BabaYaga's verhuisde hut op pootjes
Gelukkig heeft de hut van BabaYaga pootjes, zodat ze eenvoudig te verplaatsten was naar dit nieuwe forum.
Voor de nieuwkomers: Ben je gedumpt door je man (of vrouw) met een midlife en een zoolmeet? Of ben je zelf vertrokken?
Wees welkom voor steun en goede (en ongetwijfeld ook minder goede) raad. Hier gaan we verder met ons leven.
Winterbloem schreef op 16-08-2021 om 12:33:
[..]
Dankjewel Hex. Het is ook iets waarvoor ik in therapie zit, alleen met de vakantieperiode duurt het nog even voor ik daar weer terecht kan. Erg herkenbaar dat niet acteren. Boosheid is er niet echt, ik was alleen nog in de twijfelfase en hij was al wat verder daarin. We delen ons verdriet, maar dat is ook lastig. Je wil er zijn voor de ander maar moet ook je eigen verdriet zien te verwerken.
[..]
Dankjewel Caro. Inderdaad veel paniek. Gelukkig wel al e.e.a. bekeken en ik blijf inderdaad hier wonen (huur) en hij is op zoek naar wat anders, maar dat kan wel even duren in de huidige markt.
Je kan er moeilijk zijn voor de ander, denk ik. Vooral niet als je degene bent die de relatie verbreekt. Dan ben je de "oorzaak" van de ellende van de ander.
Ik bedoelde niet dat jij boos bent, meer dat ik denk dat de manier om met emoties om te gaan zit in het niet acteren op en in emotie. Voor mij was dat machteloosheid en later woede (nadat ik ontdekt had hoe hij de boel fleste al die jaren). Voor jou wellicht verlatingsangst.
Welkom Winterbloem!
Emotioneel een moeilijke tijd... zijn er ook kinderen?
De anderen hebben al fijne tips gegeven. Het helpt ook om dit met vrienden te delen, want elkaar steunen is in deze situatie gewoon heel erg lastig.
Ik wil hier ook wel meeschrijven. Sinds februari / maart zijn mijn ex en ik uit elkaar. Een beetje hetzelfde verhaal als bij Winterbloem: het gevoel dat de relatie op was, als broer en zus bij elkaar wonen, ik had ook erg veel moeite met bepaalde aspecten van zijn persoonlijkheid (heel vaak humeurig) en we maakten mekaar ongelukkig. Uiteindelijk heb ik de stekker er uitgetrokken, zonder ruzie, gewoon een gesprek waaruit bleek dat we er beiden zo over dachten. We hebben twee kinderen samen en hebben er voor gekozen om een extra appartement te nemen, zodat de kinderen altijd op dezelfde plek kunnen blijven, terwijl ex en ik afwisselend naar het andere appartement gaan. Lukt prima.
Maar poe, soms zijn die dagen zonder kinderen zo lastig. Onze regeling is 2+2+3 en vooral in de weekends dat ik 3 dagen zonder kinderen in dat kleine appartementje zit loop ik de muren op. Ik probeer mijzelf terug te vinden, nieuwe vrienden te maken, mij te focussen op mijn hobbies. Maar wat kan een dag lang duren, zeg!
Poe Koffietje, welkom!,goed dat jullie het zo oplossen voor de kinderen, maar het lijkt mij pittig, birdnesting! Ik heb me de eerste tijd alleen juist heel erg erop gestort om het huis ons eigen mooie en veilige plekje te laten worden. Dat lukt met een appartement dat je met ex moet ‘delen’ natuurlijk niet. Maar de kinderen bespaart het een hoop heen-en-weer. Hoe oud zijn ze?
ja, het voelt inderdaad niet als een eigen plek. Gewoon als een soort airbnb waar we beiden in verblijven. De kinderen zijn 3 en 5, dus voor hen is deze situatie wel perfect.
Toch is hij er wel voor me hoor, ondanks dat hij de oorzaak is van het verdriet. Hij doet erg zijn best me te steunen, en andersom ook. Het is een hele rare emotionele tijd, en ik ben best bang voor wat komen gaat. Het alleen zijn. Ik ben nooit alleen geweest, ik weet niet wie ik dan ben. Niemand die me in de paniekaanvallen kan bijstaan gelijk etc. Het is toch anders als je dan eerst iemand moet gaan bellen. Plus ik voel me snel erg bezwaard om een ander daarmee lastig te vallen (ook al is me de afgelopen dagen al 100x op het hart gedrukt dat dit niet zo is).
@Noopes nee geen kinderen in het spel gelukkig. Ook niet getrouwd ofzo.
