Zorg in een hospice
Ik weet niet wat ik met dit topic wil, van me af schrijven denk ik.
Mijn vader heeft een half jaar geleden de diagnose kanker gekregen, er zijn naast een grote tumor ook uitzaaiingen gevonden. Wij weten al sinds toen dat genezing niet mogelijk was. Met chemotherapie hebben ze de kankercellen nog wat kunnen remmen en had hij kwaliteit van leven, wat ook zijn wens was. We hebben kerst en verjaardagen gevierd, een jubileum van zijn vrijwilligerswerk, mooie gesprekken gevoerd.
Inmiddels is duidelijk dat de chemo’s hun werk niet meer doen en heeft hij aangegeven geen verdere behandeling te willen.
Momenteel is hij thuis, samen met mijn moeder. Onlangs gaf hij aan naar een hospice te willen, om mijn moeder te ontlasten van alle zorg. Vanmiddag wordt dit met de huisarts besproken. Ik denk dat het goed is dat hij meer zorg krijgt dan nu van de thuiszorg. Ook heeft hij een grote sociale kring en krijgt veel bezoek, hij liet doorschemeren dat hij dat ook niet meer wil.
Het gaat allemaal zo snel ineens, ik hoop eigenlijk alleen maar dat hij snel uit zijn lijden wordt verlost. Hij is niet meer de sterke papa die hij altijd was. En ik hoop dat een hospice hem kan bieden wat hij nodig heeft. Ik ben zo bang, kan me een leven zonder hem niet voorstellen, maar tegelijk ook gerustgesteld dat hij in een hospice in goede handen zal zijn, en dat mijn moeder thuis bij kan komen. Maar ook bezorgd of ze zich redt in haar eentje. Pff wat een rollercoaster.
MissBobby schreef op 05-04-2024 om 07:50:
Hier ook goede ervaringen. Wat ik ook fijn vond (naast de warmte en aandacht) is dat het personeel ook voor je regelt dat onverwacht bezoek niet binnenkomt. Ze overleggen van tevoren met je wie er wel en niet en wanneer welkom is. Staan er dan toch mensen voor de deur, dan sturen ze die vriendelijk doch resoluut weer weg.
verder vond ik het heel fijn dat de zorg voor een deel weg is en dat er dus weer ruimte is voor andere dingen. Zo heb ik een keer daar ‘s avonds laat spelletjes gespeeld en muziek gedraaid met een wijntje erbij. Mijn moeder wilde dat graag en het was oprecht een hele gezellige avond.
Wat mooi! Over het bezoek hebben we het gehad bij het hospice. Bezoek moet zich verplicht melden en dan checkt het personeel of het gewenst is of niet. Dat is echt nodig, want thuis zeggen ze nooit nee tegen bezoek, terwijl dat energie vreet bij beide.
Malm schreef op 05-04-2024 om 11:25:
[..]
Wat mooi! Over het bezoek hebben we het gehad bij het hospice. Bezoek moet zich verplicht melden en dan checkt het personeel of het gewenst is of niet. Dat is echt nodig, want thuis zeggen ze nooit nee tegen bezoek, terwijl dat energie vreet bij beide.
Dat is fijn dat kunnen ze goed weigeren ongewenst bezoek. Het personeel en vrijwilligers komen echt voor jullie op. Hier kon je tegen een kleine vergoeding mee eten gewoon samen eten kan heel fijn zijn.
Mag ik je nog tippen over de wens ambulance dat als je vader nog iets wil met jullie dat dit mogelijk is.
rooiekater schreef op 05-04-2024 om 14:47:
[..]
Dat is fijn dat kunnen ze goed weigeren ongewenst bezoek. Het personeel en vrijwilligers komen echt voor jullie op. Hier kon je tegen een kleine vergoeding mee eten gewoon samen eten kan heel fijn zijn.
Mag ik je nog tippen over de wens ambulance dat als je vader nog iets wil met jullie dat dit mogelijk is.
Mee eten kan inderdaad en dat gaat mijn moeder ook doen, zo kan ze lang bij hem blijven zonder thuis nog aan het eten te hoeven denken. Het personeel denkt echt goed mee, de kamer wordt zo ingericht dat mijn moeder eigenlijk de hele dag comfortabel kan blijven zitten bij hem. Er wordt niet alleen aan mijn vader gedacht. Er is ook een doos met speelgoed voor kinderen en voldoende mogelijkheden om tijd met elkaar door te brengen.
Wens ambulance is mooi, maar hij heeft geen wensen meer. In het laatste half jaar heeft hij alles wat hij wilde doen, gedaan. 1 ding heeft hij niet kunnen doen, maar daar is hij te zwak voor helaas. Daar kan een wens ambulance ook niets in betekenen helaas.
