Hoeveel vriendschappen heb je?
In aansluiting op een ander topic wat hier loopt vroeg ik me af hoeveel vriendschappen jullie hebben? Met vrouwen, mannen of beide.
Mijn ervaring is helaas dat naarmate je ouder wordt er steeds meer vrienden wegvallen. Gelukkig heb ik nog wel een aantal vriendinnen over maar ik zou eigenlijk best een wat bruisender sociaal leven willen hebben. Tegelijkertijd heb ik daar ook niet echt tijd voor met werk, sport en een gezinsleven.
Wat zijn jullie ervaringen met het verloop van vriendschappen door de jaren heen? Heb je behoefte aan een grote vriendengroep, of juist liever een aantal losse vrienden? Ben benieuwd hoe jullie hier in staan!
Peiling
Mijn vriendschappen bestaan uit
Caramelzeezoutchocola schreef op 23-08-2021 om 10:44:
[..]
Precies, dit voel ik ook zo. Ik kan er naar een ander wat jaloersig naar kijken, dat ik denk dat lijkt me toch wel leuk om zo’n persoon te hebben waar je mee op reis kunt, of zelfs met hele gezinnen, om me dan later te bedenken dat ik mezelf kennende toch ook aan die mensen ga irriteren na een tijdje,en zou dan gillend gek worden. Het voelt dan benauwd voor alsof ik niet helemaal m’n eigen plan kan trekken.
Ik ga ook het liefst alleen naar Walibi, dan kan ik achter elkaar in de achtbanen die ik wil, zonder dat ik dan met iemand loopt die dan andere dingen wil.., wellicht egoïstisch, maar dat is dan maar zo. Met mijn kinderen ga ik wel heel graag naar dat soort dingen nu nog vooral hellendoorn avonturenpark, voor Walibi zijn zij nog veel te jong.
Sorry ik had m’n bericht aangepast ( typefout) maar zie dan ik m’n reactie dubbel heb geplaatst nu
LydiaDietz schreef op 22-08-2021 om 22:49:
Ik vind dat zo bijzonder he. Vriendschappen waarvan je denkt dat het voor het leven is, en dat je die mensen jaren later dus niet meer ziet of spreekt.
Ik had een paar jaar terug een 'beste' vriendin, maar die vriendschap bleek uiteindelijk vrij toxisch. Ik zie/spreek haar nooit meer. Hoor wel de dorpsroddels en die zorgen bij mij wel voor enig leedvermaak.
Heb overigens ook geen energie meer voor een intensieve vriendschap.
De mensen die ik nu onder m'n betere vrienden schaar zijn een homokoppel (Nederland, andere provincie) en een lesbisch koppel (Amerika)
Al tijden geen vrienden. Had vroeger wel vriendinnen totdat ik werd ingeruild voor een betere vriendin. Sindsdien besloten dat ik geen vrienden meer wil. Dan word ik ook niet meer gekwetst en bang moeten zijn van wanneer word ik weer aan de kant gezet.
HarleyQuin schreef op 23-08-2021 om 21:13:
Al tijden geen vrienden. Had vroeger wel vriendinnen totdat ik werd ingeruild voor een betere vriendin. Sindsdien besloten dat ik geen vrienden meer wil. Dan word ik ook niet meer gekwetst en bang moeten zijn van wanneer word ik weer aan de kant gezet.
😿
HarleyQuin schreef op 23-08-2021 om 21:13:
Al tijden geen vrienden. Had vroeger wel vriendinnen totdat ik werd ingeruild voor een betere vriendin. Sindsdien besloten dat ik geen vrienden meer wil. Dan word ik ook niet meer gekwetst en bang moeten zijn van wanneer word ik weer aan de kant gezet.
Herkenbaar....in een bepaalde fase dacht ik een vriendin te hebben, maar dat was achteraf gezien uit oppas overwegingen. Vond ik ook wel pijnlijk.
En hier ook toxische vriendschap gehad met mijn leidinggevende. Dat ging best ver tot aan vakanties aan toe, maar ik bleek toch iedere keer de ondergeschikte rol te pakken. Niet handig.
Maar heb wel ervaren dat er naast dit soort ervaringen ook mooie vriendschappen kunnen ontstaan. Wie weet ontstaat er iets natuurlijk zonder dat er een etiket op zit.
HarleyQuin schreef op 23-08-2021 om 21:13:
Al tijden geen vrienden. Had vroeger wel vriendinnen totdat ik werd ingeruild voor een betere vriendin. Sindsdien besloten dat ik geen vrienden meer wil. Dan word ik ook niet meer gekwetst en bang moeten zijn van wanneer word ik weer aan de kant gezet.
