Hoeveel vriendschappen heb je?
In aansluiting op een ander topic wat hier loopt vroeg ik me af hoeveel vriendschappen jullie hebben? Met vrouwen, mannen of beide.
Mijn ervaring is helaas dat naarmate je ouder wordt er steeds meer vrienden wegvallen. Gelukkig heb ik nog wel een aantal vriendinnen over maar ik zou eigenlijk best een wat bruisender sociaal leven willen hebben. Tegelijkertijd heb ik daar ook niet echt tijd voor met werk, sport en een gezinsleven.
Wat zijn jullie ervaringen met het verloop van vriendschappen door de jaren heen? Heb je behoefte aan een grote vriendengroep, of juist liever een aantal losse vrienden? Ben benieuwd hoe jullie hier in staan!
Peiling
Mijn vriendschappen bestaan uit
@Damoontje ik wil ook zeker je autistische trekken niet bagataliseren hoor. Ik weet hoe kut dat is als mensen dat doen.
Maar ik forum al 12 jaar en ik heb in al die tijd echt zoveel topics langs zien komen over relaties, vriendschappen en communicatieproblemen. Uiteraard helpt autisme daar niet bij, maar hier daarover schrijven daar hoef je je niet heel autistisch voor te voelen. Ik zie mijn autisme eigenlijk juist als een voordeel bij dat soort dingen, mede daardoor heb ik aangeleerd goed over die dingen te communiceren.
En als ik dan sommige topics lees van neurotypische mensen die continu allerlei interpretaties hangen aan wat mensen zeggen of doen, terwijl die vaak vooral beïnvloed worden door hun eigen emoties en karakter dan concludeer ik wel dat autisme niet mijn probleem is in de communicatie. Het zorgt er juist eerder voor dat ik minder snel aannames doe, omdat ik mij er van bewust ben dat ik de ander niet altijd goed kan inschatten.
Wat zijn jullie lief zeg! Ik heb dit niet eerder durven 'open gooien' omdat op een ander forum (waar ik overigens ook graag kom) de reacties soms wat minder begripvol zijn.
Dank je wel Beertje. Ja dat is het. En weet je, ik heb 9 jaar lief en leed gedeeld met deze mensen. Zij weten nog hoe het was toen mijn vader hoorde dat hij ziek was. Hoe ik me voelde toen oma overleed. Hoe mijn leven eruit zag toen ik nog in mijn vorige huisje woonde. Hoe het met me ging toen ik nog geen zware medicatie slikte... hoe ik er toen uit zag. Juist dat 'door de jaren heen' gevoel dat krijg ik niet terug met nieuwe vriendinnen.
Als ik nu breek met ze, heb ik straks allemaal mensen die ik pas met 38 jaar heb leren kennen. Niemand die dat stuk daarvoor nog kent.
Ik zal nu jouw posts even terug lezen Beertje want ik heb nu de verschillende verhalen van verschillende schrijfsters hier door elkaar in mijn hoofd.
Beertje wil je iets kwijt over de situatie waar jij in zit? Of is dat te kwetsbaar voor op een forum?
Lolly dank je. Ik heb ook niet het idee dat ik 100 % autistisch ben of 100 % niet. Wat ik wel bijv lastig vind is als iemand zegt: Dit kunnen we vaker doen. Ja niet meteen iedere week natuurlijk...
Dan zoek ik daar een ja of een nee in en dan vertaal ik dat voor mezelf als een 'nee'. Want wat is precies 'niet meteen iedere week'.
Maar zo zoeken mensen ook altijd wel naar houvast ofzo. Een nichtje is denk ik gestopt met contact zoeken omdat ze nooit op mijn verjaardag kwam maar ik wel bij haar. Maar ik vier het gewoon al jaren niet meer, ik ben rond een feestdag jarig en heb al 20 jaar niet meer zo'n 'verjaardag' met taartjes in een kring enzo. En zo kan mijn moeder denken dat een vriendschap voorbij is als iemand haast heeft in de winkel. Dan zeg ik: Mam misschien had Katrientje écht haast.
