jou en jij mist het een en ander op psychisch vlak bij hem. Dat maakt jullie relatie niet ideaal maar wel gelijkwaardig.
Hij heeft voor jou gekozen en hij kiest ervoor om bij jou te blijven.
Jullie hebben dus een relatie met elkaar en kinderen samen.
Hoe die relatie er precies uitziet is bij iedereen weer anders. Het levert jullie beiden genoeg op om bij elkaar te blijven.
Je hoeft je dus echt niet de mindere te voelen.
Stiekem foto's maken is niet oké.
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik los moet laten dat ik tekort schiet. Wat misschien wel zo is maar wel altijd duidelijk is geweest. Ik weet dat de foto’s puur voor eigen gebruik waren. Helaas was er al veel gewist dus het is gissen naar hoevaak en wat voor foto’s. Veel foto’s iig van mij in ondergoed. Het doet pijn en ik voel me onveilig maar tegelijkertijd zit dat ook gewoon in mij. Ik had alleen nooit verwacht dat hij dit zou doen. Ik ben denk ik heel bang om dit stabiele op te geven. In m’n jeugd gevaarlijke thuissituatie, gevlucht naar fam daar misbruik en vervolgens crisisopvang gewoond. Als ik eerlijk ben gaat het gewoon heel slecht in m’n hoofd. Heb vaak suïcidale gedachtes en ben alleen goed in m’n gezin. In dat goed doen. Dat alles overhoop gooien maakt me bang. Ik wil m’n kinderen meer stabiliteit bieden. En ik ben zelf net een tikkende tijdbom. Ik ben bang voor wat komen gaat dan. En of ik dat trek.
Och wat verdrietig om te lezen. Je klinkt dapper en verstandig. Heel naar dat je vriend die foto's maakte. Je voelt goed aan dat dat niet oké is. En toch snap ik dat je dit besluit om dit te accepteren. De gevolgen zijn anders te groot en onoverzichtelijk voor je.
Sterkte en veel liefs gewenst.
Dat onveilige gevoel zit in jou en dat is dus iets waar hij rekening mee mag houden.
Als dit stiekeme foto's maken (hoe onschuldig misschien ook) jou een onprettig gevoel geeft, moet hij dat dus niet meer doen. Daar hoef je geen stennis voor te schoppen, het enige wat je mag doen is zeggen dat het jou een buitenproportioneel naar gevoel geeft en vragen of hij daar rekening mee wil houden door niet meer stiekem foto's te maken.
Ik vind het heel normaal dat je in een relatie rekening houdt met elkaar. Het is al erg genoeg dat je beschadigd bent, daar hoeft een partner niet nog eens extra in te gaan krabben. Weet hij wel hoeveel het met jou doet?
Dit is twee jaar geleden en je vertrouwen is niet hersteld. Jullie hebben een verstandshuwelijk maar zitten daar kennelijk niet helemaal hetzelfde in. Eigenlijk weet je dat ook niet precies, hoe hij erin zit. Dat er geen romantische relatie is, lijkt me niet het allergrootste probleem, als je daar allebei vrede mee hebt. Dat er geen communicatie en vertrouwen is, is mijns inziens wel een probleem. Jullie relatie klinkt heel eenzaam, voor jullie allebei. Waarschijnlijk voelt geen van jullie beide zich gewaardeerd en veilig. Dat voelt verdrietig.
Ik zou een relatietherapeut zoeken. Niet om een standaard romantische relatie te creëren maar om te kijken of jullie in de relatie zoals die is meer verbinding kunnen maken en eerlijker en opener kunnen worden. Ik zou denk ik zoeken naar iemand die werkt volgens de methode uit het boek ‘Houd me vast’ van Sue Johnson.
Ik vraag mij ook af wat hij wilde/wil met jullie verstandshuwelijk.
Als ik het goed begrijp wilde jij kinderen en een stabiel gezin, maar geen sex (behalve misschien om kinderen te krijgen).
Maar ik begrijp niet goed waar het voordeel voor jouw partner zit.
Is de afspraak dat jij voor de kinderen zorgt en hij zich uitleeft in werk en hobby's?
Of zag hij het wel zitten om sex buiten de deur te zoeken?
Ik kan mij voorstellen dat hij eigenlijk gewoon seks met jou wil, en min of meer uit frustratie foto's maakt.
Maar ik kan er helemaal naast zitten.