Open relatie bij nieuwe relatie

Ik denk dat je van de meeste mensen die een open relatie hebben: het niet weet. Zeker niet van de mensen die het goed voor elkaar hebben en die kinderen hebben. Het gaat een ander namelijk niets aan en alleen de excessen komen naar buiten. 

Ik had een vriendin (getrouwd) met wie ik vaak uit ging, die pas na jaren, nadat ik haar een geheim vertelde aangaf dat zij al jaren in een open relatie zit, maar dat zij het van elkaar weten en verder niet delen met de buitenwereld of de kinderen. 

Ik wil de discussie niet weer laten gaan over kinderen maar waarom zouden die kinderen überhaupt weten dat er buiten de deur geneukt wordt dan? Mama gaat savonds naar dr scharrel maar zegt gewoon naar een vriend/vriendin, heeft een leuke avond en komt weer thuis. Als t goed is liggen die kinderen dan gewoon op bed en waarom zou die scharrel überhaupt ooit die kinderen zien? Dus hoe kan kind dan wat voor een spanning dan ook kunnen opmerken? Je scharrel zit toch niet in t kringetje met de verjaardag of aan de tafel met kerst? Natuurlijk is dat anders bij polyamorie maar dit topic gaat specifiek over een open relatie dus hoezo is een open relatie schadelijk voor kinderen? Ik mag hopen dat je als ouders een beetje discreet omgaat met je intieme activiteiten, ik neem aan dat vaders ook niet zegt dat hij moeders die avond ff lekker gaat nemen dus waarom wel als t een scharrel betreft. 

DanGun schreef op 17-11-2021 om 14:49:

[..]

Och hemel krijgen we die weer. Zwaktebod. Nogmaals, ik ben captain obvious niet.
Als jij (ik zeg expres jij want ik richt me tot jou en niet aan ‘vele anderen’ of ‘bijna iedereen’) per sé nodig hebt dat ik overduidelijke dingen benoem, dan ligt dat niet aan mij.

ja precies, haal 'bijna iedereen' niet als argument aan. Praat voor jezelf. 

Sailship schreef op 17-11-2021 om 17:07:

Ohja, nog terugkomend op degene die zei dat je geen verdieping in je relaties krijgt omdat je altijd naar een ander gaat als er een probleem is en alles oppervlakkig blijft. Dat is een keuze en heeft te maken met bewustzijn. Dat kán je zo doen. Of niet.

Dat ben ik met je eens, maar daar zijn er wel twee voor nodig, jijzelf kan diep willen gaan met veel bewustzijn in de relatie maar zodra anderen daar niet voor kiezen en liever bij een wrijving naar de andere gaan kan je alleen maar je grenzen trekken. 

Kijk, het was ook mijn ideaal: diepgaande relaties met meerdere mensen. Maar het is mij gebleken dat de meesten een open relatie wel fijn juist omdat ze niet diep hoeven te gaan. 

Misschien komt het omdat ik wat ouder ben dan de meesten hier en wat meer en langer ervaring heb in dit soort zaken. Of het komt door de houding van (meestal) mannen uit mijn polyamoureuze tijd die al meer dan twintig jaar achter me ligt. Dat is een andere tijd, een andere generatie waar het patriarchaat nog stevig ingebijteld zat. Ik hoop met heel mijn hart voor de jongere vrouwen van nu dat het nu anders is en dat ze, als ze daar voor kiezen, wel een diepere relatie met meerdere mensen aan kunnen gaan zonder dat mensen gebruik van elkaar maken en er altijd wel een verdriet heeft. 
Ik hoop het van harte maar wat ik zo om heen zie bij de jongere generatie geeft me niet veel hoop. 

Sailship schreef op 17-11-2021 om 16:58:

[..]

1) Maar jij bent degene die dit aanhaalt in een topic over open relaties. Dat er emotioneel niet goed voor kinderen gezorgd wordt is dan een heel ander onderwerp dat relatievorm overstijgt.
Het gaat hier toch niet over andere relatie Bornem of wel? Ik beschrijf wat ik zie, mag dat niet? Ik was me er niet van bewust dat dit een jubel-topic was. Misschien de op ff aan laten passen dan. 
2) Kinderen baseren hun normen en waarden op wat ze leren vanuit hun omgeving. Dat is deels opvoeding, maar ook grotendeels cultuur en maatschappij. Dit verzinnen ze niet zelf uit het niets, wij leven allemaal in de context van onze cultuur.
En dan nog vormen ze uiteindelijk hun eigen mening 

Een voorbeeld, in onze cultuur wordt eerlijkheid als belangrijk gezien. Vaak hangen we daar veel waarde aan, we voelen ons bedrogen als onze partner met iemand anders naar bed gaat (binnen een monogame relatie) en daar niet eerlijk over is. Binnen andere culturen wordt het juist als respectvol en beschermend gezien om zo’n uitstap te verzwijgen en je partner daar niet mee te confronteren.

