Financiën & huishouden - oneerlijke verdeling?
Hallo allemaal,
Sinds een jaar woon ik samen met mijn huidige partner in mijn eigen koophuis.
Mijn partner woonde hiervoor nog bij zijn ouders.
Van in het begin stelde hij niets te willen bijleggen voor het huis, daar het op mijn naam staat. Ik heb die redenering niet altijd even eerlijk gevonden (gezien hij van plan was om te gaan huren moest hij mij niet hebben leren kennen) maar heb me er voor de minste miserie bij neergelegd.
De overige kosten zijn allemaal 50/50, al liggen die wel een pak hoger sinds hij inwoont: sportzenders, filmzenders, gsm's, supersnel internet,... (allemaal dingen die ik niet gebruik maar wel voor dien mee te betalen).
Ook op vakantie gaan, etentjes,.. wenst hij allemaal 50/50 te doen.
Heel de huisinhoud is van mij maar gaat er iets stuk (zoals het bed nu) moet volgens hem 50/50 betaald worden. zelf eens iets uit eigen zak betalen zit er dus NOOIT in.
Brengt hij voor mij eens iets mee zoals een zak hondenvoer presenteert hij me meteen de rekening.
Hier heb ik het erg moeilijk mee aangezien zijn woonst al volledig gratis is en mijn maandelijkse kosten 1200 hoger liggen dan die van hem.
Dan het huishouden. Ik werk 50-60u/week, hij 38u/week. Alle overige tijd besteed hij aan gamen en televisie kijken. Ik zorg bovenop al mijn werk dus ook voor 90% van het huishouden. Ik ga naar de winkel, kook (ook voor de dagen dat ik er niet ben/ ik eet slechts 2 dagen de week thuis maar betaal mee voor de dagen dat ik er niet ben ook), poets, doe de was, onderhoud de tuin...
Ik wil het woord niet echt gebruiken maar begin soms echt wel te denken dat hij een beetje profiteert. Soms voel ik me heel erg alleen in deze relatie.
Wat denken jullie hiervan?
Doemijdieglazenbol schreef op 16-12-2022 om 13:13:
hij kan van alles zeggen en vinden, maar ik begrijp vooral niet waarom jij dit oké vindt. Op alle gebieden van samenwonen is de balans helemaal zoek. En jij laat het gebeuren.
Zie je dit echt nog 40 jaar voor je zo? Als er kinderen komen, zijn die ook voor jou.
Een heel stevig gesprek met eerlijke verdeling en anders weer terug naar zijn moeder. Zo wil je toch niet leven?
Ja klopt, ik heb het helemaal laten gebeuren en dat maakt het nu natuurlijk ook moeilijker. In het begin vond ik het allemaal nog oké. Ik had in gedachten (natuurlijk niet uitgesproken- dom van mij) dat ik het huis verder zou betalen is en blijft uiteindelijk toch van mij maar dat hij dan ter compensatie iets extra deed: bvb een vakantie betalen, het nieuwe bed betalen, eens een zakje hondenvoer meebrengen zonder me de rekening te presenteren... Echter gebeurd dat allemaal niet en geldt de 50/50 regel alleen als het in zijn voordeel is... heb al enkele keren geprobeerd om er met hem over te spreken maar we verschillen hierin duidelijn van mening en hij doet alsof hij me niet hoort en alles blijft zoals het was. Ga dit vandaag even laten bezinken en vanavond alsnog proberen in gesprek te gaan...
Waarom ga je 'proberen' in gesprek te gaan? Het is jouw huis, jouw leven.
Geef hem de optie je te negeren niet langer. Niks proberen, dóén.
Taartjes schreef op 16-12-2022 om 13:14:
Ik heb vooral heel veel vragen! Waarom laat je dit gebeuren? Waarom kook je voor hem terwijl je enorm veel werkt en maar 2 keer per week thuis eet? Waarom doe jij alles in huis? Waarom betaalt hij niet mee aan de rente en betaal jij wel mee voor dingen van hem? Waarom laat je dit al een jaar gebeuren terwijl je weet dat het enorm oneerlijk verdeeld is? Als hij dit niet wil toegeven, waarom is het dan een leuke partner waarmee je wil samenwonen?! Kom voor jezelf op, laat hem meer betalen en doe minder in huis terwijl hij lekker zit te gamen! Ik hoop dat het je lukt om meer op je strepen te gaan staan en als hij niets wil veranderen je hem laat verhuizen. Er zijn echt wel mannen die hier heel anders in staan, het normaal vinden dat ze net zoveel in huis doen, kunnen koken en gewoon eerlijk meebetalen.
Goede vragen, die me aan het nadenken zetten... Het is er een soort van ingeslopen. Ik woon al 11 jaar alleen, was het gewoon om alles zelf te doen en ben dat blijven doen. Heb hem weleens vervloekt als ik het onkruid stond uit te trekken en hij de zoveelste serie aan het bekijken was maar er dan nooit een ding van gemaakt.