@Koffietje; wat goed dat jullie het zo hebben kunnen regelen voor de kinderen. Zal inderdaad wel gek voelen dat appartement te delen, het is toch niet echt je eigen plekje. Hier ook juist veel steun uit onverwachte hoek van oude vrienden. Nieuwe vrienden maken vind ik echt heel lastig, dus dat zal wel niet zo snel gebeuren denk ik. Men zegt veel 'je komt hier sterker uit' maar wat zou een fast forward knop nu fijn zijn zeg, even doorspoelen naar de goede tijden (die vast weer gaan komen).
@winterbloem: hier zou man ook nog wel een steun willen zijn voor mij. Maar ik wil dit liever niet. Hij nodigt me ook nog vaak uit om iets samen te doen met de kinderen, terwijl ik dat eigenlijk nu liever niet doe. Hoe graag ik ook bij de kinderen ben, ik denk dat het voor iedereen beter is om te wennen aan apart leven.
ook herkenbaar dat het gek is om alleen te wonen, ik heb eigenlijk bijna altijd samengewoond. Ik kan bvb niet wennen aan alleen eten. Na drie happen wil ik vaak al stoppen omdat ik het niet gezellig vind, zo alleen in m’n keukentje.
wat vrienden betreft. Pfff. Man heeft de hele vriendenkring ingepalmd. Nu ging hij vorige week zelfs wat drinken met een (mannelijke) collega van mij! Ben ik echt boos om. Als ik er wat van zeg krijg ik te horen dat we onze vriendenkring niet moeten verdelen… Nee, maar een beetje respect om niet mijn werkleven binnen te dringen had wel fijn geweest. Ook deed ik een bepaalde sport 3x per week met een vriendin van me. Nu ben ik net terug van een reis en heb ik vernomen dat hij lekker die sport is beginnen doen met mijn vriendin.
Koffietje schreef op 16-08-2021 om 19:27:
@winterbloem: hier zou man ook nog wel een steun willen zijn voor mij. Maar ik wil dit liever niet. Hij nodigt me ook nog vaak uit om iets samen te doen met de kinderen, terwijl ik dat eigenlijk nu liever niet doe. Hoe graag ik ook bij de kinderen ben, ik denk dat het voor iedereen beter is om te wennen aan apart leven.
ook herkenbaar dat het gek is om alleen te wonen, ik heb eigenlijk bijna altijd samengewoond. Ik kan bvb niet wennen aan alleen eten. Na drie happen wil ik vaak al stoppen omdat ik het niet gezellig vind, zo alleen in m’n keukentje.
wat vrienden betreft. Pfff. Man heeft de hele vriendenkring ingepalmd. Nu ging hij vorige week zelfs wat drinken met een (mannelijke) collega van mij! Ben ik echt boos om. Als ik er wat van zeg krijg ik te horen dat we onze vriendenkring niet moeten verdelen… Nee, maar een beetje respect om niet mijn werkleven binnen te dringen had wel fijn geweest. Ook deed ik een bepaalde sport 3x per week met een vriendin van me. Nu ben ik net terug van een reis en heb ik vernomen dat hij lekker die sport is beginnen doen met mijn vriendin.
@Koffietje: Ja daar heb je zeker gelijk in, dat we moeten wennen aan apart leven. Alleen zolang hij nog geen woonruimte heeft is dat lastig. Ik probeer wel mijn eigen ding te doen, afspreken met vriendinnen enzo, maar plan dat toch een beetje om hem heen.
Wat naar dat hij je zo geen ruimte laat in de vriendenkring, en zelfs je werk en sport binnendringt! Ik snap dat je dat absoluut niet leuk vindt. Beetje gek ook van je vriendin, ik denk niet dat de mijne dat zomaar zouden doen zonder overleg ofzo.
Bij ons is het een beetje andersom. De vrienden die er zijn, zijn allemaal vanuit mijn verleden of mijn werk. Ik ben dus juist een beetje bang dat hij vereenzaamt. Het is een ontzettende einzelgänger altijd al geweest dus hij vindt alleen zijn niet erg, maar toch. Dus wil er zelf ook een beetje voor zorgen dat dat niet gebeurt, dat we samen nog af en toe koffie drinken of eten of wat dan ook. Als hij dat niet wil kan dat natuurlijk, maar vooralsnog zegt hij dat een fijn vooruitzicht te vinden gelukkig.
@winterbloem: Ohja zonder woonruimte is het inderdaad heel moeilijk om die afstand te creëren. Dat heb ik ook enkele maanden moeten doen en ik vond dat heel moeilijk. Vooral omdat het bij mij aanvoelde alsof het altijd ik was die wegging. Dat vond ik geen leuk signaal voor de kinderen, maar ik wou dat zij vooral al gingen wennen aan een situatie met één ouder (we hebben pas verteld dat we uit elkaar waren toen de nieuwe woning er was). Ik heb toen af en toe een hotel geboekt in een stadje wat verderop.
