Je eerste lief

Straalverliefd was ik op die knul tijdens een vakantie op een Franse camping, hij 22 en ik aan het werk ik 20 en nog met mijn ouders mee. 
Hij deed wel lief en we hebben ook gezoend maar in feite was hij niet lief. 
Al in de tweede week van onze relatie moest ik "dingen" veranderen. Als hij moest werken mocht ik nog net met mijn zus badmintonnen maar rondhangen met de grote groep tieners en net twintigers mocht niet. Ik moest wat langer wakker blijven zodat we na zijn dienst nog in het bos samen konden zijn. Ik kon die vakantie alleen maar slapen, ik moest wennen aan de medicijnen voor mijn net ontdekte epilepsie de diagnose was nog vers,  3 maanden ongeveer. 
Toen ik naar huis ging was het nog aan,  hij bleef nog daar: hij was seizoenskracht op die camping.
Heel af en toe belden we. Toen hij eindelijk naar Nederland kwam en we elkaar weer konden zien belde hij om het uit te maken. Zijn ouders vonden een meisje met zo'n handicap wel een heel groot risico en daarom moest hij het van hen uitmaken.
Ik heb geen idee wat er van hem geworden is,  weet zelfs zijn achternaam niet meer dus hem opzoeken is onmogelijk. Er zijn heel veel Jannen in Nederland. 
Heel soms komt hij nog in de gesprekken voorbij in de familie.  Dat hij oogverblindend mooi was maar eigenlijk een zak hooi. De "relatie " heeft 3 maanden geduurd ongeveer. 

Met mijn eerste vriend had ikverkering vanaf mijn 18e,hij was 20.Na zijn studie,en mijn opleiding vertrokken we naar een ver buitenland,  want hij werd bedrijfsleider op een koffieplantage... En ik ging daar werken in een ziekenhuis. We woonden daar nog jaar samen. Toen had ik er geen zin meer in....
Ben nu al weer 25 jaar getrouwd met mijn man,woon nog steeds in het buitenland. En met de kerst schrijven eerste vriend en ik elkaar...  dus ben nog steeds op de hoogte van zijn leven...

Oh ja, ik denk nog wel eens aan hem. Daarvoor ook wel verliefd geweest maar dit keer was het wederzijds. Voor mij alleen van korte duur, ik vond 'm aardig maar oppervlakkig en was er al snel weer klaar mee. 
Ik probeer hem wel eens te googlen, maar ik ben niet meer zeker van z'n achternaam en de spelling, ik kom allerlei mannen tegen maar denk niet dat hij het is.

Ik ben al meer dan 40 jaar samen met mijn eerste liefde en ben nog altijd blij dat hij in mijn leven is gekomen.

Mijn eerste lief was 19 en ik ook. Ontmoet op het treinstation. 5 jaar een relatie gehad. Het was ongecompliceerd en we gingen veel uit. 
- denk je nog wel eens aan hem/haar?
Ja, een enkele keer
- weet je hoe het nu met hem/haar is?
Ja, zo ongeveer. Meestal gaven we elkaar om de twee jaar een update maar ik heb er geen behoefte meer aan. Ik haal er niks uit en word er een beetje treurig van hoe hij buiten zichzelf zichzelf probeert te vinden. Dan weer bij de Baghwan en dan weer een mannencursus. Dat heeft mijn beeld van hem wel verandert. Ook ging hij tijdens de lange relatie na mij vreemd nadat zijn vriendin niet meer meeging in zijn seksuele voorkeuren. Slappe hap.
Het viel me tijdens onze relatie wel op, dat hij wat zoekende was en hij erg beïnvloedbaar was, leunde veel op mij en kennelijk vond ik die rol toen prima. Hij wil nog wel afspreken maar vaak peilde hij ook of ik nog beschikbaar ben, daar heb ik geen trek in.
- fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren?
Ik moet er nu echt niet aan denken want ik vind zijn gedrag niet aantrekkelijk.
- en wat je verder nog kwijt wil...
Leuke tijd gehad voor zolang het duurde. Achteraf gezien was er vanuit mij niet zo’n hele sterke band, wel vind ik het fijn om te horen als het goed met hem gaat. 

We waren allebei 17 en heel erg verliefd op elkaar. Maar achteraf denk ik niet dat ik echt echt verliefd was, al voelde dat toen zo wel. Ik was heel onzeker en hij was in de eerste instantie heel lief voor me. Echter was hij snel heel dwingend en reageerde eigenlijk als een klein kind wanneer hij zijn zin niet kreeg. Was heel manipulatief. Regelmatig maakte hij het uit, vooral als er een leuk festival was waar hij liever heen ging met vrienden. Daarna wilde hij me weer terug, huilie huilie… laatste keer dat hij het uitmaakte, had ik toevallig de concert kaartjes in bezit (was nog voor de e ticket tijden) en ben ik met een vriendin gegaan. Daarna spullen opgehaald en nooit meer gesproken  ik besefte me gelukkig dat ik beter verdiende. Uit eindelijk zijn we wel 3 jaar af en aan dus samen geweest tot ik niet meer trapte in het uitmaken van hem en daarna weer komen huilen na het leuke festival of concert. 
denk je nog wel eens aan hem/haar?
Nee nooit 
- weet je hoe het nu met hem/haar is?
Ja, toevallig via via laatst wat gehoord. 
- fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren?
Nee! Ik denk dat ik stront depressief zou zijn haha. 
- en wat je verder nog kwijt wil...
Ik denk zelf dat m’n eerste echte liefde eigenlijk mijn huidige partner is, maar daarvoor zijn wat sukkels voorbij gekomen dus haha. Met deze partner ga ik binnenkort trouwen  voor hem dacht ik verliefd te zijn maar achteraf ben ik nog nooit zo verliefd geweest op hem en ben ik ook nog nooit zo gewaardeerd als hij mij waardeert 

