Korte opname of niet? Help
vanuit behandelaar is er een advies om een kortdurende opname te overwegen. Vooral om de druk thuis in combi met therapie doebaar te houden/maken. Drukke thuissituatie met 3 jonge kinderen en ik ben met regelmaat compleet ontregeld. Behandeling valt zwaar. Waardeer mijn psych enorm maar dwang/angst fout te doen (normale leven) komt ook in therapie heel consequent terug. Met als gevolg dat ik nog meer ontregel. Maar ik vind het eng. En confronterend, ik wil niet dat mensen weten hoe slecht ik ga. Maar op mijn slechtste momenten is het heel donker. Maar ik wil stiekem verdwijnen. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Ik wil niet zo slecht zijn. Maar m’n hoofd is giga obsessief. Hoe maak je keuze: en 3 weken van huis hoe?? Partner etc vinden t overdreven. Ik weet niet wat ik moet en voel me zo onstabiel dat dit nog enger is. Iemand tips?
Wat lastig, bij IHT komen ze bij je thuis? Dat lijkt me op zich wel goed. Je schrijft vandaag ook best coherent, dat lijkt me ook een goed teken.
Heel goed dat IHT komt . Zij kunnen jou juist helpen om thuis stabiel te blijven .
Eerst de basis en dan verder kijken .
Waarom voelt IHT net niet? Klikt het niet go
Aanvulling
Waarom voelt IHT net niet? Klikt het niet goed? Denk je er niet genoeg uit te kunnen halen?
Ik snap dat het beangstigend is allemaal. Ook dat opname niet (123) als een mogelijke escape er is. Jammer dat je dat nu pas hoort/ er nu anders over wordt gedacht. Dat schept terecht verwarring bij jou.
Er valt voor beide opties (wel/niet opname) een hoop te zeggen en aan beide opties kleven risico’s. Maar een consistent beleid zou voor jou vast een stuk fijner en rustiger zijn.
Ik denk dat het twee dingen zijn. Ze lijken zich heel erg te focussen op de ontregeling van afgelopen twee weken door adb en willen vooral inzetten op dat ik minder eisen ga stellen aan mezelf en huishouden. Terwijl dat is echt al van zo’n diep triest niveau. En dan komen ze met huishoudelijke tips maar ik wil iets wat helpt tegen de chaos. En dan het advies kleedje op de bank en laat je kinderen van 5 stofzuigen voelt zo niet serieus. En daarnaast vandaag gesprek iht en volgende dan pas maandag. Terwijl ik nu al weet dat risico op ontregeling morgen giga is. En dan denk ik is dit intensief? Maar misschien moet ik niet zeiken maar het feit dat ik dit doe. Deze hulp vraag. Crisisdienst heb gebeld etc zegt zoo veel voor mij. Dat ik mijn moeder en (ex)partner inzet voor opvang is giga stap en dan spreek ik ze 2 keer. En daarvoor vervalt mijn gewone therapie. Ik weet niet misschien hoopte ik op teveel maar ik vraag niet snel om hulp en als zij dan aanbieden over 5 dagen pas weer ga ik akkoord. Eigenlijk heb ik iemand nodig die zegt zo gaan we het doen en as je niks te melden hebt dan is het lekker kort maar ga zelf niet om vragen want wat heb ik eigenlijk te zeggen morgen. Maar morgen kan het fout gaan en dan is er niks.
En die gesprekken nu gaan puur om het maken van signaleringplan dus niet over het hier en nu
Ies schreef op 12-06-2024 om 23:53:
Waarom voelt IHT net niet? Klikt het niet goed? Denk je er niet genoeg uit te kunnen halen?
Ik snap dat het beangstigend is allemaal. Ook dat opname niet (123) als een mogelijke escape er is. Jammer dat je dat nu pas hoort/ er nu anders over wordt gedacht. Dat schept terecht verwarring bij jou.
Er valt voor beide opties (wel/niet opname) een hoop te zeggen en aan beide opties kleven risico’s. Maar een consistent beleid zou voor jou vast een stuk fijner en rustiger zijn.
Opname is nog steeds optie. Daar heb ik aankomende di intake voor. Maar adb en iht zijn beide gericht op opname voorkomen dus dat doen ze. Maar tegelijk Loopt dus aanvraag spoedbeoordeling psychiater wbt opname. Dus alles is zo verwarrend
Ik ben gewoon heel moe van alle onduidelijkheid. Volgende week dus bespreken opname terwijl adb en iht me nu heel duidelijk hebben gemaakt hoe nadelig opname is voor mijn gezin. Dus twijfel ik weer
Oh poeh ja, dat is natuurlijk niet helpend.
