Man heeft stress
Mijn man heeft stress, bijna continu. (Wegens familie met kanker, mijn werkloosheid, zaken waar hij zelf eigenlijk geen invloed op heeft.) Hij heeft ook moeite met eten als hij gestresst is. We hebben ook een kleuter, die gisteravond weer eens uitgebreid huilde tijdens het eten. (Bleek uiteindelijk hoofdpijn te hebben.)
Mijn man kan daar dus ook niet goed tegen, en is van tafel weggelopen.
Ik heb mijn man al meerdere keren gevraagd om hier eens mee naar de huisarts te gaan.
Ook probeer ik in de weekenden samen te gaan wandelen, lukt lang niet altijd.
Heeft iemand tips om hier mee om te gaan, of het op te lossen?
Topic gesloten op verzoek plaatser
ToetieToover schreef op 03-02-2025 om 20:43:
Behalve het van tafel weglopen, lees ik niet heel duidelijk welke hinder jij ervaart van zijn stress. Het klinkt daarom alsof je zijn emoties wilt managen, maar dat is naar mijn bescheiden mening niet jouw taak. Dan krijg je het bekende fenomeen “op eieren lopen”. Daarom zou ik inzetten op hem duidelijk maken waar je last van hebt door zijn stress (dat is mij niet duidelijk uit je verhaal). Vragen hoeveel last hij zelf heeft van stress en of hij zijn overprikkeling kan inschatten. Die overprikkeling is een bekende bij ASS en uit informatie daarover kan hij wellicht tips halen.
Iemand die non-stop gestrest is, laat dat zien in zijn houding: gespannen, niet vrolijk, niet flexibel, kort lontje en nare mimiek, zuchten steunen , weglopen en ga zo maar door....
Dat zorgt voor een rotsfeer in huis, waar vrouw en kind zeker veel last van hebben en op eieren lopen daardoor: geen fijne ontspannen sfeer.
Dus dat jij je afvraagt welke hinder zij daarvan hebben, dat vind ik dan weer opmerkelijk.
En dat, wellicht met een nare houding weglopen van tafel als kleuter huilt, dat kan voor een kind ook heel naar overkomen. Hij had ook kleuter kunnen troosten en wat afleiden op een positieve manier....
Alleen verantwoordelijk zijn voor het gezinsinkomen, is best wel een last om in je eentje te dragen.
Ben jij actief op zoek?
BritgetJones007 schreef op 03-02-2025 om 21:23:
[..]
Iemand die non-stop gestrest is, laat dat zien in zijn houding: gespannen, niet vrolijk, niet flexibel, kort lontje en nare mimiek, zuchten steunen , weglopen en ga zo maar door....
Dat zorgt voor een rotsfeer in huis, waar vrouw en kind zeker veel last van hebben en op eieren lopen daardoor: geen fijne ontspannen sfeer.
Dus dat jij je afvraagt welke hinder zij daarvan hebben, dat vind ik dan weer opmerkelijk.
En dat, wellicht met een nare houding weglopen van tafel als kleuter huilt, dat kan voor een kind ook heel naar overkomen. Hij had ook kleuter kunnen troosten en wat afleiden op een positieve manier....
Hij heeft al gezorgd dat er geld was om überhaupt eten op tafel te kunnen zetten, waarom moet hij ook nog een kind wat jengelt troosten?
Ninoea schreef op 03-02-2025 om 17:45:
Heb je het idee dat het chronische stress is bij hem? Dat de ziekte en de werkloosheid nu een trigger zijn, maar er eigenlijk steeds een andere aanleiding is?
Zie jij je man regelmatig echt helemaal ontspannen zijn? Lachend, relaxt? Of is het vooral vol zitten met zorgen en doe-dingen en plichtmatig? Doet je man aan sport? Heeft hij vrienden of familieleden met wie hij het fijn heeft en ontspanning ervaart?
Nb Ik vraag veel om de situatie duidelijker te krijgen.
Ja het lijkt zo langzamerhand wel chronisch. Ja we hebben de afgelopen jaren wat tegenslag gehad, en steeds wanneer het weer even beter gaat, is er weer wat nieuws.
En inderdaad hij is zelden ontspannen. Hij doet niet aan sport, hij vindt dat dat hij op het werk genoeg beweegt. Zijn broer brengt tegenwoordig wel positiviteit in zijn leven.
