Op vakantie met depressie
Binnenkort hebben we als gezin vakantie en gaan we óp vakantie. 1400km rijden. Man en kinderen hebben er veel zin in. Ik niet. Ik zie er tegenop. Niet alleen tegen de reis, ook tegen het verblijf. Activiteiten, uitstapjes. Ik heb nergens zin in…
zijn er mensen die in hetzelfde schuitje zittend hebben gezeten die goede tips hebben?
Je kan het geluk niet sturen; wel condities scheppen daarvoor maar het gaat toch zijn eigen eigenwijze gang. Vaak als je heel erg naar iets verlangd hebt valt het tegen. Andersom komt ook voor: Je kijkt er tegenop en ineens wordt het een topvakantie.
In mijn ouderlijk huis was er altijd wel tenminste één die er geen zin in had en toch meeging en die bedierf het dan (onbedoeld natuurlijk) voor de rest, alleen al door het te laten blijken. Door de manier van lusteloos en negatief doen, door naar huis te willen enz. Dus ik zou afraden om er negatief over te doen. Zin heeft dat toch niet, hoe dan ook.
Bekijk daar welke activiteiten je mee doet en is er ook een mogelijkheid om een keer niet mee te gaan?
Een depressie is natuurlijk wel wat lastiger te sturen dan een keer geen zin hebben. Daar kan je je nog overheen zetten.
Waar zie je het meest tegen op?
Kan je rust momenten of rustdagen voor jezelf maken? Helpt dat jou?
Is het de vermoeidheid? Het gebrek aan structuur?
Ik deed altijd één van twee dingen:
- Doen alsof (en soms werd het dan ook nog echt leuk, soms ook niet, maar dan had niemand dat in de gaten)
- Niet meegaan: heb je echt geen zin in een uitstapje en gaat het je niet lukken om te faken, blijf dan thuis. Dat is voor iedereen beter dan dat je daar energie loopt te zuigen (zowel van jezelf als van de rest)
Zorg verder dat je tijdens de reis en op locatie genoeg momenten voor jezelf inbouwt. Neem voor onderweg bijvoorbeeld een luisterboek of podcast mee, zodat je mentaal even weg kan uit de situatie en zoek op locatie een activiteit alleen voor jezelf (een uurtje lezen bij het zwembad/een ochtendwandeling door het bos/een middagdutje/etc)
Ik heb in jouw situatie gezeten en ik weet dat het nu een opgave is, maar terugkijkend ben ik heel blij dat ik mijn gezin dit soort momenten heb kunnen geven. Probeer een balans te vinden tussen hun behoeften en wat jij nodig hebt.
Succes en hopelijk valt het mee
Van een depressie kan je doodmoe zijn, dat is heel iets anders dan 'gewoon' geen zin hebben.
Jezelf een trap onder je kont geven omdat je op vakantie gezellig mee moet doen, kan bij een depressie juist averechts werken. Je gaat daardoor al snel over je grenzen heen waardoor je nòg dieper in de put raakt. Vakantie geeft veel prikkels en je weet nu nog niet hoe je die zal ervaren. Maar druk wordt het sowieso. Luister dus goed naar je gevoel. Het is handig om vantevoren te bedenken hoe je voor jezelf rustmomenten kan in lassen. Je zou bijvoorbeeld siësta kunnen houden. Elke dag even een paar uur rust aan je hoofd. Trek je dan ook echt even terug, kruip in bed of zo. Wie weet kan je daardoor op andere momenten wat beter tegen al die prikkels.
Goede reis in elk geval!
Heb je een rustige accommodatie of in zo'n all in schreeuw paradijs?
Als je ergens achteraf zit je man er met de kids op uit sturen en zelf lekker in de hoteltuin/zwembad met 'n boekje. Als je in een drukke bedoening zit jijzelf er op uit om ergens in de natuur te gaan wandelen.
Is het een optie om thuis te blijven?
We zitten de ene week in een vertrouwd huis van familie die er zelf niet is. Dus geen schreeuwpaleis oid. Week daarna ook in een los vrijstaand huis aan een meer dus ook rust.
Ik zie op tegen de verwachtingen denk ik. De kinderen verwachten toch dat we leuke dingen gaan doen. Zwemmen, uitstapjes. En dat moet gepland worden. Maar ook tegen de drukte van de kinderen om me heen. Ik denk dat ‘gewoon’ meegaan me wel lukt, en dat ‘faken’ ook wel lukt. Alleen die drempel vooraf voelt eindeloos hoog.
