Kun jij het tempo van de maatschappij aan?
Gisteravond in het programma de publieke tribune was het onderwerp "GGZ onder druk". Daar zat een vrouw die vertelde dat zij het tempo van de maatschappij niet aankon en daardoor heel snel moe werd.
Zelf herken ik dat wel, maar gelukkig niet in die mate. Ik kan vier dagen per week werken, maar daarnaast mijn huis goed op orde houden, 's avonds sporten of sociale activiteiten doen lukt mij ook (bijna) niet.
Net las ik in het topic waarin de vraag werd gesteld of mensen hun kinderen verplicht op een sport deden. 1 Van de reacties was dat bij hun thuis iedereen minimaal 2x per week verplicht moest sporten.
Als ik zoiets lees ben ik wel jaloers op het feit dat er mensen zijn die zoveel energie hebben dat ze dat allemaal kunnen.
Hoe zit dat bij jullie? ben je iemand die het tempo van de maatschappij niet/moeilijk aankan of gaat het je juist te langzaam?
Peiling
Kun jij het tempo van de maatschappij makkelijk aan?
Bananapancake schreef op 12-12-2022 om 13:55:
[..]
Herkenbaar! Bij mij bleek dit uiteindelijk ADD te zijn (achteraf gezien al mijn hele leven last van in mindere en meerdere mate maar ik kreeg er pas echt last van toen ik kinderen kreeg en volledig vast liep, keer op keer).
Voor mij ook, zonder labeltje.
Poezie schreef op 12-12-2022 om 12:35:
[..]
Mag ik vragen hoe je dat doet? Ik merk bij mezelf namelijk dat werk nogal eens druk geeft en de schaamte om de troep in mijn huis.
Ik denk beginnen met realiseren dat er geen ‘maatschappij’ is die eisen aan jou stelt. Jij stelt blijkbaar eisen aan jezelf waar je niet aan kan voldoen
Er is nog nooit hier een maatschappij langsgekomen om te zeggen dat ik vaker moet poetsen of meer of minder moet werken. Ik besluit zelf waar ik aan wil voldoen
Nee. Eerst liep ik er keer op keer tegenaan dat ik de lat voor mezelf enorm hoog legde en dit tevergeefs probeerde bij te benen maar elke keer weer keihard onderuit ging.
Beetje bij beetje kon ik mij losweken van ‘wat de maatschappij verwacht’.
Sinds ik kinderen heb kan ik echter ook die lage standaard niet meer bijbenen (als in: de basis vol kunnen houden zoals een sbaan, basis huishouden die je gewoon met kids moet hebben, een beetje zelfzorg en iets kunnen doen dat plezier geeft etc). Uiteindelijk blijk ik ADHD te hebben en viel er veel op z’n plek. Ik hoop te kunnen leren hoe ik wel op z’n minst een enigszins soepel en fijn leven kan hebben. Dat de lat laag zal blijven liggen vind ik niet erg, maar dat ik daarop alsnog vast blijf lopen voelt nu enorm als falen en haalt een hoop levensgeluk weg.
Ja, maar ik maak het mezelf wel moeilijk door de lat hoog te leggen. Ik gun mezelf geen fouten en even rustig aan doen tijdens een activiteit lukt niet. Ik heb alleen het standje uiterste best.
Werk kost daardoor veel energie. Het heeft veel geholpen om van een zware werkomgeving over te stappen naar een rustige omgeving.
Ik heb een saai leven omdat ik veel rust pak omdat ik dat nodig heb. Met de kinderen zijn we de weekenden ook veel thuis.
Dus daar voldoen we niet aan het ideaalbeeld. 1x per week sport voor de kinderen.
Huishouden is niet naar mijn zin maar we doen het er maar mee. Daar heb ik me bij neergelegd.
Verder doe ik niet aan overstappen qua verzekeringen/energieleverancier/andere aanbieders Geen ruimte voor. Dat zou ik wel "moeten" als verstandige consument.
absor schreef op 12-12-2022 om 13:56:
[..]
Ik denk beginnen met realiseren dat er geen ‘maatschappij’ is die eisen aan jou stelt. Jij stelt blijkbaar eisen aan jezelf waar je niet aan kan voldoen
Er is nog nooit hier een maatschappij langsgekomen om te zeggen dat ik vaker moet poetsen of meer of minder moet werken. Ik besluit zelf waar ik aan wil voldoen
Ik kan me nog wel heftige verjaardagsdiscussies van vroeger herkennen hoor, die gingen over hoe opgeruimd het huis van ons vroeger was. Aka, die maatschappij kwam gewoon keihard op verjaardagsvisite.
De maatschappij komt niet langs als je binnen de kaders van die maatschappij leeft en doet, maar zodra je langs de randen scheert of erover gaat, klopt diezelfde maatschappij keihard aan je deur en walst naar binnen.
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 13:25:
Ik werk 32 uur, 36 uur stage met helft van de tijd aan thuiswerkdagen. Soms heb ik een dag vrij per week maar dan moet ik dingen regelen, zoals inkopen of garage of iets aan sociale activiteiten.
Schoonmaken en koken of sporten kom ik niet aan maar vind ik ook niet heel belangrijk nu.