Dat ik het huis alleen moest blijven betalen vond ik ook nooit een ding tot hij me rekeningen begon te presenteren van onze uitstapjes of hondenvoer of,.. (nooit erg hoge bedragen trouwens).
Ook steeds aan mijzelf getwijfeld, of ik niet teveel verwachtte etc...
Maar meer en meer zit het me zo hoog dat ik niets anders doe dan werken, organiseren en betalen en hij gewoon zijn rustige- betaalbare leventje lijdt..
Ysenda schreef op 16-12-2022 om 13:18:
[..]
Het enige wat ik zou kunnen bedenken: het moet wel verdraaid goede sex zijn.
Maar meestal het iets dat er insluipt. Verliefd, beetje laten overdonderen en het patroon nu niet kunnen doorbreken.
Iets met nagels en koppen....
maar dankzij jullie inzichten is het me wel duidelijk dat ik dit patroon MOET doorbreken. Dankjewel!
Er zijn leukere mannen
Echt 😕
To, je klinkt als een vrouw die haar eigen zaakjes prima voor elkaar heeft. 
En ik kan mij best voorstellen dat dit soort dingen erin sluipen.
Ik had voor ik ging samenwonen ook nog niet op mijzelf gewoond. Maar mijn moeder en ik hadden bepaalde taken verdeeld. Zo deed zijn bijvoorbeeld voor ze naar haar werk ging de was in de wasmachine. Zij werkte bijvoorbeeld ook in het weekend en heel vroeg, dus als de was klaar was, ging ik het op en/of haalde het af/borg het op. Koken deden we 50/50. Mijn moeder stofte en ik het stofzuigen/ramenzemen. We waren echt een team op dat gebied.
Maar ik had mij nooit bezig gehouden met de verzekeringen (ja, mijn zorgverzekering en verzekering voor mijn scooter) of gas/water/licht. Of andere praktische taken.
Toen ik ging samenwonen had ik dat prima aan mijn partner over kunnen laten, maar dat wilden we in het begin niet. Later is er wel een soort verdeling gekomen, zoals hij checkte regelmatig de bankrekening (en dan kreeg ik een mondelinge rapportage hiervan 
) en ik hield mij bezig met contracten (dan hoorde hij: we gaan overstappen want... ). Maar er zijn ook momenten geweest waarop gezegd is door de een of de ander; joh, deze verdeling (of niet verdeling) werkt niet. Hoe kunnen we het anders aanpakken. Over zowel geld, maar ook taken. We waren een team.
Dus TO (sorry lang verhaal), dat dingen ooit zo besloten zijn of dat bepaalde zaken erin geslopen zijn, betekent niet dat ze in steen gebeiteld zijn. Ze kunnen veranderd worden. Als je beiden het maar wilt.
Jouw vriend wil niet, want dit is voor hem een fijne en goedkope oplossing.
Een paar financiële suggesties:
- Hij gaat meebetalen aan de rente en een bedrag voor onderhoud.
- De duurdere abonnementen komen voor zijn rekening.
- Hij kookt op zijn eigen dagen + andere verdeling boodschappen.
- Verdelen van taken in het huishouden. Maar laat je dan niet in de leuren leggen door bijvoorbeeld stofzuigen/badkamer/keuken/was voor jouw rekening te nemen, tegen zijn klusjes zoals grasmaaien.
Maar wat ik werkelijk vind TO. Jij zorgt voor hem en dat heb je met veel liefde gedaan (en nog steeds denk ik). Maar hij moet toch ook voor jou (willen) zorgen? Dat als jij thuis komt van het werk niet nog het hele huishouden moet doen? Dat jij niet tekort komt qua geld, omdat jij alle kosten draagt, terwijl hij ook een baan heeft? Op welke manier is hij een goede partner en draagt hij bij aan het team-gevoel?
En TO, je zult best van hem houden en hij waarschijnlijk ook van jou. Maar ik denk dat jullie gewoon te anders in het leven staan.
Balou93 schreef op 16-12-2022 om 13:38:
[..]
Iets met nagels en koppen....
maar dankzij jullie inzichten is het me wel duidelijk dat ik dit patroon MOET doorbreken. Dankjewel!
Dat klinkt vastberaden en veelbelovend, hou dat vast Balou. Ik ben een nieuwsgierig Aagje en zou heel graag willen weten hoe het gesprek afloopt. Succes in ieder geval!
succes en denk vooral aan jezeldf🙏
jezelf
Zusterclivia schreef op 16-12-2022 om 14:15:
To, je klinkt als een vrouw die haar eigen zaakjes prima voor elkaar heeft.
En ik kan mij best voorstellen dat dit soort dingen erin sluipen.
Ik had voor ik ging samenwonen ook nog niet op mijzelf gewoond. Maar mijn moeder en ik hadden bepaalde taken verdeeld. Zo deed zijn bijvoorbeeld voor ze naar haar werk ging de was in de wasmachine. Zij werkte bijvoorbeeld ook in het weekend en heel vroeg, dus als de was klaar was, ging ik het op en/of haalde het af/borg het op. Koken deden we 50/50. Mijn moeder stofte en ik het stofzuigen/ramenzemen. We waren echt een team op dat gebied.