Ik snap dat je bang bent dat hij vereenzaamt, maar pas vooral op jezelf en wat jij wil. Mijn ex zou ook elke dag koffie met mij gaan drinken als ik dat zou willen. Hij ziet mij als zijn beste vriendin. Maar ik zie dat als een soort "slechte investering van mijn tijd". Dan kan ik beter koffie gaan drinken met een vriendin of een date of iemand nieuws. Dat mijn ex de hele vriendenkring overneemt is ook omdat hij niet goed is in nieuwe vriendschappen maken. Ik ben daar beter in.
De vriendin van mij is deel van een koppel waar ex en ik samen mee bevriend waren. Ik snap dus wel dat zij het geen probleem vond om met mijn ex af te spreken, zij zijn namelijk ook vrienden. Al zag ik haar wel vooral als mijn vriendin en ben ik wel gekwetst dat ze "mijn" sport samen gingen doen. Mijn collega, tja het is niet dat hij en ik elkaar ooit buiten het werk zagen. Maar ik vind het gewoon kut. Stel dat ik een ongelooflijk leuke date heb gehad of iets geks heb meegemaakt met een Tinder-man ofzo, dan ga ik dat dus niet kunnen delen met die collega. Terwijl dat anders wél de eerste collega was waarmee ik een praatje zou gaan doen en dit soort dingen half-grappend zou vertellen.
Is iemand hier zijn ex al tegengekomen op Tinder of Bumble? Ik swipte eergisteren mijn ex weg. Eerst wel een screenshot genomen om te delen met mijn beste vriendin 
Koffietje schreef op 16-08-2021 om 19:27:
@winterbloem: hier zou man ook nog wel een steun willen zijn voor mij. Maar ik wil dit liever niet. Hij nodigt me ook nog vaak uit om iets samen te doen met de kinderen, terwijl ik dat eigenlijk nu liever niet doe. Hoe graag ik ook bij de kinderen ben, ik denk dat het voor iedereen beter is om te wennen aan apart leven.
ook herkenbaar dat het gek is om alleen te wonen, ik heb eigenlijk bijna altijd samengewoond. Ik kan bvb niet wennen aan alleen eten. Na drie happen wil ik vaak al stoppen omdat ik het niet gezellig vind, zo alleen in m’n keukentje.
wat vrienden betreft. Pfff. Man heeft de hele vriendenkring ingepalmd. Nu ging hij vorige week zelfs wat drinken met een (mannelijke) collega van mij! Ben ik echt boos om. Als ik er wat van zeg krijg ik te horen dat we onze vriendenkring niet moeten verdelen… Nee, maar een beetje respect om niet mijn werkleven binnen te dringen had wel fijn geweest. Ook deed ik een bepaalde sport 3x per week met een vriendin van me. Nu ben ik net terug van een reis en heb ik vernomen dat hij lekker die sport is beginnen doen met mijn vriendin.
Ai, is hij nu vrienden met jouw collega? En is hij aan een nieuwe sport begonnen met JOUW vriendin? Ik zou dat toch een beetje uit elkaar proberen te houden. Koester je vrienden, en laat hem daar niet tussen komen.
Vroeger koos ik geen partij, als vrienden uit elkaar gingen. Nu ben ik daar veel stelliger in. Ik weet ook dat vriendinnen van mij mijn ex nog volgen op Facebook en instagram, en dat ze gewoon nog steeds op alles reageren wat hij post. Op eentje na waren dat geen gezamenlijke vriendinnen. Sterker nog: hij vond sommigen echt stom. Als die vriendinnen op bezoek kwamen ging hij speciaal iets anders doen. Als ze dan nu leuk lopen doen op zijn instagram, denk ik: je moest eens weten hoe hij altijd over je sprak. "Het is een debiel/raar wijf" was geen uitzondering.
Koffietje schreef op 17-08-2021 om 09:34:
@winterbloem: Ohja zonder woonruimte is het inderdaad heel moeilijk om die afstand te creëren. Dat heb ik ook enkele maanden moeten doen en ik vond dat heel moeilijk. Vooral omdat het bij mij aanvoelde alsof het altijd ik was die wegging. Dat vond ik geen leuk signaal voor de kinderen, maar ik wou dat zij vooral al gingen wennen aan een situatie met één ouder (we hebben pas verteld dat we uit elkaar waren toen de nieuwe woning er was). Ik heb toen af en toe een hotel geboekt in een stadje wat verderop.
