Familieperikelen
Ik loop vast in een situatie in mijn ouderlijk gezin. Zo’n 10 jaar geleden kregen mijn broers en ik (en onze partners) van mijn ouders te horen dat we nog een oudere zus hebben, uit een eerdere relatie van mijn vader. Het moest geheim gehouden worden voor mensen buiten ons gezin, werd ons verteld.In de afgelopen jaren is er wat contact geweest tussen mijn vader en halfzus, maar dit is misgelopen en beiden willen elkaar niet meer zien. Zelf heb ik sinds een paar jaar juist intensiever contact met mijn halfzus en hebben ook onze mannen en kinderen elkaar ontmoet. Mijn broers hebben nooit contact gezocht met onze halfzus en zij ook niet met hen. Aangezien ik de enige ben in mijn ouderlijk gezin die nu contact heeft met halfzus vind ik het erg moeilijk dat haar bestaan niet bekend is bij de families van mijn ouders. Het voelt alsof ik iets stiekems doe en het geheim moet houden omdat mijn ouders dit zo bepaald hebben. Het wringt, omdat mij dit is opgelegd en ik zelf dit geheim helemaal niet wil hebben. Ik heb dit meerdere malen aangegeven bij mijn ouders, dat ik er last en verdriet van heb, maar zij tonen geen begrip voor mijn situatie. Ik vind dat mijn ouders mij met hun probleem hebben opgezadeld en er voor kiezen hun kop in het zand te steken. Als er niet over gesproken wordt, dan is het er niet. Dat idee. Ik vind het niet fair naar mij en naar mijn halfzus toe dat haar bestaan en onze band zo genegeerd worden voor de buitenwereld. Dit alles heeft er toe geleid dat ik nu op het punt sta om het contact met mijn ouders op een zeer laag pitje zetten, omdat ik me zo onbegrepen en alleen voel staan in het ouderlijk gezin. Iemand inzichten of tips?
MMcGonagall schreef op 21-09-2021 om 16:32:
[..]
Ik vind de rechten van je halfzus zwaarder wegen. Het lijkt me dat ze genoeg narigheid heeft meegemaakt in haar leven en dat ze nu erkend wordt als (jouw) familie is zoveel waard. Jammer voor je pa, maar dat is zijn probleem. Je doet niets verkeerd.
Als ze daardoor gezeik krijgen in hun familie is dat zeker verkeerd. De halfzus wordt niet gezien als familie en dat is de keuze van TOs ouders. Waarom zou ze de relatie met haar ouders op 't spel zetten hiervoor? De relatie met de halfzus kan naast de relatie met haar ouders bestaan. Je hoeft dat niet te mixen.
redbulletje schreef op 21-09-2021 om 16:35:
[..]
Als ze daardoor gezeik krijgen in hun familie is dat zeker verkeerd. De halfzus wordt niet gezien als familie en dat is de keuze van TOs ouders. Waarom zou ze de relatie met haar ouders op 't spel zetten hiervoor? De relatie met de halfzus kan naast de relatie met haar ouders bestaan. Je hoeft dat niet te mixen.
Als de relatie met haar ouders op het spel wordt gezet, dan zijn het de ouders die dat doen, niet to. En daarin zou to wat mij betreft ook naar haar ouders toe duidelijk mogen zijn.
Ik ben van mening dat je als ouder je kind niet met zoiets mag opzadelen, notabene ook nog ten koste van een andere eigen dochter.
@RavlvaR, dat is exact wat ik bedoel. Ik heb dit ook naar mijn ouders uitgesproken.
Waarom ging het in 2e instantie niet goed tussen jouw vader en halfzus? Waar liep dat op stuk?
ik verwacht echt niet dat we een grote gezellige familie met elkaar zullen worden. Ieder kiest zelf of ze wel/geen contact met halfzus willen, dat is helemaal prima. Dat dat voor mij betekent dat ik verjaardagen dan opgesplitst moet vieren omdat men elkaar niet tegen het lijf wil lopen, ook goed. Maar ik mis empathie van mijn ouders richting mij en heb het idee dat ze tegenover mij niet eerlijk zijn over waarom ze het geheim willen houden. Nu gooien ze het op “het heeft geen meerwaarde”. Best verdrietig, dat zelfs mijn geluk geen meerwaarde is voor hen.
Er lijkt echter meer angst en schaamte te spelen tegenover de familie, maar dat spreken ze niet tegen mij uit (maar wel via via).
Courage schreef op 21-09-2021 om 16:47:
Waarom ging het in 2e instantie niet goed tussen jouw vader en halfzus? Waar liep dat op stuk?
Ze hebben pas 10 jaar geleden contact gekregen. Mijn vader heeft het moeilijk gevonden dat dat contact zo langzaam verliep (steeds lange tussenpozen tussen mailtjes van haar kant). Hij wilde dit versnellen en heeft dit geprobeerd af te dwingen door haar te benaderen op manieren die zij hem niet als optie heeft gegeven. Hij had alleen een e-mailadres van haar gehad, maar hij heeft haar benaderd door post te sturen naar haar huisadres en haar telefonisch geprobeerd tot contact te ‘dwingen’. Dat is misgelopen.
Openheid heeft wel meerwaarde, het is een vorm van erkenning waarmee je aan halfzus laat blijken dat ze er mag zijn.
Maar goed, jij snapt dat, je ouders niet.
