Cadeau weigeren/terug geven.
De titel zegt het al eigenlijk. Een cadeau weigeren of terug geven, is dit asociaal of juist eerlijk?
Ik ben vooral benieuwd wat jullie ervaringen hier mee zijn, hoe hebben jullie het aangepakt wanneer je een ongewenst cadeau kreeh? Houden, of weigeren?
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, is een dag die ik liever snel voorbij zie gaan. Nare herinneringen, veel verdriet, door nare jeugd.
Schoonmoeder vorig jaar: tig gevraagd welk cadeau ik wil. Tig keer vriendelijk gezegd dat ik het wederom niet vier, dat ik het lieve vraag vind, maar dat ik geen cadeautje hoef. Iedere keer weer reactie terug. Dat haar budget 30 euro is, of ik t 's ochtends of 's middags vier etc. Iedere keer zelfde bericht terug van mij. Al weet ze dit al 14 jaar en ook de reden waarom.
Op mijn verjaardag : zij stond huilend aan de deur. Zij heeft ieder jaar last van mij, omdat ze niet welkom is. Dus kwam ze toch. Met 200 euro (ja, 200!!) in een envelop. Misschien trok dat me over de streep. Dacht ze.
Nee. Niet dus. Ook niet aangenomen.
Hen74 schreef op 19-07-2021 om 20:31:
[..]
Vind ik niet helemaal het geval. Want ik zie hier toch verschillende meningen. Waaruit dus blijkt dat het juist geen ongeschreven regel is.
Het ligt vooral aan de situatie, verjaardagscadeau of relatiegeschenken weiger je niet (tenzij het een huisdier is uiteraard).
Maar op het moment dat de ontvanger duidelijk is geweest naar de gever en de gever toch besluit over een grens te gaan en daarmee een ongevraagde verplichting oplegt, vind ik eigenlijk dat het vanuit de gever juist onbeschoft is gezien de positie waarin je de ontvanger zet. En dit is puur vanuit mijn situatie, en nu we weer een aantal weken verder zijn ben ik juist enorm opgelucht dat ik het geweigerd heb. Dan zou het juist wel een ongeschreven regel mogen zijn dat je een cadeau prima mag weigeren, vind ik. Jezelf rotvoelen zodat een ander een goed gevoel heeft vind ik eigenlijk de omgekeerde wereld, puur omdat men vindt dat cadeaus ten alle tijden aangenomen zouden moeten worden
sammie500 schreef op 08-09-2021 om 14:57:
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, is een dag die ik liever snel voorbij zie gaan. Nare herinneringen, veel verdriet, door nare jeugd.
Schoonmoeder vorig jaar: tig gevraagd welk cadeau ik wil. Tig keer vriendelijk gezegd dat ik het wederom niet vier, dat ik het lieve vraag vind, maar dat ik geen cadeautje hoef. Iedere keer weer reactie terug. Dat haar budget 30 euro is, of ik t 's ochtends of 's middags vier etc. Iedere keer zelfde bericht terug van mij. Al weet ze dit al 14 jaar en ook de reden waarom.
Op mijn verjaardag : zij stond huilend aan de deur. Zij heeft ieder jaar last van mij, omdat ze niet welkom is. Dus kwam ze toch. Met 200 euro (ja, 200!!) in een envelop. Misschien trok dat me over de streep. Dacht ze.
Nee. Niet dus. Ook niet aangenomen.
Nou dat is wel erg triest, voor beide partijen. Is je schoonmoeder verder wel een leuk mens? Dan zou je nog kunnen overwegen om op een andere tijd in het jaar iets met haar te gaan doen, koffie met een taartje ofzo, om het leven in zijn algemeenheid te vieren.
sammie500 schreef op 08-09-2021 om 14:57:
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, is een dag die ik liever snel voorbij zie gaan. Nare herinneringen, veel verdriet, door nare jeugd.
Schoonmoeder vorig jaar: tig gevraagd welk cadeau ik wil. Tig keer vriendelijk gezegd dat ik het wederom niet vier, dat ik het lieve vraag vind, maar dat ik geen cadeautje hoef. Iedere keer weer reactie terug. Dat haar budget 30 euro is, of ik t 's ochtends of 's middags vier etc. Iedere keer zelfde bericht terug van mij. Al weet ze dit al 14 jaar en ook de reden waarom.
Op mijn verjaardag : zij stond huilend aan de deur. Zij heeft ieder jaar last van mij, omdat ze niet welkom is. Dus kwam ze toch. Met 200 euro (ja, 200!!) in een envelop. Misschien trok dat me over de streep. Dacht ze.
Nee. Niet dus. Ook niet aangenomen.
Oh jeetje! Het is vast lief bedoeld maar ik kan me voorstellen dat dit jou ook geen prettig gevoel geeft. Goed dat je het niet aangenomen hebt, als je dit al 14 jaar aangeeft zou het geen nieuws meer moeten zijn lijkt me.
Ook sneu voor je schoonmoeder natujrlijk, als ze zo graag wat wil geven. Misschien kan je voorstellen dat ze je een keer mee uit eten neemt als ze dat leuk vindt? Dan heeft ze toch wat gegeven op een andere manier
sammie500 schreef op 08-09-2021 om 14:57:
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, is een dag die ik liever snel voorbij zie gaan. Nare herinneringen, veel verdriet, door nare jeugd.
Schoonmoeder vorig jaar: tig gevraagd welk cadeau ik wil. Tig keer vriendelijk gezegd dat ik het wederom niet vier, dat ik het lieve vraag vind, maar dat ik geen cadeautje hoef. Iedere keer weer reactie terug. Dat haar budget 30 euro is, of ik t 's ochtends of 's middags vier etc. Iedere keer zelfde bericht terug van mij. Al weet ze dit al 14 jaar en ook de reden waarom.