'Ja maar dan kan ze naderhand toch bellen'. Het is allemaal zo subjectief. Ik ben rond mijn 22e op nare wijze wat vriendinnen kwijt geraakt en daarna is het toch altijd moeilijk gebleven. Fijn dat jullie mee denken.
@Damoontje intermenselijke contacten zijn ook gewoon best ingewikkeld hoor 
En ja die behoefte aan houvast ken ik en is iets dat je vaak bij autisten ziet. Ik heb daarom mijzelf twee dingen aangeleerd.
1. Aannamen wat iemand zegt en daar niks achter zoeken.
Zoals die uitspraak die jij noemt, neem ik dus gewoon aan en zie ik als een ja, maar niet meteen volgende week. Niks meer niet minder.
2. Bij twijfel altijd vragen
Als ik niet weet hoe ik iemand moet interpreteren, omdat optie 1 bijvoorbeeld niet werkt omdat zelfs dan meerdere betekenissen mogelijk zijn of omdat ik door ervaring heb geleerd dat de persoon vaak iets anders bedoeld, dan vraag ik het.
Met die twee handvatten gaat het bij mij bijna altijd goed.
Dank je Lolly. Ik heb juist altijd geprobeerd niet te vragen als ik dingen niet snapte omdat ik dat dom vond. Juist heel goed geleerd aan te voelen wat de ander bedoelt en bij sommige mensen lukt dat heel goed.
Dit is ook wat ik vanuit mijn ouders zo meegekregen heb hoor.
In die zin is het nog wel goed iets meer te leren over 'autisme' om dan inderdaad wat makkelijker vragen te kunnen stellen. Bijv 'nichtje, je vindt elke week te vaak, maar wat vind je van twee keer per jaar?'
Zoiets?
Of 'Goh Annelies ik heb eigenlijk je eigenlijk al een jaar niet echt gesproken en begreep alleen dat je veel aan je hoofd had. Maar heb je eigenlijk nog wel behoefte aan ons contact?'
Of is dat dan weer te direct?
3: Mijn man, mijn beste vriendin en mijn beste vriend.
Verder een hand vol kennissen.
Damoontje schreef op 29-10-2021 om 16:16:
Dank je Lolly. Ik heb juist altijd geprobeerd niet te vragen als ik dingen niet snapte omdat ik dat dom vond. Juist heel goed geleerd aan te voelen wat de ander bedoelt en bij sommige mensen lukt dat heel goed.
Dit is ook wat ik vanuit mijn ouders zo meegekregen heb hoor.
In die zin is het nog wel goed iets meer te leren over 'autisme' om dan inderdaad wat makkelijker vragen te kunnen stellen. Bijv 'nichtje, je vindt elke week te vaak, maar wat vind je van twee keer per jaar?'
Zoiets?
Of 'Goh Annelies ik heb eigenlijk je eigenlijk al een jaar niet echt gesproken en begreep alleen dat je veel aan je hoofd had. Maar heb je eigenlijk nog wel behoefte aan ons contact?'
Of is dat dan weer te direct?
Op het moment dat ik dit gevoel krijg bij een vriendschap maakt het antwoord me eigenlijk al niet meer uit. Want dan realiseer ik me dat ik bij diegene veel lager in belangrijkheid sta als andersom. En dan laat ik 't liever doodbloeden dan er mijn energie in te blijven steken.
@Damoontje herkenbaar hoor. Je zelf dom voelen of bang zijn dat anderen dat vinden.
Van forummen heb ik echter geleerd dat ook neurotypische mensen het vaak niet goed aanvoelen. Hoeveel topics ik niet heb gelezen waarbij ik dacht "dit had je kunnen voorkomen door het gewoon te vragen".
Of iets te direct is, hangt heel erg van de persoon af. Ik probeer altijd een middenweg te vinden van niet te direvt, maar wel duidelijk.
'nichtje, je vindt elke week te vaak, maar wat vind je van twee keer per jaar?'
Op die manier vraag je om duidelijkheid over iets waarvan veel mensen geen duidelijkheid kunnen geven. Ik zou zelf niet weten hoe daar op te reageren.
