Op vakantie met depressie
Binnenkort hebben we als gezin vakantie en gaan we óp vakantie. 1400km rijden. Man en kinderen hebben er veel zin in. Ik niet. Ik zie er tegenop. Niet alleen tegen de reis, ook tegen het verblijf. Activiteiten, uitstapjes. Ik heb nergens zin in…
zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zittend hebben gezeten die goede tips hebben?
Ik zou inderdaad eens met man de opties bespreken. Kan hij ook alleen met kinderen, zodat jij in de tussentijd in alle rust aan herstel kunt werken? Of is er een mogelijkheid dat jij eerder naar huis kunt of later heen gaat. Zodat je even op adem kunt komen.
Als kind ben ik ook eens alleen met vader en brusjes op vakantie geweest. Dat was geweldig juist omdat mijn moeder altijd het meest met ons deed. Het heeft in positieve zin hele diepe indruk op mij gemaakt. Ik kan mij ook niet herinneren waarom dat zo ging en ook niet dat ik het mij afvroeg waarom mijn moeder thuis bleef. Ik vond het vooral heel tof. Dus misschien vinden jouw kinderen het ook prima om alleen met hun vader te gaan.
anomarie schreef op 25-07-2022 om 09:46:
[..]
En deze bijdrage is helpend, want?
Het laat zien dat TO weer ver over haar grenzen gaat
En dat familie geen rekening met haar lijkt te houden
Bij burn out gaat het om grenzen
Bij depressief zijn trouwens ook
En als je dan over een paar weken uit huis moet om rust
Dan denk ik dat je niet goed bezig bent
Dus waarom ga je 1400 km weg ?
En ja ik ben ervaringsdeskundige maar niet dat dat uitmaakt 😀
ik wil je sterkte wensen. Het lijkt mij een lastige situatie en geheel afhankelijk van de invulling van de vakantie. Op een camping met veel speelkameraadjes zijn wellicht veel prikkels maar ook afleiding voor de kinderen. Die zullen zich wel vermaken. Zijn jullie gewend om als ouder als entertainer te fungeren, dan is het natuurlijk weer anders. Zit je in een groot hotel of heb je een privé huis. Dat maakt ook een groot verschil.
kan Je partner samen met de kinderen een activiteit organiseren?. Dan heb je zelf een momentje rust om op te laden.
Het lastige is dat verandering van omgeving goed kan zijn maar ook juist een trikker. Hoe dat voor jou werkt, is lastig in te schatten.
Bouw rustmomenten in maar ook een vast ritme is helpend.
sterkte!
Ysenda schreef op 25-07-2022 om 08:55:
[..]
Omdat een depressie je niet immuun maakt voor de behoeften van je gezinsleden. Zij willen wel dat je er bij bent en dat gun je hun ook.
Wat een botte empathieloze opmerking zeg.
Dankje 🌷
Dit is het precies.
Volgens mij zoek ik juist een manier om de behoeften van mijn gezin en van die van mezelf te combineren. Daar vraag ik tips voor.
Roos55 schreef op 25-07-2022 om 09:52:
[..]
Het laat zien dat TO weer ver over haar grenzen gaat
En dat familie geen rekening met haar lijkt te houden
Bij burn out gaat het om grenzen
Bij depressief zijn trouwens ook
En als je dan over een paar weken uit huis moet om rust
Dan denk ik dat je niet goed bezig bent
Dus waarom ga je 1400 km weg ?
En ja ik ben ervaringsdeskundige maar niet dat dat uitmaakt 😀
Zo klinkt je bijdrage heel anders. Je eerste bericht komt veroordelend over, waarmee je iemand eerder een extra probleem geeft, waarmee je niet zoveel bijdraagt
opzich snap ik de opmerking van over m’n grenzen gaan wel. En in zekere zin klopt dat ook gewoon, want het is niet wat ík nu nodig heb. Maar wel wat mijn gezin graag wil. En aangezien ze zich al 1,5 jaar zo enorm aanpassen wil ik zo graag dat ik gewoon mee kan. Op een manier die voor iedereen werkt.
Wattenbolleke schreef op 25-07-2022 om 10:50:
opzich snap ik de opmerking van over m’n grenzen gaan wel. En in zekere zin klopt dat ook gewoon, want het is niet wat ík nu nodig heb. Maar wel wat mijn gezin graag wil. En aangezien ze zich al 1,5 jaar zo enorm aanpassen wil ik zo graag dat ik gewoon mee kan. Op een manier die voor iedereen werkt.