De maatschappij laat je zelf kiezen: kies je voor de gemakkelijke weg zonder uitdaging of ga je voor een versnelde traject voor veel succes? Jouw keuze bepaalt.
Kiezen voor een rustiger leven is niet hetzelfde als kiezen voor de gemakkelijke weg zonder uitdagingen. De een kan nu eenmaal minder aan dan de ander, wat jij even tussendoor doet kan voor die ander een hele uitdaging zijn. Uit het leven halen wat erin zit voor jou noem ik ook succes, niet alleen een carrière.
Voor de mensen met ADD/ADHD, zijn er maatregelen die jullie (kunnen) nemen om anders met situaties om te gaan, zodat je een betere uitkomst krijgt? Is er na het krijgen van zo'n label iets ten goede veranderd?
Dat lukte mij altijd prima tot ik een relatie kreeg. 40+ uur werken, druk sociaal leven, huishouden, reizen, dat soort dingen lukte prima. Maar de combinatie met een relatie bedaar nog aandacht aan geven was teveel. Vanaf toen ging het rap omlaag met het huishouden 
Cleopatra. schreef op 12-12-2022 om 13:25:
Ik werk 32 uur, 36 uur stage met helft van de tijd aan thuiswerkdagen. Soms heb ik een dag vrij per week maar dan moet ik dingen regelen, zoals inkopen of garage of iets aan sociale activiteiten.
Schoonmaken en koken of sporten kom ik niet aan maar vind ik ook niet heel belangrijk nu.
De maatschappij laat je zelf kiezen: kies je voor de gemakkelijke weg zonder uitdaging of ga je voor een versnelde traject voor veel succes? Jouw keuze bepaalt.
Ik kies niet voor makkelijk, dat zal meedraaien in deze maatschappij met mijn autisme nooit zijn. Ik kies voor haalbaar binnen mijn mogelijkheden en dat geeft vaak al meer dan genoeg uitdagingen, zelfs als ik minder kan en doe dan wat volgens de "norm" zou moeten.
Er zijn zoveel redenen waarom mensen kiezen voor minder en dat is lang niet altijd vanwege makkelijker of geen succes willen.
Zou het kunnen dat Cleopatra bedoelt dat dit voor een deel van de bevolking opgaat, ipv dat dit een alomvattende uitspraak is waarbinnen iedereen zich moet herkennen?
Lollypopje schreef op 12-12-2022 om 14:18:
[..]
Ik kies niet voor makkelijk, dat zal meedraaien in deze maatschappij met mijn autisme nooit zijn. Ik kies voor haalbaar binnen mijn mogelijkheden en dat geeft vaak al meer dan genoeg uitdagingen, zelfs als ik minder kan en doe dan wat volgens de "norm" zou moeten.
Er zijn zoveel redenen waarom mensen kiezen voor minder en dat is lang niet altijd vanwege makkelijker of geen succes willen.
Zo enorm eens met jouw bericht! Was het maar zo'n feest; was het maar enkel en kwestie van "willen".
Man en ik werken allebei fulltime en verder lopen hier twee tieners en drie katten rond. Er wordt gesport (vn door man) en er is een sociaal leven (vn ik) en we proberen ook af en toe als gezin, of apart met vrienden een trip te maken. Naar sommige maatstaven zal ons huis vast niet modern of schoon genoeg zijn, maar ik ben tevreden en heb eigenlijk geen moeite om dingen bij te benen. Mocht iets niet uitkomen, dan zeg ik ook rustig nee.
alhambra schreef op 12-12-2022 om 14:09:
Ja, maar ik maak het mezelf wel moeilijk door de lat hoog te leggen. Ik gun mezelf geen fouten en even rustig aan doen tijdens een activiteit lukt niet. Ik heb alleen het standje uiterste best.
Werk kost daardoor veel energie. Het heeft veel geholpen om van een zware werkomgeving over te stappen naar een rustige omgeving.
Ik heb een saai leven omdat ik veel rust pak omdat ik dat nodig heb. Met de kinderen zijn we de weekenden ook veel thuis.
Dus daar voldoen we niet aan het ideaalbeeld. 1x per week sport voor de kinderen.
Huishouden is niet naar mijn zin maar we doen het er maar mee. Daar heb ik me bij neergelegd.
Verder doe ik niet aan overstappen qua verzekeringen/energieleverancier/andere aanbieders Geen ruimte voor. Dat zou ik wel "moeten" als verstandige consument.
Zo herkenbaar! Ik werk in de zorg, heb een tijdje onregelmatige diensten gedraaid maar dat was te heftig. Ook oa door personeel tekort maar er speelde nog meer. Nu werk ik bij mijn oude werkgever, heb vaste dagen, ik heb mijn eigen route qua cliënten.. Echt, zo fijn dit. Het geeft me veel meer rust.
Lieveheersbeest schreef op 12-12-2022 om 14:20:
Zou het kunnen dat Cleopatra bedoelt dat dit voor een deel van de bevolking opgaat, ipv dat dit een alomvattende uitspraak is waarbinnen iedereen zich moet herkennen?
Maar de vraag is "Kun je het tempo van de maatschappij bij houden" en niet "kun je het wel, maar wil je het niet".
Dus als ze dat bedoelt, is die opmerking ook niet relevant voor het topic.
Oke. Jammer dat je het zo dicht timmert.