Wat vind jij leuk aan oud(er) worden/zijn , voordelen??
Ik ben me nooit zo erg bewust van m’n leeftijd geweest, ik vond de leeftijd rond 25 leuk maar ook lastig ( ik hoorde niet meer bij de jeugd maar ook nog niet bij de ouderen, had toen vaak het gevoel niet serieus genomen te worden ( qua werk bijv). Voelde een sterke bewijsdrang. Ik ben nu 40 en voel me zelfverzekerd, maar de aftakeling is uiteraard in volle gang. Ik ben gewoon op m’n retour en beter dan dit wordt het niet(wat uiterlijk betreft).
Ik ben nu blij dat ik geen 25 meer ben, vooral vanwege het willen bewijzen/ keuzestress etc.
Echte voordelen van oud(er)zijn/ worden kan ik nog niet voelen/zien. Ik ga geen kind meer erbij krijgen en dat is slikken, terwijl ik er aan de andere kant nu niet meer aan moet denken om zwanger te zijn.
Hoe ervaar jij het ouder zijn/worden en vanaf welke leeftijd kwam er bij jou een soort “berusting/acceptatie “ dat sommige dingen gewoon afgelopen zijn en het nu eenmaal een gegeven is dat je die of die leeftijd hebt?
Bellejolie schreef op 08-05-2022 om 06:32:
[..]
Dat is dus zo fijn aan ouder en wijzer worden, die stem is er af en toe wel, maar die lach ik gewoon keihard uit.
Op allerlei vlakken eigenlijk. Ik doe nu bv een baan die ik nooit had aangedurfd 10-15 jaar geleden. Toen ik vorig jaar deze baan kreeg, sprak de stem: dit kun jij niet, iedereen vindt dat je het slecht doet.
En verrek, ik merkte dat ik al snel weer naar vacatures zat te zoeken voor een baan op lager niveau. De stem dus een schop gegeven en mezelf de kans gegeven deze baan 1 jaar te doen. Bij mijn eerste zelfstandige opdracht stierf ik 1000 doden, maar iedereen vond alles volstrekt vanzelfsprekend wat ik deed. Doeidoei stem, ik kan het wel.
Wil ik salsa leren dansen? Lekker doen. Wil ik een cursus Spaans gaan doen? Hup gaan! Wil ik naar Comic Con, tuurlijk veel plezier.
Wil ik naar museum x maar wil niemand mee? Vroeger ging ik dan dus niet, want alleen gaan is raar, wat zouden anderen wel niet denken??!! Nou, die denken dus niks want het valt de meesten heus niet op. En als ze wel wat slechts van me denken, is dat hun gebrek.
Bedankt, dat is inderdaad eigenlijk wel een voordeel. En fijn dat je nu werk bent gaan doen waarvan je niet had gedacht dat je dat had aangedurfd!
Herfstappeltaart schreef op 07-05-2022 om 19:39:
Ik ben 64, heb een paar gezondheidsklappen gehad de afgelopen jaren, maar leef nog. Ik geniet enorm van mijn leven. Van de kleinkinderen (oppassen), van de vrije tijd (want man en ik allebei met vervroegd pensioen), van sporten met een vriendin elke week, van bankhangen, van wandelen, plannen maken voor de vakantie, mijn tuin.
Ik kan geen echte nadelen van het ouder worden opnoemen behalve de lichamelijke ongemakken die ik op kleine schaal heb. Wat artrose in de vingers, darmen die soms vervelend doen, krakende gewrichten, dat werk.
Maar ik doe veel om fit te blijven en hoop gezond te blijven. En honderd te worden.Echte voordelen vind ik: niet meer hoeven werken voor de kost, niet meer het gevoel hebben mezelf waar te moeten maken, het niet meer belangrijk vinden dat iedereen me aardig vindt. Ik weet wie ik ben en vind het prima zo.
Ja, is dat echt wat je zou willen, 100 worden met daarbij de kans/ het risico dat je veel dierbaren, zelfs je kinderen zult overleven?
Dat zou mijn grootste schrikbeeld zijn van heel oud worden. En het kan op elke leeftijd gebeuren, overlijden (ook verdrietig genoeg van (je) kinderen, dat weet ik, maar hoe ouder je wordt hoe groter die kans ook weer is geworden.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2022 om 07:52:
[..]
Joh laat je toch niks aanpraten. Ik ben 64 en ga rustig gek doen in de ballenbak met mijn kleinkinderen (nog nooit gedaan, maar bij wijze van spreken), of rol met hen over de vloer, en dat vinden ze geweldig. Wat een ander daar van vindt kan me helemaal niks schelen. Dat heb ik me zelfs nog nooit afgevraagd. En wat is er mis met mee gaan met paardrijden, zwemmen en naar een pretpark? Heerlijk toch! Geniet er lekker van en doe het alsjeblieft tot je niet meer kan!