‘Ga gewoon wat leuks doen’ is niet zo simpel voor me.
Maar inderdaad, ik wil dit mijn gezin wel ‘geven’. Zij hebben niet om een depressieve moeder gevraagd. Ik zelf ook niet, maar dat voelt toch anders. Dus ik ‘moet’ tot op zekere hoogte meedoen.
Op dit moment ben ik thuis op m’n best als het zo rustig mogelijk om me heen is. Dat ik in de tuin kan zitten en een boekje kan lezen. Dat kan daar ook, maar dat is wel anders doordat er wel mensen om me heen zijn.
Man kan dingetjes ook zonder mij ondernemen, met de kinderen. Alleen hij is niet zo ondernemend dus ben bang dat dat toch op mijn schouders terecht komt. Maar als ik dat zo opschrijf is dat ook ‘gewoon’ angst die ik uit kan spreken en daarmee mogelijk op kan lossen.
En ik ben inderdaad, doodmoe. Na een uur of 3 ‘activiteit’ ben ik gesloopt.
alhambra schreef op 24-07-2022 om 09:53:
Is het een optie om thuis te blijven?
Nee. Dat wil ik mijn gezin niet aandoen. Ik vind het niet fijn met hen, maar zij wel met mij. Dus blijkbaar gaat er ook nog iets wél goed.
Mijn moeder bleef in die periode thuis (wij waren 13, 11 en 8) en dat was eerlijk gezegd heerlijk. Alle aandacht van mijn vader (die normaal fulltime werkte) en even geen spanning, tenen lopen, 'gedoe', afstemmen, etc. Iedereen genoot op deze manier can de vakantie: mijn moeder met écht even rust thuis, wij als kinderen omdat alles om ons draaide en mijn vader... tja, die zal het best pittig hebben gevonden, maar die was wel van het ondernemende type dus 1000 kilometer rijden, elke zoveel dagen naar een andere camping, stadjes en bossen bezoeken, zwemmen, elke avond uit eten, boeken lezen en spelletjes doen waren wel aan hem besteed.
Dat mijn ouders jarenlang in een soort van pre-scheiding hebben gezeten hielp ook niet. Thuis was er vaak spanning en (onderhuids) gedoe. Waar de depressie van mijn moeder (die mijn vader vervolgens weer moeilijk kon begrijpen) bovenop kwam.
Plan voor jezelf ook rust in. Misschien kan je man af en toe alleen met je zonen wat doen en blijf je lekker op het balkon of in het complex, wat langer op dezelfde plek blijven. Ik zou ook niet te lang rijden op de dag en minimaal 1 of 2 overnachtingen inplannen. Ik heb mijn zus en haar gezin meegenomen op vakantie toen zij een depressie had en eerlijk gezegd. Zij lag de helft van de dag in bed en dat is prima wanneer de rest dan wat kan gaan doen.
Eet je wel genoeg?
rionyriony schreef op 24-07-2022 om 11:04:
Eet je wel genoeg?
Ja. Ik eet deze dagen vooral teveel zoetigheid, maar overall eet ik weer normaal. Dat is ook een tijd veel minder geweest en daardoor viel ik veel af. Ik heb al zeker een half jaar weer een stabiel gewicht. Hoezo?
Wattenbolleke schreef op 24-07-2022 om 13:25:
[..]
Ja. Ik eet deze dagen vooral teveel zoetigheid, maar overall eet ik weer normaal. Dat is ook een tijd veel minder geweest en daardoor viel ik veel af. Ik heb al zeker een half jaar weer een stabiel gewicht. Hoezo?
Ik dacht: misschien ben je te mager of volg je een ketogeen dieet zodat je te weinig energie hebt.
Zoek in alles jouw eigen comfort en fijne dingen: een fijn zeepje, een goed boek, je lievelingsdrankje, een wandeling alleen en op een terras gaan zitten met je goede boek. Uit eten in plaats van koken. In de schaduw in plaats van in de zon. Vaak douchen. Veel tijd voor jezelf. Even naar de traiteur voor jezelf. Gewoon maar wat voorbeelden. Maar leg je toe op zelfzorg. Leg partner uit dat je dit nodig hebt om enigszins normaal mee te kunnen draaien. Je depressie zal er niet van overgaan maar het helpt je misschien een beetje door die vakantie heen. Tijd alleen voor jou kan ook fijn voor je gezin zijn want als je depressief bent drukt dat toch op anderen ook al wil je dat natuurlijk niet.