Moederkareltje schreef op 03-02-2025 om 16:29:
Ik weet niet wat voor een liefdestaal hij spreekt maar misschien helpt meer lichamelijk contact en aandacht als kind slaapt hem te ontspannen. Iets uit handen nemen is voor hem misschien niet de juiste liefdestaal. Mijn man is ook vaak overprikkeld. Als ik hem savonds aandacht geef eerst lichamelijk is hij ontspannen en gaat hij erna praten over zijn moeilijke dag en wat hem dwars zit. Dan is hij weer zen. Dus in dit voorbeeld eerst aanraking en intimiteit en daarna samen zijn in volle aandacht. Het is maar een tip. Soms helpt dit wel hier thuis om de sfeer goed te houden of maken. Maar mijn relatie is ook verre van perfect voordat iemand weer gaat zeggen dat Moederkareltje geen advies mag geven omdat haar eigen huwelijk wankelt.
Vijf talen van liefde
- lieve woordjes
- iets doen voor een ander
- cadeaus geven
- samen zijn in volle aandacht
- aanraking en intimiteit
Je advies is welkom hoor! Die laatste 2 punten kan ik wel wat actiever oppakken, misschien dat dat werkt.
Nick90 schreef op 03-02-2025 om 22:30:
[..]
Hij heeft al gezorgd dat er geld was om überhaupt eten op tafel te kunnen zetten, waarom moet hij ook nog een kind wat jengelt troosten?
Ehm omdat hij de vader is? Dat is toch niet alleen de verantwoordelijkheid van de moeder?
Nick90 schreef op 03-02-2025 om 22:30:
[..]
Hij heeft al gezorgd dat er geld was om überhaupt eten op tafel te kunnen zetten, waarom moet hij ook nog een kind wat jengelt troosten?
Serieus?? Wtf? Gewoon, omdat dat iets is wat je vanuit zorgzaamheid als vader kan doen....
Je vertelde dat je man de routine in zijn leven nodig heeft. Weet je iets van zijn jeugd, hoe hij toen funktioneerde?
En hoe zijn relatie met z’n ouders, broers/zussen is?
Goed te horen dat hij kontakt heeft met een broer.
Zo te lezen zijn jullie beiden goed gebaat bij heldere communicatie.
Dat hij op de hoogte is wat zijn stress met jou doet. En dat jij goed luistert naar zijn grenzen.
Zo te horen wil hij alles zelf managen. Dan is het wel op z’n plaats als jij dan dingen tegen hem kunt zeggen die jij opmerkt/ registreert.
Te maken met eten, opvoeding. Kun je praten met hem over je werkeloosheid? Kan je er zelf goed over praten of is het voor jezelf een probleem?
Hebben jullie al goed kunnen praten over de familielid met kanker en wat dat met hem doet?
Nick90 schreef op 03-02-2025 om 22:30:
[..]
Hij heeft al gezorgd dat er geld was om überhaupt eten op tafel te kunnen zetten, waarom moet hij ook nog een kind wat jengelt troosten?
Pardon, nooit gehoord van een ww uitkering?
Hoewel het best ook aan zijn werk kan liggen misschien.
Toen ik zelf ziek was en thuis zat was partner ook enorm veel stress. Maar hij moest ook alles doen in dit geval want ik kon een aantal maanden echt niets hebben of doen. Tegelijkertijd kreeg hij een nieuwe baan, later een nieuwe functie en kwam zoon ook nog eens bij ons wonen. Het is dat hij daar een aantal weken vrij voor heeft gekregen anders was hij ook zwaar overspannen geweest. Want een mens kan maar zoveel hebben. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en loopt het leven gewoon weer lekker. Natuurlijk is er soms stress, dat hoort bij het leven. Maar het is niet meer overheersend hier en nog belangrijker we hebben het weer leuk met elkaar.
Het is inderdaad lastig om het met iemand over iets te hebben als die gene dat niet wilt.
Ik ben het wel eens met de mensen die zeggen dat hij beter kan weglopen als het teveel wordt dan wel een reactie geven waar niemand iets mee opschiet. Hij gaat zich daar alleen maar slechter door voelen waarschijnlijk want zo wil hij helemaal niet reageren. Jij wordt boos omdat hij zo op kind reageert en kind gaat alleen maar harder huilen. Dit zorgt weer voor meer stress en zo is het cirkeltje weer rond.