Maar ik had mij nooit bezig gehouden met de verzekeringen (ja, mijn zorgverzekering en verzekering voor mijn scooter) of gas/water/licht. Of andere praktische taken.
Toen ik ging samenwonen had ik dat prima aan mijn partner over kunnen laten, maar dat wilden we in het begin niet. Later is er wel een soort verdeling gekomen, zoals hij checkte regelmatig de bankrekening (en dan kreeg ik een mondelinge rapportage hiervan
Dus TO (sorry lang verhaal), dat dingen ooit zo besloten zijn of dat bepaalde zaken erin geslopen zijn, betekent niet dat ze in steen gebeiteld zijn. Ze kunnen veranderd worden. Als je beiden het maar wilt.
Jouw vriend wil niet, want dit is voor hem een fijne en goedkope oplossing.
Een paar financiële suggesties:
- Hij gaat meebetalen aan de rente en een bedrag voor onderhoud.
- De duurdere abonnementen komen voor zijn rekening.
- Hij kookt op zijn eigen dagen + andere verdeling boodschappen.
- Verdelen van taken in het huishouden. Maar laat je dan niet in de leuren leggen door bijvoorbeeld stofzuigen/badkamer/keuken/was voor jouw rekening te nemen, tegen zijn klusjes zoals grasmaaien.
Maar wat ik werkelijk vind TO. Jij zorgt voor hem en dat heb je met veel liefde gedaan (en nog steeds denk ik). Maar hij moet toch ook voor jou (willen) zorgen? Dat als jij thuis komt van het werk niet nog het hele huishouden moet doen? Dat jij niet tekort komt qua geld, omdat jij alle kosten draagt, terwijl hij ook een baan heeft? Op welke manier is hij een goede partner en draagt hij bij aan het team-gevoel?
En TO, je zult best van hem houden en hij waarschijnlijk ook van jou. Maar ik denk dat jullie gewoon te anders in het leven staan.
Dat laatste zinnetje "gewoon te anders in het leven staan" heb ik hem onlangs ook gezegd. Dat merk ik ook aan andere dingen: ik wil zoveel mogelijk werken- verdienen en sparen nu ik nog jong ben. Hij wil ab-so-luut niet meer dan 38u/ week werken. Natuurlijk wel makkelijk gezegd als je niet veel hoeft te betalen...
Moxxie schreef op 16-12-2022 om 14:34:
[..]
Dat klinkt vastberaden en veelbelovend, hou dat vast Balou. Ik ben een nieuwsgierig Aagje en zou heel graag willen weten hoe het gesprek afloopt. Succes in ieder geval!
Ik laat het jullie zeker weten. Ikzelf ben ook benieuwd. Ook een beetje bang voor zijn reactie maar jullie hebben me enorm veel zelfvertrouwen gegeven, iets waar k me straks aan kan vasthouden!
Biebel schreef op 16-12-2022 om 12:16:
Je bent van Vlaanderen, aan je taalgebruik te lezen?
Biebel, het is off-topic maar wáár lezen jullie dat dan? Dat vraag ik me telkens af als ik een Nederlandse schrijfster deze zin zie posten. Daar ben ik echt naar benieuwd (en ik start geen parallelle discussie hoor).
Balou, van het ogenblik dat jij aan die profiteur gaat vragen om bij te leggen, dan is de liefde uit en zoekt die een ander lief waar hij op kan parasiteren. Je moet maar durven, wat hij allemaal zegt, zoals dat van die brandverzekering. Die gaat nog oogskes trekken als hij alleen woont. Of het is zo'n uitgekookt exemplaar dat hij goed weet waar hij mee bezig is.
Succes met hem buiten te gooien!
Fijn om te horen Balou, je hoeft het nooit te accepteren dat iemand je zo voor lief neemt. Niet na een jaar, maar ook niet na 30 jaar.
Waarom accepteer je dit al zo lang? Ik zou allang al zijn afgeknapt. Het siert iemand als hij uit zich zelf de overige kosten zou voorzien. Maar alles 50/50 wanneer het hen uitkomt is echt lelijk hoor en je bonnetjes presenteren van hondenvoer? Wauw en dan slaap je dus nog steeds met deze misselijke vent, wat een toestand zeg.
Zijn alle mannen op? Klinkt heel wanhopig dat je dit allemaal toe laat en hem allang al niet de deur had gewezen. Wat een hoffelijkheid zeg, delen jullie ook de rekening wanneer jullie uit eten gaan, deze man heeft geen trots of enige toegevoegde waarde.. wat moet je hiermee?
Ken je eigen waarde dan had jezelf wel wat beters gegund
Je bent gaan SAMENwonen. Of heb je een zwerver onderdak verleent?