Hoeveel vriendschappen heb je?

Even inbreken, wat een mooi topic! 
Helemaal gelezen, mooie bijdrages 😊

Hier ook aan ‘t definiëren wat vriendschap nou is
Ik zal niet weten waar de teller staat, aan iedereen kleeft wel ‘n “maar” 
Door jullie discussie merk ik ook dat ik niet altijd ‘n goede “vriendin” geweest ben
Of dat ik me ga afvragen of ik überhaupt een vriendin ben voor mensen die ik als vrienden zie en visa versa
De tijd van harts - beste - pen en wil je m’n vriendinnetje zijn was zoveel simpeler

Uiteindelijk hoop ik maar dat iedereen ‘n plekje of iemand heeft bij wie hij/zij af en toe kan uithuilen, razen en even kan uitspuien of gezellig kan kletsen als dat nodig is 
Al is ‘t in een kerk, online, kroeg of hobbyplek 

Oh ja de hartsvriendin en de penvriendin. Maar toen was het eigenlijk ook al een drama want wat als je penvriendin niet terug schreef...

Inderdaad goed om zo eens meerdere kanten te lezen. 

Lollypop dat is het een beetje inderdaad. 

Het is iemand die niet zo veel energie heeft dus ik begrijp dat we niet zomaar kunnen zeggen: Ik kom dinsdag de hele dag naar je toe. Of andersom. Maar ik weet niet zo goed wat dan wél gewaardeerd wordt. 
Ik vind het echt niet erg om de hele dag te reizen (ik ben twee uur onderweg enkele reis) voor een uurtje gezellig. Maar misschien voelt zij zich wel bezwaard als ik een hele dag bezig ben met een uurtje, dat weet ik niet. Het zijn dames die ik ken van een hobby en die verspreid over het land wonen. 

We hebben altijd wel veel gemaild en geappt maar dat werd toen ook teveel (en dat snap ik want ik word ook gek van die telefoon soms) maar als bellen ook niet gewenst is en elkaar opzoeken alleen in groepsverband... Ik wilde haar in die lastige persoonlijke situatie ook niet echt moeilijke dingen gaan vragen. Maar nu we hier zo schrijven merk ik dat dat me inderdaad dwars zit. Dat ik haar graag wil opzoeken en aan het eind van het liedje zit ik totaal ergens anders met een groepje en dan ook nog van één de partner erbij. 

Wat ik ook jammer vind is dat ze toen met dat groepje niet verteld heeft dat er bij haar in de familie iets moeilijks speelde. Dan vraag ik me af waarom je dan bij elkaar komt, als er kennelijk ook geen diepgang ontstaat om dat te vertellen. 

Nouja ik weet al meer dan een jaar niet wat ik met deze persoon moet eigenlijk. 

@Damoontje vraag het haar. Wat heeft ze nodig en waarom werkt iets niet voor haar.
Veel mensen kunnen dat prima uitleggen

En als het gaat om iets heftigs spelen bij haar, soms kan het heel fijn zijn om het er juist even niet over te hoeven hebben als het al veel plaats in neemt in haar leven.

Mede door mijn autisme is communicatie en initiatief nemen daartoe bij mij al niet mijn sterkste kant. Als ik mentaal niet lekker ga, is dat nog moeilijker. Soms vinden mensen dat lastig te begrijpen. Waarom kan ik wel forummen, maar niet even appen? Forummen is vrijblijvender en hoewel er soms een gesprek ontstaat is het een solo activiteit.
Waarom wel reageren in een groepsappp en niet één op één? In een groepsapp is er altijd wel iemand die iets post, waardoor ik makkelijker kan aanhaken. Ik hoef er niet aan te denken dat ik die en die weer eens moet appen, want dat vergeet ik gewoon. En ik post er ook makkelijker iets, omdat als er meerdere mensen in zitten mensen minder snel het gevoel hebben dat ze moeten reageren en verwachtingen ben ik dan heel slecht in. Zowel verwachtingen naar mij als van anderen.
Dit soort dingen leg ik ook altijd uit en mensen die mij langer kennen weten dat het altijd weer beter wordt als het weer beter met me gaat. Dan ben ik juist de persoon die denkt aan spontane kaartjes sturen bijvoorbeeld.

