Open relatie bij nieuwe relatie
Ik zat vanmorgen naar de radio te luisteren en toen ging het kort over open relaties. Er werd gewezen op het programma Lang leve de liefde, waar vorige week een man aangaf alleen een relatie te willen als deze open was. Spreker op de radio gaf ook aan dat zijn relatie met zijn vriendin vanaf het begin open was.
Ik vroeg me af waarom zou je dat willen vanaf het prille start van je relatie? Ik snap nog wel de behoefte aan een open relatie als je langer samen een relatie hebt, ik zou het zelf nu niet kunnen of willen, maar kan begrijpen dat die behoefte op een bepaald moment ontstaat. Maar, wat je ook op vele fora leest, dan moet er wel een goede basis zijn, een goede communicatie en een volkomen vertrouwen in elkaar. Daarnaast je gaat net een relatie aan met elkaar, ik ga er vanuit dat je knetterverliefd bent en genoeg lust en liefdesgevoelens voor elkaar hebt, waarom dan ook al vanaf het begin van je relatie lustgevoelens met andere delen? (of liefde? De invulling is voor een ieder anders volgens mij, maar zoals ik begreep is in het algemeen een open relatie, 1 liefdesrelatie met lustrelaties met anderen, meerdere liefdesrelatie is dan meer polyamorie. Maar verbeter me wanneer dit niet klopt).
Lollypopje schreef op 17-11-2021 om 12:59:
[..]
En gezien hoe het bij hen ging vind ik dat ook niet gek. Zoals jij hun relatie omschreef klonk dat ook als gedoemd te mislukken en natuurlijk laat dat sporen na bij kinderen.
Waar jij de fout in gaat is dat jij de ervaringen van een openrelatie met een slechte basis projecteert op alle open relaties.
Ik ga nergens de fout in. Ik beschrijf wat ik zie / hoor en meemaak. Dat de mensen om mij heen geen reclame zijn voor open relaties daar kan ik niks aan doen.
Ik schrijf nergens dat alle open relaties slecht zijn of gedoemd te mislukken. Ik schrijf nergens iets negatiefs over open relaties van jou of andere forummers die hier schrijven.
Dat is jouw interpretatie. Of je verwart me met Willem 😂
Wilgenkatje- schreef op 17-11-2021 om 14:05:
[..]
Ja, je schrikt. Kinderen zijn kostbaar en kwetsbaar en hun ouders ( die ook een privéleven hebben - nou, dat valt soms reuze tegen, ze hebben elkaar soms keihard nodig om alles draaiend en veilig te houden) hebben allereerst verantwoordelijkheid voor hen.
Het ene kind zal er laconiek onder zijn dat beide ouders een friend-with-benefits o.i.d. hebben, de ander kan er flink last van hebben bij het ontwikkelen van de eigen identiteit. Dat is bepaald niet onbelangrijk.
Dit
DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:15:
[..]
Ik ga nergens de fout in. Ik beschrijf wat ik zie / hoor en meemaak. Dat de mensen om mij heen geen reclame zijn voor open relaties daar kan ik niks aan doen.
Ik schrijf nergens dat alle open relaties slecht zijn of gedoemd te mislukken. Ik schrijf nergens iets negatiefs over open relaties van jou of andere forummers die hier schrijven.
Dat is jouw interpretatie. Of je verwart me met Willem 😂
Op mij, en veel anderen, komen je posts behoorlijk ongenuanceerd over. Maar fijn om te weten dat jij niet van mening bent dat alle openrelaties slecht zijn voor de mensen er in en hun kinderen.
Lollypopje schreef op 17-11-2021 om 14:22:
[..]
Op mij, en veel anderen, komen je posts behoorlijk ongenuanceerd over. Maar fijn om te weten dat jij niet van mening bent dat alle openrelaties slecht zijn voor de mensen er in en hun kinderen.
Dat ligt echt bij jou zelf. Ik ga niet bij elke post een disclaimer zetten voor overduidelijke zaken. Ben Captain Obvious niet.
@wilgenkatje en @dangun wat zijn jullie tips om dat tegen te gaan dan?
misschien kunnen jullie open / poly ouders van tips voorzien hoe het aan te pakken in hun relaties?
Zodat de kinderen (en hun vriendjes) het net zo zien als het voorbeeld van @Masmermelade
DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:27:
[..]
Dat ligt echt bij jou zelf. Ik ga niet bij elke post een disclaimer zetten voor overduidelijke zaken. Ben Captain Obvious niet.
Eerlijk gezegd komt ‘t op mij ook zo over
Ik lees je reactie ook nu pas, inclusief de nuance die je er nu inlegt
Beertjelief schreef op 17-11-2021 om 14:29:
[..]
Eerlijk gezegd komt ‘t op mij ook zo over
Ik lees je reactie ook nu pas, inclusief de nuance die je er nu inlegt
Tja. Dan ligt dat ook bij jou zelf.
DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:27:
[..]