Op mijn verjaardag : zij stond huilend aan de deur. Zij heeft ieder jaar last van mij, omdat ze niet welkom is. Dus kwam ze toch. Met 200 euro (ja, 200!!) in een envelop. Misschien trok dat me over de streep. Dacht ze.
Nee. Niet dus. Ook niet aangenomen.
Oh wat vreselijk. Mijn schoonmoeder had er ook een handje van. Ik vier mijn verjaardag niet omdat ik er gewoon geen zin in had. En elk jaar wéér dat gesprek. Maar waarom vier je het niet? Gewoon geen zin. En als je moeder nu langskomt? Die komt niet zomaar langs ivm de afstand. Maar misschien wil zij het wel vieren? Dat drinkt ze maar een drankje in haar eigen huis.
Heel irritant. Nog erger dat zij haar zoon verplichtte om wel zijn verjaardag te vieren (terwijl hij daar ook geen trek in had). Mooi stukje manipulatie omdat ze niet zo vaak in Nederland was en het zo belangrijk vond om het samen te vieren. Vre-se-lijk.
En wat vinden jullie van het volgende: mijn kinderen (volwassenen, eigen- en aangetrouwd) vieren hun verjaardag niet maar krijgen toch een cadeautje van ons.
Vinden we leuk.
Is dat ook "opdringerig¨ ?
Herfstappeltaart schreef op 08-09-2021 om 15:26:
En wat vinden jullie van het volgende: mijn kinderen (volwassenen, eigen- en aangetrouwd) vieren hun verjaardag niet maar krijgen toch een cadeautje van ons.
Vinden we leuk.
Is dat ook "opdringerig¨ ?
Weet ik niet.
Mijn moeder wil ook altijd wat geven. En op zich is dat niet erg, maar dan wel iets dat ik echt leuk vind. Iets geven puur om het geven, doet ze ook wel eens, maar dat heb ik er bijna uitgeslagen, want dat zijn eigenlijk nooit echt leuke dingen.
Zusterclivia schreef op 08-09-2021 om 15:28:
[..]
Weet ik niet.
Mijn moeder wil ook altijd wat geven. En op zich is dat niet erg, maar dan wel iets dat ik echt leuk vind. Iets geven puur om het geven, doet ze ook wel eens, maar dat heb ik er bijna uitgeslagen, want dat zijn eigenlijk nooit echt leuke dingen.
Wij geven nooit iets op de gok. Vraag altijd wat ze graag willen.
Auditor schreef op 23-08-2021 om 21:59:
Een tijdje terug kreeg ik een kado terug van mijn beste vriend. Ik had hem een keukenmes gegeven voor zijn verjaardag van een serie waar ik zelf ook messen van heb.
Een hele tijd later hadden we een afspraak bij mij thuis en hij had het kistje bij zich met dat mes erin. Hij had het diverse malen gebruikt maar kon er niet aan wennen. Uiteindelijk had hij zijn eigen mes weer gepakt en dat ging prima. Dus het kado was het niet voor hem.
Hij zei dat hij het ook gewoon in de kast had kunnen laten liggen en dan had ik er nooit iets van gemerkt, maar hij vond het eerlijker en correcter om het mij terug te geven, mede omdat ik zelf meerdere messen van die serie had (en nog niet dat mes).
Ik vond het heel correct van hem. Het mes heb ik zelf in gebruik genomen. En ik verzin nog wel een ander kado voor hem.
dat is een voorbeeld van zorgvuldig teruggeven. Goed gedaan van je vriend!
Wilgenkatje- schreef op 08-09-2021 om 15:32:
[..]
dat is een voorbeeld van zorgvuldig teruggeven. Goed gedaan van je vriend!
Vind ik ook. Erg eerlijk en op een goede manier.
Ik krijg van mijn neefje altijd een zelfgemaakte tekening voor mijn verjaardag. Nu is neefje geen tekentalent en de kunstwerken zien er ook niet uit of er veel energie in is gestoken. Neefje is inmiddels 9 dus je zou daar iets over kunnen zeggen, maar ik neem het altijd maar aan met een glimlach en ‘wat mooi, dankjewel’. Ik ben benieuwd hoe lang dat nog doorgaat.
Caramelzeezoutchocola schreef op 08-09-2021 om 14:33:
[..]
Dat is ook een leuk idee, ipv een cadeau een dagje weg/etentje als cadeau👍
Wel echt doen dan he, agenda trekken en afspreken. Het nadeel van 'tegoedbonnen' is dat ze meestal in het vergeetboek raken.
Herfstappeltaart schreef op 08-09-2021 om 15:26:
En wat vinden jullie van het volgende: mijn kinderen (volwassenen, eigen- en aangetrouwd) vieren hun verjaardag niet maar krijgen toch een cadeautje van ons.
Vinden we leuk.
Is dat ook "opdringerig¨ ?
Als de kinderen er blij mee zijn is het gewoon leuk.
Ik geef ze ook altijd een cadeautje met of zonder feestje.
Tuinfluiter schreef op 08-09-2021 om 15:41:
[..]
Als de kinderen er blij mee zijn is het gewoon leuk.
Ik geef ze ook altijd een cadeautje met of zonder feestje.
Gelukkig. Ik begon al te twijfelen. Het laatste wat we willen is opdringerig zijn.
Herfstappeltaart schreef op 08-09-2021 om 15:42:
[..]
Gelukkig. Ik begon al te twijfelen. Het laatste wat we willen is opdringerig zijn.
Ik vraag altijd of ze wensen hebben en als de familie verhoudingen goed zijn is het toch leuk om iets te geven. Mijn kinderen zijn jongvolwassenen en hebben nog niet alles en zijn dus blij met bv. mooie wijnglazen.