Kun jij het tempo van de maatschappij aan?
Gisteravond in het programma de publieke tribune was het onderwerp "GGZ onder druk". Daar zat een vrouw die vertelde dat zij het tempo van de maatschappij niet aankon en daardoor heel snel moe werd.
Zelf herken ik dat wel, maar gelukkig niet in die mate. Ik kan vier dagen per week werken, maar daarnaast mijn huis goed op orde houden, 's avonds sporten of sociale activiteiten doen lukt mij ook (bijna) niet.
Net las ik in het topic waarin de vraag werd gesteld of mensen hun kinderen verplicht op een sport deden. 1 Van de reacties was dat bij hun thuis iedereen minimaal 2x per week verplicht moest sporten.
Als ik zoiets lees ben ik wel jaloers op het feit dat er mensen zijn die zoveel energie hebben dat ze dat allemaal kunnen.
Hoe zit dat bij jullie? ben je iemand die het tempo van de maatschappij niet/moeilijk aankan of gaat het je juist te langzaam?
Peiling
Kun jij het tempo van de maatschappij makkelijk aan?
Draceana schreef op 12-12-2022 om 15:37:
[..]
Dat is een vraag die bij mij ook speelt. Ik ben er de afgelopen jaren steeds meer van overtuigd geraakt dat ik misschien wel eens add kan hebben. Maar dan, dan laat je je testen en dan.
Ik ga nu een traject in waarbij ik als het goed is ga leren hoe ik praktisch gezien mijn werk en huishouden etc zo kan gaan inrichten dat het voor mij gaat werken ipv tegen mij. Dus uitzoeken wat werkt. Daarnaast krijg ik een aantal sessies met partner samen omdat wij samen tegen dingen aanlopen en er vanuit hem veel onbegrip is.
Ik sta er ook voor open om medicatie te proberen. Eerst was ik hier op tegen maar ik heb steeds meer mensen gesproken die er dus echt baat bij hebben en zoveel meer rust en orde ervaren. Lijkt mij heerlijk! Dus dat wil ik misschien ook een kans gaan geven.
Maar eerst eens zien wat ik zelf kan gaan leren.
Oh en ik ben nu sinds de diagnose wel veel milder naar mezelf toe. Waar ik eerst enorm negatief tegen mijzelf praatte (zie je wel, je kunt het niet, je moet nog beter je best doen) en elke keer over mijn grens ging, lukt het me nu af en toe om mezelf positief aan te moedigen en mezelf wat ruimte te geven om niet alles maar te moeten en kunnen. Scheelt een hoop frustratie en energie en daardoor lukt automatisch meer. Dus het is een win win voor mij. Kleine stapjes.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 15:41:
[..]
Ik vind werken wel heel leuk. Nog steeds heb ik tijd voor familie. Maar goed ik ben nog jong, kinderloos en geen partner dus dat scheelt een hoop. Als je kinderen hebt lijkt het wel vaak kiezen voor werk of kinderen een onmogelijke opgave waarbij je het een moet verwaarlozen om het ander voor elkaar te krijgen. Dat punt geef ik je zeker gelijk in.
Kortom: je hebt zelf niet bepaalde ervaringen opgedaan, maar wel een mening over zaken die voor jou anders zijn.
Je gaat van "als je maar wil" naar "het lijkt een onmogelijke opgave."
Mijn tip: heb geen inhoudelijke en veroordelende mening / oordeel over zaken die je zelf niet kunt invoelen.
FallAgain schreef op 12-12-2022 om 15:49:
[..]
Kortom: je hebt zelf niet bepaalde ervaringen opgedaan, maar wel een mening over zaken die voor jou anders zijn.
Je gaat van "als je maar wil" naar "het lijkt een onmogelijke opgave."
Mijn tip: heb geen inhoudelijke en veroordelende mening / oordeel over zaken die je zelf niet kunt invoelen.
Ik heb genoeg ervaringen opgedaan, 3x al burnout gehad en ook verschillende diagnoses gehad. Dat heeft me nooit verder gebracht in het leven.
Mijn tip: doe wat je wilt, maar dat je boos kan worden of gefrustreerd doordat een ander anders in het leven staat, zegt nogal wat
Ik oordeel enkel hoe ik zelf erin sta, dat een ander totaal andere overtuigingen heeft ontken ik niet dus probeer vooral te accepteren dat een ieder vanuit zijn eigen referentiekader praat en trek je het niet zo persoonlijk aan.
Ik vind het nog niet zo makkelijk om antwoord te geven op deze vraag.
Ik vraag me ook een beetje af wat dan het tempo van de maatschappij is? Wie bepaald dat?
Is het misschien ook niet dat het soms vooral lijkt of de ander wel alle ballen hoog houd? Van die collega die altijd alles op tijd af hebt, zie je toch niet hoe het huishouden eruit ziet? En van die coach van de pupillen weet je ook niet of hij op kantoor een beetje mee komt. En die sfeermaker op elk feest, hoe voelt die zich de morning after?
