Wat vind jij leuk aan oud(er) worden/zijn , voordelen??
Ik ben me nooit zo erg bewust van m’n leeftijd geweest, ik vond de leeftijd rond 25 leuk maar ook lastig ( ik hoorde niet meer bij de jeugd maar ook nog niet bij de ouderen, had toen vaak het gevoel niet serieus genomen te worden ( qua werk bijv). Voelde een sterke bewijsdrang. Ik ben nu 40 en voel me zelfverzekerd, maar de aftakeling is uiteraard in volle gang. Ik ben gewoon op m’n retour en beter dan dit wordt het niet(wat uiterlijk betreft).
Ik ben nu blij dat ik geen 25 meer ben, vooral vanwege het willen bewijzen/ keuzestress etc.
Echte voordelen van oud(er)zijn/ worden kan ik nog niet voelen/zien. Ik ga geen kind meer erbij krijgen en dat is slikken, terwijl ik er aan de andere kant nu niet meer aan moet denken om zwanger te zijn.
Hoe ervaar jij het ouder zijn/worden en vanaf welke leeftijd kwam er bij jou een soort “berusting/acceptatie “ dat sommige dingen gewoon afgelopen zijn en het nu eenmaal een gegeven is dat je die of die leeftijd hebt?
Ik heb wel het idee dat best veel 50+ jeugdiger zijn dan 1-2 generaties geleden. Ik vond 35 juist een vervelende leeftijd omdat de verkeerde kant van 30 "begon". Uiteindelijk werd ik 40 en was er al die jaren niet zoveel veranderd. Nadeel van ouder worden vind ik het toenemende aantal begrafenissen.
Tickel schreef op 06-05-2022 om 22:32:
Ik heb wel het idee dat best veel 50+ jeugdiger zijn dan 1-2 generaties geleden. Ik vond 35 juist een vervelende leeftijd omdat de verkeerde kant van 30 "begon". Uiteindelijk werd ik 40 en was er al die jaren niet zoveel veranderd. Nadeel van ouder worden vind ik het toenemende aantal begrafenissen.
Dat ja, niet door corona maar door andere ziektes en plotselinge hartstilstanden gaat het in de kring van mijn ouders heel hard de afgelopen 2 jaar. Ik hoef niet naar alle uitvaarten maar vaak is een kaartje schrijven wel gewenst. En dat heb ik dus veel gedaan de afgelopen maanden. Mijn ouders zijn rond de 80.
Ik zie niet echt voor- of nadelen van ouder worden.
Mijn moeder is bijna 80 maar die heeft echt haar eigen tanden nog en geen gehoorapparaat. Die onderneemt nog van alles, vooral met andere dames want de heren van die leeftijd leven vaak niet meer. Dus zwerven de dames in groepjes door stad en bos te voet of te fiets, gaan samen op ‘bejaardengym’, zwemfitness en de thee na afloop en het praatje is daarbij net zo belangrijk. Ze onderhoudt nog haar eigen huis en tuin en ik help een beetje.
Mijn oma is dik in de 100 geworden en die vond dat toch minder leuk, niet zozeer fysiek, die nieuwe heupen, maar vooral dat iedereen maar doodging om haar heen, zelfs 1 kind overleefde ze. Behalve haar broers en zussen, die werden ook allemaal zo oud, maar ze waren dan wel weer te oud om naar elkaar toe te reizen dus af en toe deden wij dat voor ze. Ze zei altijd: “iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn”.
Mijn man was in december 57 geworden en hij overleed in januari. Toen was ik 50. Nu word ik zelf deze maand 57 en dat geeft me een rotgevoel. Ik ben altijd van de feestjes maar dit jaar ga ik geen feest geven met mijn verjaardag.
Valdemar schreef op 06-05-2022 om 21:25:
Ik ben veertig en vind het fantastisch. Wil ook nooit meer teruggaan naar de tijd dat ik jonger was.
Kijk nu al uit naar de tijd dat ik zeventig wordt en "ontslagen" wordt van allerlei verplichtingen.
Bejaard zijn, zonder verplichtingen en elke dag die je laatste kan zijn, lijkt me geweldig.
