Heb jij een beste vriend(in)?

Die wil ik ook graag kijken! Lijkt me wel heel confronterend en pijnlijk om te zien.

Ja, ik heb een beste vriendin, sinds 16 jaar nu ongeveer. Voor die tijd had ik een andere beste vriendin, een jaar of 10 lang denk ik, maar dat is verwaterd (die is ook in het buitenland gaan wonen). Dáár nog weer voor had ik een beste vriendin op de middelbare school. En op de basisschool had ik er twee. Daarnaast heb ik nog een handjevol echte vrienden. Een vriendengroep heb ik nooit gehad en ook niet gewild.

Vroeger had ik meer vriendschappen dan nu, maar ik heb ook minder behoefte aan veel vriendschappen.

Ik heb al jaren een aantal heel goede vriendinnen die me heel dierbaar zijn. Degene met wie ik het langst bevriend ben voelt als mijn beste vriendin; dat zit hem behalve in de connectie ook in het gedeelde verleden. Deze vier vriendschappen zijn me heel veel waard en duren ook al 30+ jaar. 

Twinski schreef op 29-10-2024 om 12:15:

Nee. Ik heb ook geen beste vriend(in). Ik schrijf nu op een forum. Je moet toch wat. Vriendelijk zijn is eigenlijk ook belangrijker dan vrienden. Eenzaamheid is voor mij 'niet alleen' zijn maar 'niet begrepen worden' of 'geen aandacht waard' zijn. Dat geeft bij mij pas dat geïsoleerde gevoel. Verder waardeer ik de contacten die er wel zijn.

Dat heb je goed omschreven en past goed bij hoe ik vriendschappen ervaar. Ik heb heel veel vriendschappen opgegeven of laten gaan de afgelopen jaren. Juist omdat ik uit deze vriendschappen een chronisch vervelend gevoel overhield. Ofwel teleurgesteld vanwege te eenzijdig, ofwel onbegrepen, ofwel ergernis. Daardoor voelde ik me vervelender tijdens het hebben van die vriendschappen dan nu. Het scheelt dat ik mijn leven verder op orde heb (en best vaak heel druk) en voldoende onder de mensen ben. Daardoor mis ik op dit moment niet echt het hebben van vriendschappen en haal ik genoeg uit vluchtigere contacten met bijv. kennissen en familie. Kan me voorstellen dat als je dat niet ervaart, dat je dan het gevoel hebt erg alleen te zijn.

Ik heb geen beste vriendin, wel goede vrienden/ kennissen van vroeger die we nu weer regelmatig ontmoeten. Ik heb een leuke klik met bepaalde (ex) collega’s. 
Ik heb die behoefte wel om dingen te ondernemen met anderen dan mijn partner/ gezin. Maar momenteel geen energie of puf om er fanatiek mee bezig te zijn.

jazeker, altijd wel. Al kan het om de zoveel jaar veranderen. Vriendschap moet groeien. hoe vaker je iemand ziet/ spreekt hoe hechter de band. Ik zou ook graag met mannen zo’n vriendschap willen, al is het in de praktijk bijna onmogelijk  

Ik heb 1 vriendin die ik twee keer per week zie (sporten, wandelen) en waarmee ik al meer dan 35 jaar bevriend ben. We delen dingen die ons bezighouden, zorgen en vrolijke dingen. Maar een soulmate is het niet. Ik heb een aantal ideeën over dingen waar zij heel anders over denkt en dat zijn onderwerpen die ik bewust buiten onze gesprekken hou, anders wordt het minder gezellig. Maar goed, iemand die precies hetzelfde is bestaat niet.

Vroeger had ik een schoonzus die mijn beste vriendin was. Door haar ben ik op een hele nare manier teleurgesteld (kwaadspreken, eigenlijk mijn vertrouwen op een akelige manier beschaamd). Dat is nooit meer goedgekomen.

Verder wat buren en voormalige buren waar het gezellig mee is.

Nee, niet meer. Ik had vanaf de basisschool een beste vriendin tot rond mijn 40e jaar. Maar ik heb in die vriendschap altijd de kar moeten trekken om contact te houden. Toen ik daarmee stopte kwam er van haar kant geen initiatief om af te spreken en is de vriendschap dus opgehouden.

Ik vind het een lastig concept. Ik heb denk ik een aantal beste vriendinnen. Maar eentje springt er wel bovenuit. Met haar ga ik ook regelmatig op vakantie, bijvoorbeeld. En als ik naar een concert wil, of kaartjes ergens voor win, is zij de eerste die ik vraag. 

Ik denk dat je uit elke vriendschap een stukje haalt. Met de een kun je goed stappen, met de ander goed praten, met weer een ander deel je een hobby, etc. En een beste vriendin heeft dan een aantal overlappende zaken. En met mijn allerbeste vriendin heb ik dan de meeste overlap. 

Ja, ik heb een beste vriendin en die is recent geremigreerd uit een ver buitenland waar ze 12 jaar heeft gewoond. Dat is ontzettend fijn  
Verder ook nog wel een pluk goede vrienden en (eigenlijk minstens zo belangrijk voor me) een groep die ik mijn heel dierbare kennissen noem. Mensen die ik veelal uit intensieve werkprojecten ken en die ik hoogstens 1 keer per jaar zie maar waar ik wel extreem dol op ben (en zij op mij) Heel bijzonder om dat soort mensen in je cirkel te hebben vind ik. Ze stonden overigens ook allemaal voor me klaar toen er hier thuis iets heel heftigs aan de hand was. 
Ik voel me een gezegend mens met al die dierbare contacten (al ben ik overigens ook heel erg graag alleen, bovenstaande klinkt misschien alsof ik dagelijks afspreek met mensen maar dat is absoluut niet het geval)

ik heb drie heel goede vriendinnen die allemaal als beste vriendinnen zouden kunnen tellen echter eigenlijk ben ik met mijn beste vriendin, nou ja vriend, getrouwd. Mijn man is wel echt mijn maatje

Ja, al 50 jaar. Is meer een jeugdvriendin. Nog wel contact, maar niet meer zoals vroeger

Beetje confronterende vraag. Ik heb een beste vriendin die ik al ken vanaf mijn 5e jaar ofzo. Ze woont niet bij me in de buurt maar we bellen wel regelmatig en spreken af en toe af. We kunnen nagenoeg alles met elkaar delen.
Daarnaast heb/had ik een beste vriend met wie ik 2 1/2 jaar echt alles heb gedeeld, was heel bijzonder. Hij heeft echter ineens het contact verbroken omdat hij vindt dat ik hem teveel claimde. Ben er behoorlijk van slag van....