In mijn geval ligt de was met regelmaat achter. Moet ik soms voordat ik kan koken de restanten van de avond ervoor nog weg werken. Maar van collega's krijg ik wel eens de vraag hoe alles bij mij altijd op orde kan zijn. Als ik bezoek krijg is mijn huis voor het oog netjes en is er meestal vers gebakken lekkers.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 15:54:
[..]
Ik heb genoeg ervaringen opgedaan, 3x al burnout gehad en ook verschillende diagnoses gehad. Dat heeft me nooit verder gebracht in het leven.
Mijn tip: doe wat je wilt, maar dat je boos kan worden of gefrustreerd doordat een ander anders in het leven staat, zegt nogal wat
Ik oordeel enkel hoe ik zelf erin sta, dat een ander totaal andere overtuigingen heeft ontken ik niet dus probeer vooral te accepteren dat een ieder vanuit zijn eigen referentiekader praat en trek je het niet zo persoonlijk aan.
Volgens mij heb je daarnet perfect uitgelegd waarom je al 3x een burnout hebt gehad. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Dus ik voorzie een 4x en ik hoop dat je dan nog eens dit topic er op na leest.
Jillz schreef op 12-12-2022 om 15:59:
[..]
Volgens mij heb je daarnet perfect uitgelegd waarom je al 3x een burnout hebt gehad. Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Dus ik voorzie een 4x en ik hoop dat je dan nog eens dit topic er op na leest.
Dit is dus waarom je zo in het leven staat. Wat je een ander toewenst of gunt krijg je zelf terug in het leven. Van vallen kun je leren en opstaan. Leven bestaat niet alleen uit ups, de downs brengen je ook wat bij.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 16:02:
[..]
Dit is dus waarom je zo in het leven staat. Wat je een ander toewenst of gunt krijg je zelf terug in het leven. Van vallen kun je leren en opstaan. Leven bestaat niet alleen uit ups, de downs brengen je ook wat bij.
Hoe sta ik in het leven? En hoezo wat ik een ander toewens of gun? Ik gun je het inzicht dat je eigen grenzen er niet voor niks zijn, zodat je niet nogmaals een burnout hoeft te krijgen.
Poezie schreef op 12-12-2022 om 13:23:
[..]
Het gaat niet om keuzes Angela. Ik krijg een soort waas over mij heen als ik te ver ben gegaan, dan zie ik de troep in mijn huis niet eens, heb ik niet in de gaten dat ik voortdurend ongezond eten in mijn mond stop en dat ik te hard/ teveel werk.
Maar ik bedoel juist dat vóórdat je die waas krijgt, jij het gevoel zult kunnen krijgen dat je mag kiezen. Dat vereist energie en tijd, dat is absoluut waar, maar stukje bij beetje kun je 'keuzevrijheid' terugnemen en bewuster kiezen. Het feit dat je dit post laat zien dat je 'bewust onbekwaam' * bent en op weg naar nieuwe stappen!
gr Angela
Lollypopje schreef op 12-12-2022 om 14:31:
[..]
Maar de vraag is "Kun je het tempo van de maatschappij bij houden" en niet "kun je het wel, maar wil je het niet".
Dus als ze dat bedoelt, is die opmerking ook niet relevant voor het topic.
De hele definitie 'tempo van de maatschappij' is een framing die ik niet terecht vind.
gr Angela
Nee, op dit moment is het voor mij moeilijk om genoeg te kunnen werken om maandelijks financieel voldoende binnen te halen. Naast mijn loon vanuit het bedrijf waar ik werk, een kleine aanvulling vanuit de Wajong. Dit komt door autisme.
Bij mij is het loon uit werk+ aanvulling Wajong.Ik werk nu 25 uur per week pauzes niet meegeteld. Naast mijn werk heb ik op dit moment weinig sociaal leven, voor een deel is dit door vermoeidheid. Al moet ik ook erbij zeggen dat ik goed op mijzelf kan zijn en mij dan ook vaak prima vermaak. Dus dit als oorzaak direct doortrekken is in dit geval lastig.
Huishouden naast mijn werk gaat best goed, dat komt mede omdat ik de lat niet zo heel hoog heb liggen. Het is (voor mij)opgeruimd en schoon, wanneer je beter/strakker gaat kijken zul je wel dingen gaan tegen. Daarnaast woon ik nu in een niet heel groot huis dat scheelt ook.
Geen (georganiseerde) sport in de avonden, daar heb ik nu weinig puf en zin aan.