Ik deed nooit bordspelletjes met mijn kinderen (vind dat zelf niet leuk, heb er geen geduld voor) dus dat deden ze met hun oma, die er gek op was. Prima toch.
Dank je wel voor je post.
Ben (vooral deze dagen) gewoon erg sentimenteel, lege nest gevoel. Jongste over niet al te lange tijd naar de basisschool, tussen eerste en tweede kind bij 12 weken een miskraam gehad. Mijn man wil geen kind meer erbij,ik diep in m’n hart ws wel. Maar afgezien van m’n leeftijd ( zou in theorie nog kunnen ws) zegt mijn man dat een volgend kind óók weer een keer ( hopelijk) 4 wordt dus dan zou je bezig kunnen blijven. En verstandelijk weet ik ook dat het goed is zo en ik kijk ergens ook wel uit naar de vrijheid die ik terugkrijg in de uren dat ze allen op school zijn. Het is een rollercoaster aan gevoelens versus verstand.
En ik kan natuurlijk ook blij zijn met wat ik WEL heb, ipv dat ene kind wat het plaatje in mijn hoofd dan “ideaal” zou maken.
Biscuitje schreef op 07-05-2022 om 17:38:
[..]
Wat is dan in jouw ogen afgelopen nu? Ik heb het gevoel dat je op oudere leeftijd, op kinderen krijgen na, bijna alles wat je zou willen gewoon nog kan doen. Wellicht wordt je of voel je je beperkt door zaken die niet zozeer met leeftijd maar meer met iets anders te maken hebben en kan je kijken wat je daar aan kan doen? Met andere woorden, welke behoeftes heb je en hoe zou je die kunnen vervullen zonder te veel te denken in beperkingen maar juist te denken in mogelijkheden, ongeacht je leeftijd.
M.b.t het niet meer krijgen van kinderen. Zou je die behoefte om voor een kindje te zorgen op een andere manier kunnen vervullen? Ik heb een periode gehad dat ik heel graag nog een babytje wilde (maar eigenlijk niet meer van mezelf). Ik heb toen overwogen pleegouder te worden (heb het traject daarvoor doorlopen) en ben bij buren gaan oppassen op baby's om hen af en toe te ontlasten en heb toen ervaren hoe fijn het eigenlijk is dat mijn kinderen ouder en zelfstandiger zijn en het heeft me geholpen zeker te weten dat ik niet gelukkig meer zou worden van nog een kindje, weer 8 jaar op het schoolplein staan, weer 2 jaar in dat zwembad hangen, en een leven wat helemaal in beslag wordt genomen door een kindje. Dat kan voor jou helemaal anders zijn natuurlijk maar wellicht is het een idee.
Wat betreft die behoefte aan (meer)kinderen; vorig jaar is mijn lange wens voor eigen paarden in vervulling gegaan. Ik ben stapelgek op die dieren. Daar is bewust mee gewacht tot de kinderen iets groter waren. Zou ik nu weer zwanger raken , dan wil ik in die periode niet op m’n paard rijden. In theorie zou dat kunnen uiteraard, maar dat doe ik gewoon liever niet. Ook na de geboorte zal ik dan veel minder tijd hebben om te rijden , zeker als ik bv zou geven, ik vind dat je dan veel minder vrijheid hebt. Als de kinderen op school zitten kan ik rijden wanneer ik wil. Dus dat is een zeer groot voordeel dat ik dat nu gewoon zo kan doen zonder rekening te houden met een baby.
Caramelzeezoutchocola schreef op 08-05-2022 om 12:20:
[..]
Ja, is dat echt wat je zou willen, 100 worden met daarbij de kans/ het risico dat je veel dierbaren, zelfs je kinderen zult overleven?
Dat zou mijn grootste schrikbeeld zijn van heel oud worden. En het kan op elke leeftijd gebeuren, overlijden (ook verdrietig genoeg van (je) kinderen, dat weet ik, maar hoe ouder je wordt hoe groter die kans ook weer is geworden.
Dat is waar en dat lijkt me ook vreselijk. Het '100 worden' is ook wel een beetje bij wijze van spreken. Ik hoop gewoon gezond te blijven en nog veel van het opgroeien van mijn kleinkinderen te kunnen meemaken.
Caramelzeezoutchocola schreef op 08-05-2022 om 12:29:
[..]
Dank je wel voor je post.
Ben (vooral deze dagen) gewoon erg sentimenteel, lege nest gevoel. Jongste over niet al te lange tijd naar de basisschool, tussen eerste en tweede kind bij 12 weken een miskraam gehad. Mijn man wil geen kind meer erbij,ik diep in m’n hart ws wel. Maar afgezien van m’n leeftijd ( zou in theorie nog kunnen ws) zegt mijn man dat een volgend kind óók weer een keer ( hopelijk) 4 wordt dus dan zou je bezig kunnen blijven. En verstandelijk weet ik ook dat het goed is zo en ik kijk ergens ook wel uit naar de vrijheid die ik terugkrijg in de uren dat ze allen op school zijn. Het is een rollercoaster aan gevoelens versus verstand.