Dat elke dag de laatste kan zijn, geldt natuurlijk voor elke leeftijd. Helaas teveel voorbeelden van meegemaakt bij familie en vrienden. Voor mij echt een reden om zoveel mogelijk te genieten. We zijn daarom ook helemaal niet bezig met het pensioen van mijn man (ik werk niet), dat we dán leuke dingen gaan doen. Want dat doen we nu juist al. Genieten is niet afhankelijk van je leeftijd, maar in prioriteiten die je geeft daaraan. Ik vind materialistische zaken niet belangrijk. Wel dat ik vaak erop uit ga met mijn gezin of alleen met mijn man. En daar wacht ik écht niet op totdat mijn man over zo'n 25 jaar klaar is met werken.
watertoren schreef op 06-05-2022 om 23:16:
Mijn man was in december 57 geworden en hij overleed in januari. Toen was ik 50. Nu word ik zelf deze maand 57 en dat geeft me een rotgevoel. Ik ben altijd van de feestjes maar dit jaar ga ik geen feest geven met mijn verjaardag.
Heel begrijpelijk. Lijkt me heel moeilijk, confronterend misschien ook. Ik wens je een liefdevolle verjaardag toe, met warme mensen om je heen (fysiek dichtbij of in je hart bij elkaar doet er niet eens toe). 
Apiejapie schreef op 06-05-2022 om 23:23:
[..]
Dat elke dag de laatste kan zijn, geldt natuurlijk voor elke leeftijd. Helaas teveel voorbeelden van meegemaakt bij familie en vrienden. Voor mij echt een reden om zoveel mogelijk te genieten. We zijn daarom ook helemaal niet bezig met het pensioen van mijn man (ik werk niet), dat we dán leuke dingen gaan doen. Want dat doen we nu juist al. Genieten is niet afhankelijk van je leeftijd, maar in prioriteiten die je geeft daaraan. Ik vind materialistische zaken niet belangrijk. Wel dat ik vaak erop uit ga met mijn gezin of alleen met mijn man. En daar wacht ik écht niet op totdat mijn man over zo'n 25 jaar klaar is met werken.
Best wat leeftijdgenoten van mijn ouders die zouden gaan genieten (reizen) na het pensioen waarbij het er niet meer van gekomen is door ziekte of overlijden. En toen ging men vaak nog vóór hun 65e met pensioen, nu moet je bijna doorwerken tot je met één been in 't graf staat.
stukje uit" Boven op de boulevard" van Paul van Vliet
En boven op de boulevard
Bij een kopje thee
Twee oude mensen bij elkaar
Denken alle twee:
Het is niet leuk om te vergrijzen
Maar dat zo hevig in de weer
Zo nodig moeten, je bewijzen
Hoeft goddank niet meer.
En daar zit wel wat in. Ik word 70 dit jaar, en af en toe denk ik ook : Oeps ik heb al veel meer tijd opgemaakt dan ik nog overheb. En "vroeger" was iemand van 75 die overleed oud, dus normaal dat hij stierf, en nu is dat nog niet zo oud. Nu scheelt het ook wel dat toen ik kind was, iemand van 75 echt oud was, denk aan kleding die toen normaal was voor ouderen, meestal zwart of zoiets. mijn moeder droeg knalrood en blauw toen ze 85 was, dus dat scheelde al. Maar ik hoef niet zoveel meer van mezelf, maar mag nog veel. En zolang ik de vrienden van de spellenclub die allemaal 25-30 jaar jonger zijn dan ik, het nog heel normaal vinden dat ik er nog bij ben, zal het allemaal wel loslopen
Ik vond 40 worden echt een ding. En nu word ik over 3 jaar ( nou ja 2 en een beetje) al 50. Mijn zus is jong gestorven. Zij was nog geen 20 en ik er net boven en sindsdien denk ik altijd al fuck it je moet het nu leuk hebben en niet uitstellen tot later of ooit. Heb veel gefeest en nog wel af en toe maar heb nu niet meer zoveel behoefte aan grote evenementen.
Sta er nu met man financieel goed voor, dat vind ik het fijnste aan deze leeftijd al hebben we dat voor een groot deel te danken aan schoonouders.
Lichamelijke klachten heb ik al wel mijn hele leven zowat. Veel hoofdpijnen en maag/darmen doen niet altijd lekker mee en nog wat dingen. Grijs word ik ook al jaren en het lijkt alsof ik de kapster elke 3 weken wel kan laten komen. Stoppen met verven ben ik nog niet aan toe.
