BabaYaga's verhuisde hut op pootjes
Gelukkig heeft de hut van BabaYaga pootjes, zodat ze eenvoudig te verplaatsten was naar dit nieuwe forum.
Voor de nieuwkomers: Ben je gedumpt door je man (of vrouw) met een midlife en een zoolmeet? Of ben je zelf vertrokken?
Wees welkom voor steun en goede (en ongetwijfeld ook minder goede) raad. Hier gaan we verder met ons leven.
Heb je eigenlijk zicht op andere woonruimte?
En wie was het nog meer die ook dringend woonruimte nodig had? Sorry dat ik je naam niet meer weet...😬
Diyer schreef op 12-08-2021 om 08:55:
Heb je eigenlijk zicht op andere woonruimte?
Nee, kopen kan pas als dit huis verkocht is. Huren is zeldzaam in de regio, ja tegen erg hoge huurprijzen.
Gisteren een best goed gesprek gehad dacht ik... en hij zou vandaag het huiswerk opsturen. Guess what, niet gedaan. Dus morgen* maar een ultimatum stellen. Zit echt niet te wachten op een vechtscheiding maar dit schiet gewoon niet op.
*Morgen omdat hij nu weg is
Wat zet je in Noopes in het ultimatum? Het is echt jammer dat hij het er zo op aan laat komen. 
Een datum. Op die datum wordt mijn naam aangepast. Voor die datum moet een afspraak bij de mediator zijn geweest en dat kan pas als hij zijn huiswerk deel inlevert. Dus huiswerk maken, inleveren en meteen datum plannen. Ook moet het op die datum aan belangrijke mensen verteld zijn zoals ouders en kind, zodat ze het niet via een ander horen.
Beetje anders gegaan. Waaronder snuffelen in mijn telefoon en verdenkingen uitspreken.
En hij maakt zijn huiswerk niet omdat hij niet wil scheiden. Hij wil niet.
Wat ik nu wil is hem duidelijk maken dat het hoe dan ook gaat gebeuren en dat hij de keus maakt tussen goedkoop-mediator en duur+gedoe-advocaat. Hij ziet dat niet in.
Hallo allemaal. Ben nieuw hier (althans, jaren meegelezen op het forum zonder account) en ik wilde even mijn verhaal kwijt als dat mag, misschien gelijkgestemden vinden. Mijn relatie van 15 jaar is een paar dagen geleden geëindigd. Het liep al even niet lekker (geen ruzie ofzo, maar meer leven als broer en zus dan partners) maar het kwam toch heel onverwachts. De grond onder mijn voeten weggeslagen, de droomtoekomst die ik toch nog voor ogen had weg. Maar als ik eerlijk ben, zat het ook bij mij al tijden te knagen, wil ik dit nog wel, ben ik gelukkig. En eerlijk....nee dat was ik niet. En dat doet ook pijn. Ik zie als een berg op tegen het moment dat hij het huis uit zal gaan. We slapen wel apart nu al. Gelukkig is er geen ruzie, we geven nog steeds heel veel om elkaar en zijn vastbesloten goede vrienden te blijven. Maar het idee van mijn liefste maatje grotendeels moeten missen en niet iedere dag meer te zien of spreken....ik vind het afschuwelijk. Heb ook (door trauma's uit het verleden) een enorme verlatingsangst en ik weet niet hoe ik de dagen alleen door moet gaan komen. Maar het zal wel moeten. Sorry voor het zomaar binnenvallen van jullie hut, ik hoop dat er nog een plaatsje voor mij is...
Noopes schreef op 16-08-2021 om 06:58:
Beetje anders gegaan. Waaronder snuffelen in mijn telefoon en verdenkingen uitspreken.
En hij maakt zijn huiswerk niet omdat hij niet wil scheiden. Hij wil niet.
Wat ik nu wil is hem duidelijk maken dat het hoe dan ook gaat gebeuren en dat hij de keus maakt tussen goedkoop-mediator en duur+gedoe-advocaat. Hij ziet dat niet in.
Je hoeft het hem niet duidelijk te maken. Hij hoeft ook niets te willen. Voor trouwen moeten er twee instemmen, voor scheiden kan één partij het besluit nemen. Uiteraard gaat het sneller als je samenwerkt, maar dat lijkt hij nu ook niet te doen. Ik zou zijn vertragingsacties aan de mediator melden en aan die tafel bespreken. Die hebben vaker met dit bijltje gehakt.
