Roos55 schreef op 02-07-2024 om 17:10:
Dat snap ik Toetie 😀
Ja echt honderden miljoenen hè. Zucht.
Ik was 17, hij 25. Een Italiaanse vakantieliefde. Hij is 2 keer in Nederland geweest. Maar ik wilde studeren en hij was al toe aan settelen. Een hele lieve man, ik denk met plezier aan hem terug.
Ik heb hem nog wel eens via social media en Google gezocht. Helaas kan ik hem niet vinden. Ben gewoon nieuwsgierig hoe het met hem is verder gegaan.
Toevallig had ik het gisteren nog met mijn dochter over mijn eerste vriendje. Die heb ik na de middelbare nooit meer gesproken, maar via via vernam ik dat hij uiteindelijk toch op mannen bleek te vallen. Achteraf bezien waren de signalen aanwezig maar ik denk dat hij het toen zelf ook nog niet wist.
Zeker. Ik was 13, hij 17. Tot in mijn tenen verliefd was ik. Drie jaar hebben we verkering gehad en toen groeiden we langzaam uit elkaar. Ik denk nog vaak aan hem. Ik ben al meer dan 40 jaar gelukkig getrouwd, maar zo verliefd als toen ben ik nooit meer geweest.
denk je nog wel eens aan hem/haar?
heel soms meestal wanneer ik hem op social media voorbij zie komen🙄
- weet je hoe het nu met hem/haar is?
ja maar ben ook super nosy ik heb hem op fb dus zie soms dingen voorbij komen, weet dat hij 2 kinderen heeft van 2 verschillende vrouwen en inmiddels aan vriendin nr 5 zit
- fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren?
ja en nee waarschijnlijk zou het een hele moeilijke/giftige relatie zijn gezien zijn bindingsangst .
- en wat je verder nog kwijt wil...
hij was/is mijn eerste grote liefde ik was 19 hij 20, knetter verliefd maar het werd al snel heftig.
hij heeft bindingsangst, na een maand maakte hij het uit maar 2 dagen later had hij al weer spijt dus gingen we weer verder maar al snel werd het een knipperlicht relatie die 3 jaar zou duren
waarbij we beide vreemdgingen zowel met als los van elkaar.
maar nadat hij me op een feestje compleet voor schut had gezet was ik er klaar mee
hij heeft wel is gezegd dat ik ''the one that got away'' voor hem ben,
inmiddels ben ik al bijna 12 jaar gelukkig met huidige vriend, maar soms denk ik als vriend en ik uit elkaar gaan dan ren ik meteen terug vrees ik
Je eerste lief...
Ik was 8 en hij 9 toen we elkaar ontmoetten op het pleintje achter onze huizen. Hij woonde een paar huizen verder. Altijd bij elkaar ondanks de grote groep die buiten speelde met elkaar. Toen al "verkering". Zijn ouders werden mijn tweede paar ouders. Toen we 16/17 waren werd het wat serieuzer en gingen we ook zoenen, voelen en ontdekken. Tot meer is het nooit gekomen. Ik ging met 20 jaar de wijde wereld in (=studeren in Amsterdam) hij bleef thuis en we zijn min of meer uit elkaar gegroeid. We hebben elkaar toen wel beloofd om als we met 40 beiden vrijgezel zouden zijn, we zouden trouwen.
- denk je nog wel eens aan hem/haar?
Hij is steeds een van mijn beste vrienden ook al zie ik hem weinig, als ik hem nodig heb staat hij daar. Dus ja, ik denk nog wel aan hem, maar niet op die manier.
- weet je hoe het nu met hem/haar is?
Ja, hij is getrouwd en heeft een kind. Hij is penningmeester van mijn stichting en werkt zich suf, zit dan ook vrij ruim in het geld.
- fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren?
Hij hint er nog wel eens naar, dat hij zich afvraagd hoe het met mij zou zijn geweest. Ik niet echt, we passen niet echt bij elkaar, in veel ook essentiele dingen te verschillend.
- en wat je verder nog kwijt wil...
Wat ik wel heel leuk vind om te merken is dat de band die wij hebben altijd wel voelbaar is. En we op moeilijke momenten voor elkaar klaar staan. Zijn dochter heeft een rugzakje en is moeilijk in het vertrouwen, die zag ik ook niet heel vaak. Maar ze voelt zich bij mij altijd prettig, wat ik hoor op de een of andere manier toch bij papa.
Ik was jong, hij een stuk ouder. We zijn 10 jaar samen geweest. Vreedzaam uit elkaar gegaan. Geprobeerd contact te houden maar het verwaterde, vooral van zijn kant.