Malm schreef op 06-04-2024 om 08:47:
[..]
Mee eten kan inderdaad en dat gaat mijn moeder ook doen, zo kan ze lang bij hem blijven zonder thuis nog aan het eten te hoeven denken. Het personeel denkt echt goed mee, de kamer wordt zo ingericht dat mijn moeder eigenlijk de hele dag comfortabel kan blijven zitten bij hem. Er wordt niet alleen aan mijn vader gedacht. Er is ook een doos met speelgoed voor kinderen en voldoende mogelijkheden om tijd met elkaar door te brengen.
Wens ambulance is mooi, maar hij heeft geen wensen meer. In het laatste half jaar heeft hij alles wat hij wilde doen, gedaan. 1 ding heeft hij niet kunnen doen, maar daar is hij te zwak voor helaas. Daar kan een wens ambulance ook niets in betekenen helaas.
Ze hadden hier zelfs aan gegeven dat als het lekker weer is mijn moeder met bed en al de tuin in kon.
En blijf ook vragen stellen als iets niet duidelijk is. Het kan zijn dat je door emoties niet alles gelijk onthoud.
Ik weet niet of je werkt maar kijk daar ook naar of het te combineren is.
Heel veel sterkte met de overplaatsing 
oh wat is het toch naar om hem zo te zien.
Hij is zo geliefd, altijd met een ander bezig, altijd hard gewerkt, en dan zit hij er nu zo bij. Hartverscheurend. Ik hoop dat hij snel uit zijn lijden wordt verlost. Hij zit inmiddels in het hospice. De mensen daar zijn heel liefdevol naar hem en ons allemaal. Dat is echt superfijn.
rooiekater schreef op 06-04-2024 om 12:07:
[..]
Ze hadden hier zelfs aan gegeven dat als het lekker weer is mijn moeder met bed en al de tuin in kon.
En blijf ook vragen stellen als iets niet duidelijk is. Het kan zijn dat je door emoties niet alles gelijk onthoud.
Ik weet niet of je werkt maar kijk daar ook naar of het te combineren is.
Heel veel sterkte met de overplaatsing
Op mijn werk zijn ze erg flexibel en begripvol. Werk biedt nu nog afleiding maar komende week zit ik met mijn leidinggevende om een plan te maken voor als het echt slecht gaat. Ik denk dan aan zorgverlof, maar we zien het wel. Geen idee hoe het allemaal loopt.
Malm schreef op 06-04-2024 om 16:35:
oh wat is het toch naar om hem zo te zien.
Hij is zo geliefd, altijd met een ander bezig, altijd hard gewerkt, en dan zit hij er nu zo bij. Hartverscheurend. Ik hoop dat hij snel uit zijn lijden wordt verlost. Hij zit inmiddels in het hospice. De mensen daar zijn heel liefdevol naar hem en ons allemaal. Dat is echt superfijn.
je voelt je zo machteloos Zijn wens staat voorop binnen de mogelijkheden van de hospice.
Malm schreef op 06-04-2024 om 16:38:
[..]
Op mijn werk zijn ze erg flexibel en begripvol. Werk biedt nu nog afleiding maar komende week zit ik met mijn leidinggevende om een plan te maken voor als het echt slecht gaat. Ik denk dan aan zorgverlof, maar we zien het wel. Geen idee hoe het allemaal loopt.
Hier kwam werkgever zelf met de optie 50% ziekmelden zodat ik halve dagen maakte en als er iets was was een apje genoeg om weg te gaan.
Malm hoe gaat het nu?
hij is eergisteren in slaap gebracht en we waken om de beurt. Straks ga ik er weer naartoe.
We hebben goed afscheid kunnen nemen. Ik mis hem nu al.
Malm schreef op 14-04-2024 om 08:19:
hij is eergisteren in slaap gebracht en we waken om de beurt. Straks ga ik er weer naartoe.
We hebben goed afscheid kunnen nemen. Ik mis hem nu al.
Ach wat verdrietig allemaal
Heel sterkte TO e.a. die met soortgelijkesituaties moeten dealen.
Ik heb overigens ook hele goede ervaringen met een hospice, mijn 'peet' oom met wie ik een hele warme band had heeft daar de laatste weken van zijn leven ook doorgebracht en dat was heel erg fijn.
Malm schreef op 14-04-2024 om 08:19:
hij is eergisteren in slaap gebracht en we waken om de beurt. Straks ga ik er weer naartoe.
We hebben goed afscheid kunnen nemen. Ik mis hem nu al.
Wat is dat snel gegaan heel veel sterkte
heel veel sterkte
Veel sterkte. De huisarts die verbonden was aan het hospice waar mijn familielid lag, zei destijds dat het vaak zo snel gaat. Alsof mensen het leven dan los kunnen laten, als ze in hospice liggen.