Onzekere partner
Hoi,
Ik heb in mijn huidige relatie te maken dat mijn partner vaak bevestiging zoekt bij mij en hij bang is dat ik hem verlaat. Ik vind het verstikkend en ik voel mij vaak periodes niet meer tot hem aangetrokken. Iets wat hij mij dan in het begin nog wel eens verweet.
Ik merk dat mijn partner, hij is 9 jaar ouder dan dat ik ben, erg veel onzekerheden heeft. Inmiddels is er 5 keer vanuit hem een bom gebarsten dat ik of vreemd zou gaan, flirt met iemand, hem geen bevestiging geef of dat hij aannames doet en conclusies trekt die erg overtrokken zijn. Achteraf schaamt hij zicht enorm. Het vreemdgaan en flirten heeft nooit plaatsgevonden. Ik ken zijn verleden en patronen en ik kon tot recent hier nog tijd en aandacht aan schenken om zijn emoties te duiden en veel met elkaar te praten.
Hij draait zichzelf dan ook vast in zijn overtuiging en ik kan soms niet eens tot hem doordringen. In zijn hoofd heeft hij dan een hele opsomming gemaakt en vervolgens overtuigd hij zichzelf ervan. Enige wat ik dan even doe is afstand nemen en mijn grens stellen. Waar hij regelmatig ook over heen gaat.
Het zullen vast geen onbekende psychische patronen zijn, iemand hier ervaring mee? Hij heeft een psycholoog en daar worden al zijn trauma’s en patronen ook besproken. Ik vind het voor hem erg sneu dat hij hiermee moet struggelen. Maar ik wil ook mijn eigen grenzen blijven handhaven.
Je stelt een grens waar hij overheen gaat? Dan heb je eigenlijk geen grens gesteld. Een grens stellen is niet: van hem verwachten dat hij jouw grens respecteert. Een grens stellen is: consequenties uitvoeren als hij jouw grens niet respecteert. Vandaar dat ik benieuwd ben wat jij dan doet, als hij jouw grens overschrijdt.
aangeven dat hij moet stoppen, afstand nemen letterlijk hem een dag of twee in zijn eigen sop laten gaarkoken. Wij wonen niet samen en dan kan dat. Ik moet wel toevoegen dat ondanks een grens stellen ik daar niet strikt genoeg in ben. Hij heeft eerder in vier conflicten contact met mijn vrienden opgenomen terwijl ik aangeef dat ik dat niet wil ( hen in deze positie plaatsen, plus het zijn mijn vrienden en dit is privé) hij dit nu recent toch weer heeft gedaan.
Een partner die zo needy is en dan ook nog eens jouw grenzen niet respecteert. Wij kennen hem niet en weten niet welke goede dingen er zijn in jullie relatie, maar zelf zou ik hier niet tegen kunnen. Het klinkt nogal ongelijkwaardig en respectloos (van zijn kant). Het is duidelijk dat hij zijn eigen behoeftes veeeeel belangrijker vindt dan die van jou. 4 x jouw vrienden erin betrekken en dan gewoon nog een keer, ondanks dat jij dat niet wil? Voor mij zou dat een dealbreaker zijn.
ik denk dat het nemen van afstand hem triggert. Het is lastig praten met iemand die de silent treatment geeft.
Kan je op die momenten ook rustig blijven en hem geruststellen?
Hebben jullie tussendoor voldoende verbinding en intimiteit? Of ligt hieraan, aan dit gebrek aan, ook een trigger ten grondslag? Want als je hem aan de ene kant gemengde signalen geeft, dan zit daar ook een trigger voor onzekerheid.
kun je een keer mee naar de therapeut? Ik zou dit niet volhouden en het zou mij wegjagen bij mijn partner, vroeger of later. Dat wantrouwen heeft niets met mij te maken, ik kan er dus ook niets aan doen, maar heb er wel mee te dealen. Nog erger, geliefde buitenstaanders worden er in betrokken. Dat is voor mij de druppel. En dat is kennelijk al meerdere keren gebeurd.
Heeft je partner door hoe destructief dit is?
klinkt alsof hij zoveel (onverwerkte?) issues heeft dat hij nog niet klaar is voor een relatie met een ander. Heel verdrietig maar wat niet gaat dat gaat niet.
