Onzekere partner

Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2023 om 18:54:

hij gaat een gevecht om aandacht aan als die even van hem af dreigt te raken en zet daarvoor alle middelen in die hij heeft. Ik ben ook zorgzaam en loyaal en kan mensen in nood moeilijk loslaten. Ik heb er toch een aantal uit mijn leven gebonjourd de afgelopen jaren (begonnen, zo rond jouw leeftijd, TO) en laat mensen die te gecompliceerd zijn niet meer binnen. Ik kan ze namelijk prima herkennen en ze komen als vliegen op me af. Ik vond daar ook wel zekerheid in; ik ben minder raar dan zij, ik heb mijn zaken beter op orde (vroeger vaak gehoord dat ik raar was en allerhande gekke dingen). Dit gaf mij zelfverzekerdheid. Ik was de normale, de gezonde. Ik had de regie. Maar dat was eigenlijk niet helemaal waar. Want ik kleurde binnen de kaders van de relatie. Niet alleen in de liefde. Ook in vriendschap, ook in werk. Eigenlijk overschatte ik mijn eigen draagkracht. Ik kón het wel, maar het kostte meer energie die ik beter in mijn eigen geluk kon stoppen.

Dit….

Misschien gebruik ik dit wel om te zien waar ik zelf sta ( prima een tijdelijke afstand nemen, gedrag zien & benoemen en zelf kalm blijven)  soort van helikopter view. En waarvan ik denk “ ik heb die regie”of “ ik ben emotioneel al veel verder “  want het beïnvloed mijn dagelijks functioneren ook niet. De enige onzekerheid die ik ken is even een vlaag van ‘of ik die presentatie voor de raad van bestuur goed ga doen’ en mijn moeders ziektebeeld. 

Maar net dat laatste zetje  ( wat de belangrijkste stap in dit proces is) is er naar handelen. En daar zit nog mijn ontwikkeling. Al dan niet definitief… dat ontbreekt. En ik zie dit wel als mijn leermoment… en dus ook wat ik zou moeten doen om mezelf beter te gunnen. Ik heb dit een tijdje terug met mijn coach ook aangehaald. Het stukje afstand nemen en “ we zien wel” vooral kiezen voor jezelf vond zij toen een goede insteek. Uiteindelijk zullen wij ook definitief gaan breken. In mijn leven is alleen mijn partner dus een energielek. Niemand van mijn vrienden, mijn werk niet…  daar zit juist goede energie. 

Ik herken dus wat je schrijft! Ik ben ook loyaal (ook in werk & vriendschappen) maar gelukkig zijn zij het allemaal waard en krijg ik het ook terug. 

Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2023 om 20:57:

als je in PB verder wil kletsen kan dat hoor. Volgens mij hebben we veel gemeen, maar ben ik bij toeval 5 jaar ouder ongeveer.

Ik pb je! 

oudmaarnognietkoud schreef op 06-09-2023 om 10:24:

[..]

Volgens mij weet jij zelf al wat jij wilt. Hem niet dus. Ik zou die pleister er in één keer vanaf trekken. Als je de plussen en de minnen op een rijtje zet. Welk rijtje is dan langer?

Eens. Het exit rijtje is langer. 

Heb hem vandaag telefonisch gesproken en mijn toelichting gegeven dat hij totaal geen recht heeft om zich binnen mijn vriendschap te mengen. Ik heb mijn vrienden meerderen keren gesproken ( over andere dingen) en zij zegt niets over hun contact, ik wil er ook niet na vragen want dan plaats ik haar in een wellicht lastige positie. Ik ben er achtergekomen omdat hij zijn leesbril niet ophad en niet doorhad dat ik het bericht kon lezen, anders had hij het ook verzwegen. Ik heb hem dit uitgelegd. Hij schaamt zich erg zegt hij. Ook het bericht laten zien vind hij lastig want er zit voor hem veel schaamte. Voor nu trek ik mij wel weer wat terug. Dat begrijpt hij. Mijn moeder is weer opgenomen en dat is mijn prioriteit. 

BritgetJones007 schreef op 06-09-2023 om 21:42:

sorry, maar uit jou bericht wb dat terugtrekken, dat hij als partner gemixte signalen krijgt vanuit jou. Weet je zeker dat je niet onbewust ook een aandeel in zijn onzekerheid hebt?
Ook wb je onafhankelijkheid...is er wel voldoende verbinding en intimiteit tussen jullie? Straal je uit dat hij belangrijk is voor je? Voelt hij zich wel gezien?

Wat ik bedoel te zeggen: Terugtrekken, letterlijk op dit moment, dat we elkaar niet zien is simpelweg ivm mijn moeder. En uitmaken via een telefoon vind ik niet zo netjes. Er zal nog een vervolg komen op het gesprek. Dat wil ik wel netjes doen. Dat heeft voor mij nu even op hele korte termijn geen prioriteit. Dat heb ik hem vandaag toegelicht en dat begreep hij. 

Ik heb het eerder niet gelijk definitief uitgemaakt omdat hij natuurlijk ook positieve en leuke kanten heeft en ik het oprecht ook jammer vond/vind dat wij geen goede match zijn gebleken mede door zijn onzekerheden en verleden. Ik vind het ook niet leuk voor hem dat hij onzeker wordt van mij. Dan wil je het toch proberen en nog een kans geven. Nog een kans en nog een aankijken. Zeker ook omdat, wanneer je wat ouder bent, je weet dat mensen een rugzakje hebben. Daarnaast toont hij in gesprekken het inzicht wel en gaat ermee aan de slag gaat. Dat gaf mij weer hoop. 
Ja ik bevestig hem, natuurlijk. Alleen stop ik er best veel in. Ik zoek zijn kleding uit, zijn interieur stijl, help hem met de kinderen, organiseer van a tot z de vakanties, via mij heeft hij een ruim gevuld sociaal leven erbij gekregen. Hij gaat overal mee naartoe. Dus ik vind zeker dat hij door mij gezien wordt. Ook door mijn ouders. Met liefde heb ik dat gedaan. Maar het voelt nu niet meer in balans. Andersom: Ik heb zijn moeder pas 1 x gezien, hij heeft bijna geen vrienden of sociale activiteiten 

Wat hij mij vertelde is dat zijn twee exen hem veel bevestiging gaven. Veel  appen, direct ook reageren op wanneer hij belde/appte, hartjes sturen, geen mannelijke vrienden hadden, thuis gebonden waren. Dat is zijn reverentie kader. Daar haalde hij denk ik ook een stukje veiligheid uit. Ik zit zelf niet de hele dag te appen en het voelt voor mij niet gemeend om iemand voor zijn behoeftes en bevestiging te complimenteren. Ik doe het wel, maar wanneer het gemeend is. Ik ben zeker een trigger ( en heb mijn aandeel) in zijn onzekerheid. Dit zie ik zeer zeker in.