Ik zou er ook geen moeite mee hebben als mensen aan me vragen waarom communicatie zo lastig gaat. Liever dat ze het vragen dan dat ze aannames doen. Juist omdat het bij en voor iedereen anders is.

Lollypop, dank je, dit is verhelderend. 

Ik heb alleen geen idee wanneer en waar ik het kan vragen... omdat ik haar nooit spreek. Ik vind het over de app ook lastig en als ik erheen ga 'om het te vragen' dan wordt het natuurlijk ook opeens een heel beladen bezoek. 

Ik denk dat zij ook heeft wat jij beschrijft en dat heb ik zelf ook. En die persoon denk ik ook want toen er nog een online platform was van de wandelvereniging ging de communicatie prima. 

Ik dacht eigenlijk dat we het 'er over zouden hebben' toen we weer met dat groepje bij elkaar zouden komen, van vier personen. Maar toen heeft ze er iemand bij uitgenodigd die ik niet zo goed ken en die ook met iemand mee reed. Ik kon dus ook niet vragen of we misschien eerst een uurtje met de oude mensen konden afspreken voordat die nieuwe dame zou arriveren. En juist dat voelde alsof er een soort kaart getrokken werd van: Nu kunnen we het niet meer over de oude dingen hebben. 

Ik wil best naar haar toe gaan om dingen uit te spreken, graag zelfs. Maar als dan weer de agenda vol zit en ze 'binnenkort weer iets met zijn allen' gaat plannen dan weet ik het ook niet. Het is inmiddels niet precies één ding wat me dwars zit. Ik zou gewoon een open gesprek willen maar niet op app. 

We hebben ook al eens een zoomgesprek gepland en ik dacht dat we het er toen 'over zouden hebben' maar het werd een lollige toestand waarbij twee mensen onverwacht bij elkaar zaten en ik had de indruk dat dat met een paar wijntjes was. 

Ik ben ook een beetje autistisch hoor (en dat is serieus) en daarom vind ik zoiets heel lastig. Bellen houdt ze ook niet van geloof ik. 

@Damoontje lijkt me een lastige situatie.
Weet dat het altijd mag dat haar manier van communiceren niet voor jou werkt. Niet voldoende is voor jou.
Vriendschap moet klikken op diverse vlakken, ook qua communicatie.

Damoontje, het komt op mijn over  dat jij meer behoefte hebt aan contact met haar dan andersom. 
Jouw pogingen om contact te maken heeft  ze vakkundig te niet gedaan. 
Voor mij zou dit reden genoeg zijn om te concluderen dat het contact niet meer is zoals het was.
Aan jou de vraag of jij ook voldoening kunt halen uit een enkele keer met dit groepje (en aanverwanten) afspreken of dat je het, of in ieder geval haar, los gaat laten.
Misschien klinkt dit hard of zwart-wit maar na zoveel tijd en pogingen lijkt me dit niet raar gedacht toch?

Dank jullie wel! Ik heb dit nooit precies op een forum willen zetten omdat het natuurlijk ook een integere kwestie is. Maar wat fijn hoe jullie reageren! 

Mail is inderdaad misschien een betere optie. 

Ik heb ergens middenin de lockdown besloten het op te geven met deze persoon, maar dan vooral uit onmacht. Ik was zo verschrikkelijk boos en verdrietig. Voor mij was die Coronatijd juist tijd waarin ik vrienden nodig had, alles was al zo verschrikkelijk leeg en stil. Als je dan iemand maandenlang eigenlijk niet kunt bereiken, geen berichten terug krijgt behalve 'ik denk wel aan je maar het lukt met niet contact te zoeken' dan maakt mij dat wanhopig. 
Want langsgaan kon toen OOK niet ivm Corona en laten we eerlijk zijn, de Coronakaart wordt toch ook wel eens getrokken omdat het lekker makkelijk is. 

