Korte opname of niet? Help

Je kunt alleen maar steun krijgen als je zelf de deur open zet. Dan nog zal hij niet van de mensen komen waar je misschien stiekem op hoopt, zoals je moeder en de vader van je kinderen. Wie weet welke vrienden er zijn die geen eigen belang hebben en best willen inspringen.
Eerlijk zijn en de deur open zetten hoeft niet te betekenen dat je alles tegen iedereen vertelt. Maar dat je hulp krijgt omdat er tijdens je jeugd misbruik en mishandeling was, is echt vaak al genoeg. Dat ma dat niet leuk vindt als je dat zegt; dat kan.  Het kan dat het in haar hoofd minder erg was, bijvoorbeeld omdat als zij beseft hoe erg het wél was, ze zich schuldig gaat voelen. Dan is het makkelijker om het maar te negeren. 

Eigenlijk zoals het bij jou ook werkt. Jij negeert en verstopt het ook door jezelf volkomen voorbij te lopen, zodat je maar niet voelt hoe heftig het is. Daar krijg je nu een beetje hulp bij. Probeer het vertrouwen in hen te hebben, en vraag ze ook om je te helpen het thuis te vertellen/de juiste keuzes te maken. 

Probeer verder ook te focussen op therapie en jezelf. Dat kost al energie genoeg. Broers die hulp nodig hebben of oppassen; het gaat niet want mama is in ‘psychische revalidatie’ (een term die misschien minder zwaar voor je klinkt). 

was even benieuwd hoe het bevalt op de adb. Ben je al een beetje gewend? Voel je absoluut niet verplicht te reageren als je dat niet wil of geen energie heb hoor! Ik hoop dat alles 'goed' gaat.

Wat super vervelend Onlyhuman. 
Het ligt niet aan jou! 
Hulpverlening is steeds gefragmenteerder geworden. Er worden stukjes aanbod gepresenteerd ipv dat gekeken wordt naar wat iemand nodig heeft. 
Eigenlijk was dit gedoemd te mislukken. 
Vind het super rot voor je!!
Je kunt niet meer als go with de flow, hoop dat je hier toch wat rust in kunt vinden en dat er ook gekeken wordt dat thuis een beetje goed kan lopen.
Veel sterkte en het ligt niet aan jou!
Ook niet aan de hulpverlening trouwens want dit is hoe het systeem nu werkt dat we zo mooi hebben opgetuigd en daar moeten we het nu mee doen. 

ach wat shit om te horen, geen excuses nodig. 
Ben je al gestopt?
Zo niet, misschien heb je wat aan mijn ervaring (of niet, kijk maar).

 Dat moe en overprikkeld zijn na de adb snap ik helemaal,  ik had dat precies zo.  Wat mij hielp (en dat is echt persoonlijk voor mij) is om tijdens de adb ook gewoon eens een uurtje mezelf terug te trekken. We hadden een kamer met een lekkere stoel en dan ging ik daar zitten met muziek ofzo op. Sommigen gingen even wandelen, wat dan ook om even te ontprikkelen. 
Ook deed ik soms een dag minder of ging ik in overleg wat eerder weg. Want het is ook gewoon veel. 
Als ik thuis kwam deed ik niets meer.  Kinderen redden zichzelf (pubers) en mijn man deed de rest. Het is zo jammer dat je geen hulp heb die dat op zich kan nemen.

Een opname is ook gewoon kut, maar misschien is dat nu even wat echt nodig is. Probeer t wat los te laten en wees niet te hard voor jezelf. Je hebt t geprobeerd, maar je hebt nu meer zorg nodig. Heel veel sterkte!

Onlyhuman schreef op 04-06-2024 om 10:07:

sorry ik had eerder willen reageren. Ook nog op andere. Adb loopt echt totaal niet. Ik ben helemaal op daarna en moet dan nog dag door en alles achterstallig schoonmaken wassen etc. Dus compleet oveespoeld overprikkeld echt achterlijk gedaan. Dus nu willen ze opname. Ik weet niet hoe ik deze neerwaartse spiraal moet doorbreken. Ik val op steeds meer uit
En wat ik probeer kost vervolgens zoveel energie en tijd dat ik nog meer uitval en nog meer stress. Crisisdienst gebeld en regiebehandelaar stopt. Ze gaat me overdragen ivm opname en dat is laatste wat ik wilde. Dus al met al slecht

Doordat je van je netwerk niet voldoende steun krijgt is opname beter denk ik. Dat ligt niet aan jou. Als je er echt niet bent, dan kun je ook niet elke dag gaan puinruimen, dan zullen ze dat thuis wel zelf moeten oppakken.

Je mag echt voor jezelf kiezen op dit moment, daar hebben je kinderen op lange termijn meer aan.

Ja, die belofte niet in de steek te laten snap ik wel, maar is toch niet goed van haar geweest.
Al had je het zonder die belofte vast ook moeilijk gehad. 
Het blijft toch gewoon jammer, dat een behandelaar niet aan kan blijven, al is het maar beperkt. 
Maar goed, ook daar heb jij weer niks aan, het is toch wat het is nu voor jou. 
Laat je niet omver blazen! Je hebt wel voor hetere vuren gestaan!!
En het is NIET JOUW SCHULD! 
Je hebt wellicht stomme dingen gedaan maar wie zou dat niet in jouw situatie? 
Dat wil niet zeggen dat je niet kunt gaan veranderen en meer controle over alles kunt gaan krijgen! 
Sterkte. 

Hoe is het met je ? Ik denk ook aan je

Ik denk ook aan je. Mensen, zouden geen dingen moeten beloven, het is vaak moeilijk je aan een belofte te houden. 

Het is niet jouw schuld. Zij had het niet moeten beloven. Ik vind het heel jammer voor je. En ik vind je dapper. Je staat open voor hulp. Het gaat niet soepel en vooral; je hebt geen steun van de mensen om je heen. Dat lijkt me heel moeilijk voor je.

Toch blijf je doorbikkelen, voor jezelf en je kinderen. Dat vind ik dapper en verstandig. Gelukkig vind je hier, op dit forum, wel steun, ook van mensen die zelf ervaring hebben met dit soort problemen. 

Sterkte en veel liefs🍀

Toch, als ik je goed lees, laat je behandelaar je juist niet in de steek: je mag terugkomen bij haar toch?
Wat je nu, op dit moment, nodig hebt, kan zij je niet bieden maar zodra je met een minder intensieve behandeling toe kunt, is zij er om de draad samen met jou weer op te pakken.
Eerlijk gezegd vind ik de zorg van je behandelaar ontroerend: ze gunt jou dat het beter met je gaat en ze heeft vertrouwen in je: eerst opname, daar ga je tot rust komen en herstellen en als je genoeg hersteld bent, doe je de rest weer verder bij haar.

Doet me denken aan mijn tandarts, die is eens 3 kwartier bezig geweest om de resten van een gebroken kies te trekken maar het lukte niet. Helaas moest ze me doorverwijzen naar de kaakchirurg, daar lukte het wel en hij heeft een implantaat gezet en daarna kon ik terug naar mijn eigen, fijne tandarts voor het aanmeten en plaatsen van een kroon.
Jouw opname is mijn kaakchirurg, zeg maar.