Ik zou zelf dan eerder iets zeggen als "laat maar weten wanneer je weer zin hebt" of "we houden contact er over". Dat is inderdaad niet concreet, maar daarmee hou je het open en dat is voor veel mensen makkelijker. Het schept ook de mogelijkheid om over 1 of 2 maanden weer te vragen.
'Goh Annelies ik heb eigenlijk je eigenlijk al een jaar niet echt gesproken en begreep alleen dat je veel aan je hoofd had. Maar heb je eigenlijk nog wel behoefte aan ons contact?'
Ik zelf zou niet vragen of ze nog behoefte heeft aan contact. Waarschijnlijk krijg je dan een ja, zonder dat het verder concreter wordt. Dan zou ik eerder vragen of ze ondanks dat wel zin heeft om af te spreken en daarbij ook aangeven dat over 1 of 2 maanden ook prima is als haar hoofd er nu nog niet naar staat. En als ze dan zegt dat ze dat liever heeft geeft dat een ingang om tegen die tijd weer even te informeren. Zo leg je geen druk op haar, maar heb je wel even wat meer duidelijkheid.
Ik heb gemerkt dat deze maniet van communiceren met mijn bekenden in elk geval goed werkt.
Dank je RB. Dit is wel een hele korte samenvatting maar het komt er wel op neer denk ik.
Deze vriendin heeft ook een partner en dat is haar 'beste vriend'. Die ken ik ook hoor maar die is er zodoende ook altijd bij nu. Dan heeft ze die andere vriendin die denk ik haar 'beste vriendin' is. Jut en Jul.
En ik heb relatief een wat drukker leven waarbij ik ook wat vaker stoom wil afblazen. En kennelijk heeft ze daar allemaal niet zo'n behoefte aan maar vindt ze het wel leuk als ik nog eens langs kom met 'het groepje'. Zoiets.
Ik vind het heel jammer dat ze mij niet heeft meegenomen in de ellende waar ze doorheen ging. Want het was een hele ellendige situatie met een direct familielid. Maar dit heeft ze niet willen of kunnen delen en als dat een jaar zo duurt, moet ik helaas toch conclusies trekken. Het doet alleen wel pijn.
Ik had het ook eigenlijk al afgesloten maar ben dan toch weer gevoelig voor 'lieve Damoontje we verplaatsen de datum voor je'. Hmpf.
redbulletje schreef op 29-10-2021 om 16:23:
[..]
Op het moment dat ik dit gevoel krijg bij een vriendschap maakt het antwoord me eigenlijk al niet meer uit. Want dan realiseer ik me dat ik bij diegene veel lager in belangrijkheid sta als andersom. En dan laat ik 't liever doodbloeden dan er mijn energie in te blijven steken.
En dat hoeft dus helemaal niet.
Ik heb een paar vrienden die ik nu minder spreek dan ik zou willen, om de simpele reden dat ze er mentaal gewoon geen ruimte voor hebben. Dat heeft niks te maken met hoe belangrijk je voor iemand bent. Mijn beste vriendin heeft meermaals aangegeven zich schuldig te voelen naar mij, terwijl ik weet dat het geen niet willen is, maar gewoon even niet kunnen.
Voor mij betekent vriendschap juist ook elkaar geven wat je nodig hebt en als dat ruimte is, dan geef ik die.
Maar als je niet kunt zien dat de reden van minder contact niks met jou te maken heeft, dan bloedt zo'n vriendschap inderdaad dood.
Damoontje schreef op 29-10-2021 om 16:30:
Dank je RB. Dit is wel een hele korte samenvatting maar het komt er wel op neer denk ik.
Deze vriendin heeft ook een partner en dat is haar 'beste vriend'. Die ken ik ook hoor maar die is er zodoende ook altijd bij nu. Dan heeft ze die andere vriendin die denk ik haar 'beste vriendin' is. Jut en Jul.
En ik heb relatief een wat drukker leven waarbij ik ook wat vaker stoom wil afblazen. En kennelijk heeft ze daar allemaal niet zo'n behoefte aan maar vindt ze het wel leuk als ik nog eens langs kom met 'het groepje'. Zoiets.
Ik vind het heel jammer dat ze mij niet heeft meegenomen in de ellende waar ze doorheen ging. Want het was een hele ellendige situatie met een direct familielid. Maar dit heeft ze niet willen of kunnen delen en als dat een jaar zo duurt, moet ik helaas toch conclusies trekken. Het doet alleen wel pijn.