Ik was 14 en hij was 19. Hij kwam uit een zeer Christelijk milieu en ik niet. Hij had daardoor allerlei voor mij wezensvreemde denkbeelden, en zijn ouders moesten mij niet omdat ik 'er uitzag als een prostituee'. Ik was hem algauw zat, met name omdat we qua denkniveau echt enorm verschilden, maar ik wist niet zo goed hoe ik van hem af moest komen. Hij was erg pushy, kocht meteen allerlei sierraden voor me en zat ieder weekend bij mij thuis op de bank. Ook met seks was ie drammerig, en hij wilde perse geen condooms gebruiken omdat hij daar allergisch voor was en hij was daar heel vasthoudend in, achteraf was ik echt te jong voor dat soort dingen.

Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt, en een half jaar later bezwangerde hij zijn volgende vriendinnetje en 'moest' hij trouwen. Voor de kerk, met berouw tonen en alles erop en eraan. Hij heeft inmiddels jongvolwassen kinderen, werkt nog steeds in de entrylevelbaan die hij toen had. Op zijn Facebook post hij plaatjes van motoren en niet-grappige memes over hoe de overheid ons naait en dat je tegenwoordig niets meer mag zeggen. Erg blij dat ik een ander pad heb gekozen.

Leuk topic!

Alweer twee decennia jaar geleden. We waren allebei begin twintig en ik was stapelgek op hem. En op elkaar denk ik. We hebben een paar jaar een relatie gehad en een tijdje samengewoond. Tijdens het samenwonen werd steeds duidelijker dat we heel uiteenlopende persoonlijkheden hadden en heel andere verwachtingen van het leven. We zijn zonder ruzie of drama uit elkaar gegaan. Ondanks dat we goed uit elkaar gingen heb ik hem na de dag dat hij zijn verhuisdozen in zijn verhuisbusje zette nooit meer gesproken of gezien. Best raar eigenlijk.

Denk je nog wel eens aan hem/haar?
Heel soms denk ik nog wel eens aan hem. Een heel enkele keer met weemoed omdat we het samen ook heel leuk hadden. Dan kan ik hem (of de relatie) ineens best missen.

Fantaseer je wel eens over hoe het zou zijn als jullie nog samen waren?
Eigenlijk niet. Uiteindelijk waren we dusdanig onoverbrugbaar verschillend dat de relatie nooit gewerkt zou hebben.

Weet je hoe het nu met hem/haar is?
Vroeger hoorde ik via-via nog wel eens wat over hem. Ik weet dat hij op enig moment is getrouwd. Hij heeft geen social media dus ik heb geen idee hoe zijn leven er tegenwoordig uit ziet. 

Laatst vroeg een vriend aan mij: wat nou als je hem plots tegenkomt op straat? Ik weet eigenlijk niet of en hoe ik zou reageren. Enerzijds ben ik best benieuwd hoe het met hem is. Anderzijds is het zo lang geleden dat we denk ik totaal vreemden voor elkaar zijn geworden.

Een beetje off topic maar wel leuk om te lezen: zijn jullie wel een oude liefde plots tegengekomen na elkaar jaren niet gezien of gesproken te hebben?

Een jongen waar ik ooit een paar weken iets mee had, en die met tranen in z'n ogen stond toen ik het uitmaakte, ben ik een aantal jaar later opnieuw tegen gekomen, en een aantal jaar later weer. Hij wilde beide keren graag weer contact. Ik niet. Was de eerste keer al niet verliefd en zag vervolgens ons ook vriendschappelijk niet matchen. 
Voelde best even ongemakkelijk.

Een andere jongen, we hadden een paar maanden verkering in groep acht, heb ik na jaren ook nog een paar keer gezien. We hebben toen ook een paar keer vriendschappelijk afgesproken. Was leuk hem weer te zien, vriendschappelijk, en eigenlijk was het dat in groep acht ook, al noemden we het toen verkering.

Deze 2 zie ik overigens niet als mijn eerste lief.

TwinkleTwinkle schreef op 03-07-2024 om 15:16:

Een beetje off topic maar wel leuk om te lezen: zijn jullie wel een oude liefde plots tegengekomen na elkaar jaren niet gezien of gesproken te hebben?

Oeh jazeker! Ik had het aan de stok met zijn nieuwe vriendin, maar dat wist ik niet, ik kende haar niet. Ze wilde mijn medicijnen niet meegeven en ik had die persé direct nodig en ze zei dat ik eerst nog iets moest regelen met mijn arts. Wat ik ter plekke ging doen met mijn mobieltje, dat was in die tijd nog iets bijzonders en ik denk dat ze had gehoopt dat ik weg zou gaan om thuis te bellen ofzo. Ik was best wel boos  omdat zij het niet dringend vond en ik van mening was dat zij dat niet te bepalen had. Toen ging ze zelf naar achteren en haalde haar vriend. Die wierp één blik op mij en rende weer naar achteren want dat was een ex  ik heb mijn houding wel een beetje gedimd want kennelijk kwam ik intimiderend over. Maar gesproken heb ik ‘m niet want hij rende direct weer weg. 

Mijn eerste liefde is ook degene waar ik indertijd mee getrouwd ben. Helaas is dat niet goed gelopen.