Yara85 schreef op 04-09-2023 om 00:17:
aangeven dat hij moet stoppen, afstand nemen letterlijk hem een dag of twee in zijn eigen sop laten gaarkoken. Wij wonen niet samen en dan kan dat. Ik moet wel toevoegen dat ondanks een grens stellen ik daar niet strikt genoeg in ben. Hij heeft eerder in vier conflicten contact met mijn vrienden opgenomen terwijl ik aangeef dat ik dat niet wil ( hen in deze positie plaatsen, plus het zijn mijn vrienden en dit is privé) hij dit nu recent toch weer heeft gedaan.
Zo dan, dat is wel ruim óver elke fatsoensnorm. En hij blijft het doen, wat jij ook zegt want je kunt zijn problemen niet oplossen. Ik zou dus stoppen met praten en overgaan tot actie. De relatie verbreken voordat jij je gaat aanpassen door van alles te vermijden wat zijn trigger is, en vooral voordat je jouw vrienden gaat verliezen. Maar goed, dat ben ik. Zeker als je niet samenwoont, is het in ieder geval praktisch niet zo’n probleem om uit elkaar te gaan.
Er zijn leukere mannen . Gun dat jezelf.
Het niet samenwonen scheelt wel. Ik ken dit gedrag in een relatie ook niet. Hij weet dat dit probleem bij hem licht en hij alleen hieraan dient te werken. Die gesprekken met een psych lopen al even ( er zit een trauma en een hechtingsprobleem) maar op momenten waar hij afwijzing ( of de angst dat ik vreemd ga of hij geen bevestiging krijg) is dan is er geen land mee te bezeilen. Hij vind het lastig dat ik onafhankelijk ben, ook mannelijke vrienden heb en hij meer op mij gericht is dan andersom. Daar zit een trigger bij hem.
Het uitmaken heb ik al eerder met hem besproken want ik vind dit echt niet fijn zo. Ik heb daarom met hem besproken dat ik onze relatie op een wat lager pitje zet en hij zichzelf op de 1e plek moet zetten. Omdat hij met zichzelf aan de slag moet en dit zijn prioriteit dient te zijn. Wanneer het gebeurt dan blijf ik kalm. Ik stel hem gerust etc. Vorige week heb ik zelfs mijn sms’jes laten lezen om hem gerust te stellen ( wat niet werkte) Maar wanneer hij doorgaat in deze bui en er zit geen geruststelling in ga ik naar mijn eigen huis. Of zoals vorige week op vakantie dan kan ik hem af. En laat ik hem even met rust. Dit benoem ik ook altijd even, dat het beter is dat hij dit zelf oplost. Dat hij mijn vrienden belt om zijn verhaal te doen daar ben ik wel boos om geworden. Hij weet dit goed en maar heeft het vorige week alsnog weer eens gedaan. Bij mijn beste vriendin. Ik denk omdat er in zijn omgeving weinig overblijft waar hij zijn ei bij kwijt kan. Omdat hij dit soort buien vaker al heeft gedeeld met zijn vrienden. Wij hebben vaak al gesprekken gevoerd waar dit gedrag vandaan komt om het te duiden en waarom hij dit zelf toelaat. En waarom hij dan bevestiging zoekt op zijn aannames bij anderen.
Wij zien elkaar 3 a 4 keer per week. Ik heb hem ook altijd betrokken in mijn leven. Hij kent ook iedereen in mijn leven en daar zou hij bevestiging uit kunnen halen. Maar alsnog kreeg in vragen waarom ik geen foto van hem op mijn Instagram post als mijn vriend ( daar is een ruzie door hem over gestart) wat ik onzin vind overigens…
wij doen verder ook leuke dingen. Maar als gevolg op zijn gedrag neem ik weinig initiatief tot intimiteit. Daar hebben wij ook over gesproken. Ik vind dit geen aantrekkelijk gedrag en ik hik er tegenaan om de relatie te verbreken. Al eventjes…. Maar ik baal er wel van want hij is wel een knappe man om te zien, goede baan, hij adoreert mij. Lief. Hij is ook een catch, tot dit gedrag naar boven kwam. Zijn onzekere gedrag en over mijn grenzen gaan ben ik niet ok mee en ik ben ook van mening dat ik mezelf niet trouw ben omdat ik er geen consequenties aan verbind.
Yara85 schreef op 04-09-2023 om 08:34:
Ik heb daarom met hem besproken dat ik onze relatie op een wat lager pitje zet.