Je hoeft er toch geen onthulling of zoiets van te maken? Praat gewoon over haar zoals je over andere bekenden doet, nodig haar uit voor je verjaardag als je dat wilt. Als er dan vragen komen in de trant van ‘hoe ken je X eigenlijk?’ kun je eerlijk antwoorden. Je hoeft niet te liegen voor een ander vind ik, maar je hoeft het ook niet ongevraagd breed uit te meten.
Duiveninhetnieuws schreef op 21-09-2021 om 16:54:
Je hoeft er toch geen onthulling of zoiets van te maken? Praat gewoon over haar zoals je over andere bekenden doet, nodig haar uit voor je verjaardag als je dat wilt. Als er dan vragen komen in de trant van ‘hoe ken je X eigenlijk?’ kun je eerlijk antwoorden. Je hoeft niet te liegen voor een ander vind ik, maar je hoeft het ook niet ongevraagd breed uit te meten.
Dit denk ik inderdaad ook, je kan daarbij (als iemand uit jouw kring er naar vraagt bijvoorbeeld) ook aangeven dat het je halfzus is en dat het nogal ingewikkeld ligt. De verdere details mogen best binnen de familie blijven maar ik zou inderdaad het geheim niet perse in stand houden, jammer voor je ouders maar uit respect naar zus.
Duiveninhetnieuws schreef op 21-09-2021 om 16:54:
Je hoeft er toch geen onthulling of zoiets van te maken? Praat gewoon over haar zoals je over andere bekenden doet, nodig haar uit voor je verjaardag als je dat wilt. Als er dan vragen komen in de trant van ‘hoe ken je X eigenlijk?’ kun je eerlijk antwoorden. Je hoeft niet te liegen voor een ander vind ik, maar je hoeft het ook niet ongevraagd breed uit te meten.
Mijn bedoeling is ook niet om het breed uit te meten. Ik ga inderdaad niet liegen op vragen die ik krijg. Het is echter wel lastig als je daarmee weet dat je ouders je er op aan gaan kijken.
Ik zou graag willen dat ze mij niet in die positie zetten. Ik vind dat dat hun verantwoordelijkheid is richting mijn halfzus en richting mij. Ik kan mijn ouders niet veranderen, dat hoeft ook niet. Ik wil hen wel duidelijk maken wat hun keuzes met mij doen, en daarmee ook met de band die ik met mijn ouders heb.
Ik zou het er dus maar niet over hebben met je ouders. Je ontwijkt het onderwerp, gewoon omdat jij niet wil dat ze zich rot voelen.
Het is gewoon geen halszaak.
Pachelbel schreef op 21-09-2021 om 17:09:
[..]
Mijn bedoeling is ook niet om het breed uit te meten. Ik ga inderdaad niet liegen op vragen die ik krijg. Het is echter wel lastig als je daarmee weet dat je ouders je er op aan gaan kijken.
Ik zou graag willen dat ze mij niet in die positie zetten. Ik vind dat dat hun verantwoordelijkheid is richting mijn halfzus en richting mij. Ik kan mijn ouders niet veranderen, dat hoeft ook niet. Ik wil hen wel duidelijk maken wat hun keuzes met mij doen, en daarmee ook met de band die ik met mijn ouders heb.
Dat heb je geprobeerd en dat heeft niet geholpen. Dan kun je je of conformeren aan hun wensen, waar je je niet senang bij voelt, of je eigen plan trekken met de mogelijke gevolgen van dien.
Ik zou er met je ouders niet meer over praten. Het heeft geen zin. En zelf je eigen keuzes maken met wie en hoe je dit bespreekbaar wilt maken. Je maakt hierin je eigen keuzes en jouw ouders hebben hierin niks te zeggen.
Dat het de relatie met jouw ouders kan schaden weet je, dat is dus een afweging die je zelf maakt. Begrip en empathie van jouw ouders zou ik niet meer op hopen, dat is echt winkelen in de verkeerde winkel.
Ik ga het gesprek met mijn ouders hierover niet meer aan. Ik heb voor over een paar weken een gesprek met een psycholoog staan, die me hopelijk kan helpen bij hoe ik het beste kan omgaan met deze situatie.
Pachelbel schreef op 21-09-2021 om 16:51:
[..]
Ze hebben pas 10 jaar geleden contact gekregen. Mijn vader heeft het moeilijk gevonden dat dat contact zo langzaam verliep (steeds lange tussenpozen tussen mailtjes van haar kant). Hij wilde dit versnellen en heeft dit geprobeerd af te dwingen door haar te benaderen op manieren die zij hem niet als optie heeft gegeven. Hij had alleen een e-mailadres van haar gehad, maar hij heeft haar benaderd door post te sturen naar haar huisadres en haar telefonisch geprobeerd tot contact te ‘dwingen’. Dat is misgelopen.
Als buitenstaander zie/lees ik dit:
Je vader voelde zich afgewezen. En dit gevoel is er na 10 jaar blijkbaar nog steeds.
Hij wilde het contact op zijn manier en zijn tempo en overschreed daarmee de grenzen van zijn dochter.
Nu overschreid hij jouw normen en waarden door van jou te verwachten het familie geheim te bewaren. En mee te gaan in zijn pijn van de afwijzing.
Hij gaat voorbij aan de wensen van zijn dochters. Mijn inziens is dat een gesprek waard, om dieper in te gaan op zijn pijn én de pijn die jij ervaart door zijn gedrag.