En ik kan natuurlijk ook blij zijn met wat ik WEL heb, ipv dat ene kind wat het plaatje in mijn hoofd dan “ideaal” zou maken.
Lastig als je je zo voelt. Ik kan er niks zinnigs over zeggen, heb het nooit zo ervaren. Wij hebben twee kinderen en ik was blij dat ze gezond waren (en zijn) vond twee precies goed.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2022 om 18:21:
[..]
Lastig als je je zo voelt. Ik kan er niks zinnigs over zeggen, heb het nooit zo ervaren. Wij hebben twee kinderen en ik was blij dat ze gezond waren (en zijn) vond twee precies goed.
Kunnen kleinkinderen net zo “eigen” voelen als je kinderen?
Caramelzeezoutchocola schreef op 08-05-2022 om 19:18:
[..]
Kunnen kleinkinderen net zo “eigen” voelen als je kinderen?
Dat vind ik best een moeilijke vraag. We passen twee dagen in de week op en ben dus erg eigen aan ze, maar toch behandel ik ze weer anders dan mijn eigen kinderen. Ben minder streng dan vroeger denk ik. Je wil ze toch als oma een beetje te vriend houden
Maar ze voelen wel in die zin 'eigen' dat ik voor ze door het vuur zou gaan. Als iemand ze iets zou aandoen word ik denk ik heel onaangenaam..
Als je 40 bent kun je nog prima (drie) kinderen krijgen. Waarom wil je man niet, als jij zo graag wilt en er geen echte argumenten tegen zijn?
MMcGonagall schreef op 08-05-2022 om 20:32:
Als je 40 bent kun je nog prima (drie) kinderen krijgen. Waarom wil je man niet, als jij zo graag wilt en er geen echte argumenten tegen zijn?
Als hij niet wil, dan is dat toch een even zwaar wegend argument dan dat zij wel wil?
Friezinnetje schreef op 08-05-2022 om 20:33:
[..]
Als hij niet wil, dan is dat toch een even zwaar wegend argument dan dat zij wel wil?
Waarom zou je het niet willen als je ze niet zelf hoeft te dragen. Het is een derde, dus die past er naadloos bij (mits voldoende energie, inkomen, etc.- daarom heb ik geen derde).
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2022 om 19:39:
[..]
Dat vind ik best een moeilijke vraag. We passen twee dagen in de week op en ben dus erg eigen aan ze, maar toch behandel ik ze weer anders dan mijn eigen kinderen. Ben minder streng dan vroeger denk ik. Je wil ze toch als oma een beetje te vriend houden
Maar ze voelen wel in die zin 'eigen' dat ik voor ze door het vuur zou gaan. Als iemand ze iets zou aandoen word ik denk ik heel onaangenaam..
Kunnen we hierover een apart draadje beginnen? Lijkt me mooi.
MMcGonagall schreef op 08-05-2022 om 20:37:
[..]
Waarom zou je het niet willen als je ze niet zelf hoeft te dragen. Het is een derde, dus die past er naadloos bij (mits voldoende energie, inkomen, etc.- daarom heb ik geen derde).
Omdat je een evt kind niet in je huis laat opgroeien zonder je ermee te bemoeien?
De vader heeft er hoe dan ook mee te maken. Als hij bv als argument heeft: te druk, wil geen gebroken nachten meer, wil geen rekening houden met baby op vakantie etc dan kun je niet toch een baby laten komen en de gevolgen negeren.
Bellejolie schreef op 08-05-2022 om 20:43:
[..]
Omdat je een evt kind niet in je huis laat opgroeien zonder je ermee te bemoeien?
De vader heeft er hoe dan ook mee te maken. Als hij bv als argument heeft: te druk, wil geen gebroken nachten meer, wil geen rekening houden met baby op vakantie etc dan kun je niet toch een baby laten komen en de gevolgen negeren.
nou pcies dat.
Anders kun je ook wel 10 kinderen doen, er past er altijd nog wel eentje bij
wat vind ik leuk aan oud(er) zijn:
*Meer zelfvertrouwen.
*Prima dat er allerlei kwesties zijn waarover ik me niet meer druk hoef te maken.
*Meer tijd voor mezelf.
*Huishouden is snel klaar.
*nooit meer gezinsgezeur over de warme maaltijd
*nooit meer ongesteld
*in het omgaan met kleinkinderen weet ik beter dan vroeger in mn eigen gezin grenzen te stellen
*plezier om hoe mn kinderen hun kinderen begeleiden en wat ze ervan opsteken
*rol als mantelzorger is voorbij.
*betere nachtrust
Natuurlijk ook jammere dingen.
Uiterlijk, tja, de spiegel liegt niet.
Verlies van geliefden.
Het einde komt dichterbij, de aftiteling komt in zicht.
(En ik had best nog eens een zwangerschap en een borstkindje willen meemaken, dat was uniek om te beleven. )