Hier hebben we ook de afspraak dat we weglopen als het teveel is voor een van ons in huis. Hebben we allemaal even de tijd om af te koelen en het er later weer over te hebben.
In de tijd dat mijn partner zoveel stress had heb ik hem op een gegeven moment gezegd om er of iets aan te gaan doen door op z'n minst met een POH te gaan praten als hij dat niet met mij wil doen.
Mijn vermoeden is trouwens dat de stress niet zal verdwijnen als jij weer een baan hebt of als het familielid of beter is of er niet meer is. Op een gegeven moment is stress chronisch. Daar is wel uit te komen (ik heb zelf een jaar of 9 met achter af gezien chronische stress rondgelopen, inmiddels kan ik er wel goed mee om gaan) maar het kost wel echt heel veel moeite.
Bij mij hield mijn lichaam er gewoon mee op en belande ik in een burnout die achteraf heel heftiger was dan gedacht was in het begin. De eerste 3 maanden kon ik niet heel veel meer dan op de bank hangen of hooguit op m'n bureau stoel zitten. Er was echt niets gezelligs aan in die tijd. Iets leuks doen met kind kon ik niet. Alle vakanties die we in die tijd gedaan hebben heb ik meer binnen gezeten dan de plekken gezien dus die doen we inmiddels allemaal (op 1 na) overnieuw. Ik heb er echt spijt van dat ik de signalen van mijn vriend en eigen lichaam niet eerder serieus genomen heb. Ik ben er 3 jaar zoet mee geweest en inmiddels ruim 50% afgekeurd. Maar, ik werk wel weer gewoon een paar uur per week.
Nick90 schreef op 03-02-2025 om 22:30:
[..]
Hij heeft al gezorgd dat er geld was om überhaupt eten op tafel te kunnen zetten, waarom moet hij ook nog een kind wat jengelt troosten?
Was de azijn weer eens in de aanbieding? Het is echt niet tof als je dit soort opmerkingen maakt en heel denigrerend. Je kunt beter gewoon niets zeggen als je alleen maar dit soort gal wil spuwen.
Ellori schreef op 04-02-2025 om 10:59:
[..]
Was de azijn weer eens in de aanbieding? Het is echt niet tof als je dit soort opmerkingen maakt en heel denigrerend. Je kunt beter gewoon niets zeggen als je alleen maar dit soort gal wil spuwen.
En het allerergste is, dat het vooral een harde, on empatische instelling bloot legt naar zowel je vrouw als kind toe. Gewoon zielig.
Kinderen kunnen nou eenmaal wel eens een keer jengelen, omdat ze moe zijn, ziek zijn, niet lekker zijn of als er iets speelt wat ze niet onder woorden kunnen brengen enz. Maar dat is ook helemaal niet erg, dat hoort erbij. Jou reactie daarintegen.......onnodig hard.
TO ik heb het gevoel dat je heel summier bent in wat je deelt en hoe je vragen beantwoord. Daardoor is het ook moeilijk gericht advies te geven.
Hoelang zit je nu werkloos thuis? Hoe is je relatie verder? Ervaar jij alleen stress van je man of ervaar jij zelf ook heel veel stress?
Ellori schreef op 04-02-2025 om 10:59:
[..]
Was de azijn weer eens in de aanbieding? Het is echt niet tof als je dit soort opmerkingen maakt en heel denigrerend. Je kunt beter gewoon niets zeggen als je alleen maar dit soort gal wil spuwen.
Je weet wie het schrijft toch?
Nick loopt een paar decennia achter.
Jillz schreef op 04-02-2025 om 13:06:
TO ik heb het gevoel dat je heel summier bent in wat je deelt en hoe je vragen beantwoord. Daardoor is het ook moeilijk gericht advies te geven.
Hoelang zit je nu werkloos thuis? Hoe is je relatie verder? Ervaar jij alleen stress van je man of ervaar jij zelf ook heel veel stress?
Eens met bovenstaande, er wordt nogal selectief gereageerd, gaat de communicatie thuis ook op deze manier? Niet bedoeld als aanval, maar nogal lastig om zo tot een kern te komen.