Dat ligt echt bij jou zelf. Ik ga niet bij elke post een disclaimer zetten voor overduidelijke zaken. Ben Captain Obvious niet.
Dat ligt dan niet alleen aan mij, maar aan bijna iedereen die op jou reageert.
Als vrijwel iedereen iets verkeerd leest, ligt dat dan aan alle lezers of aan de schrijver?
Lollypopje schreef op 17-11-2021 om 14:31:
[..]
Dat ligt dan niet alleen aan mij, maar aan bijna iedereen die op jou reageert.
Als vrijwel iedereen iets verkeerd leest, ligt dat dan aan alle lezers of aan de schrijver?
Och hemel krijgen we die weer. Zwaktebod. Nogmaals, ik ben captain obvious niet.
Als jij (ik zeg expres jij want ik richt me tot jou en niet aan ‘vele anderen’ of ‘bijna iedereen’) per sé nodig hebt dat ik overduidelijke dingen benoem, dan ligt dat niet aan mij.
En nu reageer ik niet meer op dergelijke post en houd me bij het onderwerp.
DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:49:
[..]
Och hemel krijgen we die weer. Zwaktebod. Nogmaals, ik ben captain obvious niet.
Als jij (ik zeg expres jij want ik richt me tot jou en niet aan ‘vele anderen’ of ‘bijna iedereen’) per sé nodig hebt dat ik overduidelijke dingen benoem, dan ligt dat niet aan mij.
Prima hoor dan is het mijn zwaktebod dat wij niet kunnen lezen wat jij niet schrijft. Als jij daar gelukkig van wordt, wil ik best alle schuld op mij nemen hoor.
DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:10:
[..]
1) Ik zeg toch nergens dat dit alleen voor niet monomane stellen geldt?
2) Kids moeten dat zelf uitvogelen. Tuurlijk krijgen ze mee vanuit de opvoeding. Maar hun eigen normen en waarden mbt wat zij normaal vinden, daar mogen ze zelf mee aan de slag.
1) Maar jij bent degene die dit aanhaalt in een topic over open relaties. Dat er emotioneel niet goed voor kinderen gezorgd wordt is dan een heel ander onderwerp dat relatievorm overstijgt.
2) Kinderen baseren hun normen en waarden op wat ze leren vanuit hun omgeving. Dat is deels opvoeding, maar ook grotendeels cultuur en maatschappij. Dit verzinnen ze niet zelf uit het niets, wij leven allemaal in de context van onze cultuur.
Dit betekent dat wijzelf hier ook invloed op hebben. Door erover te praten kan je dingen ook in een ander kader zien. Even los van wat en hoe je deze onderwerpen met kinderen bespreekt. Wij leven in een cultuur die over het algemeen monogamie voorschrijft en mensen ideeën aanhangen zoals “als je gevoelens voor een ander hebt, dan hou je niet genoeg van mij”, “als je met iemand samen bent hoor je niets voor anderen te voelen of in ieder geval met anderen te doen op gebied van relaties/seks”. Liefde en houden van binnen een relatie is vooral beperkt tot 1 partner, komen er gevoelens bij wordt dit als een bedreiging gezien. Dan worden mensen angstig, jaloers enz. Hoe er naar seks wordt gekeken is ook erg cultuurafhankelijk.
Een voorbeeld, in onze cultuur wordt eerlijkheid als belangrijk gezien. Vaak hangen we daar veel waarde aan, we voelen ons bedrogen als onze partner met iemand anders naar bed gaat (binnen een monogame relatie) en daar niet eerlijk over is. Binnen andere culturen wordt het juist als respectvol en beschermend gezien om zo’n uitstap te verzwijgen en je partner daar niet mee te confronteren.
De waardes eerlijkheid, respect en liefde staan los van relatievorm, maar spelen uiteraard wel een enorme rol binnen relaties. Daar kan je vorm aan geven zowel binnen een monogame als een open relatie. Zelf ervaar ik geen verschil als er tegen mij gelogen wordt binnen een monogame relatie of een open relatie. Wanneer mijn partner zich niet aan onze afspraken houdt, wat die ook zijn, en tegen mij liegt voel ik me boos en gekwetst. Dat gaat over eerlijkheid en respect, niet over relatievorm. Mijn man en ik zien liefde graag als iets wat niet eindig is, dus niet in beperkte hoeveelheid aanwezig. We verwachten ook niet dat 1 persoon je alles moet kunnen bieden. Vanuit wat we geleerd hebben voelde het in het begin vaak spannend dat de ander zo veel kon beleven bij weer iemand anders. Het gevoel zoals we het geleerd hadden, bedreiging en van daaruit jaloezie kon gaan opspelen. Maar door het erover te hebben, door betrouwbaar te zijn (erop kunnen rekenen dat de ander zich aan de gemaakte afspraken houdt) konden we het hebben over hoe we het wilden en wat het betekende voor ons. Mijn gevoelens voor een ander deden helemaal niets af aan mijn liefde of gevoelens voor mijn man (dit is een grens, dreigt dit wel te gebeuren dan is het tijd om een stapje terug te doen en te kijken naar wat haalbaar en realistisch is. Net als in een monogame relatie wanneer je een grens nadert.) Wij vinden het juist fijn dat wanneer je je vertrouwd en zeker voelt in je relatie, liefde voor een ander juist meer warmte en liefde creëert in plaats van angst en jaloezie. Blij kunnen zijn dat de ander het leuk heeft of iets moois ervaart ook wanneer je er niet bij bent, de nieuwe persoon in zijn/haar leven ook als een verrijking in je eigen leven kunnen ervaren omdat het gewoon een leuk persoon is, rust ervaren in de wetenschap dat je niets hoeft in te leveren of kwijt te raken omdat iemand anders ook belangrijk is. Dit gaat niet altijd vanzelf als je het anders geleerd hebt (vanuit cultuur grotendeels), maar door bewust te zijn, twijfels, angsten en behoeftes uit te spreken en zeker ook verantwoordelijkheid te nemen komen wij al een heel eind.
