Heb jij een beste vriend(in)?
Gisteren heb ik een documentaire gezien over vriendschap, en het zette mij wel aan het denken.
Ik weet niet of ik in mijn late twintiger jaren kan zeggen dat ik een beste vriend of vriendin heb.
soms kan ik me wel eenzaam voelen, als vind ik dat lastig toe te geven.
Ik spreek wel af en toe af met vriendinnen maar merk dat het contact vaak van een kant komt, of moeizaam gaat. Als we als groep afspreken of ik spreek apart met een vriendin af, is het super leuk en gezellig. Maar eigenlijk blijven de vriendschappen oppervlakkig
Hebben jullie een beste vriend(in)?
Ooit gehad? Of nooit gehad?
Docu: https://www.2doc.nl/documentaires/2024/10/anne-32-zoekt-vrienden.html
Tango schreef op 30-10-2024 om 23:17:
[..]
Maar had je dat dan ook uitgelegd? Hetzelfde had ik dus andersom. Een vriend ging volledig uit contact omdat ik iets gedaan zou hebben dat ik dus echt niet zo zag. Ook geen kans om mijn kant uit te leggen. Gewoon bam weg contact. Met nog een flinke sneer via de mail een paar weken later. Op die manier zou ik het dus echt niet kunnen.
Niet helemaal duidelijk denk ik dan. Maar ik had al vaker contact proberen te leggen en afspraken willen maken. Maar constant werden deze met slappe smoezen afgezegd. Dus toen was het voor mij gewoon klaar. Maar diegene ging juist nadat ik zelf niks meer liet horen, mij soort van stalken.
GroenTuintje schreef op 31-10-2024 om 08:33:
[..]
Niet helemaal duidelijk denk ik dan. Maar ik had al vaker contact proberen te leggen en afspraken willen maken. Maar constant werden deze met slappe smoezen afgezegd. Dus toen was het voor mij gewoon klaar. Maar diegene ging juist nadat ik zelf niks meer liet horen, mij soort van stalken.
Ik heb dit ook wel eens gehad, zelfs meerdere malen duidelijk aangegeven geen contact te willen na herhaaldelijk vervelend gedrag en toen uit eindelijk verbroken. Maar die persoon ging dus helemaal in stalk modus
Mayosate schreef op 31-10-2024 om 08:54:
[..]
Ik heb dit ook wel eens gehad, zelfs meerdere malen duidelijk aangegeven geen contact te willen na herhaaldelijk vervelend gedrag en toen uit eindelijk verbroken. Maar die persoon ging dus helemaal in stalk modus
Ja raar is dat hè ? 
Nee, geen beste vriendin. Sowieso weinig vrienden. Vind ik dat erg? Nee, helemaal niet.
Vroeger wel gehad maar dat verwaterde dan op een gegeven moment altijd weer. Vaak door verhuizingen, andere levensfases etc.
Heb er voor mezelf wel een goede verklaring voor. Ik ben niet zo actief in het onderhouden van vriendschappen. Ik houd niet van shoppen of urenlang bellen of bij elkaar zitten. Ik ben graag op mezelf, verveel me nooit en heb het druk genoeg met werk, gezin, sporten en mantelzorgen.
Ben ik asociaal of mensenschuw? Nee, dat zeker niet. Ik heb een zeer goede band met mijn collega’s waarin we ook best veel met elkaar delen. Ik zit in verschillende vereniging en sport veel. Daarin ook veel contacten met verschillende mensen. Ik vind het altijd best boeiend hoe andere mensen in het leven staan. Maar ik vind het ook heerlijk dat ik er niet te veel bij betrokken raak en er dus ook niet teveel van mij verwacht kan worden. Want daarin gaat het mis bij mij. Als je mij concreet iets vraagt om voor je te doen? Prima! Maar af en toe een belletje? Hoe is het? Zullen we afspreken? Ik heb daar geen zin in. En dan verwatert het dus. Ik ben een waardeloze vriendin.
Waar komt dat door? Ik heb het mezelf de laatste tijd best vaak afgevraagd. Ik ben gewoon te graag op mezelf/ blij met mezelf en mijn inner circle. De tijd die overblijft na alle dagelijkse beslommeringen en verplichtingen is me heilig.
Ik ben nu op een leeftijd (50+) dat ik er ook niet meer aan begin. De behoefte is er niet en ik realiseer me heel goed dat ik in het verleden een aantal mensen hierin best teleurgesteld heb. Dat wil ik niet meer.
Ik vind de term vriendschap ook best ingewikkeld. Ik heb ervaren dat iemand waarvan ik dacht dat het een vriendin was op een lelijke manier over mij roddelde. Dat is voor mij dodelijk voor een vriendschap. Als ik iets belangrijk vind ik een vriendschap is het loyaliteit. Je hoeft het niet over alles eens te zijn, volgens mij is dat zelfs bijna onmogelijk, maar je vriend/vriendin zwart maken bij anderen is een no-go wat mij betreft.
Ik heb ook wat oppervlakkige vrienden/kennissen, maar van deze mensen weet ik wèl zeker dat ik ze bij nood 's nachts uit bed zou kunnen bellen om me te helpen. Tóch erg waardevol.
Dus het verschil tussen vrienden en kennissen is wat mij betreft ook niet heel scherp omlijnd.
Ja, ik heb er een, of eigenlijk twee.