Hij zat weinig op social media, dus heel sporadisch pikte ik wel eens wat op over hoe het ging. Genoeg om te weten dat hij geen spat was veranderd en een nieuwe relatie had. Naar wat mij leek met een lieve vrouw die goed bij hem pastte.
Onlangs hoorde ik dat hij is overleden. Te jong en al jaren ernstig ziek. Heel raar idee. Dat was dus mijn toekomst geweest als we samen waren gebleven...
Wat is je eerste lief?
De korte verkeringen niet meegerekend dan;
Ik was 16 en hij 24. We hadden twee jaar verkering toen ik zwanger raakte. Zijn toen even uit elkaar geweest en later weer samengekomen. Nog een kind gekregen maar onze relatie hield geen stand. Kinderen zijn nu 23 en bijna 25. We hebben nog contact. Nu minder dan toen de kinderen nog minderjarig waren. Maar we zien elkaar natuurlijk op hun verjaardagen en ook wel eens tussendoor. We wensen elkaar fijne feestdagen, vakantie, verjaardag (ook van de ‘andere’ kinderen) en als er interessante nieuwsberichten of mooie boeken zijn dan sturen we dat elkaar ook.
Echt fantaseren dat we nog bij elkaar zijn, nee, dat hoeft niet. Heb hem liever als een soort vriend. Hij lijkt trouwens wel wat op McDreamy, ook in gezichtsuitdrukkingen. Grappig wel.
Aan mijn eerste lief niet. Daar was ik niet zo verliefd op als op mijn 2e vriendje. Ik heb geen social media en als ik zijn naam Google vind ik niets, maar een vriendin van mij kan op de Facebook van zijn vriendin en hij is eigenlijk blijven hangen in zijn jeugd en nooit opgegroeid. In mijn jeugd was ik gabber en ging ik naar hardcore feesten. Hij is en doet dat nog steeds. We zijn ruim over de 40. Zonde hoor.
Ohh nee hoor. Ik was 18, hij 37. Destijds zaten we misschien enigszins op hetzelfde niveau, maar dat groeide al snel scheef. De relatie heeft toch nog 3 jaar geduurd. Ik kom hem nog wel eens tegen, hij nog in hetzelfde leven als toen, ik intussen drieduizend fases verder. Het is ok zo, no hard feelings.
We waren beiden 17, bijna 18 toen we elkaar in de kroeg ontmoetten, we vonden elkaar meteen leuk. Relatie geeft 2,5 jaar geduurd, maar het was echt een jeugdliefde. Ik begon met studie, hij werkte al, wilde settelen. Ik wilde op kamers, reizen, etc.
- denk je nog wel eens aan hem/haar?
Heel soms, als ik langs zijn ouderlijk huis rijd ofzo.
- weet je hoe het nu met hem/haar is? Ja, via Social media
- fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren? Nee nooit, de relatie was niet goed op het laatst.
- en wat je verder nog kwijt wil...
Ben blij dat ik niet meer met hem ben, ik ben later pas gaan inzien dat zijn milieu en omgeving heel anders waren dan mijne. Destijds vond ik dat spannend, achteraf snap ik mezelf niet (verblind door verliefdheid denk ik)
Hij 17, ik 16. Denken aan hem: zelden. Heb na hem nog diverse vriendjes gehad. Kom hem af en toe tegen want hij woont tegenover een vriendin van me. Leuk om dan gezamenlijke herinneringen op te halen aan die tijd.
Jeetje, da's al bijna 40 jaar geleden! Maar ik zie me nog zó straalverliefd achter op dat brommertje springen 
Hij was 18 en een vlotte flierefluiter en ik een serieuze, onzekere 16 jarige. Ik was al een tijdje verliefd op hem, maar probeerde het uit mijn hoofd te zetten. Een jongen die om de haverklap een andere vriendin had, was niet bepaald mijn idee van een geschik vriendje. Tot hij op me afstapte en me mee uit vroeg ... ik liet ter plekke al m'n principes varen. Yes!
Hij is inmiddels al jaren getrouwd en heeft maar liefst vier kinderen. Net als ik. Hebben we samen leuk voor elkaar, al zeg ik het zelf 
Mijn eerste lief... was niet lief 
Ja, ik was 13, hij 14. Smoorverliefd. Dat wist hij ook. Maar hij had verkering. We hebben een keer gezoend, tot knikkende knieën aan toe. Ik denk nog af en toe aan hem. Maar hij is een complotdenker inmiddels, dus dat was nooit iets blijvends geweest. Hij is getrouwd en heeft 5 kinderen.