Ik had het ook eigenlijk al afgesloten maar ben dan toch weer gevoelig voor 'lieve Damoontje we verplaatsen de datum voor je'. Hmpf.
Je moet uiteindelijk vooral doen wat voor jou goed voelt.
Jouw situatie is anders dan de mijne, omdat ze dus wel mentale energie heeft voor één op één contact met anderen uit de groep. En dat is niet fijn om te merken.
Dank je Lolly! Inderdaad dan kan ik weer heel kort door de bocht gaan, haha.
Ik denk dat je bij een nichtje oid wel iets kunt noemen als 'zullen we proberen elkaar twee keer per jaar te blijven zien'. Omdat we eigenlijk niets meer delen, zeker nu opa en oma er niet meer zijn en 'de moeders en tantes' ook niet veel contact meer hebben. En dan kun je bijv wel 'in touch blijven' maar hoef je verder geen deel uit te maken van elkaars vriendinnengroep.
Zij heeft ook gewoon een man en kinderen nu en zit denk ik tussen de poepbroeken niet te wachten op het zoveelste Tinderverhaal en dat hoeft ook niet...
Wat dat betreft is een nichtje ook iets anders dan een vriendin natuurlijk.
Liever niet quoten, misschien haal ik ‘t weg
@damoontje tja, wat valt er over te zeggen
Zij gaf aan ruimte nodig te hebben want privé was ‘t niet goed
Ik gaf haar dat, raakte in paniek en deed iets schandaligs
Daar heb ik nooit m’n excuses goed voor kunnen maken
Ik kon de juiste woorden niet vinden, wel echt geprobeerd
en toen werd ‘t raar
En nu laat ik der maar met rust want ik zal ‘t alleen maar erger maken
En dan loop ik een risico dat ze denkt dat ik aan ‘t ghosten ben, maar dat is ‘t ook niet
Ik miste haar, ik wilde er voor haar zijn en ik denk ook dat ik haar nodig had
En uiteindelijk resulteerde die goede bedoelingen in eenzijdige drama en onbeholpenheid
En de vraag aan mezelf of ik vriendschap anders interpreteerde dan anderen
Hoe ‘t niet moet dus!
Maar bij mij wordt ‘t gestopt omdat ik geen ingang zie om zelf helder te communiceren
Deze autist loopt dan vast en gaat dan in haar hoofd zitten
Ik herkende daar wat van bij jou
Het willen loslaten, maar nog niet kunnen
Vandaar “waag er een mail aan” er is een reden dat je ‘t nog niet los kan laten
En een stukje, je bent niet de enige hoor die er in vast kan lopen
En ik vind je vraag helemaal niet direct, maar helder
En dan is geen antwoord ook een antwoord
Dank je Lolly. Dat is het inderdaad, voor mij geen ruimte hebben en met iemand anders 'jut en jul' zijn. En daarom is het ook zo lastig als je dan een groepje bent... als binnen dat groepje een Jut en Jul zit en nog twee mensen, dan werkt het niet.
Dat heb ik in de tienertijd al beleefd en nu eigenlijk gewoon weer. Je legt wel de vinger op de zere plek, bijna letterlijk, haha.
Lollypopje schreef op 29-10-2021 om 16:32:
[..]
En dat hoeft dus helemaal niet.
Ik heb een paar vrienden die ik nu minder spreek dan ik zou willen, om de simpele reden dat ze er mentaal gewoon geen ruimte voor hebben. Dat heeft niks te maken met hoe belangrijk je voor iemand bent. Mijn beste vriendin heeft meermaals aangegeven zich schuldig te voelen naar mij, terwijl ik weet dat het geen niet willen is, maar gewoon even niet kunnen.
Voor mij betekent vriendschap juist ook elkaar geven wat je nodig hebt en als dat ruimte is, dan geef ik die.
Maar als je niet kunt zien dat de reden van minder contact niks met jou te maken heeft, dan bloedt zo'n vriendschap inderdaad dood.
Mooi 
Zo hoort het ook!