Winterbloem schreef op 16-08-2021 om 07:27:
Hallo allemaal. Ben nieuw hier (althans, jaren meegelezen op het forum zonder account) en ik wilde even mijn verhaal kwijt als dat mag, misschien gelijkgestemden vinden. Mijn relatie van 15 jaar is een paar dagen geleden geëindigd. Het liep al even niet lekker (geen ruzie ofzo, maar meer leven als broer en zus dan partners) maar het kwam toch heel onverwachts. De grond onder mijn voeten weggeslagen, de droomtoekomst die ik toch nog voor ogen had weg. Maar als ik eerlijk ben, zat het ook bij mij al tijden te knagen, wil ik dit nog wel, ben ik gelukkig. En eerlijk....nee dat was ik niet. En dat doet ook pijn. Ik zie als een berg op tegen het moment dat hij het huis uit zal gaan. We slapen wel apart nu al. Gelukkig is er geen ruzie, we geven nog steeds heel veel om elkaar en zijn vastbesloten goede vrienden te blijven. Maar het idee van mijn liefste maatje grotendeels moeten missen en niet iedere dag meer te zien of spreken....ik vind het afschuwelijk. Heb ook (door trauma's uit het verleden) een enorme verlatingsangst en ik weet niet hoe ik de dagen alleen door moet gaan komen. Maar het zal wel moeten. Sorry voor het zomaar binnenvallen van jullie hut, ik hoop dat er nog een plaatsje voor mij is...
Hoi Winterbloem, kom maar in de hut. Bij jou is het nog heel vers en hier zijn mensen die door hetzelfde zijn gegaan. We hebben het allemaal gered en dat lukt jou ook. Je hoeft nog niet te weten hoe je de komende dagen doorkomt, of aan je gedroomde toekomst te denken, je hoeft je hoofd niet te hard te laten malen. Blijf in het heden met je aandacht en zorg goed voor jezelf: een wandeling (leen eventueel de buurhond), een mok kamillethee, een ademhalingsoefening. Laat de app van VGZ mindfulness (gratis) tegen je aanpraten. Of ons 
ToetieToover schreef op 16-08-2021 om 07:43:
[..]
Hoi Winterbloem, kom maar in de hut. Bij jou is het nog heel vers en hier zijn mensen die door hetzelfde zijn gegaan. We hebben het allemaal gered en dat lukt jou ook. Je hoeft nog niet te weten hoe je de komende dagen doorkomt, of aan je gedroomde toekomst te denken, je hoeft je hoofd niet te hard te laten malen. Blijf in het heden met je aandacht en zorg goed voor jezelf: een wandeling (leen eventueel de buurhond), een mok kamillethee, een ademhalingsoefening. Laat de app van VGZ mindfulness (gratis) tegen je aanpraten. Of ons
Dankjewel voor je lieve woorden Toetie, dat doet me goed. Ga vanmiddag even naar een vriendin, en probeer vooral afleiding te zoeken. Deze week ook weer maar gaan werken, dat is er de afgelopen dagen niet van gekomen helaas.
Welkom Winterbloem. Uit elkaar gaan is super verdrietig. En ook jij gaat je redden, alleen zie je het misschien nu nog even niet. Verlatingsangst lijkt me super naar. Tegelijk is het "maar" een gevoel. Het komt en het gaat. Als je op de één of andere manier kan leren om het uit te zitten dan scheelt dat al veel. We zijn als mensen geprogrammeerd om te handelen op gevoelens, maar dat hoeft helemaal niet altijd.
Dat vond ik zelf erg moeilijk: niet acteren op mijn boosheid en verdriet en het gewoon uitzitten. Als ik rustig was dan wist ik het wel, maar ja.... dan is alles makkelijk.
Sterkte
ToetieToover schreef op 16-08-2021 om 07:37:
[..]
Je hoeft het hem niet duidelijk te maken. Hij hoeft ook niets te willen. Voor trouwen moeten er twee instemmen, voor scheiden kan één partij het besluit nemen. Uiteraard gaat het sneller als je samenwerkt, maar dat lijkt hij nu ook niet te doen. Ik zou zijn vertragingsacties aan de mediator melden en aan die tafel bespreken. Die hebben vaker met dit bijltje gehakt.