Dat hij mijn vrienden belt om zijn verhaal te doen daar ben ik wel boos om geworden. Hij weet dit goed en maar heeft het vorige week alsnog weer eens gedaan. Bij mijn beste vriendin. Ik denk omdat er in zijn omgeving weinig overblijft waar hij zijn ei bij kwijt kan. Omdat hij dit soort buien vaker al heeft gedeeld met zijn vrienden.
wat betekent dat nou echt? Je relatie op een lager pitje? Ik vind dat wel lastig, want mijn gevoel bijvoorbeeld, kan ik niet wat lager draaien.
en concreet; hij heeft zijn eigen relaties dus al beschadigd met dit gedrag. En nu begint hij jouw relaties te beschadigen. Het maakt niet uit waar het vandaan komt, dit is niet oké. En jij beweegt al veel te veel mee. Je ziet ook dat het niet helpt. dat in je telefoon laten kijken, schept ook nog eens een precedent en als hij maar lang genoeg zoekt, vindt hij vanzelf een stok om mee te slaan, met een beetje kwade wil zijn normale berichten verkeerd te interpreteren. En als een van mijn vrienden mijn appegesprekken aan diens partner laat lezen, zou ik dat mijn vriend(in) kwalijk nemen.
Heel eerlijk; als vrienden van mij lang in zo’n relatie blijven hangen, neem ik ook wat afstand van ze. Het neemt ook snel de vriendschap over, is mijn ervaring.
Ik wens je sterkte, kracht en wijsheid.
Wat vind je leuk aan hem? Dat hij knap is en een goede baan heeft, zegt toch niet zoveel over wie hij is. En dat hij jou adoreert, klinkt mij wat slaafs in de oren. Is dat wat je wil in je relatie? Mijn man houdt van mij, maar ik kan niet zeggen dat hij mij adoreert.
Dus bedenk eens wat zijn leuke eigenschappen zijn, kun je die bedenken?
mooie naam, doe mij die glazen bol 
Eens, dat lagere pitje. Ik moet eigenlijk ook de stekker eruit trekken. Daar hik ik tegenaan. Dit gedrag kost mij nu ook teveel energie. Het lagere pitje was bedoelt dat hij met zichzelf aan de slag moet. Ik had het in februari uitgemaakt en na een week ( beloofde verbetering, en hij is ook in beweging en ik zie ook ontwikkeling..) heb ik hem nog een nieuwe kans gegeven. Toch is het vorige week weer geklapt. Op vakantie. Terwijl de dagen ervoor super leuk waren. Een vriend van vroeger stuurde een sms en dat deelde ik ( ging over formule 1 en mijn ouders) en dat interpreteerde hij helemaal verkeerd. Ik zou vreemdgaan en met hem willen zijn etc. Daarin sloeg hij volledig door, boos, mij de schuld geven dat ik onze dag verpest had etc. Zelf het lezen van de sms stelde hem niet gerust. Er worden dan woorden en conclusies in mijn mond gelegd. Sinds gisteren weet ik dat hij mij vriendin in zijn emoties is gaan bellen en zij heeft hem ook nog eens gerustgesteld dat ik niet vreemdga. Nu schaamt hij zich, maar op het moment zelf is hij zijn gedachten en emoties dus niet te baas. ik vraag mij af, hij is eind 40, of het hem gaat lukken dit gedrag af te leren. Ik vind het oprecht jammer want het had echt anders kunnen zijn. Zonder dit gedrag was er wat mij betreft niets aan de hand geweest.
Schemerlampje schreef op 04-09-2023 om 09:05:
Wat vind je leuk aan hem? Dat hij knap is en een goede baan heeft, zegt toch niet zoveel over wie hij is. En dat hij jou adoreert, klinkt mij wat slaafs in de oren. Is dat wat je wil in je relatie? Mijn man houdt van mij, maar ik kan niet zeggen dat hij mij adoreert.
Dus bedenk eens wat zijn leuke eigenschappen zijn, kun je die bedenken?
leuke eigenschappen: wij kunnen leuk met elkaar op stap en hebben het dan heel gezellig. Hij stelt zich heel open op richting mijn leven en interesses.
En hij is lief en zorgzaam, slim, kan spontaan zijn. Met adoreren bedoel ik; hij vind mij gewoon heel erg leuk.
@TO echt maak het uit, voordat jij ook jouw vrienden kwijt raakt door zijn gedrag. Mooi dat hij in therapie is, maar zo te lezen leert hij er op dit gebied weinig van en ik vrees dat je daar dan nog heel lang op kunt wachten.
Mijn ex was minder erg dan jouw partner en toch heb ik het uitgemaakt om vergelijkbare redenen, en we woonden al samen. Zo'n leven wil je toch niet? Later zei mijn ex dat hij zo bang was dat ik hem zou verlaten dat precies dat gebeurd is door zijn gedrag.