Ik snap dat je bang bent dat hij vereenzaamt, maar pas vooral op jezelf en wat jij wil. Mijn ex zou ook elke dag koffie met mij gaan drinken als ik dat zou willen. Hij ziet mij als zijn beste vriendin. Maar ik zie dat als een soort "slechte investering van mijn tijd". Dan kan ik beter koffie gaan drinken met een vriendin of een date of iemand nieuws. Dat mijn ex de hele vriendenkring overneemt is ook omdat hij niet goed is in nieuwe vriendschappen maken. Ik ben daar beter in.
De vriendin van mij is deel van een koppel waar ex en ik samen mee bevriend waren. Ik snap dus wel dat zij het geen probleem vond om met mijn ex af te spreken, zij zijn namelijk ook vrienden. Al zag ik haar wel vooral als mijn vriendin en ben ik wel gekwetst dat ze "mijn" sport samen gingen doen. Mijn collega, tja het is niet dat hij en ik elkaar ooit buiten het werk zagen. Maar ik vind het gewoon kut. Stel dat ik een ongelooflijk leuke date heb gehad of iets geks heb meegemaakt met een Tinder-man ofzo, dan ga ik dat dus niet kunnen delen met die collega. Terwijl dat anders wél de eerste collega was waarmee ik een praatje zou gaan doen en dit soort dingen half-grappend zou vertellen.
Is iemand hier zijn ex al tegengekomen op Tinder of Bumble? Ik swipte eergisteren mijn ex weg. Eerst wel een screenshot genomen om te delen met mijn beste vriendin
@Koffietje: Oei ja dat heb ik ook heel erg, het gevoel dat ik steeds wegga. En dat vindt ik dan weer naar voor hem dat hij alleen zit. Waarschijnlijk vindt hij dat juist wel even lekker, dus ik probeer me niet te laten weerhouden daardoor. Ik ben wat meer als je ex, lastig om nieuwe vriendschappen te maken en onderhouden. Denk al snel dat mensen niet op me zitten te wachten en wel wat beters te doen hebben. Ook met huidige vriendschappen, ook al drukken ze me op het hart dat het niet zo is en ik altijd mag bellen. Daar is dus nog een hoop te groeien voor me 
Heel begrijpelijk dat je toch gekwetst bent, het is toch jouw ding (sport) waarin hij zich ineens gaat mengen ondanks de gezamenlijke vriendschap! En ook van de collega, ik zou daar ook echt niet blij mee zijn. Je gaat dan toch censureren wat je allemaal vertelt.
ai, wat vervelend: exen die zich binnendringen in je leven qua vriendschap. Best respectloos. Helaas doe je er niks aan en moet je erboven zien te staan. Bij het verbreken van een (langdurige) relatie shift er ook een heleboel op vriendschapsgebied en andere sociale contacten. Sommige contacten komen op een positieve manier dichterbij en andere komen juist -soms heel onverwacht- verder weg te staan. Wat dat betreft gaat het gezegde 'in tijden van crisis leer je wie je vrienden zijn' wel op. Niet om kwaad te spreken, want onder andere omstandigheden zou je het misschien zelf zijn geweest die voor een andere vriendin toch minder steun is dan ze had gehoopt. Het heeft veel met mensen in hun inlevingsvermogen, maar ook bandbreedte te maken.
Ik zou er misschien nog wel een poging tot gesprek aan wagen met je ex om je werk met rust te laten. Gezamenlijke vrienden heb je helaas niet veel invloed op welke kant dat uitwerkt.
Helemaal eens met wat is gezegd over het ‘binnendringen’ van je ex in je persoonlijke leven. Vreselijk!
Ik ben er niet trots op, maar toen mijn anti-sportieve ex ineens lid was geworden van MIJN sportschool, waar ik ook les geef nota bene, heb ik ehm 
niet zulke nette dingen tegen hem gezegd en gedreigd een enórme scène te schoppen elke volgende keer dat ik hem daar zou tegenkomen. Daar heeft hij namelijk een hekel aan. Voordeel van je ex goed kennen. 
hij heeft snel eieren voor zijn geld gekozen.
snap ik helemaal Toetie. Je hebt toch wel een beetje gevoel voor wat wenselijk is of niet als exen. Althans, dat hoop je dan, maar blijkbaar werkt dat niet zo voor iedereen.
Hoe gaat het met en bij iedereen?
Hier geeft (ex)man aan dat hij spijt heeft dat hij me tekort heeft gedaan en grote spijt dat hij heeft ingestemd met mediation.
Maar... ik wil niet meer. Meer dan vriendschap valt er niet meer van te maken. Als hij dit nou een half jaar eerder had gestuurd...