Dit is overigens niet allemaal alleen een reactie op het gequotte stuk, maar vloeit hieruit voort. Ik schrijf ook meer vanuit een poly perspectief merk ik. De discussie over open relaties gaat vaker over seks buiten de deur dan over het open staan voor gevoelens voor anderen (sommigen spreken af juist dat gevoelens voor een ander een grens is). Ik ervaar het een beetje als een continuüm, seks-gevoelens-liefde-relatie ofzo. Iedereen bepaalt zelf waar ze hun grenzen trekken en welke concrete afspraken ze onderling maken. Binnen de open relaties kan dat ook enorm verschillen. Soms zijn willekeurig lijkende dingen voor iemand persoonlijk belangrijk, prima toch als je dat overeenkomt met elkaar. Het gaat erom dat je elkaar en wat voor de ander belangrijk is serieus neemt en zo verantwoordelijk en betrouwbaar bent dat je je daar ook aan houdt. Maar goed, ook dat is naar mijn idee niet anders dan in een monogame relatie. Bij ons is dan ook “niet liegen, niets verzwijgen” een afspraak.
Er is zo veel wat ik mijn kinderen zou willen meegeven over liefde, respect, eerlijkheid, hoe je omgaat met anderen en dat is niet beperkt tot relatienormen. Natuurlijk is dit, zeker binnen een cultuur met over het algemeen andere normen, een gevoelig onderwerp en moet je goed nadenken over hoe/wat/wanneer (leeftijd, behoeftes en kwetsbaarheden van het specifieke kind). Al hebben we de tijd inmiddels best wel mee en staan steeds meer mensen voor andere mogelijkheden open.
Ohja, nog terugkomend op degene die zei dat je geen verdieping in je relaties krijgt omdat je altijd naar een ander gaat als er een probleem is en alles oppervlakkig blijft. Dat is een keuze en heeft te maken met bewustzijn. Dat kán je zo doen. Of niet.
Je zou ook kunnen stellen dat een open relatie je veel meer dwingt om te praten over gevoelige en spannende onderwerpen waardoor je juist meer verbinding met elkaar creëert. Of dat je juist meer aandacht hebt voor je relatie en evt moeilijkheden, omdat de afspraken niet allemaal impliciet en vanzelfsprekend zijn. Maar dit stellen zou ook polariserend zijn.
Ik denk eigenlijk dat het veel meer afhangt van de personen dan van de relatievorm. Ik kan me net zo goed voorstellen dat je problemen vermijdt in een monogame relatie, dat komt toch zo veel voor? Je gaat op (vlucht) in het ouderschap, je werk, geleefd worden door het gezin, een activiteit buiten de deur, noem maar op. Ik geloof niet dat het aangaan van problemen of uitdagingen iets is wat afhankelijk is van de relatievorm. Ook in monogame relaties vluchten mensen in van alles en nog wat. Ook in monogame relaties leven mensen met gemak langs elkaar heen en dat houden ze gerust jaren vol (net als in een open relatie het geval kan zijn).
je legt het mooi uit, Sailship. Al lijkt het me toch best een hele klus om in je agenda alle ruimte wijs te verdelen. Maar ik denk vast te praktisch.
Je tweede post gaat iedereen aan. We hebben tegenwoordig extra ‘ vluchtmogelijkheden’ die er 30 jaar geleden niet waren - ieder achter een eigen schermpje. En oh ja, binnen relaties - welke dan ook - wordt veel gevlucht ipv echt open te staan voor wegen naar verbetering. Communiceren is er niet makkelijker op geworden.
Inderdaad mooie posts Sailship. Fijn dat je toch de moeite neemt om uit te leggen hoe het voor jullie in de praktijk werkt.
En met je tweede post kan ik het niet anders dan eens zijn. Het gaat niet om de relatievorm, maar om de mensen die er in zitten.