Dat dus.
Welkom in de Hut Winterbloem. Hier is altijd plek en herkenning! Die eerste dagen en de paniek die daarbij hoort, hóe moet dit dan alleen, ik weet nog heel goed hoe dat voelde. De tips van Toetie zijn hele goede, blijf goed voor jezelf zorgen, zoek afleiding, gebruik de VGZ-app of zoek op YouTube naar begeleide ontspanningsoefeningen. Neem een paracetamol voor het slapen gaan, dat dempt wat, want malen in plaats van in slaap vallen hoorde er bij mij ook heel erg bij. Lief zijn voor jezelf en ook naar je ex (het woord zal ook wennen op den duur) duidelijk zijn in wat je van hem nodig hebt.
Het is dus al duidelijk dat hij weggaat en jij blijft?
we zijn er hier voor je!!
Noopes, ook voor jou. Blijf heel duidelijk (maar dat doe je volgens mij ook): die scheiding komt er, met of zonder medewerking, met of zonder mediator.
Wat doet de mediator zelf eigenlijk om je ex toch in beweging te krijgen? Want die zal dit inderdaad vaker meemaken. Die van ons wachtte daarin niet te veel af. Die zaken nog niet ingevuld? Nou, dan gaan we vandaag verder met het bespreken van het ouderschapsplan/ leg ik jullie vandaag uit wat financieel de verschillen zijn tussen co-ouderschap en andere zorgregeling/ iets waardoor we dan toch weer een stapje verder kwamen.
Het is een rotproces als je in je eentje zo hard moet trekken, ik weet het! Wanneer is je deadline voor het vertellen aan de omgeving? Voeg je daar de deadline ‘dure advocaat’ nog aan toe?
Nog maar een dikke voor jou!!
HexOpBezemsteel schreef op 16-08-2021 om 08:46:
Welkom Winterbloem. Uit elkaar gaan is super verdrietig. En ook jij gaat je redden, alleen zie je het misschien nu nog even niet. Verlatingsangst lijkt me super naar. Tegelijk is het "maar" een gevoel. Het komt en het gaat. Als je op de één of andere manier kan leren om het uit te zitten dan scheelt dat al veel. We zijn als mensen geprogrammeerd om te handelen op gevoelens, maar dat hoeft helemaal niet altijd.
Dat vond ik zelf erg moeilijk: niet acteren op mijn boosheid en verdriet en het gewoon uitzitten. Als ik rustig was dan wist ik het wel, maar ja.... dan is alles makkelijk.
Sterkte
Dankjewel Hex. Het is ook iets waarvoor ik in therapie zit, alleen met de vakantieperiode duurt het nog even voor ik daar weer terecht kan. Erg herkenbaar dat niet acteren. Boosheid is er niet echt, ik was alleen nog in de twijfelfase en hij was al wat verder daarin. We delen ons verdriet, maar dat is ook lastig. Je wil er zijn voor de ander maar moet ook je eigen verdriet zien te verwerken.
CaroMamaVan schreef op 16-08-2021 om 08:54:
Welkom in de Hut Winterbloem. Hier is altijd plek en herkenning! Die eerste dagen en de paniek die daarbij hoort, hóe moet dit dan alleen, ik weet nog heel goed hoe dat voelde. De tips van Toetie zijn hele goede, blijf goed voor jezelf zorgen, zoek afleiding, gebruik de VGZ-app of zoek op YouTube naar begeleide ontspanningsoefeningen. Neem een paracetamol voor het slapen gaan, dat dempt wat, want malen in plaats van in slaap vallen hoorde er bij mij ook heel erg bij. Lief zijn voor jezelf en ook naar je ex (het woord zal ook wennen op den duur) duidelijk zijn in wat je van hem nodig hebt.
Het is dus al duidelijk dat hij weggaat en jij blijft?
Dankjewel Caro. Inderdaad veel paniek. Gelukkig wel al e.e.a. bekeken en ik blijf inderdaad hier wonen (huur) en hij is op zoek naar wat anders, maar dat kan wel even duren in de huidige markt.