De waardes eerlijkheid, respect en liefde staan los van relatievorm, maar spelen uiteraard wel een enorme rol binnen relaties. Daar kan je vorm aan geven zowel binnen een monogame als een open relatie. Zelf ervaar ik geen verschil als er tegen mij gelogen wordt binnen een monogame relatie of een open relatie. Wanneer mijn partner zich niet aan onze afspraken houdt, wat die ook zijn, en tegen mij liegt voel ik me boos en gekwetst. Dat gaat over eerlijkheid en respect, niet over relatievorm. Mijn man en ik zien liefde graag als iets wat niet eindig is, dus niet in beperkte hoeveelheid aanwezig. We verwachten ook niet dat 1 persoon je alles moet kunnen bieden. Vanuit wat we geleerd hebben voelde het in het begin vaak spannend dat de ander zo veel kon beleven bij weer iemand anders. Het gevoel zoals we het geleerd hadden, bedreiging en van daaruit jaloezie kon gaan opspelen. Maar door het erover te hebben, door betrouwbaar te zijn (erop kunnen rekenen dat de ander zich aan de gemaakte afspraken houdt) konden we het hebben over hoe we het wilden en wat het betekende voor ons. Mijn gevoelens voor een ander deden helemaal niets af aan mijn liefde of gevoelens voor mijn man (dit is een grens, dreigt dit wel te gebeuren dan is het tijd om een stapje terug te doen en te kijken naar wat haalbaar en realistisch is. Net als in een monogame relatie wanneer je een grens nadert.) Wij vinden het juist fijn dat wanneer je je vertrouwd en zeker voelt in je relatie, liefde voor een ander juist meer warmte en liefde creëert in plaats van angst en jaloezie. Blij kunnen zijn dat de ander het leuk heeft of iets moois ervaart ook wanneer je er niet bij bent, de nieuwe persoon in zijn/haar leven ook als een verrijking in je eigen leven kunnen ervaren omdat het gewoon een leuk persoon is, rust ervaren in de wetenschap dat je niets hoeft in te leveren of kwijt te raken omdat iemand anders ook belangrijk is. Dit gaat niet altijd vanzelf als je het anders geleerd hebt (vanuit cultuur grotendeels), maar door bewust te zijn, twijfels, angsten en behoeftes uit te spreken en zeker ook verantwoordelijkheid te nemen komen wij al een heel eind.

Dit is overigens niet allemaal alleen een reactie op het gequotte stuk, maar vloeit hieruit voort. Ik schrijf ook meer vanuit een poly perspectief merk ik. De discussie over open relaties gaat vaker over seks buiten de deur dan over het open staan voor gevoelens voor anderen (sommigen spreken af juist dat gevoelens voor een ander een grens is). Ik ervaar het een beetje als een continuüm, seks-gevoelens-liefde-relatie ofzo. Iedereen bepaalt zelf waar ze hun grenzen trekken en welke concrete afspraken ze onderling maken. Binnen de open relaties kan dat ook enorm verschillen. Soms zijn willekeurig lijkende dingen voor iemand persoonlijk belangrijk, prima toch als je dat overeenkomt met elkaar. Het gaat erom dat je elkaar en wat voor de ander belangrijk is serieus neemt en zo verantwoordelijk en betrouwbaar bent dat je je daar ook aan houdt. Maar goed, ook dat is naar mijn idee niet anders dan in een monogame relatie. Bij ons is dan ook “niet liegen, niets verzwijgen” een afspraak.

Fijn voor jullie, dat meen ik oprecht

Er is zo veel wat ik mijn kinderen zou willen meegeven over liefde, respect, eerlijkheid, hoe je omgaat met anderen en dat is niet beperkt tot relatienormen. Natuurlijk is dit, zeker binnen een cultuur met over het algemeen andere normen, een gevoelig onderwerp en moet je goed nadenken over hoe/wat/wanneer (leeftijd, behoeftes en kwetsbaarheden van het specifieke kind). Al hebben we de tijd inmiddels best wel mee en staan steeds meer mensen voor andere mogelijkheden open.

Sailship schreef op 17-11-2021 om 17:07:

Ohja, nog terugkomend op degene die zei dat je geen verdieping in je relaties krijgt omdat je altijd naar een ander gaat als er een probleem is en alles oppervlakkig blijft. Dat is een keuze en heeft te maken met bewustzijn. Dat kán je zo doen. Of niet.
Je zou ook kunnen stellen dat een open relatie je veel meer dwingt om te praten over gevoelige en spannende onderwerpen waardoor je juist meer verbinding met elkaar creëert. Of dat je juist meer aandacht hebt voor je relatie en evt moeilijkheden, omdat de afspraken niet allemaal impliciet en vanzelfsprekend zijn. Maar dit stellen zou ook polariserend zijn.
Ik denk eigenlijk dat het veel meer afhangt van de personen dan van de relatievorm. Ik kan me net zo goed voorstellen dat je problemen vermijdt in een monogame relatie, dat komt toch zo veel voor? Je gaat op (vlucht) in het ouderschap, je werk, geleefd worden door het gezin, een activiteit buiten de deur, noem maar op. Ik geloof niet dat het aangaan van problemen of uitdagingen iets is wat afhankelijk is van de relatievorm. Ook in monogame relaties vluchten mensen in van alles en nog wat. Ook in monogame relaties leven mensen met gemak langs elkaar heen en dat houden ze gerust jaren vol (net als in een open relatie het geval kan zijn).

Ik denk dat je er nu twee combineert of ik heb iets gemist (zou ook zomaar kunnen). Ik was degene die zei dat mijn ervaring is dat je makkelijk kan vluchten in de armen van een ander als het thuis niet helemaal lekker loopt.  Omdat ik van mezelf merkte dat ik dat ging doen.  Omdat het is wat ik om mij heen heb gezien. Voor mij werkt het dus niet,  of in ieder geval wil ik geen derden meer toelaten in mijn relatie. 

Ik heb niets gezegd over oppervlakkigheid  volgens mij. 

ik moet bekennen dat ik het heerlijk vind,  één man. Geeft veel rust. Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou zeggen.  Toch zeg ik het nu. 

Ik had ook nooit verwacht in deze situatie te zitten. En misschien is het over een jaar weer anders, of over 5 jaar of 10 jaar. Of niet. Wie weet…

Het hoeft ook niet wat mij betreft. Alleen met mijn man is ook prima. Ik zou ook geen tweede relatie bewust zoeken, maar het is zo gelopen en vooralsnog bevalt het prima.