Ze heeft me in augustus geappt, dat moet ik er wel bij vermelden. Het was een open berichtje dat ze het idee had dat ik boos was en niet zo goed wist waarom. Ik heb toen meteen gereageerd (en misschien ook wat impulsief maar wel eerlijk) dat het me vooral pijn had gedaan dat ik tijdens het Zoomen haar met die andere vriendin achter één camera zag zitten. Omdat die twee wél contact hebben gehouden kennelijk. 

Het is lastig. Inderdaad misschien passen onze tempo's ook niet bij elkaar. We komen ook uit verschillende streken in het land en soms zorgt dat ook nog wel voor communicatiedingetjes heb ik het idee. Dat ik misschien te direct ben waardoor zij dicht klapt, er nog maanden over nadenkt en dan voorzichtigjes ergens mee komt. Waarbij ik dan weer denk: Eh... dit gaat over vier maanden terug? 

Ik moet hier ook over nadenken. Ik vind het denk ik vooral lastig dat alles meteen met dat groepje te maken heeft. Ik weet dan weer niet of ik ruimte in mijn hoofd heb voor alle vier deze mensen. En of je kunt zeggen dat je in één of twee nog wilt investeren en de rest niet, terwijl je altijd een groepje geweest bent.

Misschien meer dat ze me wel binnen de boot willen houden maar meer ook niet? 

Ik voel me nu wel heel autistisch dat ik zo'n verhaal over 'vriendinnetjes' hier neerzet. 

@Damoontje ach als iedereen die tegen communicatieproblemen in vriendschappen aanloopt autistisch was, zouden er 10x zoveel autisten zijn

Dank je Lolly.

Vorige week zijn er (officieel) 'wat autistische trekken' vastgesteld. En vooral met vrouwen heb ik vriendschappen altijd wel lastig gevonden. Zeker omdat ik denk ik ook naar vrouwen toe trok die óók niet allemaal haantje de voorste waren. 
En ik had vroeger één beste vriendinnetje en daarvan zei mijn moeder laatst (dus letterlijk 30 jaar later nog eens) dat die wel wat claimerig was. Hahaha dus ik denk al 30 jaar dat dat is wat 'vriendschap' is. Verder een paar keer in moeilijke situaties geweest met vrouwelijke vrienden. 
Met mannen gaat altijd veel makkelijker. 

Ik moet ook gewoon realistisch zijn of het me lukt zulke vriendschappen op afstand te 'bolwerken'. Ik heb gelukkig wat nieuwe contacten opgebouwd tijdens Corona. En al die tijd dat ik nu hier zit te typen had ik ook lekker in de stad kunnen zitten met een drankje met een (beginnend) vriendschappelijk contact. 

Nee joh! Je bent er nu gewoon diep over aan ‘t nadenken 
En je krijgt toch antwoord van ons? 
En ik snap je verdriet en pijn echt heel goed! 
Zoals gezegd, vergelijkbare situatie en ik zit nu ook in die “ik laat ‘t maar fase, want volgens mij maak ik ‘t alleen maar erger” 

Een opmerkelijk groot verschil is dat jij nog wel “lieve Damoontje dit en dat” krijgt 

Het leest alsof jullie ‘t beiden niet willen opgeven
Maar dat jou iets heel erg dwarszit en zij niet goed weet waarom en jij ‘t weer niet goed kan uitleggen
Misschien kan je haar wat stukjes van hier toesturen? 
(of is dat te herkenbaar?) want ‘t is wel duidelijk dat je haar mist en dat is toch best lief en altijd fijn te horen denk ik?

Ik hoop dat je snel eruit komt en je het wat meer los kan laten