Mijn beste vriendin, al 30 jaar, ontmoet op de middelbare school, nooit bij elkaar in de klas gezeten, maar het klikte gewoon. Tijdens onze studie ooit een jaar lang ruzie gehad en nadat we dat hebben bijgepraat zeer bewust voor elkaar gekozen als vriendin. Waarbij wederzijdse vrijheid en respect bovenaan staan. Zij heeft meer goede/beste vriendinnen en dat is oke.
Ik ben altijd de oppas van haar kind geweest, de band tussen mij en haar kind (inmiddels puber) is sterk, dat maakt onze band ook weer bijzonder.
Daarnaast the boy next door van vroeger, mijn suggoraatbroer. Ondanks dat we elkaar weinig zien, zullen we er altijd voor elkaar zijn.
Surrogaat 😉
ik heb twee groepjes vriendinnen en in die groepjes zitten dan weer twee vriendinnen die ik meer bestempel als goede vriendin. Met de een ga ik wandelen, winkelen, lunchen. Zij was vroeger echt mijn allerbeste vriendin maar dat is niet meer zo. Onze levens zijn heel anders gelopen uiteindelijk en dat is niet erg maar zorgt voor een mindere band.
de andere vriendin zie ik om te gaan feesten maar daar heb ik ook diepgaandere gesprekken mee. Zeker de laatste tijd nu zij problemen heeft en zich heel erg openstelt.
dan heb ik nog één vriendin die een kei is in vragen stellen en me laten nadenken over mezelf.
Dus het is een beetje een mengelmoes hier.
GroenTuintje schreef op 31-10-2024 om 08:33:
[..]
Niet helemaal duidelijk denk ik dan. Maar ik had al vaker contact proberen te leggen en afspraken willen maken. Maar constant werden deze met slappe smoezen afgezegd. Dus toen was het voor mij gewoon klaar. Maar diegene ging juist nadat ik zelf niks meer liet horen, mij soort van stalken.
Ja dat is een ander verhaal. Je was dan gewoon duidelijk. Stalken is dan echt raar. Bedankt voor je reactie. Ik ben nog aan het bedenken wat ik met mijn situatie ga doen. Misschien ga ik er een topic over starten voor advies.
ik heb 1 beste vriendin, haar noem ik beste omdat ze het dichtsbij woont. Maar 2 andere vriendinnen die verder weg wonen zijn minstens zulke goede vriendinnen. Ik heb eigenlijk drie besties. Alle drie uit andere fases van mijn leven (basisschool, middelbare school, studententijd).
Beste vriendin van de middelbare, ken ik nu 17 jaar. En zes jaar terug kwam daar een vriendin bij, spreken elkaar dagelijk in de geroepsapp met zn drieën. Daarnaast nog een paar andere goede vrienden en vriendinnen. Ben nu paar dagen weg met een van mn beste vrienden. Heb op dat gebied niets te klagen.
1 beste vriendin, die ik al 40 jaar ken, 1 beste vriendin, die daar bij hoort, dat is mijn zusje en dan nog 3 die niet mijn beste vriendinnen zijn, maar er dichtbij komen.
En dan nog wat anderen er om heen, waar ik altijd terecht kan.
Leuke en interessante reacties tot nu toe! Ik moet zeggen dat ik wel wat anders ben gaan nadenken over bepaalde verwachtingen die ik (onterecht misschien) koppelde aan een vriendschap
helaas is denk ik mijn beste vriendin een paar jaar terug te jong overleden.Maar gelukkig heb ik nog een paar andere echt goede vriendinnen, alleen wonen zij wat verder weg. Maar voel mij wel heel rijk met hen. In een moeilijke periode in mijn leven waren ze er echt voor mij. Steunen gaat overigens over en weer
Ik heb geen beste vriend(in) meer. Maar een zeer beperkt clubje heel erg goede vriendinnen / vrienden en daarom een iets grotere kring van 'gewone' vriendinnen / vrienden en dan een nog wat grotere kring van goede kennissen.
Een vriendschap is voor mij wel gebasseerd op gezelligheid / positieve energy, loyaliteit en wedekerigheid. Maar dat hoeft niet direct. Ik wil prima 'investeren' zonder direct iets terug te verwachen. Toen bijvoorbeeld een aantal goede vriendinnen / vrienden nog in de kleine kinderen zaten, was het contact soms heel minimaal en reisde ik altijd naar hen. Maar dan wel met de verwachting dat het later vast anders is. En soms kwamen verwachtingen dan niet uit. Soit, that's life 
Uit ervaring weet ik dat ik sowieso bij 3 of 4 vriendinnen / vrienden altijd terecht kan. En zo weten een aantal van hen (helaas ook uitvaring) dat zij altijd bij mij terecht kunnen.
Ik heb vrijwel geen familie, geen relatie (nog) en de kans dat ik zelf ooit kinderen krijg is klein. Vanuit die hoek ('family') is mijn netwerk / vangnet dus zeer beperkt. Ik investeer dus bewust in mijn andere relaties incl vriendschappen. Dat betekent overigens niet dat ik deur plat loop bij mensen.
Ik verwacht ook niet dat als ik oud ben, mijn vrienden of hun kinderen voor mij gaan zorgen of iets. Maar ik hoop wel dat we dan nog steeds omgaan met elkaar: elkaar gezelschap houden, dingen ondernemen en herinneringen ophalen. En elkaar (emotioneel) steunen.
Het lijkt mij super leuk om -eenmaal bejaard- met een clubje samen op een knarrenhof of in een zorgflat te wonen