Zorg in een hospice

Ik weet niet wat ik met dit topic wil, van me af schrijven denk ik.
Mijn vader heeft een half jaar geleden de diagnose kanker gekregen, er zijn naast een grote tumor ook uitzaaiingen gevonden. Wij weten al sinds toen dat genezing niet mogelijk was. Met chemotherapie hebben ze  de kankercellen nog wat kunnen remmen en had hij kwaliteit van leven, wat ook zijn wens was. We hebben kerst en verjaardagen gevierd, een jubileum van zijn vrijwilligerswerk, mooie gesprekken gevoerd.
Inmiddels is duidelijk dat de chemo’s hun werk niet meer doen en heeft hij aangegeven geen verdere behandeling te willen. 
Momenteel is hij thuis, samen met mijn moeder. Onlangs gaf hij aan naar een hospice te willen, om mijn moeder te ontlasten van alle zorg. Vanmiddag wordt dit met de huisarts besproken. Ik denk dat het goed is dat hij meer zorg krijgt dan nu van de thuiszorg. Ook heeft hij een grote sociale kring en krijgt veel bezoek, hij liet doorschemeren dat hij dat ook niet meer wil. 
Het gaat allemaal zo snel ineens, ik hoop eigenlijk alleen maar dat hij snel uit zijn lijden wordt verlost. Hij is niet meer de sterke papa die hij altijd was. En ik hoop dat een hospice hem kan bieden wat hij nodig heeft. Ik ben zo bang, kan me een leven zonder hem niet voorstellen, maar tegelijk ook gerustgesteld dat hij in een hospice in goede handen zal zijn, en dat mijn moeder thuis bij kan komen. Maar ook bezorgd of ze zich redt in haar eentje. Pff wat een rollercoaster.