Als het ervoor zorgt dat jij weer maanden wordt teruggeworpen in je herstelproces is het helemaal niet goed voor je gezin. Blijf lekker thuis zou ik zeggen
Wattenbolleke schreef op 25-07-2022 om 10:50:
opzich snap ik de opmerking van over m’n grenzen gaan wel. En in zekere zin klopt dat ook gewoon, want het is niet wat ík nu nodig heb. Maar wel wat mijn gezin graag wil. En aangezien ze zich al 1,5 jaar zo enorm aanpassen wil ik zo graag dat ik gewoon mee kan. Op een manier die voor iedereen werkt.
Als ik dit lees voel je je heel erg schuldig richting je gezin. Klopt dat?
Schuldgevoel is ook een energie vreter. Misschien is er winst te behalen door te accepteren dat jij even niet de moeder kunt zijn die je graag wilt zijn. Klinkt natuurlijk veel te makkelijk, want dat is natuurlijk heel moeilijk. Maar dit schuldgevoel weerhoudt je ervan om echt even naar je eigen grenzen te luisteren.
Hoe ging het de afgelopen anderhalf jaar? Heb je toen volledig gelet op je eigen grenzen of ook te vaak uit schuldgevoel toch over de grenzen heen gegaan?
Zo ja vergelijk het dan eens met iemand met een gebroken been. Dan zeg je ook niet na een week gips joh haal er maar af ik ga wel even gewoon lopen dit heeft al lang genoeg geduurd. Iedereen moet steeds zo op mij wachten en tempo aanpassen enzo. Echt ik probeer wel gewoon zonder, dan houd ik ze beter bij. Dan zit je een week later gewoon weer in het gips. Met als gevolg dat het herstel nog veel langer gaat duren.
Hoewel psychische klachten minder zichtbaar zijn en voor sommige ook moeilijker te begrijpen werkt het wel hetzelfde. Hoe vaker jij de grens over gaat, hoe langer jullie hier allemaal last van houden.
Is het niet mogelijk om de vakantie om te zetten naar een bestemming dichtbij? Ik zou het denk ik zelf niet aandurven om met een depressieve partner 1400 km van huis te zijn.
Als je in Noord Frankrijk zit of zo dan ben je nog binnen een paar uur thuis als het niet gaat.
Met eigen auto alleen rijden een optie en slechts een paar dagen aansluiten in het familiehuisje? Dan heb je tijdens de reis rust aan je hoofd en kun je onderweg op rustige plekjes overnachten en tijd aan jezelf besteden en dingen ondernemen in je uppie.
redbulletje schreef op 25-07-2022 om 12:46:
Met eigen auto alleen rijden een optie en slechts een paar dagen aansluiten in het familiehuisje? Dan heb je tijdens de reis rust aan je hoofd en kun je onderweg op rustige plekjes overnachten en tijd aan jezelf besteden en dingen ondernemen in je uppie.
Ik heb geen eigen auto. Het familiehuis is ansich groot genoeg om me terug te trekken, evenals de bossen in de omgeving. Dat is een kwestie van de deur uitrijden. Er is verder ook geen familie, alleen ons gezin.
Bolmieke schreef op 25-07-2022 om 12:30:
Is het niet mogelijk om de vakantie om te zetten naar een bestemming dichtbij? Ik zou het denk ik zelf niet aandurven om met een depressieve partner 1400 km van huis te zijn.
Als je in Noord Frankrijk zit of zo dan ben je nog binnen een paar uur thuis als het niet gaat.
Waar zou je bang voor zijn?
Jillz schreef op 25-07-2022 om 11:48:
[..]
Als ik dit lees voel je je heel erg schuldig richting je gezin. Klopt dat?
Schuldgevoel is ook een energie vreter. Misschien is er winst te behalen door te accepteren dat jij even niet de moeder kunt zijn die je graag wilt zijn. Klinkt natuurlijk veel te makkelijk, want dat is natuurlijk heel moeilijk. Maar dit schuldgevoel weerhoudt je ervan om echt even naar je eigen grenzen te luisteren.
Hoe ging het de afgelopen anderhalf jaar? Heb je toen volledig gelet op je eigen grenzen of ook te vaak uit schuldgevoel toch over de grenzen heen gegaan?
Zo ja vergelijk het dan eens met iemand met een gebroken been. Dan zeg je ook niet na een week gips joh haal er maar af ik ga wel even gewoon lopen dit heeft al lang genoeg geduurd. Iedereen moet steeds zo op mij wachten en tempo aanpassen enzo. Echt ik probeer wel gewoon zonder, dan houd ik ze beter bij. Dan zit je een week later gewoon weer in het gips. Met als gevolg dat het herstel nog veel langer gaat duren.
Hoewel psychische klachten minder zichtbaar zijn en voor sommige ook moeilijker te begrijpen werkt het wel hetzelfde. Hoe vaker jij de grens over gaat, hoe langer jullie hier allemaal last van houden.
Goed punt. Moet ik even overna denken.
Ik weet ook niet of het echt zo is, of ik er enorm op ga inleveren qua herstel in deze vakantie.