Het zal niet met jou te maken hebben maar met geldstromen….Bestaansrecht van dat soort therapieën komt natuurlijk voort uit besparing..
Jammer voor jou dat hulpverleningslandschap nu zo’n chaos is en dat bovenop je eigen chaos.
Probeer er je voordeel uit te halen. Misschien kun je nu bijv heel scherp krijgen wat je wel en niet nodig hebt. Ik weet dat dat juist een hele lastige is maar je wordt als het ware gedwongen want op jezelf terug geworpen.
Dat scherp krijgen wat je nodig hebt moet je natuurlijk ook voor je signaleringsplan. Probeer het niet af te werken als een formaliteit maar er echt goed mee aan de slag te gaan. En voel je je morgen niet goed genoeg om er (lang) aan te werken geef dat aan en vraag om iets anders.
Ik ben echt heel bang. Ik had deze week intake. Ze vonden me een heel complex geval. Waren ook verbaasd dat met mijn geschiedenis nooit eerder therapie had gehad (pas twee jaar) Gaan me in het team bespreken. Sowieso willen ze persoonlijkheidsonderzoek, koppelen aan psychiatrisch vpk, werd adhd geopperd, traumabehandeling (als ik stabieler ben) en opname werd geopperd. Maar echt bang ben ik dat ze begonnen over veilig thuis. Of ik bang was kinderen kwijt te raken, of ik het erg zou vinden als ze melding zou maken en dat iht aan huis moet komen dat ik dan miss melding kan voorkomen maar dat ze dit ging opnemen met iht en in team. En ik ben doodsbang. En dan zegt ze eerlijk antwoord geven maar voel me nu in eerste gesprek al zo onveilig. Vorige psych geeft aan dat als ze me leren kennen ze zullen inzien dat ik geen gevaar ben alleen niet moet ontregelen maar wat als ze me die kans niet geven. Echt volledige error nu. Vertrouwen is al zo moeilijk voor me
begrijp me niet verkeerd veiligheid kinderen gaat altijd voor ik ben alleen in paniek
Maar het gaat er dus om dat je de IHT gewoon moet laten komen? Dan maken ze geen melding? Dan zou ik dat doen. Dat is ook in jouw belang.
Ja dat is me dus onduidelijk. Iht is pas sinds vorige week gestart. Vandaag tweede afspraak. Liefst hou ik dingen gescheiden. Maar heb dus meteen thuisafspraak van gemaakt. Maar het klonk alsof omdat ik in crisis was ze het sowieso overwegen. Snap ik ergens maar hoe stom het ook klinkt ik weet dat de kinderen hetgeen zijn wat ik oké doe. Alleen toen met adb erbij werd het me teveel. Daarom aangegeven daarmee te stoppen en iht in de plaats.
Het is gewoon heel lastig. Ik heb onwijs veel moeite met openstellen en aangeven hoe slecht het echt gaat. Deed altijd beter voor. Dat doe ik nog naar de buitenwereld maar is ook vol te houden zolang ik overprikkeling voorkom. En gevoelens wegstop. En dan probeer ik daar echt echt eerlijk te zijn en toen begon ze hier over. En ik snap het ergens maar aangeven wat er van binnen gebeurd is nu heel moeilijk. Want ik doe het best goed. Ik voel me alleen verschrikkelijk. En ik ga richting uitvallen maar daarom juist hulp. En nu wil ik alles weer wegstoppen en dat masker weer op
Onlyhuman schreef op 20-06-2024 om 09:37:
Het is gewoon heel lastig. Ik heb onwijs veel moeite met openstellen en aangeven hoe slecht het echt gaat. Deed altijd beter voor. Dat doe ik nog naar de buitenwereld maar is ook vol te houden zolang ik overprikkeling voorkom. En gevoelens wegstop. En dan probeer ik daar echt echt eerlijk te zijn en toen begon ze hier over. En ik snap het ergens maar aangeven wat er van binnen gebeurd is nu heel moeilijk. Want ik doe het best goed. Ik voel me alleen verschrikkelijk. En ik ga richting uitvallen maar daarom juist hulp. En nu wil ik alles weer wegstoppen en dat masker weer op
Probeer juist ook dit eerlijk te vertellen. Vertel wat het met je doet en waarom. Ik heb zelf ooit een veilig thuis melding gehad, en ik vond het ook heel heftig. Het is logisch dat je dat zo ervaart.