Wat ik wel echt merk is dat ik tegenwoordig een kort lontje heb en slecht slaap en soms echt sjachrijnig kan zijn, en dan denk ik ook “ let op je lijkt zo veel te veel op je moeder” die is echt super negatief en dat wil ik niet zijn maar negatieve gedachten komen zo snel bij mij.
Tegenwoordig mediteer ik en ben bewust met beweging bezig. Al krijg ik de kilo’s er niet meer zo makkelijk af als toen ik 25 was.
Ik word over een paar maanden 40 en iedereen zegt: “Nou, dat gaat wel pijn doen hoor”. Maar ik ervaar dat zelf helemaal niet zo.
Mijn verjaardagen van 36-38 vond ik niet leuk, want we hadden een onvervulde kinderwens en de symboliek van die leeftijden viel me zwaar. Inmiddels is al een poosje duidelijk dat de kinderwens nooit vervuld gaat worden en dat is bevrijdend. Het kan niet dus het hoeft niet meer. Ik ga de 40 dan ook blij tegemoet: laat maar komen dat leven!
Eigenlijk vind ik mezelf knapper nu dan 10 jaar geleden. Mijn grijze haartjes vind ik gezellig en ik voel me meer tevreden met mijn eigen lijf en haarkleur e.d. Ik draag tegenwoordig minder make-up en minder sexy kleding enzo, maar voel me mooier dan ooit. Kreeg van de week ook van 2 mensen die ik sinds voor de pandemie niet meer had gezien het compliment dat ik er zo goed uitzag. Kennelijk staat ouder worden me goed.
Maar ik vind zelf vrouwen als Kate Winslet, Emma Thompson, Caroline de Bruin enzo heel erg mooi. Ik hou van uiterlijken waar iets van (levens)wijsheid in zit.
Verder vind ik het heerlijk dat ik mezelf niet meer zo hoef te bewijzen en veel meer het leven leid wat ik wil (ipv wat ik denk dat anderen stoer zouden vinden). Ook ben ik emotioneel véél stabieler dan vroeger.
Kortom, ik vind ouder worden tot nu toe heerlijk.
Het enige minpunt vind ik de grote hoeveelheid zwarte haren die ik tegenwoordig uit mijn kin moet trekken en het feit dat ik niet zo goed weet wat ik met mijn loopbaan wil. Heb het ‘hoogste’ gehaald in mijn vakgebied en ben nu een beetje uitgekeken. Ik ben daarom wel met een nieuwe studie gestart (ben ik weer 6 jaar zoet mee), maar ik weet nog niet wat ik daarmee wil. Vroeger had ik wat meer dromen en die mis ik wel.
Ik vond 30 worden vervelender dan 40 of 50 worden.
Poezie schreef op 07-05-2022 om 10:21:
Ik vond 30 worden vervelender dan 40 of 50 worden.
Nog geen idee hoe ik 40 if 50 ga vinden, maar 30 vond ik wel een ding. Het klinkt zo "leven op orde en volwassen" en zo voelde ik me totaal niet. Nog steeds niet trouwens 😂 behalve dan dat werk, als ik mijn ziekzijn even negeer, eindelijk goed zit. Dus hopelijk komt dat volwassen appartement en die relatie ook wel.
Ik zag mensen om mij heen settlen. Singles die huizen konden kopen, maar doordat het lang duurde voordat ik een baan met toekomst had heb ik die boot gemist. Nu kan ik dat allemaal wat beter loslaten. Net als die relatie, heb gelukkig niet de druk van een kinderwens.
Maar ik wordt soms wel onzeker van dat ziek zijn. Ik weet dat ik nog alle tijd heb om weer midden in het leven te gaan staan,in plaats van dat het voorbij gaat terwijl ik er naar kijk, maar ik heb ook gezien dat het allemaal ook veel eerder voorbij kan zijn en dat maakt soms best onzeker. Maar die druk probeer ik te negeren, want ik word daar niet sneller beter van.
Poezie schreef op 07-05-2022 om 10:21:
Ik vond 30 worden vervelender dan 40 of 50 worden.
Dat had ik ook en nu denk ik: Waar had ik het over?!
Poezie schreef op 07-05-2022 om 10:21:
Ik vond 30 worden vervelender dan 40 of 50 worden.
Ik vond toen ik 17,18,19 was het al “erg” om 20 te worden 🤣
20 vond ik niet erg, dat voelde volwassen. 30 vond ik ook wel een dingetje..