Ik begrijp je wel maar als je je blijft verstoppen voor vervelende gevoelens, mis je dan ook niet heel veel van het leven?
redbulletje schreef op 23-08-2021 om 19:17:
[..]
Ik had een paar jaar terug een 'beste' vriendin, maar die vriendschap bleek uiteindelijk vrij toxisch. Ik zie/spreek haar nooit meer. Hoor wel de dorpsroddels en die zorgen bij mij wel voor enig leedvermaak.
Heb overigens ook geen energie meer voor een intensieve vriendschap.
Dat heb ik ook meegemaakt. Het begon zo leuk en zij was echt belangrijk voor mij. Veel mee beleefd en voor gedaan. Tot je inziet dat je wel heel veel onderhuidse kritiek krijgt, altijd maar geeft en iedereen die in de buurt komt daar is iets mis mee en wordt weggehouden. Ik werd volledig psychologisch "doorgrond", zij wist hoe ik in elkaar zat, wat ik vond was niet belangrijk. Naderhand begrijp je waarom er zoveel mensen voor jou zijn geweest en ze altijd hevige ruzies had met andere vrienden en vriendinnen. Inmiddels hoor ik ook bij de groep mensen die het contact verbroken heeft vanwege haar chronische ziekte. Eens in de zoveel tijd lees ik weer iets daarover op social media, hoe mensen haar toch steeds laten vallen daarom. Ligt toch echt ergens anders aan.
Maar heus, genoeg andere leuke mensen die op je pad komen.
Caramelzeezoutchocola schreef op 23-08-2021 om 10:44:
[..]
Precies, dit voel ik ook zo. Ik kan er naar een ander wat jaloersig naar kijken, dat ik denk dat lijkt me toch wel leuk om zo’n persoon te hebben waar je mee op reis kunt, of zelfs met hele gezinnen, om me dan later te bedenken dat ik mezelf kennende toch ook aan die mensen ga irriteren na een tijdje,en zou dan gillend gek worden. Het voelt dan benauwd voor alsof ik niet helemaal m’n eigen plan kan trekken.
Ik ga ook het liefst alleengaand Walibi, dan kan ik achter elkaar in de achtbanen die ik wil, zonder dat ik dan met iemand loopt die dan andere dingen wil.., wellicht egoïstisch, maar dat is dan maar zo. Met mijn kinderen ga ik wel heel graag naar dat soort dingen nu nog vooral hellendoorn avonturenpark, voor Walibi zijn zij nog veel te jong.
Ik ga altijd (maar nu niet 
) naar een festival met een vriendin. Zij weet dat ik de eerste 2,5 dag gezellig ben en daarna mijn eigen plan trek 😉
Ik heb 5 hele goeie/hechte vriendschappen (zowel man/vrouw). Vier hiervan duren al 35+ jaar en 1 van 18 jaar en wij kunnen alles met elkaar delen, geen onderwerp uitgezonderd. Voor mij zijn mijn vriendschappen erg dierbaar en belangrijk, zou niet zonder hen kunnen (en zij gelukkig ook niet zonder mij 
). Durf ook zeker te stellen dat dit vriendschappen voor de rest van mijn leven zijn, alle mogelijke ups and downs al met elkaar gedeeld in de loop der jaren. 
Ik heb 7 vriendinnen die ik minstens 24 jaar of langer ken en om 03.00 snachts kan bellen. Daarnaast vriendschappen via werk of online.
Ik denk dat ik beide heb. Echt goede hechte, jarenlange vriendschappen, maar ook mensen op wat meer afstand. Ik tel ze nooit maar het zijn er zeker meer dan zes.
En soms verwatert een vriendschap, of scheiden de wegen. Ook dat hoort bij het leven. Dat maakt de tijd die je gehad hebt niet minder waardevol. Als je er niets aan had gevonden, had je die mensen niet zo vaak opgezocht, toch?
HexOpBezemsteel schreef op 31-08-2021 om 14:11:
Ik denk dat ik beide heb. Echt goede hechte, jarenlange vriendschappen, maar ook mensen op wat meer afstand. Ik tel ze nooit maar het zijn er zeker meer dan zes.
En soms verwatert een vriendschap, of scheiden de wegen. Ook dat hoort bij het leven. Dat maakt de tijd die je gehad hebt niet minder waardevol. Als je er niets aan had gevonden, had je die mensen niet zo vaak opgezocht, toch?
Ik vind het dan met terugwerkende kracht zonde van de energie die ik er in gestoken heb als het een intense 'vriendschap' betrof.
Hoe bepaal je nou wanneer een vriendschap verwaterd is?