Pluma schreef op 12-12-2022 om 15:30:
Ik kan goed meekomen in de maatschappij en ik merk bij mezelf dat ik het ook wel kan oprekken door te trainen. Dus als ik doorga dan kan heb ik op den duur ook een betere belastbaarheid. Een beetje zoals een spier die getraint wordt. Maar ik besef me ook heel goed dat het bij anderen minder zo werkt of gewoon helemaal niet zo werkt en dat zij kunnen doorgaan tot ze een ons wegen maar dat dat alleen maar averechts effect heeft. Dus in sommige gevallen is het een kwestie van doorzetten en in andere gevallen werkt dat dus niet. Ik denk dat ieder dat voor zich moet bepalen (eventueel met hulp).
Wat betreft diagnoses heb ik trouwens voornamelijk gezien dat het mensen enorm kan helpen. Mensen die jarenlang zichzelf tegenkwamen en door een diagnose de juiste hulp kregen en veel over zichzelf leerden. De meeste mensen draaiden juist met diagnose een stuk beter mee in de maatschappij dan daarvoor. (Ik heb iemand van mbo naar de universiteit zien gaan nadat ze een diagnose kreeg)
Het is ook gewoon als een spier die je oprekt. Je kunt die spier enorm sterk maken, en je kunt de spier overbelasten of scheuren. Beiden zijn mogelijk. En uiteindelijk kom je bij een grens die die spier aankan.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 14:46:
[..]
Je bent tot alles in staat zolang je de juiste overtuigingen hebt en de wil er is kan je alles maakbaar maken. Dat het zwaar is kan ik begrijpen, daar valt niet over te discussiëren.
Het is een kwestie van willen en kunnen, dus de druk leg je vanuit jezelf neer.
Ik weet niet wat je bedoelt met zijstraatjes, maar ik leg gewoon mijn visie neer dat het niet aan de maatschappij ligt maar de druk leg je vanuit jezelf neer door te bepalen wat je belangrijk vind en bereid bent vanuit daar op te geven aan rust en vrijheid. Wie heeft het erover dat ik aangeef dat mensen tot alles in staat moeten zijn? Dat maak jij ervan.
Precies dit: ik vind absoluut niet fijn dat veel mensen (en ik zelf ook) het gevoel hebben dat er weinig individuele keuzes te maken zijn. En gevoel = wat mij betreft waarheid!
Het fijne is wel dat als je eenmaal gelooft dat het gaat lukken om stukje bij beetje meer autonomie te krijgen, je daar ook energie van kunt krijgen. En daarna ligt het aan wat je zou willen veranderen en hoe makkelijk dat in haalbare stappen te hakken is. En dan zullen er nog steeds maatschappelijke ontwikkelingen zijn waaraan je niet ontkomt maar dan voelt het hopelijk meer als 'ik snap dat ik me moet conformeren, maar ik zorg verder zo goed mogelijk voor mezelf'.
gr Angela
ps hoe Cleopatra zich verder uitlaat na de posting die ik citeer, daar blijf ik graag buiten. Ik beschouw de discussies die daarna plaatsvonden als specifiek tussen die forumdeelnemers, ik wil daar helemaal geen mening over geven want daar gaat het niet over voor mij. Ik zie het meer als een gevoelsdiscussie en hoe je daar je in kunt opstellen.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 16:02:
[..]
Dit is dus waarom je zo in het leven staat. Wat je een ander toewenst of gunt krijg je zelf terug in het leven. Van vallen kun je leren en opstaan. Leven bestaat niet alleen uit ups, de downs brengen je ook wat bij.
Moeilijk, inleven in een ander. Dit soort reacties zorgt er dus juist voor dat mensen die niet goed mee kunnen komen in de steeds harder wordende maatschappij zich niet durven uiten of zich niet geaccepteerd voelen.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 15:54:
[..]
Ik heb genoeg ervaringen opgedaan, 3x al burnout gehad en ook verschillende diagnoses gehad. Dat heeft me nooit verder gebracht in het leven.
Mijn tip: doe wat je wilt, maar dat je boos kan worden of gefrustreerd doordat een ander anders in het leven staat, zegt nogal wat
Ik oordeel enkel hoe ik zelf erin sta, dat een ander totaal andere overtuigingen heeft ontken ik niet dus probeer vooral te accepteren dat een ieder vanuit zijn eigen referentiekader praat en trek je het niet zo persoonlijk aan.
Als je al drie burn-outs hebt gehad, klopt je eigen standpunt dus niet. Ik raak overigens niet gefrustreerd over hoe iemand anders in het leven staat; ik raak gefrustreerd hoe jij (ver)oordeelt over hoe een ander in het leven staat. (Dus dat 'ie zijn best gewoon niet doet.)
De meesten kunnen ook gewoon het tempo en de complexiteit van de samenleving aan. Er is alleen een deel dat dat niet niet kan. Kan je tips geven hoe je moet leven enzo, en voor de meesten, uit mijn eerste zin, werken die tips ook gewoon, voor een deel zijn die tips ook net te veel Zoals die ene spier die tóch niet verder opgerekt en versterkt kan worden.